біяграфія
Зараз Анатоля Кацянёва называюць самым знакамітым беларускім акцёрам у расійскім кінематографе. Ён - віцэ-прэзідэнт Беларускай гільдыі акцёраў і заслужаны артыст Рэспублікі Беларусь. У Расіі узнагарод у артыста няма, але ён і без гэтага карыстаецца народнай любоўю і прызнаннем.Дзяцінства і юнацтва
Анатоль Уладзіміравіч нарадзіўся ў Абхазіі ў верасні 1958-го ў сям'і выхавальніцы дзіцячага сада і машыніста. Праз год Кацянёва пакінулі Сухумі і абгрунтаваліся ў Стаўрапальскім краі, у Невінамыску.
У раннім узросце артыст марыў стаць мараком, пазней фантазіі аб водных прасторах змяніліся жаданнем пакараць нябесную стыхію. А ў 7 класе Толя раптам захапіўся сцэнай. Пры мясцовым Палацы культуры працаваў тэатр мініяцюры, куды часта наведваў юнак. Неўзабаве яму пачалі давяраць невялікія ролі ў спектаклях.
Пасля заканчэння школы Кацянёў па патрабаванні бацькі вырашыў атрымаць сур'ёзную мужчынскую прафесію - вывучыўся на токара-расточника, працаваў на заводзе. Аднак цяга да мастацтва не знікла. Анатоль з першай спробы паступіў у тэатральнае вучылішча ў Свярдлоўску. Пасля 1 курса яго прызвалі ў армію. Адслужыўшы на Ўрале, ён адправіўся рэалізоўваць славалюбівыя планы па заваявання сталіцы.
Масква адказала ўзаемнасцю амбіцыйнаму хлопцу не адразу. ВГІК і Шчукінскае выстаялі пад напорам Кацянёва. Аднак ён прабіўся ў Школу-студыю МХАТ, на курс Міхаіла Тарханава, вучыўся разам з Ігарам Вернікам і Сяргеем Гармашом.
Адсутнасць прапіскі не дазволіла маладому чалавеку ўладкавацца ў маскоўскім тэатры, таму Анатоль з'ехаў у Менск на запрашэньне Тэатра-студыі кінаакцёра.
фільмы
Кінакар'ера Кацянёва пачалася яшчэ ў студэнцтве. На апошнім курсе акцёр дэбютаваў у фільме «Невядомы салдат». Затым яму даверылі галоўную ролю ў карціне «Матрос Жалязняк». Гэтая стужка пра героя Грамадзянскай вайны выйшла ў 1985 годзе і атрымала высокія рэйтынгі.
Пазнавальнасць, а дакладней ўсесаюзную славу прынесла прыгодніцкая стужка «Сакрэтны фарватар», у якой Анатоль сыграў марскога камандзіра, Барыса Шубіна, якіх шукае нямецкую падводную лодку. Ролю спецыяліста-метэаролага Вікторыі Мезенцавай дасталася Ларысе Гузеева.
Неўзабаве за Кацянёва замацавалася цалкам пэўнае амплуа. У гераічных вобразах ён паўставаў у «атрадзе спецыяльнага прызначэння», «Стамбульскім транзіце», «Чацвёртай планеце».
Разнастайнасць у гэтую галерэю ўнеслі праекты «Дэжавю», «Адкрыцьцё Іаана першадрукар», «Гол у Спаскі вароты». У першай карціне Анатоль з'явіўся ў ролі Уладзіміра Маякоўскага, у другой сыграў святара, а ў апошняй - футбаліста.
90-я апынуліся для артыста цяжкімі гадамі. Працу не прапаноўвалі ні беларускія, ні расійскія кінастудыі. З фільмаграфіі таго перыяду вартыя ўвагі серыялы «Любіць па-руску», «Каменская», карціна «Дэзерцір».
Зарабляў Кацянёў тым, што прадаваў ўласнаручна вырабленыя ювелірныя ўпрыгажэнні. Аб зааблочнага прыбытку гаворкі не ішло, «але на хлеб жонцы і дзецям хапала».
У 2001 годзе выйшла драма сумеснай вытворчасці Расіі, Германіі і Беларусі «Уцёкі з ГУЛАГа», у якой Кацянёў сыграў старэйшага лейтэнанта. У вобразе Клеменса Форелля, збеглага зняволенага, паўстаў Бернхард Беттерманн.
Здымаючыся з Яўгенам Сидихиным у баявіку «Паміж жыццём і смерцю», мужчына расцаніў назву стужкі як сігнал да дзеяння.
Анатоль, пакінуўшы сям'ю, перабраўся ў расійскую сталіцу. У Маскве на першым часе дапамагалі сябры - калега Аляксандр Пашкоўскі і прадзюсар Фёдар Крафт. Праз месяц беларускі акцёр засвяціўся ў меладраме «Маскоўскія вокны», яго імя з'явілася ў тытрах фільмаў «Блаславіце жанчыну» са Святланай Ходчанкавай.
У 2005-м Анатоль з'явіўся ў прыгодніцкай меладраме «Ліга падманутых жонак». Яму дасталася галоўная роля генерала. У акцёрскі склад увайшлі Аляксандр Кулька, Людміла Арцем'ева, Вольга Пракоф'ева і іншыя зоркі.
Далей фільмаграфію акцёра папоўнілі «Прарыў» з Аляксандрам журавін, «Код апакаліпсісу» з Настай Заворотнюк, «07-й мяняе курс» з Ганнай Тараторкін.
З тых часоў Кацянёў жыў у самалётах і цягніках, паколькі домам засталася Беларусь, а месцам працы - Расія. Серыялы - гэта, вядома, не тое, пра што марылася, але такая кан'юнктура. Анатоль Уладзіміравіч вельмі запатрабаваны ў стваральнікаў карцін гэтага тыпу. Высокі (рост 185 см), з «сацыяльна-бытавой знешнасцю», які ўмее быць адначасова абаяльным і суровым, акцёр увасобіў на экране дзясяткі вобразаў.
Галоўную ролю прапанавалі зорцы ў драме па аднайменнай п'есе Анатоля Крыма «Смага экстрыму» аб кампаніі, якая арганізуе забавы для багатых кліентаў. Персанаж Кацянёва, мэр гарадка Гаранін, першы стаў удзельнікам новага праекту. Партнёрамі па пляцоўцы сталі Неаніла Бялецкі, Андрэй Чарнышоў і Наталля Доля.
Яго героі па большай частцы станоўчыя. Генерал і алігарх, уладальнік клінікі і выдавецтвы, мэр і начальнік свідравой. «Ундзіна» і «Колдовская любоў», «Інстытут шляхетных дзяўчат», «Гадзіна Волкава - 3», «Асуджаная стаць зоркай» - гэты спіс можна працягваць бясконца.
У 2010 годзе ў ваенным фільме «Замах» Анатоль з'явіўся разам з Дзмітрыем Пяўцовым і Данілам Казлоўскім. Яму дастаўся персанаж Ота Скорцени, оберштурмбанфюрера СС, дыверсанта па асобых даручэньнях.
У «Бераг маёй мары» ён ператварыўся ў контр-адмірала Крылова, а ў «жаночым доктара - 2» - у генерала. У тым жа 2013 годзе акцёру дасталася галоўная роля золотодобытчика ў меладраме «нахабніца».
У 2015 году акцёр адлюстраваў Леаніда Ільіча Брэжнева ў кінастужцы «Галоўны», прысвечанай развіццю савецкай касманаўтыкі і біяграфіі Сяргея Каралёва.
Яшчэ адну гістарычную асобу - Мікалая Каманина - Кацянёў згуляў у драме «Час першых», якая распавядае аб выхадзе Аляксея Лявонава ў адкрыты космас. Сам першапраходзец выступіў кансультантам карціны. Вядучыя ролі ў фільме выканалі Яўген Міронаў і Канстанцін Хабенскі.
У 2017-м выйшла шпіёнская драма аб жыцці і працы савецкага выведніка Зорге. Карціна сумеснай вытворчасці Расіі, Кітая і Украіны з'явілася на экранах у красавіку. Галоўнага героя сыграў Аляксандр Домогаров, Кацянёў выступіў у ролі Берзіня - арганізатара выведкі.
У тым жа годзе Анатоль стаў тэрарыстам Южанова у баявіку «Шуберт».
У 2018 годзе адбылася прэм'ера міні-серыяла «Я падару табе світанак» з Алёнай Хмяльніцкай ў ролі мачахі галоўнай гераіні, Карыны. Сам Анатоль Уладзіміравіч пераўвасобіўся ў Зорына, бацькі дзяўчыны.
Акцёр рэгулярна радуе прыхільнікаў навінамі з творчым жыцці. У яго скразная ролю ў дэтэктыўнай драме «Жаночая версія», дзе на першым плане бліскае дачка Ганны Ардова Сафія. У 2019-м Кацянёў зняўся ў працягу серыяла «Куба» у кампаніі Аляксея Макарава і Аляксандра Лыкава.
Ўкраінскія кінематаграфісты запрасілі яго ў меладрамы «З мяне хопіць», «Чужая» і «Вяртанне». У серыяле «Вялікае неба» артыст увасобіў вобраз міністра авіяцыі.
Ваенная выправа Кацянёва прыцягнула стваральнікаў серыяла «Андрэеўскі сцяг» пра будні падраздзялення Балтыйскага флоту. Дапамога здымачнай групе аказала расійскае Міністэрства абароны, дзякуючы чаму ў праект увайшлі кадры рэальных марскіх вучэнняў.
У 2020 годзе выйшла экранізацыя апавяданняў Аляксандра Цыпкина «беспрынцыповасць», дзе Кацянёў выканаў ролю Генадзя Валянцінавіча.
У снежні на канале ТВЦ выйшаў міні-серыял «Чыстасардэчнае прызначэнне». Анатоль Уладзіміравіч сыграў генерала Краснова, а ў галоўных ролях з'явіліся Дар'я Лузіна і Павел Крайноў.
Асабістае жыццё
У маладосці ў Кацянёва быў раман з аднакурсніц Інай Усовіч. Па словах акружэння, закаханыя рассталіся таму, што ў кожнага выявіўся моцны характар. Дзяўчына пазней з'ехала ў Ізраіль. Акцёр прызнаўся, што сапраўдным каханнем тыя адносіны назваць нельга.Зрэшты, з-за таго запалу Анатоля ледзь не выгналі з тэатральнай вучэльні. Мучачыся ад нявызначанасці, ён з Сяргеем Гармашом з'ехаў спачатку ў Херсон, адтуль - дадому ў Стаўрапаль. Вярнуўшыся праз тыдзень у Маскву, сябры расстараліся даведкі аб тым, што ўвесь гэты час хварэлі. У Школе-студыі МХАТ калі і не паверылі, то караць не сталі.
Шчасце ў асабістым жыцці Анатоль здабыў са Святланай Бароўскай. Жонка на 12 гадоў маладзейшы за акцёра, працуе тэлевядучай Першага нацыянальнага канала беларускага тэлебачання, чытае лекцыі ў Акадэміі кіравання пры прэзідэнце краіны.
Добразычлівасці дзяўчыны Кацянёва прыйшлося дамагацца: Святлана толькі на трэці раз пагадзілася прыйсці ў госці. Яна тады вучылася ў тэатральным інстытуце, і Анатоль, ведаючы, як харчуюцца студэнты, стараўся прыгатаваць што-небудзь смачнае. Акцёр лічыць, што ў Беларусі жонка нашмат папулярней яго. Фота Бароўскай нават не падпісваюць - і так зразумела, хто на іх намаляваны.
У гэтым шлюбе нарадзіліся сыны Уладзімір і Клім. Старэйшы скончыў філасофскі факультэт універсітэта, спяваў у царкоўным хоры, займаўся каратэ. Малодшага ў першую і, як кажа бацька, у другую і трэцюю чаргу цікавяць камп'ютэрныя тэхналогіі.
Захапленні Кацянёва-старэйшага жывапісам, ювелірным мастацтвам і рыбалкай дзецям не перадаліся. Клім вучыўся ў школе з тэатральным ухілам, Уладзіміра неаднаразова клікалі на спробы, але ці з'явіцца дынастыя, Анатоль Уладзіміравіч не загадвае. Ён ніколі не прымушаў дзяцей рабіць тое, што ім не падабаецца.
Цяпер сям'я жыве ў Мінску, вольны час аддае перавагу праводзіць на дачы ў Вілейскага вадасховішча. Сцены асабняка ў 200 кв. м ўпрыгожваюць напісаныя гаспадаром карціны.
На старонцы акцёра ў «Инстаграме» ёсць асабістыя і працоўныя фота. На іх можна ўбачыць шчыльнага (вага каля 100 кг), але падцягнутага мужчыну, ад якога вее здароўем.
Анатоль Кацянёў зараз
Акцёр зняўся ў драме «Каспій 24» разам з Настай Заворотнюк, Леанід Агуцін і Паўлам Дэлонга.
Паўдзельнічаў у здымках крымінальнага серыяла «Племяшка-2» з Дар'яй плахты. Стужка - працяг фільма 2014 года, дзе Анатоль адыграў ролю бацькі галоўнай гераіні.
Дасталася Кацянёва ролю і ў дэтэктыве «Вулічнае правасуддзе», дзе з'явіліся Дзмітрый Лаўроў, Іван Какорын, Максім Радугін і іншыя.
У рэпертуары 2021 гады ў акцёра спектаклі «Яблык разладу», «Ох, ужо гэтыя хлопчыкі" і іншыя пастаноўкі.
фільмаграфія
- 1984 - «Невядомы салдат»
- 1986 - «Сакрэтны фарватар»
- 1989 - «Дэжавю»
- 1990 - «Гол у Спаскі вароты»
- 1991 г. - «Адкрыцьцё Іаана першадрукар»
- 1995 - «Чорны скрыню»
- 1997 - «Бег ад сьмерці"
- 2002 - «Паміж жыццём і смерцю»
- 2008 - «Стаўка на жыццё»
- 2011 - «казнакрад» ( «трафейныя справу маршала Жукава»)
- 2011 - «Лепшы сябар сям'і»
- 2013 - «нахабніца»
- 2016 - «Сонца ў падарунак»
- 2017 - «Час першых»
- 2018 - «Жаночая версія»
- 2019 - «Вяртанне»
- 2020 працэнта - «Андрэеўскі сцяг»
- 2020 працэнта - «Вір»
- 2020 працэнта - «Чыстасардэчнае пакліканне»