біяграфія
Вахтанг Кікабідзэ - савецкі і грузінскі спявак і акцёр, які заваяваў сэрца публікі сваёй шчырасцю і цеплынёй галасы. Яго песні «Мае гады - маё багацце», «Праводзіны кахання», «Чыта гврито» дагэтуль каханыя шматлікімі слухачамі, а фільмы «Міміно», «Не гаруй», «ТАСС ўпаўнаважаны заявіць ...» ўваходзяць у залаты фонд савецкага кіно .
Вахтанг нарадзіўся ў Тбілісі ў сям'і, якая паходзіла з старажытных грузінскіх дваранскіх родаў. Яго бацька Канстанцін Мікалаевіч быў журналістам, маці Манана Канстанцінаўна - даволі вядомай спявачкай. На жаль, у самым пачатку вайны Кікабідзэ-старэйшы прапаў без вестак пад Керччу, і выхаваннем хлопчыка займаўся дзядзька, брат маці.
Вахтанг быў акружаны музыкай з ранніх гадоў, часта бываў за кулісамі тэатраў, у якіх выступала мама. Але тады спевы яго зусім не цікавіла. Як і вучоба ў школе: мала хто ведае, што Кікабідзэ тройчы заставаўся на другі год з-за праблем з матэматыкай. Галоўнай запалам юнага Вахтанга было выяўленчае мастацтва. Ён гатовы быў гадзінамі маляваць свае фантазіі, стрымлівала толькі адсутнасць паперы, з якой тады ў краіне было вельмі туга. Але падлетак знаходзіў выйсце - ён пакідаў свае карціны на форзац кніг, у сшытках і нават на свабодных месцах у газетах.
Упершыню падышоў да мікрафону малады чалавек у апошнім класе школы. Ён трапіў на рэпетыцыю самадзейнага ансамбля свайго сябра і так прасякнуўся тым, што адбываецца, што хутка навучыўся граць на ўдарных інструментах, а пазней пачаў спяваць.
Пасля школы Кікабідзэ два гады вучыўся ў Тбіліскім універсітэце, потым адолеў два курсы ў Тбіліскім інстытуце замежных моў. Але абодва ВНУ ён кідаў з-за пякучага жаданьня выступаць на сцэне.
музыка
У 1959 годзе Вахтанг Кікабідзэ уладкаваўся працаваць у Тбіліскую філармонію і пачаў гастраляваць з калектывам артыстаў эстрады. Задачай маладога спевака было выконваць кампазіцыі на грузінскай, рускай, італьянскай і англійскай мовах і капіяваць манеру савецкіх і замежных зорак. Трэба сказаць, што атрымлівалася ў Кікабідзэ такая музычная пародыя цудоўна, але затым яму захацелася не паўтараць, а ствараць сваё.Ён арганізаваў квартэт «Диэло», але неўзабаве перайшоў у калектыў «Орэра», назва якога перакладаецца на беларускую мову прыкладна як «Ля-ля-ля». Там артыст, як і ў школьным аркестры, спяваў і граў на барабанах, прычым нярэдка - адначасова. Па словах Кікабідзэ, «Орэра» апынуўся першым у Савецкім Саюзе вакальна-інструментальным ансамблем.
Разам з гэтым ВІА Вахтанг шмат гастраляваў па краіне, запісаў шэраг папулярных шлягераў, такіх як «Песня пра Тбілісі», «Хуаніта», «Каханне прекрасна», «Родная зямля». Усяго калектыў паспеў выпусціць пры ўдзеле Кикабизде 8 пласцінак, пасля чаго ён пачаў сольную дзейнасць.
З першых самастойных хітоў спевака варта назваць песні «Апошні фурман», «Мзео Марыям» і «Чыта Гврито», якая ўвайшла ў саўндтрэк карціны «Міміно». Першы поўнафарматны альбом выйшаў у 1979 годзе і называўся «Пакуль сэрца спявае». Затым рушыла пласцінка «Пажаданне», на якой Кікабідзэ выконваў песні свайго сябра, кампазітара Аляксея Экимяна. Але, мабыць, самай папулярнай песняй у выкананні Вахтанга Кікабідзэ з'яўляецца філасофская кампазіцыя «Мае гады - маё багацце».
У 80-я гады цікавасць да творчасці Кікабідзэ быў настолькі вялікі, што, акрамя рэгулярнага з'яўлення фота артыста на вокладках часопісаў пра кіно, яго імя стала часткай назвы ўральскай панк-рок-групы. У 1985 годзе ў Верхотурье з'явіўся музычны калектыў «Вадаспад імя Вахтанга Кікабідзэ».
У сярэдзіне 90-х гадоў Вахтанг Кікабідзэ перайшоў на запіс альбомаў на магнітных носьбітах і CD-дысках - «Мае Года», «Ларысу Іванаўну хачу», «Ліст сябру», «Сакрэт шчасця», «Танга кахання». У пачатку 2000-х артыст запісаў поўнафарматны дыск «Грузія, любоў мая», які складаецца двух пласцінак, куды ўвайшлі папулярныя тбіліскія песні. Асаблівай любоўю слухачоў карысталіся хіты «Сябры дзяцінства» і «Вінаградная костачка». У 2000-я пачалі з'яўляцца і першыя кліпы на песні Кікабідзэ, якія насілі назвы «Грузінская песня», «Два адзіноты», «расчараваны».
Апошнім альбомам, які з'явіўся ў 2014 годзе, стаў дыск «Я жыццё не спяшаюся», куды ўвайшлі трэкі «Цішыня», «Дзе-то там далёка», «Я хачу», «Каб песні гучалі». На хіт «Праводзіны кахання» з'явіўся чарговы кліп. На сённяшні момант відэа з песнямі Кікабідзэ даступныя на хостынгу YouTube.
фільмы
Кінематаграфічная кар'ера Кікабідзэ развівалася адначасова і паралельна пеўчай. У 1966 году Вахтанга Кікабідзэ, які выступае на эстрадзе з уласным ансамблем, заўважылі прадстаўнікі кінастудыі і прапанавалі паспрабаваць сябе ў кіно. Музыка зняўся ў камедыі «Сустрэча ў гарах».
Пасля паспяховага дэбюту Вахтанг зняўся ў галоўнай ролі кінакамедыі "Не бядуй!» Георгія Данелія. Рэжысёр ніяк не мог знайсці артыста на ролю маладога лекара Бенжамен Глонти. Па сцэнары герой валодаў каларытнай знешнасцю: ён павінен быў быць шчыльным, рудым і румяным. Але цётка пастаноўшчыка параіла паспрабаваць цалкам супрацьлеглага па фактуры Вахтанга Кікабідзэ. Доўгі час рэжысёр праглядаўся да музыканту і ў канчатковым рахунку зацвердзіў Кікабідзэ на ролю.
Фільм здабыў каханне гледачоў і кінакрытыкаў. За працу Кікабідзэ атрымаў прыз Міжнароднага кінафестывалю ў Картахене. З гэтай карціны пачалося шматгадовае супрацоўніцтва таленавітых рэжысёра і акцёра, якое вылілася ў легендарны фільм «Міміно», камедыю «Фартуна», мульцік «Ку! Кін-дза-дза », у якім артыст агучыў аднаго з персанажаў. Цікава, што ў кінакарцінах Георгія Данелія Вахтанг з'яўляецца ў тытрах пад сваім дзіцячым мянушкай, як Буба Кікабідзэ. Гэтым падкрэсліваецца дружба са знакамітым рэжысёрам.
Акрамя фільмаў Данелія, фільмаграфія акцёра папаўнялася новымі вобразамі ў фільмах іншых рэжысёраў. У канцы 60-х Кікабідзэ з'явіўся на экране ў музычных карцінах «Масква ў нотах», «Орэра», «Поўны наперад!», Дзе паўстаў у знаёмым для сябе амплуа бубнача і спевака. У 1971 году Вахтанг ужыў на сябе камічны вобраз наведвальніка духу ў экранізацыі «Хатабала» аб Тбіліскім купцоў, жадаючым выгадна выдаць уласную дачку замуж. У гэтым жа годзе Кікабідзэ пераўвасобіўся ў супрацоўніка мура ў дэтэктыўнай стужцы «Я, следчы». Крымінальная стужка карысталася поспехам у савецкіх гледачоў, у першы год пракату яе паглядзела 25 мільёнаў чалавек.
Ёсць у скарбонцы артыста і такія кінастужкі, як мюзікл «Мелодыі Верыйскага квартала», вясёлая фантазія «Дзюма на Каўказе», рамантычная камедыя «Вольга і Канстанцін», дзіцячы фільм «Раніца без адзнак». І, вядома, быў неверагодна папулярны шпіёнскі дэтэктыў «ТАСС упаўнаважаны заявіць ...", у якім таксама здымаліся і іншыя вялікія зоркі айчыннага кіно - Вячаслаў Ціханаў, Юрый Саломін, Ірына Алфёрава, Івар Калныньш. У 2000-я гады Кікабідзэ з'яўляўся на тэлеэкранах не часта.
У пачатку стагоддзя з удзелам мэтра грузінскай эстрады выйшла камедыя «Фартуна», а наступная карціна з'явілася толькі праз 8 гадоў. Акцёр зняўся ў драматычным серыяле «Каралева» пра лёс правінцыялкі Ніны (Юлія Галкіна), якая прыехала скараць сталіцу. Вахтанг Кікабідзэ ў серыяле пераўвасобіўся ў ўплывовага магната Іраклія Дадиани. У 2012 годзе разам з Нані Брэгвадзэ артыст згуляў у киноальманахе "Каханне з акцэнтам». Праз год ён атрымаў галоўную ролю ў шматсерыйным фільме «Дзед 005», дзе паўстаў у вобразе пажылога грузінскага лекара, які разам з супрацоўнікам КДБ у адстаўцы (Сяргей Шакураў) арганізуе таемную аперацыю дапамогі ўнуку чэкіста (Андрыс Булис) у любоўнай гісторыі.
Нельга пакінуць без увагі і дзве рэжысёрскія працы Вахтанга Кікабідзэ - камедыю ў чатырох навэлах «Будзь здароў, дарагі!» і зборнік кароткаметражных фільмаў «Мужчыны і ўсе астатнія», таксама знятых у камедыйным жанры. Абедзве карціны, дарэчы, пастаўленыя па аўтарскім сцэнарыі Вахтанга Канстанцінавіча, былі адзначаны ўзнагародамі міжнародных кінафестываляў.
Асабістае жыццё
Вахтанг Кікабідзэ заўсёды прыцягваў увагу жанчын, але артыст заставаўся верным адзінай жонцы. Яшчэ ў 1965 годзе Вахтанг ажаніўся на прыме-балерыне Тбіліскага акадэмічнага опернага тэатра Ірыне Кебадзе. З тых часоў асабістае жыццё спевака і акцёра ня перажывала зменаў.
У гэтым саюзе ў іх нарадзіўся сын Канстанцін, якога назвалі ў гонар прапаўшага без вестак дзядулі. Цікава, што сын рэалізаваў дзіцячае захапленне Вахтанга Канстанцінавіча і стаў прафесійным мастаком. Цяпер ён жыве і творыць у канадскім горадзе Таронта.
Таксама ў сям'і выхоўвалася Марына Сагарадзе - дачка Ірыны ад першага шлюбу з акцёрам Гурам Сагарадзе. Марына таксама стала актрысай, а цяпер вядзе выкладчыцкую дзейнасць у тэатральным вну. Дзеці падарылі Кікабідзэ траіх унукаў.
Вахтанг Кікабідзэ з'яўляецца ганаровым грамадзянінам Тбілісі. У Грузіі яму аказаны гонар мець уласную «зорку» на плошчы перад будынкам Тбіліскай філармоніі. Таксама яго імя можна знайсці на «Плошчы Зорак» у Маскве.
Вахтанг Кікабідзэ зараз
Нават цяпер, нягледзячы на свой сталы ўзрост, артыст працягвае гастраляваць і даваць сольныя канцэрты не толькі ў сябе ў Грузіі, але і за мяжой. Ён аб'ездзіў з канцэртамі пяць кантынентаў і ўсюды быў прыняты цёпла. Улетку 2017 года Вахтанг Кікабідзэ наведаў музычны фестываль Лаймы Вайкуле ў Юрмале "Рандэву", пабываў на фестывалі «Спякота» у Баку. Канцэртны маршрут артыста прайшоў праз герцагства Монтэ-Карла, дзе Кікабідзэ парадаваў прыхільнікаў - былых суайчыннікаў - знакамітымі хітамі.
2017 год стаў датай адразу двух юбілеяў у творчай біяграфіі Вахтанга Кікабідзэ. Фільм «Міміно» адсвяткаваў 40-годдзе з дня прэм'еры. Напярэдадні знамянальнай даты Алена Проклова і Вахтанг Кікабідзэ ўбачыліся ў Арменіі. Абодва былі запрошаныя на вяселле мясцовага алігарха.
У снежні ў Тбілісі адбылося святкаванне 55-годдзя вакальна-інструментальнага ансамбля "Орэра", салістам якога ў свой час быў Вахтанг Кікабідзэ. Канцэртная праграма насіла назву "Мая Грузія тут".
2018 год абяцае яшчэ адзін юбілей, на гэты раз 80-годдзе самога мэтра грузінскай і савецкай эстрады, да якога Вахтанг Кікабідзэ пачаў рыхтавацца загадзя. Мяркуецца, што канцэрты пройдуць у Кутаісі, Батумі і Тбілісі, на якія прыбудуць госці з усяго свету. Плануецца, што вакальная праграма складзе 2 гадзіны 45 хвілін.
фільмаграфія
- 1966 - «Сустрэча ў гарах»
- 1969 - "Не бядуй!»
- 1971 - «Хатабала»
- 1972 - «Я, следчы»
- 1974 - «Мелодыі Верыйскага квартала»
- 1977 - «Міміно»
- 1984 - «ТАСС ўпаўнаважаны заявіць ...»
- 1984 - «Вольга і Канстанцін»
- 2000 - «Фартуна»
- 2008 - «Каралева»
- 2012 - "Каханне з акцэнтам»
- 2013 - «Дзед 005»
Дыскаграфія
- 1981 - «Пажаданне»
- 1981 - «Пакуль сэрца спявае»
- 1994 - «Мае Года»
- 1996 г. - «Ларысу Іванаўну хачу"
- 1997 - «Ліст сябру»
- 1997 - «Сакрэт шчасця»
- 1999 - «Танга кахання»
- 2003 - «Грузія, любоў мая»
- 2006 - «Танцы, шманцы, обниманцы»
- 2007 - «Я жыццё не спяшаюся»