біяграфія
Алёна Апіна (сапраўднае прозвішча пры нараджэнні - Лёвачкін) - папулярная расійская эстрадная спявачка, паэтка, кампазітар, працавала ў складзе музычнага калектыву «Камбінацыя». Пакінуўшы групу, яна не разгубілася і зрабіла паспяховую сольную кар'еру. Зараз артыстка па-ранейшаму запісвае песні, а таксама не дае аб сабе забыцца з'яўленнем на тэлебачанні.Дзяцінства і юнацтва
Алёна нарадзілася 23 жніўня (знак задыяку - Леў) 1964 года ў горадзе Саратаў ў сям'і, якое не мела нічога агульнага з творчасцю. Ёсць, аднак, версія, што год нараджэння спявачкі - 1967-ы. Па нацыянальнасці яна руская.
Бацька працаваў інжынерам, а мама - прадаўцом. Алёна стала адзіным дзіцем у сям'і, таму мары, праца і увагу бацькоў накіроўваліся на яе.
Нягледзячы на невялікі заробак, мама і тата купілі для дачкі піяніна, калі той споўнілася 4 гады. Тады Алена ўпершыню пачала спрабаваць сябе ў ролі спявачкі: збірала бацькоў у пакоі і задавальняла канцэрты. У тыя гады будучая зорка зразумела, што марыць звязаць жыццё з музыкай. Маці дзяўчынкі таксама марыла аб гэтым, толькі маштабы іх уяўленняў пра будучыню былі зусім рознымі: Левушкина-старэйшая хацела, каб дачка выкладала музыку ў дзіцячым садзе.
У 5 гадоў бацькі запісалі спадчынніцу ў музычную школу па класе фартэпіяна. Алёна кажа, што на заняткі літаральна бегала - адчайна іх любіла і не магла дачакацца наступных урокаў. Ужо тады юная спявачка паказвала мэтанакіраванасць і адказнасць.
Праз 5 гадоў паступіла ў Саратаўскае музычную вучэльню на фартэпіяннае аддзяленне. Пасля яго заканчэння маладая зорка прапрацавала акампаніятарам у мясцовым клубе "Усход".
Алёна вырашыла не выязджаць з роднага горада, а паступаць на факультэт фартэпіяна ў Саратаўскую кансерваторыю, але конкурс быў вялікім - абітурыентка праваліла уступныя экзамены. Гэта не зламала дух будучай зоркі. Блізкая сяброўка параіла пазаймацца вакалам, а на наступны год здаць іспыты для факультэта народных спеваў. Старанні і адмысловы тэмбр голасу не падвялі - Алёна паступіла. Ужо падчас вучобы ў кансерваторыі ў будучай артысткі з'явілася ўласная манера выканання.
Асабістае жыццё
Яшчэ ў маладосці, на пачатку артыстычнай кар'еры Алёна Апіна выйшла замуж за мастака Валерыя Апіна, але шлюб доўжыўся ўсяго пару месяцаў. Пасля разводу спявачка пакінула прозвішча мужа. Доўгі час у асабістым жыцці выканаўцы назіралася зацішша, так як яна разам з іншымі салісткамі «Камбінацыі» шмат працавала і практычна не спыняла гастроляў. Але дзякуючы прафесійнай дзейнасці Алёна сустрэла новае каханне.З другім мужам, Иратовым Аляксандрам Барысавічам, Алёна сустрэлася ў Ташкенце. Тады спявачка апынулася незадаволеная арганізацыяй канцэрта і папрасіла аўдыенцыі з галоўным мэнэджэрам мерапрыемствы. Пры сустрэчы паміж маладымі людзьмі паўстала сімпатыя. У 1991 годзе Иратов прапанаваў Апіна кінуць групу і пачаць сольную кар'еру, закаханая артыстка пагадзілася. Аляксандр стаў прадзюсарам выканаўцы. Неўзабаве адносіны перараслі ў нешта большае, і праз нейкі час пара згуляла вяселле.
Доўгі час у мужоў не было дзяцей - Алёна лячылася ад бясплоддзя, але ў выніку вырашыла звярнуцца па дапамогу да сурагатнай маці. І ў 2001 годзе ў сям'і здарыўся цуд - у пары нарадзілася дачка Ксюша. Імя дзяўчынцы абраў сын Аляксандра ад першага шлюбу. З 4 гадоў Ксенія Иратова ўжо займалася ў музычнай школе. Каб дачка знаходзілася пад наглядам, Алёна ўладкавалася туды выкладчыкам фартэпіяна.
Апіна любіць машыну «Пежо-406». Таксама зорка любіць сабак - хаты ў артысткі жывуць 4 сабакі.
У канцы 2016 года выканаўца на афіцыйнай старонцы ў «Инстаграме» апублікавала пост з выявай разарванага фота, на якім намаляваная разам з мужам. У каментары да здымку Алёна напісала, што падае на развод, які пасля адбыўся.
Апіна падтрымлівае імідж моцнай свабоднай жанчыны, але пры гэтым ранімай і пяшчотнай. Прыхільнікі адзначылі, што пасля разводу спявачка паўстала ў вобразе фатальнай прыгажуні, покорительницы мужчынскіх сэрцаў.
Нягледзячы на ўзрост, Апіна не саромеецца публікаваць у соцсетях фатаграфіі ў купальніку, хоць такіх і не шмат. Нашмат больш у профілі здымкаў з фотасесій, дзе яна апранута ў не менш адкрытыя ўборы. Аднак карыстальнікі Сеткі адзначаюць: з такой фігурай (рост 164 см, вага 55 кг) вакалістцы не з-за чаго камплексаваць.
музыка
У 1987 годзе, яшчэ будучы студэнткай кансерваторыі, Алёна Апіна вырашыла падпрацаваць спявачкай. Адзін знаёмы распавёў пра тое, што прадзюсар музычнай групы «Камбінацыя» адбірае удзельніц для жаночага музычнага калектыву. Апіна пайшла на праслухоўванне, і яе голас спадабаўся прадзюсарам. Выканаўцу запрасілі ў каманду ў ліку салістак. Пачалася зорная жыццё, якая ўключае ў сябе выступы, гастролі і рэпетыцыі.
Безумоўны поспех прыйшоў да групы «Камбінацыя» ў 1988 годзе. Акрамя Апіна ў якасці салісткі ў каманду прынялі Таццяну Іванову. Прадзюсар Аляксандр Шишинин сустрэў яе на вуліцы Саратава, спявачка была яшчэ школьніцай. Гітарыстка ўзялі Таццяну Долганову, на клавішы - Святлану Кастыка.
Спявак Сяргей Мінаяў параіў артысткам пераехаць з Саратава ў Маскву. Яны праніклі ў сэрца масквічоў, і неўзабаве песні «Камбінацыі» гучалі з вокнаў маскоўскіх, а затым і расійскіх дамоў. Група гастралявала па розных гарадах краіны. Гэта быў перыяд ўзлёту ў творчай біяграфіі спявачкі.
У 1991 годзе Алена сышла з калектыву і пачала сольную кар'еру. Дэбютная праца - песня «Ксюша» - адразу ж стала хітом. Паспяховы пачатак было заслугай прадзюсара Аляксандра Иратова. Другі сінгл выканаўцы выйшаў у 1992-м, ім стала кампазіцыя «Леха» (другая назва «Прызыўнік мой, Леха»). Трэк дасягнуў вяршыні штомесячнага хіт-параду «Гукавы дарожкі МК» і прынёс спявачцы новую долю славы.
У тым жа 1992 году выйшаў першы сольны альбом у дыскаграфіі Апіна пад назвай «Вуліца кахання». У плыту ўвайшла таксама песня гурта «Камбінацыя» «Бухгалтар», аўтарам слоў якой з'яўляецца Алена. Другі альбом спявачкі - «Танчыць да раніцы» - быў уганараваны большага поспеху: усе 8 кампазіцый сталі абсалютнымі хітамі. Шлягеры «Электрычка», «Вузельчыкі», якія з'явіліся неўзабаве, на памяць ведала ўся краіна.
Зімой 1994 года Алёна Апіна паставіла мюзікл «Ліміту». Песні складаў паэт Міхаіл Таніч. Гэты спектакль прайшоў у сталіцы, а затым і ў Санкт-Пецярбургу. Пазней музычныя кампазіцыі ўвайшлі ў аднайменны сольны альбом спявачкі.
Выканаўца стала папулярнай і запатрабаванай у 90-я. За год выпускала некалькі альбомаў, кліпы пастаянна паказвалі на расейскіх тэлеканалах. У 1998 годзе артыстку ўзнагародзілі прэміяй «Авацыя» як лепшую спявачку года. Тады ж прагрымеў сумесны хіт Алены Апіна і Мурата Насырава «Месяцовыя ночы».
У 2002-м яе ганаравалі звання «Заслужаная артыстка Расеі». Таксама славутасць не раз станавілася лаўрэатам музычных прэмій ( «Супер дыск», «Срэбны дыск», «Песня Года», «Залаты грамафон», «Серебряная галёш»).
На рахунку артысткі больш за дзесятак сольных альбомаў, сярод якіх, апроч растыражаваных першых пласцінак, дыскі канца 90-х - «Суперніца», «Любі як я», «Таполі», - а таксама сачыненні 2000-х: «Пра лёс і пра сябе »,« Самалёт на Маскву »,« Яшчэ раз пра каханне ».
Да канца 2000-х слава спявачкі стала сціхаць, але ў 2011 годзе Апіна нагадала пра сябе песняй аб жаночай дружбе - хіт «Сяброўкі» яна выканала ў дуэце з яшчэ адной зоркай расійскай эстрады Лаліта Міляўская. Прыпеў пачынаецца са радкі: «Хай кажуць, што дружбы жаночай не бывае ...» Гэта як нельга лепш перадае домыслы аб немагчымасці падтрымання цёплых адносін паміж прадстаўніцамі слабага полу.
У 2012 годзе за дабрачынныя мерапрыемствы і дасягненні ў галіне культуры Апіна ўручылі Знак Губернатара Маскоўскай вобласці.
У 2017-м артыстка выпусціла шэраг правакацыйных кліпаў, у тым ліку на песні «Дзяўчына Бонда», «Блізкасць». Другі кліп, у якім Алёна Апіна з'явілася ў кадры практычна голай - у адным карункавай бялізну, - выклікаў мноства намоў ў СМІ і сацыяльных сетках. Абвінавачванні тычыліся адкрытых нарадаў выканаўцы і меркаванага плагіяту мелодыі ў брытанскай спявачкі Jem. Ажыятаж вакол імя артысткі паўплываў на яе ўзрослую папулярнасць.
У снежні адбылася прэм'ера відэа, дзе Апіна паўстала ў дуэце з блогерам Наталляй Красновай, вядомай пад нікам Black Russian Mama. Кліп трансляваўся на канале Красновай на відэахостынгу YouTube.
тэлебачанне
У канцы 90-х Алёна Апіна пачала весці нядзельную перадачу «Палявая пошта», якая выходзіла на тэлеканале «ТВ Цэнтр».Зорка спрабавала сябе і ў кінаіндустрыі. Артыстка згуляла галоўную ролю ў адной серыі расійскага тэлесерыяла пад назвай «Неадкладка». Праца апынулася настолькі ўдалай, што спявачку запрасілі на здымкі яшчэ некалькіх серыялаў: "Паралельна кахання», «Забіць Бэлла», «Дзяўчынка з поўначы» і «Правінцыйныя страсці».
Артыстка кажа, што часта атрымлівае запрашэння папрацаваць у фільмах і серыялах, але песням яна ніколі не зможа змяніць. Таксама Алена з'яўляецца ў якасці радыёвядучай аўтарскага шоў «фасолі».
У пачатку 2018 года Апіна засвяцілася ў эфіры Першага канала - у праграме «Прывітанне, Андрэй!», Прысвечанай 30-годдзю гурта «Камбінацыя». Разам з ёй у гэтым выпуску была і іншая экс-салістка калектыву Таццяна Іванова. Затым спявачка падпісала кантракт з ювелірным брэндам Amberholl і стала афіцыйнай асобай калінінградскай маркі.
Летам таго ж года ў перадачы «Тры акорда» ў дуэце з Ігарам Сарухановым Апіна выканала песню «Неба» з рэпертуару Любові Успенскай.
Алёна Апіна зараз
Алёна Апіна і зараз працягвае кар'еру і, акрамя канцэртаў, рэгулярна з'яўляецца на тэлебачанні. У пачатку 2020 года яна прысутнічала ў эфіры аўтарскага шоў «Музыкалити», які выходзіць на ютьюб-канале GazGolder. Згодна з фармату перадачы, там сустракаюцца артысты розных пакаленняў і ацэньваюць творчасць сучасных спевакоў. Разам з Алёнай песні Макса Каржа, Тимы Беларускіх, «Кремсоды» і Максім слухаў і ацэньваў малады блогер і тиктокер Даня Милохин. Увесь выпуск суправаджаецца дасціпнымі жартамі вядучага Максіма Галкіна.
Апіна па-ранейшаму не здае пазіцый і як спявачка: акрамя залатых хітоў, яна выконвае новыя кампазіцыі і заўсёды адкрыта для супрацоўніцтва з сучаснымі артыстамі. Аднак не заўсёды стараннасць выканаўцы ўспрымаюць пазітыўна. Аднойчы за кулісамі яна перасеклася са спеваком Niletto, падышла і прапанавала зрабіць нешта сумеснае. Хлопец адрэагаваў негатыўна, заявіўшы: «А мне гэта навошта?» Артыстку словы Прыткова зачапілі, пасля такога ўчынку ў яе і самой адпала жаданне працаваць у тандэме.
У верасні таго ж года Алёна зноў стала госцем праграмы «Прывітанне, Андрэй!». Тэмай выпуску сталі любімыя песні, якія гучалі на фестывалях «Песня года».
Дыскаграфія
У складзе групы «Камбінацыя»
- 1988 г. - «Белы вечар»
- 1988 г. - «Ход канём»
- 1989 - «Рускія дзяўчынкі»
- 1991 г. - «Маскоўская прапіска»
сольныя альбомы
- 1992 - «Вуліца кахання»
- 1993 - «Танчыць да раніцы»
- 1994 - «Пляжны сезон»
- 1995 - «Ліміту»
- 1995 - «Прапалая душа»
- 1996 г. - «Суперніца»
- 1997 - «Тлумачэнне ў каханні»
- 1998 года - «Любі як я»
- 1999 - «Таполі»
- 2001 года - «Пра лёс і пра сябе»
- 2007 - «Самалёт на Маскву»
- 2010 - «Яшчэ раз пра каханне»
- 2014 - «Мелодыя»
- 2016 - «Alena Apina»
- 2018 - «Давай так»