біяграфія
Яўген Лявонаў-Гладышаў - акцёр і кінарэжысёр, за свае заслугі ўдастоены звання Народнага артыста Расійскай Федэрацыі. Аматары кіно ведаюць акцёра па знакамітых карцінах «Хвалі Чорнага мора», «Сібірыяда» і «Месца сустрэчы змяніць нельга».
Яўген нарадзіўся ў Вільні, але родным горадам для яго стаў Санкт-Пецярбург, куды малады чалавек паехаў паступаць у Інстытут тэатра, музыкі і кінематаграфіі. Там артыст вучыўся ў славутых педагогаў Васіля Меркурьева і Ірыны Мейерхольд. Таксама ў Ленінградзе Яўген здабыў і першую працу на кінастудыі «Ленфільм».
Дарэчы, сапраўднае прозвішча артыста - Лявонаў, без другой часткі. Ужо пасля здымак у некалькіх карцінах ён далучыў дзявоцкае прозвішча маці, каб адрознівацца ад іншага знакамітага акцёра тых гадоў - Яўгена Лявонава, зоркі камедый «Паласаты рэйс» і «Джэнтльмены поспеху». Аднолькавая прозвішча стварала непатрэбную блытаніну, а маладога акцёра прымалі то за сына, то за брата знакамітага калегі.
Двайны прозвішчам Лявонаў-Гладышаў абзавёўся з лёгкай рукі Андрэя Канчалоўскага пасля ролі ў «Сібірыяда». Канчалоўскі прапанаваў артысту ўзяць псеўданім, але той адмовіўся, бо «Сібірыяда» стала ўжо 14-й карцінай у кар'еры акцёра, і ў таго нават з'явіліся прыхільнікі. Тады рэжысёр параіў ўзяць падвойнае прозвішча, а потым паступова ператварыць назад у адзінарную, але ўжо стаць не Лявонавым, а Гладышева. Падвойнае прозвішча акцёр узяў, але другая частка плана так і не ўвасобілася.
Яўген Лявонаў-Гладышаў, акрамя ўласна акцёрскай дзейнасці, займаецца яшчэ і дубляваннем замежных фільмаў. Акрамя таго, акцёр актыўны ў грамадскай дзейнасці і з 1999 года ўзначальвае Гільдыю кінаакцёраў Паўночнай сталіцы ў ролі прэзідэнта.
фільмы
Папулярнасць Яўгену Лявонаву-Гладышева прынесла першая ж праца - дзіцячы фільм «Уключыце паўночнае ззянне». Затым акцёр здымаўся ў сацыяльнай драме «Докер» і ваенным фільме «Фронт без флангаў».
Велізарны поспех меў прыгодніцкі серыял «Хвалі Чорнага мора», у якім акцёр упершыню з'явіўся пад псеўданімам Яўген Лявонаў-Гладышаў. З іншых карцін на пачатковым этапе яго кар'еры вылучаюцца гісторыка-біяграфічная драма «Народжаная рэвалюцыяй», фільм пра грамадзянскую вайну «Нянавісць», кинопоэма «Сібірыяда» і сямейная меладрама «Дарослы сын», якая стала адным з першых рэжысёрскіх досведаў Аляксандра Панкратава-Чорнага.
Бывае ў жыцці артыстаў такая дзіўная сітуацыя: гуляеш мноства галоўных роляў, а візітнай карткай становіцца невялікі эпізод. Менавіта так адбылося і з Яўгенам Лявонавым-Гладышева, для якога персанаж Васі Векшина, забітага бандытамі на лаўцы, стаў вельмі значным.
Саму крымінальную стужку «Месца сустрэчы змяніць нельга» Яўген Барысавіч вылучае ў сваёй фільмаграфіі. Рэжысёр Станіслаў Гаварухін першапачаткова запрашаў высокага (дакладны рост акцёра невядомы) і мілавіднага Яўгена на галоўную ролю Валодзі Шарапава, але яго кандыдатуру не ўхваліў мастсавет, настойваюць на ўдзеле Уладзіміра Конкін.
Акрамя таго, Аркадзю Вайнер не спадабалася трактоўка акцёрам ролі Шарапава. Лявонаў-Гладышаў напіраў на тое, што Шарапаў вярнуўся з вайны, дзе быў разведчыкам, а значыць, павінен валодаць моцнай асобай, велізарным вопытам і складаць з Жигловым-Высоцкім ваюе супроць тандэм. Шарапаў жа Конкін, па словах Гладышева, атрымаўся залішне лірычнасцю і нават «тюхой», і супрацьстаяння двух філасофій ў фільме не выйшла.
Але рэжысёр не захацеў проста адпускаць Лявонава-Гладышева і даў яму невялікі эпізод, які пры дапамозе ідэй Уладзіміра Высоцкага стаў вельмі эфектным.
Акцёр з'явіўся толькі ў першай серыі знакамітай карціны, і хвілін праз дзесяць пасля знаёмства тэлегледачоў з персанажам быў забіты. Але гэтая смерць маладога хлопца, які секунду назад купляў марожанае, стала як яркай завязку сюжэту і асабістым матывам для іншых герояў прыкласці ўсе сілы да расследавання, так і запамінальным драматычным момантам, які пабіў гледачоў раптоўнай і моцнай трагічнасцю моманту.
У наступныя гады акцёр здымаўся ўсё больш і больш. Варта адзначыць палітычную карціну «Падзенне Кондар», лірычную камедыю "Сеанс адначасовай гульні», фільм пра сяброўства «Маладыя людзі», меладраму «Агні», дэтэктыў «Алмазы шаха» і камедыю «Не хачу жаніцца!». Таксама Лявонаў-Гладышаў шмат здымаўся ў ваенных фільмах, з якіх ярка вылучаюцца «На перавале не страляць!» і «Узнагародзіць (пасмяротна)».
У 21 стагоддзі зноў ўзрасла цікавасць да акцёра пасля таго, як ён прыняў удзел ва ўсіх сезонах крымінальнага серыяла «Забойная сіла». Таксама Лявонаў з'яўляўся ў патрыятычнай драме «Атаман», камедыі «Асаблівасці нацыянальнай маршруткі», шпіёнскім фільме «Легенда пра Вольгу» і меладраме «Сямейны дом".
У 2015 году акцёр сыграў ролю Фёдара Іванавіча Шчукіна, навуковага кіраўніка галоўнага героя псіхалагічнай драмы «Экспириенс». Гэты фільм распавядае аб складаным выбары маладога навукоўца, які можа альбо аддаць сябе, пайсці на падставе кіраўніцтва і спыніць навуковую распрацоўку, на якую вучоны выдаткаваў не адзін год, ці пайсці супраць кіраўніка, здрадзіць ўжо яго і самавольна завяршыць эксперымент.
рэжысёрскія працы
Першы раз Яўген Лявонаў-Гладышаў паспрабаваў сябе ў рэжысуры ў 1992 годзе. Ён зняў сацыяльную драму «Вышэйшая мера», у якой разважаў пра стан чалавека, асуджанага да смяротнага пакарання. Гэты фільм атрымаў прыз за лепшы рэжысёрскі дэбют на кінафестывалі экранізацыі «Літаратура і кіно".
Але папулярнасць Яўгену Лявонаву-Гладышева гэтая карціна не прынесла. У гэты перыяд забілі прадзюсара Сяргея Михова, і карціна так і не выйшла ў масавы пракат.
Пазней ён стварыў меладраму «Дом Надзеі», у якой зняў Ганну Самохіна і Дзмітрыя Нагіева. А пасля сустрэчы са знакамітым канструктарам стралковага прылады Міхаілам Калашнікавым выпусціў пра яго біяграфічны фільм «Гонар маю».
Таксама яго творчай дзейнасці належаць чатыры серыі з 12-га сезона крымінальнага дэтэктыва «Вуліцы разбітых ліхтароў».
Асабістае жыццё
Першай жонкай Яўгена Лявонава-Гладышева была яго калега - акторка Людміла Фірсава, якая здымалася разам з ім у некалькіх кінафільмах. Найбольш прыкметная яе роля ў ваеннай драме «Забудзьцеся слова" сьмерць ". Яўген і Людміла пражылі разам чвэрць стагоддзя. У гэтай сям'і нарадзіўся сын, з якім акцёр працягвае цесныя зносіны і пасля разводу са сваёй жонкай.
Пазней Яўген Барысавіч пазнаёміўся з іншай жанчынай, Таццянай. Ён зайшоў на дзелавую сустрэчу ў офіс буйнога бізнэсмэна і там сустрэў сваю новую любоў, якая працавала ў гэтай фірме галоўным бухгалтарам. З тых часоў Яўген і Таццяна не разыходзяцца. Другую жонку Лявонаў-Гладышаў літаральна абагаўляе і лічыць, што яму вельмі пашанцавала сустрэць на жыццёвым шляху такога чалавека.
Агульных дзяцей з Таццянай у акцёра няма, але да іх часта прыязджае яе дачка ад першага шлюбу, якая, як і айчым, таксама займаецца творчай дзейнасцю. Дзяўчына - прафесійная балерына.
Яўген Лявонаў-Гладышаў зараз
У 2017 годзе Яўген Лявонаў-Гладышаў з'явіўся ў новым драматычным серыяле «Крылы імперыі». Карціна паказвае падзеі, якія адбываліся з 1913 да 1921 гады і раз і назаўжды рэзка змянілі аблічча і сутнасць краіны. «Крылы імперыі» паказваюць герояў, якія перажылі Лютаўскую і Кастрычніцкую рэвалюцыі, грамадзянскую вайну, раскулачваньня і спасылкі.Прычым калі для шэрагу персанажаў злом дзяржаўнага ладу адкрыў дарогу ў светлую будучыню, то для іншых рэвалюцыйны перыяд стаў трагедыяй, пахаваў мары і надзеі таленавітых і адораных маладых людзей.
У 2017 годзе Яўген Лявонаў-Гладышаў адзначыў юбілей - 65 гадоў, чаму шэраг выданняў прысвяціў спецыяльныя выпускі, а таксама разгорнутыя інтэрв'ю з акцёрам аб творчай біяграфіі Лявонава-Гладышева, поглядах на мінулыя і сучасныя фільмы, успамінах аб калегах і выпадках на здымачнай пляцоўцы.
фільмаграфія
- 1975 - «Хвалі Чорнага мора»
- 1978 - «Сібірыяда»
- 1979 г. - «Дарослы сын»
- 1979 г. - «Месца сустрэчы змяніць нельга»
- 1983 - «На перавале не страляць!»
- 1986 - «Узнагародзіць (пасмяротна)»
- 1993 - «Не хачу жаніцца!»
- 2000-2005 - «Забойная сіла»
- 2006 - «Атаман»
- 2010 - «Сямейны дом»
- 2015 - «Ленінград 46»
- 2015 - «Экспириенс»
- 2017 - «Крылы імперыі»