біяграфія
Уладзімір Капусцін - акцёр тэатра і кіно, які здымаецца як у папулярных і масавых карцінах, так і ў фестывальным і артхаусных кіно «не для ўсіх». У 2006 годзе ён атрымаў званне «Заслужаны артыст Расійскай Федэрацыі».Дзяцінства і юнацтва
Уладзімір Алегавіч Капусцін нарадзіўся ў Сібіры ў сакавіку 1971 года. Яго дзіцячыя і юнацкія гады прайшлі ў горадзе Ангарск Іркуцкай вобласці. Бацькі будучага артыста не мелі адносін да свету кінамастацтва. Бацька працаваў аператарам на мясцовым хімічным камбінаце. Памёр, калі сыну споўнілася 10 гадоў. Маці працавала настаўніцай пачатковых класаў. Менавіта яна падтрымала сына, калі даведалася пра яго намеры выбраць сваёй будучай прафесіяй лицедейство.
Пасля заканчэння агульнаадукацыйнай школы юнак адправіўся паступаць у Іркуцкае тэатральнае вучылішча. Яму ўдалося паступіць з першай спробы і ў 1994 годзе атрымаць дыплом. Але Капусцін вырашыў, што гэтага недастаткова, і адправіўся ў Маскву. Ён з лёгкасцю паступіў у ВГIК, дзе вучыўся ў майстэрні Яўгена Киндинова.
У 1998 годзе Уладзімір атрымаў вышэйшую тэатральнае адукацыю і пачаў будаваць акцёрскую кар'еру. У тым жа годзе яго прынялі ў трупу тэатра, якім кіруе Армэн Джыгарханян.
Асабістае жыццё
Сёння занятасць артыста неверагодная. Як прызнаўся Капусцін, больш за ўсё марыць аб паўнавартасным адпачынку і пра тое, каб праводзіць больш часу з сям'ёй, любімай жонкай Кацяй і дзецьмі.Асабістае жыццё Уладзіміра склалася шчасліва. Жонка Кацярына па спецыяльнасці кіназнаўца. Жонка выдатна разумее таленавітага мужа, для якога рэалізавацца ў прафесіі вельмі важна. У пары двое дзяцей - сын Цімафей і дачка Глаша. Сямейныя фота артыста можна знайсці на яго старонцы ў «Инстаграме».
Тэатр і фільмы
Тэатральная біяграфія Капусціна стартавала пазней, чым кінематаграфічная. Пачатковец акцёр упершыню выйшаў на падмосткі ў пастаноўках «Тэатр-забойца», «Казкі вучонага ката», «Тры сястры» і «Вяртанне дадому» у канцы 1990-х.
А ў кіно ён з'явіўся яшчэ на першых курсах Іркуцкага тэатральнай вучэльні. Але наўрад ці тады хтосьці запомніў артыста ў гэтых фільмах, бо яму даверылі толькі эпізоды. Затое для яго праца ў драме "Яма", дзе галоўных персанажаў згулялі такія зоркі расійскага кінематографа, як Яўген Еўсцігнееў і Таццяна Догілева, апынулася сапраўднай падзеяй. Некалькі пазней Капусцін зняўся ў карцінах «Жалезная заслона», «Навіны» і «Рэтра ўтрох».
Аднак не гэтыя праекты, а наступныя прынеслі артысту пазнавальнасць. У гістарычнай стужцы «Імперыя пад ударам» Уладзіміру дастаўся яркі вобраз студэнта-тэрарыста Полторацкого. А ў драме «Залаты век» гледачы ўбачылі Капусціна ў ролі Фуше.
Буйная праца, якая прынесла папулярнасць акцёру, прыйшла да яго ў 2007 годзе. У драме «Завяшчанне Леніна» Мікалая Досталь ён з'явіўся ў вобразе пісьменніка Варлама Шаламава. Характэрна, што Капусціна ўзялі на гэтую ролю без спроб і кастынгаў. Прычынай паслужыла дзіўнае знешняе падабенства Уладзіміра з маладым Шаламавым. Год, які заставаўся да здымак, артыст выкарыстаў для глыбокага вывучэння творчасці пісьменніка. Напэўна, таму яго герой апынуўся настолькі прачулым і пераканаўчым. Праца ў гэтай 12-серыйнай стужцы прынесла мужчыну не толькі вядомасць, але і запатрабаванасць.
Крытыкі і калегі акцёра тады адзначылі шматграннасць яго таленту і здольнасць да пераўвасаблення. Бо ў родным тэатры ўсё ведаюць Уладзіміра як выдатнага камедыйнага артыста. Але калі глядзіш фільм «Завяшчанне Леніна», то ў гэта складана паверыць, настолькі пераканаўча ён здолеў перадаць трагічны лёс свайго героя.
Наступную галоўную ролю артыст атрымаў у сацыяльнай драме «Дачушка мая». Капусцін гуляе бацькі, які пазнае, што яго дачка цяжка хворая і ёй тэрмінова неабходная дарагая аперацыя.
У гэтым жа годзе акцёр выканаў галоўную ролю ў яшчэ адной сацыяльнай драме «Забойства ў дачны сезон», на гэты раз з крымінальным адценнем.
Праз год Уладзімір зноў ператварылася ў галоўнага персанажа. Ён сыграў начальніка выведкі ў ваеннай драме «Трэцяга не дадзена» пра працу разведчыкаў у гады Вялікай Айчыннай вайны.
З наступных праектаў, якія выйшлі з удзелам артыста, як найбольш рэйтынгавыя можна адзначыць «Куля-дура - 5», «Зроблена ў СССР», «Мой тата Барышнікаў», «Начныя ластаўкі» і «Страсці па Чапаеў». Але ва ўсіх гэтых фільмах акцёр гуляў больш другарадныя ролі, а ў іншых стужках гэтага перыяду і зусім эпізадычныя.
У 2016 годзе Капусцін увасобіў вобраз аператыўніка у дэтэктыўным трылеры «Чыстае мастацтва». Гэты праект асвятляе крымінальныя схемы сусветных мастацкіх аўкцыёнаў, якія прадаюць падробкі на працы знакамітых мастакоў, напісаныя малавядомымі майстрамі.
У гэтым жа годзе Уладзімір сыграў ролю манаха-чытальніка ў містычнай трагікамедыі «Манах і ліха» рэжысёра Мікалая Досталь. Прэм'ера карціны адбылася на Маскоўскім міжнародным кінафестывалі ў чэрвені. У пракат стужка выйшла праз 3 месяцы пасля паказу на кінафестывалі.
Аўтары трагікамедыі заявілі, што ідэя фільма навеяная знакамітымі класічнымі творамі Аляксандра Пушкіна, Мікалая Гогаля і Мікалая Ляскова. Дзеянне стужкі разгортваецца ў часы Мікалая I і распавядае пра манаху, апантаным нячыстай сілай.
У 2017 годзе трагікамедыя сабрала цэлы ўраджай узнагарод. «Манах і ліха» атрымаў 4 прэміі «Ніка», «Залатога арла» за лепшы сцэнар і прэмію XXV санкт-пецярбургскага кінафестывалю «Віват, кіно Расіі!» за лепшую рэжысуру.
Сёння на рахунку Капусціна дзясяткі роляў у кінематографе. Гэткая багатая фільмаграфія абумоўлена як працаздольнасцю акцёра, так і яго універсальным тыпаж. Пры росце 174 см і вазе 70 кг Уладзімір аднолькава праўдападобна пераўвасабляецца ў паліцэйскіх і злачынцаў.
У 2017 годзе артыст з'явіўся ў яшчэ адной фестывальнай карціне - драме «Арытмія», у якой сыграў начальніка падстанцыі хуткай дапамогі. Медыцынская меладрама была ўпершыню паказаная ў чэрвені на міжнародным кінафестывалі «Кінатаўр». Стужка распавядае пра будні фельчара хуткай дапамогі, які дзеля выратавання жыццяў іншых людзей забывае аб уласнай сям'і і асабістым жыцці.
Карціна атрымала прэмію «Залаты арол», а таксама галоўны прыз за лепшы фільм і прыз глядацкіх сімпатый на XXVIII сочынскім Адкрытым кінафестывалі, прыз Саюза кінакрытыкаў Францыі, які прысуджаўся на 18-м міжнародным кінафестывалі ў Аррас, і прыз глядацкіх сімпатый на Міжнародным кінафестывалі ў Трыесце як лепшы поўнаметражны фільм.
У 2017 годзе артыст з'явіўся таксама ў ролі сьледчага Анатоля у крымінальным трылеры «Акторка». Герой Капусціна па абавязку службы прыступае да працы над справай аб забойстве знакамітай актрысы - уласнай былой жонкі.
Задоўга да падзей фільма жанчына скінула Анатоля з дзіцем і збегла ў сталіцу, каб стаць зоркай. Гэтая акалічнасць кідае падазрэнне і на самога героя, бо ў яго ёсць матыў - помста. Цяпер следчы вымушаны яшчэ больш актыўна шукаць сапраўднага забойцу, каб даказаць уласную невінаватасць.
У вобразе другараднага персанажа Капусцін з'явіўся ў камедыі «Жылі-былі», таксама выпушчанай у 2017 годзе. Яна мае нетрывіяльны сюжэт і распавядае пра трох старых, якія адзіныя засталіся жыць у апусцелай вёсцы. На старасці гадоў двое немаладых мужчын вырашаюць прапанаваць руку і сэрца аўдавелай суседцы і на фоне гэтага суперніцтва пачынаюць сапраўдную вайну.
У 2018 годзе фільмаграфія артыста папоўнілася ролямі ў фэнтэзі «Чараўнікі», меладраме «Дажыць да любові», драмах «Танкі» і «Сякера».
У серыяле «Дажыць да любові» сюжэт распавядае аб Лізе і яе бацьку Глебе Волкове, уладальніку невялікага гатэля ў мястэчку Новоморске. Свет Лізаветы бурыцца, калі яе бацькі пазбаўляюць бізнесу і садзяць у турму. Каб адпомсціць вінаватай усіх бед, дзяўчыне давядзецца аддаць сваю любоў, пагадзіцца на фіктыўны шлюб, а заадно разабрацца ў прычынах таго, што адбываецца. У гэтым праекце Уладзіміру дастаўся другарадны персанаж, яго калегамі па здымачнай пляцоўцы сталі Дзяніс Васільеў, Дар'я Повереннова, Алёна Хмяльніцкая, Аляксей Матошин.
У 2019 годзе з удзелам акцёра выйшлі з друку містычная драма «Варажбітка», шпіёнскі фільм «Скачок Багамола» і трылер «Тэкст».
Уладзімір Капусцін зараз
У 2020 годзе фільмаграфія Капусціна папоўнілася іранічным дэтэктывам «Балаболаў-4», камедыяй «Вайна сем'яў», містычным дэтэктывам «Варажбітка-2», трылерам «Адлюстраванне вясёлкі», драмамі «Журавель у небе» і «Моцная браня».У гістарычнай меладраме «Кліч мяне мамай», заснаванай на рэальных падзеях, гаворка ідзе пра лёс сельскай дзяўчыны Таццяны. Падзеі разгортваюцца ў пачатку 1930-х гадоў, муж маладой сялянкі з'язджае ў сталіцу, ратуючыся ад рэпрэсій і раскулачвання. Дабіраючыся ў Маскву, Таня не змагла кінуць двух дзяцей, маці якіх забілі на яе вачах. Гераіні прыходзіцца знайсці ў сабе сілы жыць далей пасля здрады мужа, якому яна апынулася не патрэбна, у адзіночку выжывем у цяжкі час. Але нават у такіх умовах ёсць месца для кахання. У праекце прынялі ўдзел Капусцін, Ганна Старшенбаум, Аляксей Барабаш, Юрый Цурыла, Андрэй Фралоў.
У вытворчасці знаходзіліся драма «Медыятар», ваенны фільм «Смяротны нумар» і спартыўная драма «Белы снег».
У 2020 годзе ў тэатральны рэпертуар артыста ўваходзіла трагікамедыя «ЛюбOFF» тэатральнай кампаніі Вадзіма Дубровіцкае «La'Театр».
фільмаграфія
- 2005 - «Казус Кукоцкого»
- 2006 - «Салдаты»
- 2006 - «Карамболь»
- 2007 - «Завяшчанне Леніна»
- 2008 - «Забойства ў дачны сезон»
- 2008 - «Дачушка мая»
- 2009 г. - «Трэцяга не дадзена»
- 2009 г. - «Самы лепшы фільм 2»
- 2009 г. - «Шчанюк»
- 2010 - «Стомленыя сонцам 2: Прадстаянне»
- 2010 - «Брэсцкая крэпасць»
- 2011 - «Куля-дура»
- 2011 - «Мой тата Барышнікаў»
- 2016 - «Манах і ліха»
- 2017 - «Арытмія»
- 2017 - «Той, хто чытае думкі»
- 2018 - «Танкі»
- 2019 - «Варажбітка»
- 2019 - «Скачок Багамола»
- 2019 - «Тэкст»
- 2020 працэнта - «Балаболаў-4»
- 2020 працэнта - «Вайна сем'яў»
- 2020 працэнта - «Варажбітка-2»
- 2020 працэнта - «Кліч мяне мамай»