біяграфія
Таццяна Друбіч - расійская актрыса тэатра і кіно. У адрозненне ад сваіх калегаў Таццяна Друбіч не атрымоўвала спецыяльнай адукацыі. Больш за тое, Тацяна шмат гадоў паралельна працавала на пасадзе лекара, а затым стала бізнес-вумен. Расійскі глядач знаёмы з гэтай акторкай па фільмах «Дзесяць негритят», «Асса», «Ганна Карэніна» і «Апошняя казка Рыты».
Таццяна нарадзілася і вырасла ў Маскве. Мама актрысы Любоў Уладзіміраўна была эканамістам, а бацька Люсьен Ізраілевіча працаваў інжынерам. Ранняя смерць бацькі моцна ўзрушыла Таню, і тая доўга не магла прыйсці ў сябе.
Нягледзячы на тое, што яшчэ ў дзіцячыя гады Таццяна згуляла дзве папулярныя ролі ў кіно, Друбіч пасля школы не магла з упэўненасцю сказаць, што жадае быць актрысай. Па нейкіх сваім унутраным прычынах дзяўчына паступае ў медыцынскі стаматалагічны інстытут імя М. А. Сямашка і становіцца лекарам-эндакрынолагам.
Пасля заканчэння інстытута Таццяна Друбіч працуе лекарам у маскоўскай паліклініцы, але, тым не менш, працягвае здымацца ў кіно, прычым трапляе на вокладку часопіса «Савецкі экран», куды змяшчалі самых запатрабаваных актрыс. Пазней жанчына займалася бізнэсам: у пачатку 90-х акторка адкрыла модны начны клуб у Маскве «Актавая зала», а пасля закрыцця клуба арганізавала ў Германіі ўласную фармакалагічную кампанію.
фільмы
У 12 гадоў Таццяну Друбіч заўважылі прадстаўнікі маскоўскай кінастудыі і запрасілі паўдзельнічаць у кастынгу. У выніку дзяўчынка дэбютавала ў героіка-прыгодніцкім фільме Іны Туманяна «Пятнаццатая вясна». Праз два гады на экраны выходзіць меладрама «Сто дзён пасля дзяцінства», за якую юная акторка атрымала прыз "Срэбны мядзведзь» на Берлінскім кінафестывалі.
У падлеткавым узросце Таццяна здымалася ў моладзевай драме «Збянтэжанасць пачуццяў» і ў дэтэктыве «Асоба небяспечныя ...». Але і пасля таго, як Таццяна пачала вучыцца ў медыцынскім інстытуце, дзяўчына не спыняла здымкі. Актрыса з'явілася ў карцінах «Выратавальнік» і «Спадчынніца па прамой», якія па сюжэце сталі працягам «Сто дзён пасля дзяцінства». Затым разам з Леанідам Філатавым здымалася ў драме «Выбраныя» і з Алегам Янкоўскім у любоўным трыкутніку «Захоўвай мяне, мой талісман».
Неверагодна папулярнымі апынуліся два фільма 1987 году - дэтэктыў «Дзесяць негритят» па рамане Агаты Крысці і крымінальная драма «Асса». У «Ассы» былі працягу - «Чорная ружа - эмблема смутку, чырвоная ружа - эмблема кахання» і «Хата пад зорным небам».
За камедыю «Прывітанне, дурань!» Таццяна Друбіч была намінаваная на прэмію Ніка, але затым на некалькі гадоў знікла з экранаў, калі не лічыць з'яўленне ў відэакліпе на песню Валерыя Меладзе «світальнага». Вярнулася актрыса ў 2000 годзе з драмай «Масква», пасля якой рушылі ўслед ролі ў меладраме «Аб каханні» і сацыяльнай драме «Добраахвотнік».
Самай знакамітай працай актрысы апошніх гадоў стала экранізацыя рамана Льва Талстога "Ганна Карэніна". Адначасова з гэтай карцінай была створана драма «2-АССА-2», якая неверагодным чынам аб'яднала ў сабе сюжэты і «Ассы», і «Ганны Карэнінай». Апошнім які выйшаў фільмам у творчай біяграфіі Друбіч на сёння стала фэнтэзі «Апошняя казка Рыты».
Калі зірнуць на творчасць Таццяны Друбіч ў цэлым, можна адзначыць, што амплуа актрысы - класічны тып фатальнай жанчыны, які ў расійскім кіно практычна адсутнічаў яшчэ з часоў легендарнай Веры Халоднай. Не перашкодзіў Таццяне заняць нішу фатальнай красуні нават мініятурны рост - 165 см.
Асабістае жыццё
Адзінай афіцыйнай мужам Таццяны Друбіч быў знакаміты рэжысёр Сяргей Салаўёў, які і адкрыў яе як акторку для кінаглядачоў. Яны былі знаёмыя вельмі доўга да іх вяселля, якая адбылася ў 1983 годзе.
У сям'і нарадзілася дачка Ганна, якая апынулася адораным музыкам. Дзяўчынка вучылася гульні на фартэпіяна ў Мюнхене, супрацоўнічала з многімі аркестрамі з сусветным імем, у тым ліку з «Віртуозамі Москвы» і «Зальцбургер Мацартэўм». Таксама Ганна Друбіч выступала разам з Крымскім Сімфанічным аркестрам і Камерным аркестрам KREMLIN, але ў 2013 годзе дзяўчына пераехала ў Амерыку і з гэтага моманту жыве ў Лос-Анджэлесе. Ганна Друбіч практычна не выступае, але музыку не кінула, цяпер музыка працуе кампазітарам і піша музыку для фільмаў.
У 1989 году Таццяна і Сяргей развяліся, але сваіх адносін не спынілі. Як кажа іх дачка, каханне паміж імі не знікала ніколі.
Праз шмат гадоў у Таццяны Друбіч з'явілася другая дачка Марыя, якая ў экранізацыі «Ганна Карэніна» «згуляла» полуторогодовалого дзяўчынку, маленькую дачку Ганны Карэнінай і Вронского. Акторка не афішуе, хто бацька гэтай малой, хоць у прэсе чуткі хадзілі зусім розныя. Казалі, што магчыма бацькам з'яўляецца ўсё той жа Сяргей Салаўёў, а таксама вылучалася версія, што дзіця прыёмны. Як бы там ні было, Друбіч на ўсе пытанні па гэтай нагоды кажа толькі адну фразу - «Без каментароў».
Таццяна Друбіч зараз
Сёння Друбіч ўжо не здымаецца ў кіно. Акторка не каментуе, часовы Ці гэта перапынак або канчатковы сыход з экранаў. Галоўнай працай артысткі стала дабрачыннасць, прычым сістэматычная і сьвядомая.
Сёння Таццяна Друбіч займае пасаду сустаршыні апякунскага савета дабрачыннага фонду пад назвай «Вера», які знаходзіцца ў Маскве і займаецца дапамогай хоспіса. Гэта першы і пакуль, на вялікі жаль, адзіны ў Расіі фонд, галоўнай мэтай якога стала дапамагаць хоспіса, а таксама безнадзейна хворым. Важнасць падобнай дапамогі падкрэслівае і дэвіз арганізацыі: «Калі чалавека нельга вылечыць, гэта не значыць, што яму нельга дапамагчы».
У ролі мэцэнатка Таццяна наведвае свецкія і спецыялізаваныя мерапрыемствы, дае інтэрв'ю, у якіх распавядае пра спецыфікі працы дабрачынных фондаў і аб дапамозе дарослым і дзецям, збірае грошы на праекты ўласнага і іншых фондаў. Таццяна Друбіч многае робіць для фонду «Вера», але не афішуе ўласную працу, нават у «Инстаграме" фонду актрыса з'яўляецца не часта.
У 2016 годзе фонд «Вера», у якім працуе актрыса, сумесна з фондам «Падары жыццё», які працуе з анкалагічна хворых дзяцей, стварылі ў Маскве першы ў Расіі дзіцячы хоспіс пад назвай «Дом з маяком». Кіраўніцтва фонду спадзяецца, што першы дзіцячы хоспіс стане мадэллю для новых хоспісаў, якія з'явяцца ў іншых гарадах.
У 2017 годзе актрыса і мэцэнатка стала госцяй штогадовага балю, які праводзіцца дзеля збору сродкаў для дзяцей з анкалагічнымі захворваннямі. Мерапрыемства праводзіць дабрачынны фонд пад назвай «Зімовы баль».
Гэты баль стаў юбілейным - дваццатым. На дабрачыннае мерапрыемства з'ехаліся філантропы як з Расіі, так і з іншых краін, а сам вечар прайшоў у гатэлі «Рытц-Карлтон». Традыцыйна баль сабраў больш за 300 дабрачынцаў. Патранатам мерапрыемства выступіла пасольства Грэчаскай Рэспублікі ў Расійскай Федэрацыі, стратэгічным партнёрам - арганізацыя Arctic World Club, якая развівае Арктычнае рэгіён.
У тым годзе «Зімовы баль» сабраў 18 мільёнаў рублёў. На гэтыя грошы фонд плануе набыць абсталяванне і лекавыя прэпараты для дзяцей і арганізацый, якія не атрымліваюць фінансаванне з бюджэту.
У снежні 2017 года фонд «Вера» сумесна з выдавецтвам «Азбука-Аттикус» прэзентавалі новае дабрачыннае выданне - кнігу французскага пісьменніка Эрыка-Эмманюэля Шміта «Дзеці Ноя». Сетка кнігарняў «Чытай-горад» таксама далучылася да праекту фонду «Жыццё на ўсё астатняе жыццё» і выклала кнігу на прылаўках крамы. Палова грошай з куплі кожнай кнігі сетку пералічвае фонду «Вера».
фільмаграфія
- 1975 - «Сто дзён пасля дзяцінства»
- 1986 - «Захоўвай мяне, мой талісман»
- 1987 - «Дзесяць негритят»
- 1987 - «Асса»
- 1988 г. - «Чорны манах»
- 1989 - «Чорная ружа - эмблема смутку, чырвоная ружа - эмблема кахання»
- 1996 г. - «Прывітанне, дурань!»
- 2000 - «Масква»
- 2003 - «Пра каханне»
- 2009 г. - «Ганна Карэніна»
- 2009 г. - «Асса-2»
- 2012 - «Апошняя казка Рыты»