біяграфія
Андрэй Кайков - запатрабаваны расійскі акцёр, найбольш вядомы тэлегледачам дзякуючы скетч-шоў. Артыст ўсё жыццё марыў атрымаць ролю з сусветнага класічнага рэпертуару, хацеў згуляць галоўнага персанажа. Пры гэтым Андрэй сцвярджае, што ў жыцці ён вельмі сур'ёзны чалавек.Дзяцінства і юнацтва
Андрэй Кайков нарадзіўся і вырас у Бранску ў сям'і інтэлігентаў, дакладна яго нацыянальнасць невядомая. Мама працавала бібліятэкарам, а бацька ўзначальваў гарадскі лялечны тэатр. Нягледзячы на сталыя прафесіі бацькоў, Андрэй у дзяцінстве быў свавольнік і падшыванцам, а ў падлеткавым узросце, трохі супакоіўшыся, абвясціў, што хоча стаць лекарам-хірургам. Магчыма, так і склалася б лёс Кайкова, калі б тата аднойчы не запрасіў яго з сабой на вечар у тэатральна-літаратурны клуб "Паходня", дзе людзі ставілі пастаноўкі па вельмі сур'ёзным паэтычным творам рускіх класікаў.
Андрэй пачаў займацца ў студыі пры гэтым клубе-тэатры, і ў яго атрымлівалася выступаць на сцэне. Пасля школы юнак адправіўся ў Маскву і падаў заявы ва ўсе сталічныя ВНУ па акцёрскім профілі. І ў кожным праваліўся. Вярнуўшыся дадому, ён працягнуў супрацоўніцтва з «Факелам», а таксама пачаў вучыцца ў бранскім культасветвучылішчы. Зрэшты, скончыць вучобу яму не ўдалося: ад Кайкова сталі патрабаваць ўступлення ў камсамольскую арганізацыю, а ён адмовіўся і быў адлічаны.
Аднак лёс ужо прыгатавала для будучага акцёра цікавы паварот. Разам з «Факелам» малады чалавек адправіўся ў Калугу на тэатральны фестываль. У журы прысутнічалі прадстаўнікі Вышэйшага тэатральнага вучылішча імя Барыса Шчэпкіна, якія пасля выступу Андрэя настойліва рэкамендавалі яму прыехаць летам на уступныя экзамены. Так ў 1990 годзе Кайкова залічылі ў майстэрню заслужанага артыста Мікалая Верещенко, дзе студэнт правучыўся 4 гады.
Пасля ВНУ Кайкова запрасілі ў трупу Тэатра на Таганцы, прычым яго бралі адразу на галоўную ролю ў новым спектаклі на месца Леаніда Філатава. Варта адзначыць, што калі ў кіно і на тэлебачанні ў акцёра склалася амплуа камедыйнага персанажа, то ў тэатры ён часцей гуляе драматычныя, а часам і трагічныя ролі.
Асабістае жыццё
Андрэй Кайков запэўнівае, што ніколі не карыстаўся асаблівым поспехам у жанчын, але тым не менш зараз акцёр жанаты ўжо ў трэці раз. Упершыню мужчына спрабаваў наладзіць асабістае жыццё ў студэнцтве, выбраўшы аднагрупніцу Яўгену Дзмітрыеву. У ВНУ яны гулялі мужа і жонку, рыхтаваліся абараняць дыпломы. Так іх і звёў лёс. Вяселле доўжылася 2 дні, адзначаць вырашылі ў Бранску, яна надоўга запомнілася гораду, але не з-за боек або сварак. Проста 2 дзесяткі студэнтаў зрабілі з гэтай падзеі грандыёзнае шоу.
Андрэй пражыў з жонкай 2 гады. Пасля ВНУ лёс развяла мужоў па розных тэатрах. З часам яны зразумелі, што аддаліліся адзін ад аднаго, так і скончыліся адносіны дзвюх ўзыходзячых артыстаў.
Затым у яго быў 7-гадовы шлюб з другога актрысай Ганнай Імховай. Яна вучылася на год маладзейшы за Кайкова. Неяк пасля вечарынкі ў тэатры «Садружнасць акцёраў Трыножкі» ён праводзіў яе да хаты. З гэтага вечара маладыя людзі пачалі цесныя зносіны. Афіцыйнай роспісу ў іх так і не было, у той час яны нават не жылі разам. Ганна тулілася ў кватэры з мамай, а Андрэй, не маючы маскоўскай прапіскі, часта заставаўся начаваць у сяброў або ў тэатры. Менавіта таму пасля нараджэння сына Васі ён не змог даць хлопчыку ўласную прозвішча.
З часам жыццё стала наладжвацца, у перапынках паміж спектаклямі Кайков падпрацоўваў то грузчыкам, то бармэнам, то кур'ерам, то манціроўшчыкам. Праз некаторы час яму прапанавалі пакой у тэатры, без вокнаў, маленькую, але там ён адчуваў сябе як дома. Адносіны з Імховай разладзіліс, але дзеля дзіцяці пары удалося захаваць сяброўскія зносіны.
Зараз Кайков жанаты на жанчыне па імі Людміла. Яна з'яўляецца выпускніцай факультэта журналістыкі МДУ. Знаёмства пары адбылося дзякуючы рэкламнай кампаніі, у якой браў удзел Андрэй. Пасля здымак яна прыйшла, каб узяць у яго інтэрв'ю. Просты размова з інтэрв'юераў скончыўся для акцёра шматгадовым шчаслівым шлюбам. За гады жыцця ў Людмілы Кайковой і яе мужа з'явіліся двое сумесных дзяцей, сыны Валерый і Мікіта.
Акцёр - гарачы прыхільнік футбола і хакея, у прыватнасці маскоўскага клуба «ЦСКА». Андрэй пастаянна прысутнічае ў фанацкім сектары каманды, часта наведвае і выязныя матчы.
Наколькі вядома, у сацыяльных сетках акцёр не так актыўны, а рахунак на «Инстаграме» і зусім не пачынаў. Але прыхільнікі яго творчасці самі стварылі старонку ва «Укантакце», прысвечаную мужчыну. Там публікуюцца навіны, звязаныя з яго выступамі і здымкамі, а таксама звесткі з асабістага жыцця. Карыстальнікі дзеляцца адзін з адным фота і відэа з любімым артыстам.
Тэатр і фільмы
На экране Андрэй Кайков дэбютаваў адразу пасля заканчэння ВНУ дзякуючы невялікай эпізоду ў сацыяльнай драме «Ліміту». Тады ж былі здымкі ў баявіку «На рагу, у Патрыярхавых», але асноўная частка фільмаграфіі акцёра з'явілася ўжо ў 2000-х гадах. Меладрама «Залаты век», рамантычная камедыя «Француз», новая экранізацыя «Залатое цяля», крымінальная драма «Аэрапорт» - гэтыя карціны дадавалі яму вядомасці сярод прыхільнікаў кіно.У арсенале артыста ёсць і ўдзел у рэйтынгавых серыялах «Салдаты», «Кадетство», «Татавы дочкі», «Шчаслівыя разам» і многіх іншых. Рэзкі ўзлёт творчай біяграфіі Кайкова прынесла моднае скетч-шоу "6 кадраў", у якім разам з ім здымаліся Фёдар Дабранраваў, Ірына Мядзведзева і іншыя камедыйныя акцёры. У гэтым шоў шэсць акцёраў выконвалі галоўныя ролі ў кароткіх гумарыстычных замалёўках, і Кайков запомніўся і палюбіўся тэлегледачам.
Пры гэтым артыст прызнаваўся, што не хацеў там здымацца, таму не занадта узрадаваўся, калі яго зацвердзілі. Гэты праект Андрэй лічыў часовай «халтурай» і нават казаў, што, калі б у тую пару яго паклікалі разгружаць вагоны, ён бы пагадзіўся. Да здымак ён быў знаёмы толькі з Эдуардам Радзюкевіч. Часовае шоў хутка ператварылася ў сталае.
У Кайкова не было адчування, што ён прачнуўся знакамітым, хоць ужо пасля прэм'еры першага выпуску яго сталі пазнаваць. Ніхто не чакаў, што перадача атрымае такі поспех і надоўга ўвойдзе ў жыццё акцёраў.
У 2011 годзе Андрэй увайшоў у акцёрскі склад ужо раскручанага сіткама «Вароніна», дзе яму дасталася роля Рамана, эгацэнтрычныя і спешчанага брата Насці. Шматсерыйная стужка распавядае пра сям'ю, якая жыве ў трохпакаёвай «сталінцы». На працягу ўсіх серый і сезонаў ім даводзіцца сутыкацца з праблемамі і нягодамі любой іншай сярэднестатыстычнай сям'і Расіі, але гэтыя сітуацыі абгульваюцца ў фільме з гумарам. Разам з Кайковым ў стужцы зняліся Людміла Дзмітрыева, Георгій Дронов, Станіслаў Дужнікаў, Кацярына Волкава, Барыс Клюеў і іншыя.
У 12-м і 13-м сезонах папулярнага дэтэктыва «Вуліцы разбітых ліхтароў» акцёр стварыў вобраз старэйшага лейтэнанта паліцыі Льва Глушко. Дарэчы, на ролю ён згадзіўся адразу, як толькі даведаўся, што яго герой не будзе камічным.
У 2012-м Кайков з'явіўся ў 246-й серыі «Ералаша» пад назвай «Правільны партфель», згуляўшы там прадаўца марожанага. Хоць гэтая роля зноў была камедыйнай, артыст не адмовіўся.
Пазней Кайков з'явіўся ў палітычнай камедыі «На здрадзе", лёгкай меладраме «Мора. Горы. Керамзіт »і біяграфічным серыяле« Арлова і Аляксандраў »пра жыццё актрысы Любові Арловай.
У 2015 годзе з'явілася асабліва прыемная навіна для прыхільнікаў творчасці Андрэя Кайкова: артыст заняты на здымках сумеснага расійска-амерыканскага камедыйнага баевіка «Максімальны ўдар», дзе выканае ролю Левкина. Рэжысёрам праекта стаў Анджэй Бартковяк, а сцэнарыстам - Рос Ла Манна, які ўдзельнічаў у напісанні сцэнара для серыі папулярных вострасюжэтных фільмаў «Час пік».
Здымкі стартавалі 4 ліпеня 2015 года, а ў жніўні таго ж года маскоўскі этап здымак завяршыўся. Амерыканскі этап праходзіў у Вашынгтоне і Лос-Анджэлесе. Прэм'ера кінакарціны адбылася ў Маскве 30 лістапада 2017 года.
Адначасова з працай на тэлебачанні акцёр паспяхова выступаў і ў тэатры. У паслужным спісе Кайкова ёсць ролю Ломава ў п'есе Антона Паўлавіча Чэхава «Мы патрапілі ў пастку». Пазней ён прымерыў на сябе вобраз Рабава ў спектаклі «Ворагі» па п'есе Максіма Горкага. Затым былі ролі ў пастаноўках «Іван-царэвіч, Шэры воўк і іншыя», «Дзве Бабы-Ягі», «Пра Фядота-стральца, заліхвацкай малайчыны», «Мужчынскі род, адзінае лік" і ў іншых.
У 2017 годзе на экраны выйшла ўкраінская аўтэнтычная трагікамедыя «Мір вашаму дому!» рэжысёра Уладзіміра Лерта, у якой таксама зняўся Андрэй Кайков.
Ідэя зняць падобны фільм ўзнікла ў Лерта пасля прагляду спектакля Нацыянальнага акадэмічнага драматычнага тэатра імя Івана Франка «Цяўе-Тевель». Па сутнасці, «Мір вашаму дому!» - гэта кінаадаптацыі спектакля, дзе ў ролі галоўнага героя таксама выступае малочнік Цяўе. Але пры гэтым новая трагікамедыя - гэта не фільм-спектакль, гэта асобны твор, дзе ролі выконваюць іншыя акцёры, а сюжэт пераасэнсаваць рэжысёрам.
У 2018 годзе Кайкова запрасілі ў новую сагу «Гадуноў», у якой распавядаецца пра сям'ю аднаго з самых уплывовых і яркіх кіраўнікоў Русі Барыса Гадунова. Андрэй сыграў дзяка Акулава. Галоўную ролю даручылі Сяргею Безрукову. Прэм'ера стужкі адбылася ў тым жа годзе на тэлеканале «Расія-1».
Другарадная роля Андрэю дасталася ў камедыі «Хатні арышт», якая транслявалася на канале ТНТ летам таго ж года.
Андрэй Кайков зараз
Зараз Андрэй не так актыўны ў акцёрскай дзейнасці, як раней, але гэта не значыць, што ён завяршыў кар'еру. Вясной 2020 года Кайков з'явіўся ў студыі праграмы "Лёс чалавека» з Барысам Корчевниковым, дзе распавёў, як яму атрымалася заваяваць Маскву, аб трох жонках, якім «падпольным бізнесам» з сябрамі па «трэскі» яны зараблялі сабе на пражыванне і як мама артыста пазнала , што яе сын стаў зоркай.
Таксама ў пачатку 2020 года Кайков паўдзельнічаў у дабрачыннай акцыі «Дзень клопату», якая была накіравана на збор сродкаў для забеспячэння дзяцей, якія засталіся без апекі бацькоў, нянькамі. Калі хто-то палічыў за лепшае дапамагчы фінансава, то іншыя арганізавалі онлайн-канцэрты або лекцыі. Сярод такіх былі Цімур Радрыгез, Алена Лядова, Юлія Моргулис і Андрэй Кайков.
фільмаграфія
- 2005 - «Аэрапорт»
- 2005 - «Дзяўчынкі»
- 2007 - «Марская душа»
- 2008 - «Вельмі рускі дэтэктыў»
- 2010 - «Вароніна»
- 2011 - «All inclusive, або Усё ўключана»
- 2012 - «Ржэўскі супраць Напалеона»
- 2013-2012 - «Вуліцы разбітых ліхтароў»
- 2013 - «Краіна добрых дзетачак»
- 2014 - «Мора. Горы. керамзіт »
- 2017 - «Максімальны ўдар»
- 2017 - «Мір вашаму дому!»
- 2018 - «Хатні арышт»
- 2018 - «Гадуноў»