біяграфія
Людміла Нільская - савецкая і расійская актрыса з незвычайным лёсам. Ўдача спадарожнічала ёй з самага пачатку: паступіўшы выпадкова ў тэатральную ВНУ, ужо з другога курсу выканаўца пачала здымацца і адразу стала знакамітай. На піку папулярнасці артыстка іміграваць у ЗША, а па вяртанні на радзіму здолела зноў вярнуць сабе вядомасць і любоў гледачоў.Дзяцінства і юнацтва
Людміла нарадзілася ў малюсенькім мястэчку Струнино, размешчаным ва Уладзімірскай вобласці. Дакладных звестак аб нацыянальнасці артысткі ў Сеткі няма, як і падрабязнай інфармацыі аб яе бацьках.
У Струнино дзяўчынка жыла да 16 гадоў, а затым сям'я перабралася ў раённы цэнтр Аляксандраў, дзе Нільская скончыла старэйшыя класы і, канчаткова вызначыўшыся з выбарам будучай прафесіі, накіравалася заваёўваць Маскву.
У 1975 году дзяўчына паспяхова здае ўступныя экзамены і становіцца студэнткай Школы-студыі МХАТ. Праўда, правучылася там Людміла ўсяго адзін курс. На летняй сесіі студэнтка правалілася на такім важным для прафесійнага артыста прадмеце, як гісторыя КПСС, і была адлічаная з ВНУ.
Але Нільская пашанцавала: дзяўчына змагла перавесціся у Тэатральную вучэльню імя Барыса Шчукіна, якое і скончыла, не страціўшы часу. Пасля выпуску акторку прынялі ў трупу Маскоўскага акадэмічнага тэатра імя Уладзіміра Маякоўскага, у якім выканаўца выходзіла на сцэну да таго часу, пакуль не імігравалі ў Злучаныя Штаты.
Асабістае жыццё
У пачатку 80-х гадоў Людміла Нільская пазнаёмілася з Георгіем Ісаеў, які на той момант быў шафёрам. Аказалася, што мужчына - вялікі прыхільнік таленту актрысы. Маладыя людзі сталі сустракацца, а ў 1983 годзе пажаніліся, хоць пасля артыстка прызнавалася, што любові не адчувала.Нільская дапамагла жонку ўладкавацца ў тэатр адміністратарам, а калі Савецкі Саюз спыніў існаванне, пагадзілася на прапанову мужа прадаць уласную кватэру і перабрацца ў Амерыку. Да таго моманту ў сям'і ўжо падрастаў трохгадовы сын Дзмітрый Ісаеў.
Але новая краіна не спяшалася адорваць новапрыбылых грамадзян лёгкадаступнымі выгодамі. Зорка савецкага кіно перакаштавала мноства прафесій, а пасля развітання з Ісаеў забрала сына-падлетка і вярнулася ў Маскву. Пазней Дзмітрый узяў прозвішча маці, а не бацькі, які сышоў з сям'і да іншай жанчыны.
Больш замуж Людміла Нільская не выходзіла, хоць у асабістым жыцці актрысы быў шэраг непрацяглых раманаў. Але ніхто з гэтых прэтэндэнтаў на руку і сэрца не апынуўся здольным зачараваць жанчыну да такой ступені, каб тая вырашыла ўсё пачаць з самага пачатку.
Нільская не вядзе старонку ў «Инстаграме», затое ва «Вконтакте» яе прыхільнікі стварылі профіль, прысвечаны таленавітай рабоце каханай артысткі. У групе размяшчаюцца фота актрысы рэальнага часу і кадры, узятыя з фільмаў, у якіх яна здымалася ў маладосці.
Праглядаючы старыя стужкі, асабліва тыя, у якіх ёй даводзілася здымацца ў купальніку, фанаты Людмілы Валер'еўны не раз адзначалі, што пры росце 172 см (дакладная вага невядомы) яна выглядала стройнай і падцягнутай.
фільмы
У кінематографе Людміла Нільская дэбютавала яшчэ студэнткай тэатральнага ВНУ. Акторку запрасілі адразу на галоўную ролю ў псіхалагічную драму «Конік». Валодаючы бесклапотным характарам, галоўная гераіня кінастужкі Лена Кузняцова, празваная за лёгкі нораў Конік, пераязджае з правінцыі ў Маскву, дзе становіцца студэнткай гістарычнага факультэта.
Шчасна выйшаўшы замуж, дзяўчына атрымлівае маскоўскую прапіску, жыллё і заводзіць палюбоўніка. Але неўзабаве ў сталіцу наведваецца малодшая сястра Лены, якая марыць пра лёс, падобнай на жыццё старэйшай сястры. У галоўных ролях, акрамя Людмілы Нільская, з'явіліся Мікалай Іваноў, Анатоль Рамашын і Марына Левтова.
Старт творчай біяграфіі актрысы апынуўся паспяховым: рэжысёры сталі прапаноўваць малады артыстцы адну вялікую ролю за адной, а фото новай зоркі замільгалі ў часопісе «Савецкі экран».
Праз 2 гады рушылі ўслед здымкі ў міліцэйскім дэтэктыве «Пятроўка, 38» рэжысёра Барыса Грыгор'ева аб працы аператыўнага аддзела крымінальнага вышуку. У фільме дзяўчына паўстала ў ролі спартсменкі па скачках у ваду. У гэтым жа годзе Людміле Валер'еўне давялося пераўвасобіцца ў галоўную гераіню меладрамы «Мелодыя на два галасы», студэнтку маскоўскага ВНУ Алену, за якой пачынае даглядаць Кірыл Вараб'ёў, завадскі слесар (Яўген Меньшов).
Не менш значным праектам для Нільская апынуўся фільм-экранізацыя «Шалёныя грошы», які выйшаў на экраны праз год. Актрыса пераўвасобіліся ў гераіню Лідзію, дачка збяднелых дваран, якая становіцца жонкай і разбагацеў простага чалавека Савы Васількова (Аляксандр Міхайлаў). А ў шматсерыйным фільме «Дзяржаўная граніца» артыстцы дасталася роля Ядвігі Кавальскай.
У 1982 годзе ў ваеннай карціне «Дзесьці плача івалга ...» акторка ўвасобіла на экране вобраз Марыны Арловай, удзельніцы супраціву, былой савецкай вясну, якая загінула ад рук фашыстаў. У сямейнай драме «Ніхто не заменіць цябе» Людміла Нільская разам з Ігарам Касталеўскі згулялі сямейную пару, якая перажывае развод. Маладая жанчына сыходзіць ад музыканта-няўдачніка да любаснаму, таксісту Валеры (Барыс Шчарбакоў), але і ў новым саюзе не атрымліваецца гармоніі.
Нільская даказвае, што з лёгкасцю пераўвасабляецца як у станоўчых гераінь, якiя дамагаюцца светлыя ідэалы, так і ў хваткай асоб. Фільмаграфія актрысы папаўняецца працамі ў карцінах розных жанраў: у камедыі «Дзе знаходзіцца нофелет?», У фантастычным фільме «Праз церні да зорак» і ў прыгодніцкай стужцы «Гардэмарыны, наперад!».
Да ад'езду за мяжу акторка з'явілася ў галоўных ролях гістарычнай стужкі «Моонзунд», дзе згуляла ў пары з Алегам Меньшыкавым, і фільме-катастрофе «Штармавое папярэджанне».
Актрыса з'язджала ў Амерыку ў рангу зоркі першай велічыні, але выдатна ўсведамляла, што там яе майстэрства не будзе запатрабаваным. Артыстка прадала нерухомасць і ў ЗША ўклала атрыманыя грошы ў стварэнне аўтамайстэрні, але бізнэс прагарэў. Людміле Валер'еўне прыйшлося працаваць прадаўцом у краме, кіроўцам сацыяльнай службы, аператарам кампутарнай праграмы і нават прыбіральшчыцай у гасцініцы.
Вярнуўшыся на радзіму, Нільская вярнулася і ў прафесію. Выканаўца стала гуляць у Тэатры Месяца пад кіраўніцтвам Сяргея Праханава, а з 2008 года ўвайшла ў трупу Маскоўскага дзяржаўнага тэатра кінаакцёра, на падмостках якога з'явілася ў спектаклях «Лэдзі і Адмірал», «ліхамысным кахання», «Апошняя стаўка» і «Ляцелі два кракадзіла. .. ».
Пасля вялікага перапынку ў акцёрскай кар'еры Людміла Валер'еўна зноў стала з'яўляцца перад тэлегледачамі і здолела вярнуць вядомасць свайму імя. З удзелам Нільская выйшлі меладрамы «Чорная багіня», «Гарадскі раманс», шпіёнскі фільм «Зачараванне зла», дэтэктыўныя серыялы «Тэрмінова ў нумар - 2», «Телохранительница».
У 2008 годзе на ўкраінскім тэлебачанні адбылася прэм'ера серыяла «Заручальнае кольца», а праз год гэтую карціну сталі трансляваць і па расейскім Першым канале. У агульнай складанасці было знята больш за 800 серый, што зрабіла гэтую теленовеллы адной з самых працяглых на расійскім ТВ. Але Людміла Нільская стала з'яўляцца ў ёй толькі ў 2010 і 2011 гадах, калі ў сюжэт ўвялі гераіню Элу Барысаўну ветравыя, маці Ульяны (Аліна Сандрацкая) - свецкай ільвіцы, якая прапала без вестак і якая дала пра сябе ведаць толькі да канца стужкі.
Сюжэт разгортваецца вакол трох людзей, упершыню якія спаткаліся ў цягніку, які ішоў да Масквы. Насця Лапіна (Юлія Пожидаева) адправілася ў сталіцу з мэтай дапамагчы сваёй маці. Жанчына сядзіць у турме, але тэрмін яна атрымала за іншага чалавека. Оля Прохарава (Аліна Сандрацкая) едзе разам з ёй у купэ. Убачыўшы ў суразмоўніцы заручальны пярсцёнак, якое павінна дапамагчы ёй знайсці бацькі акадэміка Каралёва, дзяўчына крадзе яго.
Падарожжы дзяўчат Ігар Грыцэнка едзе з маленькага мястэчка, каб адпомсціць за сваіх бацькоў. Па волі лёсаў, чалавек, якога ён хоча пакараць - той жа акадэмік Каралёў. Але план аказваецца пад пагрозай, калі мужчына пачынае адчуваць цяга да яго дачкі Насці.
Самай буйной роляй актрысы новага часу стаў вобраз Галіны Брэжневай, дачкі генеральнага сакратара ЦК КПСС Леаніда Брэжнева, у біяграфічным тэлесерыяле «Галіна». За гэтую працу Нільская атрымала прэстыжную кінапрэмію «Залаты арол» і была названая лепшай актрысай 2009 года.
З часам рэпертуар Людмілы Нільская стаў папаўняцца новымі вобразамі: у дэтэктыве «Выпадковы сведка» акторка выканала ролю матухны Праскоўі, у біяграфічнай драме «Фурцева» пераўвасобіліся ць францужанку Надзю Лежэ. У 2013 годзе ў меладраматычнага фільме «Прычал любові і надзеі» прымерыла на сябе характэрны вобраз актрысы на пенсіі. Роля маці Вячаслава Фяцісава артыстка згуляла ў спартыўнай кінастужцы «Слава».
У тым жа годзе Нільская стала героем праграмы «Сам-насам з усімі», дзе распавяла ў інтэрв'ю, як, прадаўшы ўсе маёмасць, з'ехала ў іншую, зусім невядомую краіну, і пра жыццё ў ЗША. Па словах артысткі, за гэтым рушыла ўслед 10 гадоў зневажанняў, здрада мужа, балючы развод, праца прыслугай. Ўжо забытая ўсімі, яна вярнулася на радзіму, не маючы ні капейкі за душой. Але Расея сустрэла яе вясёлкава, тут ёй зноў спадарожнічала ўдача.
А праз 2 гады, у праграме «Мой герой» Таццяны Усцінавай яна распавяла і іншыя падрабязнасці часоў маладосці. Напрыклад, чаму тады ў яе не было залётнікаў і якую ролю ў фільме «Дзяржаўная граніца» ёй прапанавалі спачатку. А таксама пра тое, якія чуткі папаўзлі пасля яго выхаду на вялікія экраны.
У 2016 годзе артыстка засвяцілася ў меладраме «Лёс напракат». Праз год з удзелам Нільская адбыліся прэм'еры шматсерыйных стужак «гаспадар дома» і «Сезон кахання».
Людміла Нільская зараз
У апошні час Нільская не так часта з'яўляецца на тэлеэкранах, як хацелася б яе прыхільнікам. Але яна не дазваляе пра сябе забыцца і перыядычна дае інтэрв'ю. Улетку 2020 года артыстка пагутарыла з рэпарцёрамі інтэрнэт-выданні «Аргументы тыдня».У ходзе гутаркі Людміла Валер'еўна распавяла, як яе абыйшла зорная хвароба, як хацела стаць дызайнерам адзення, а пра кар'еру актрысы і не марыла. А таксама пра тое, як бацькі не ўспрымалі сур'ёзна прафесію дачкі да таго моманту, калі ўпершыню ўбачылі яе на тэлеэкранах.
Таксама ўспомніла і пра ролю Галіны Брэжневай ў серыяле «Красная плошча». Яна распавяла, што пажылую Галіну ёй было адлюстроўваць складаней, паколькі кожны раз перад здымкамі накладвалі сіліконавай маску на твар і рабілі грым, што займала па 2 гадзіны.
фільмаграфія
- 1978 - «Конік»
- 1980 - «Мелодыя на два галасы»
- 1981 - «Шалёныя грошы»
- 1982 - «Дзесьці плача івалга»
- 1982 - «Ніхто не заменіць цябе»
- 1987 - «Моонзунд»
- 1988 г. - «Штармавое папярэджанне»
- 2005 - «Чорная багіня»
- 2006 - «Гарадскі раманс»
- 2013 - «Прычал любові і надзеі»
- 2015 - «Слава»
- 2017 - «гаспадар дома»
- 2018 - «Боль чужой страты»
- 2019 - «Як доўга я цябе чакала»
- 2019 - «Страсці па Зінаідзе»
- 2019 - «Чужая»