Аляксей Несцярэнка - біяграфія, асабістае жыццё, фота, навіны, акцёр, нацыянальнасць, тэатр Вікцюка, жонка 2021

Anonim

біяграфія

Аляксей Несцярэнка - расійскі акцёр тэатра і кіно, які заваяваў каханне гледачоў пасля здымак у фільме «Смак граната». Артыст Тэатра Рамана Вікцюка.

Дзяцінства і юнацтва

Аляксей нарадзіўся і вырас у Маскве. З бацькоў у Несцярэнка была толькі маці, якая выхоўвала дзіця адна. Яна сама ў юнацтве марыла аб сцэне, прыехала паступаць у тэатральную вучэльню, але не прайшла конкурс. Затое абгрунтавалася ў сталіцы і нарадзіла сына. Жадаючы ўвасобіць ўласную мару ў дзіцяці, жанчына адвяла будучага артыста ў харэаграфічны цэнтр дзіцячага народнай творчасці «Калінка». На той момант хлопчыку было 6 гадоў.

Аляксею цяжка было сумяшчаць агульнаадукацыйную школу з выступамі і канцэртамі, але Несцярэнка спраўляўся з абавязкамі і заданнямі. У падлеткавым узросце дадаткова стаў займацца ў Дзіцячым музычным тэатры юнага акцёра, а паралельна працаваў у Маскоўскім мастацкім тэатры імя Антона Чэхава, на сцэне якога да моманту атрымання атэстата сталасці згуляў у 2 «дарослых» спектаклях. Рэпертуар пачаткоўца артыста склалі першыя сур'ёзныя працы ў пастаноўках «Сон у летнюю ноч» і «Венецыянскі антыквар».

Тое, што юнак быў задзейнічаны ў гэтых спектаклях, надавала яму ўпэўненасці ў паступленні ў ВНУ сваёй мары - Школу-студыю МХАТ. Але, да расчаравання абітурыента, Аляксей праваліўся ў 1-м жа туры. Тады, сабраўшы талент і здольнасці разам, Несцярэнка паўстаў перад экзаменацыйнай камісіяй Тэатральнага інстытута імя Барыса Шчукіна і здолеў у тым жа годзе трапіць у лік студэнтаў факультэта акцёрскага майстэрства. Кіраўніком курса, дзе вучыўся будучы артыст, стаў Міхаіл Барысаў.

тэатр

Паралельна з вучобай малады акцёр іграў на сцэне Тэатра імя Яўгена Вахтангава, дзе з'явіўся ў спектаклях «Царскае паляванне", "За двума зайцамі», а таксама пачаў здымацца ў кіно. Пасля выпуску Аляксей адправіўся служыць у войска. І хоць тэрміновая служба праходзіла ў Акадэмічным ансамблі песні і танца МУС у якасці артыста балета, але, па меншай меры, Несцярэнка ня ўхіляўся ад прызыву. Літаральна на 3-ы дзень пасля дэмабілізацыі малады чалавек атрымаў запрашэнне ў Тэатр Рамана Вікцюка асабіста ад рэжысёра.

Найбольш яркім спектаклем гледачы лічаць «служанак» французскага драматурга Жана Жонцы, дзе Аляксей паўстаў у эпатажных вобразе манернай, томнай, распешчанай жанчыны Мадам. І трэба адзначыць, што заваяваў гледачоў акцёр ня пераўвасабленнем у даму, а неверагоднай, цалкам зачаравальнай пластыкай і дзіўным майстэрствам.

Аляксей увайшоў у 3-ці акцёрскі склад пастаноўкі разам з калегамі Дзмітрыем Бозиным, Аляксандрам Солдаткиным і Іванам Никульчей. Пачынаючы з 1988 года ў «служанку» удзельнічалі Уладзімір Зайцаў, Канстанцін Райкін, Аляксандр Зуеў, Мікалай Дабрынін.

Яшчэ адзін праект Несцярэнка ў Тэатры Рамана Вікцюка - роля ваяра і сведкі на судзе ў спектаклі майстры «Саломея. Дзіўныя гульні Оскара Уайльда ». Акрамя гэтага, у Аляксея ёсць вопыт супрацоўніцтва з танцавальным тэатрам «A | CH», дзе акцёр быў задзейнічаны ў харэаграфічным спектаклі «Кармэн».

фільмы

Першыя з'яўлення Несцярэнка ў кінематографе можна назваць другараднымі. Акцёр сыграў не самых важных персанажаў у драме «Казус Кукоцкого» і серыяле «Галоўныя ролі».

А вось моладзевы трылер «Нас не дагоніш» меў вялікае значэнне ў станаўленні акцёра як прафесіянала. Здымаўся ў гэтым фільме Аляксей, як раз праходзячы службу ў войску. Таксама важнымі працамі для творчай біяграфіі артыста сталі меладрамы «Смак граната» і «Цыганское шчасце», дзякуючы якім Несцярэнка даведаўся, што такое быць галоўным героем на здымачнай пляцоўцы.

Вялікім поспехам карысталася любоўная меладрама «Прынцэса з поўначы» з удзелам Несцярэнка, дзе партнёркай артыста па працоўнай пляцоўцы стала Паліна Максімава. Аляксей паўстаў на экране ў ролі ўсходняга прынца Максуд, які знаёміцца ​​са студэнткай з Масквы Вікай і улюбляецца ў дзяўчыну.

У біяграфічным фільме-мюзікле пра спевака Валерыі Абадзінскі «Гэтыя вочы насупраць» Аляксей пераўвасобіўся ў Анегіна Гаджикасимова, савецкага паэта-песенніка, які ў сталым узросце прыняў манаскі пострыг і стаў насельнікам Опціну пустыні. Закаханую ў паэта дзяўчыну згуляла акторка латышскага паходжання Яўгена Крегжде.

Любоў да творчых эксперыментаў не дазволіла артысту адмовіцца ад кароткаметражнага праекта Ганны Ованесовой «Дысацыяцыя», дзе Аляксею дастаўся цэнтральны персанаж. Ён сыграў фатографа, сны якога пачынаюць пераплятацца з рэальнасцю. У крымінальным фільме «Веру не веру» з Марыяй Кажэўнікавай у галоўнай ролі акцёру зноў дастаўся экзатычны вобраз - танцора фламенко.

У 2015 годзе выйшаў у свет дэтэктыўны трылер Паўла Лунгіна «Радзіма», у якім распавядалася пра вяртанне з арабскага палону былым ваенным. Мэта спецыяльнага аддзела ФСБ - зразумець, завербаваны Ці Аляксей Брагін тэрарыстамі ці не. Выканаўцамі галоўных роляў кінастужкі сталі Уладзімір Машкоў і Вікторыя Ісакава. Несцярэнка пераўвасобіўся ў катарскага прынца Закір Ібн Арфата.

Папулярнасць фільму забяспечыў захапляльны сюжэт, рэжысёрская праца, а таксама зорны акцёрскі склад. Сярод выканаўцаў практычна не было невядомых артыстаў. Таленавітую гульню паказалі Сяргей Макавецкі, Марыя Міронава, Уладзімір Удавічэнка, Андрэй Мярзлікін, Цімафей Трибунцев, Аліса Хазанава.

У канцы 2017 года адбылася прэм'ера серыяла «Перакрыжаванне», у якім артысту дасталася эпізадычная роля. Па збегу абставін на скрыжаванні дарог сутыкаюцца 3 аўтамабіля, у кожным з якіх кіроўца - жанчына. З-за аварыі ў жыцці кожнай з іх адбываюцца лёсавызначальныя змены, пасля чаго гераіні становяцца сяброўкамі. Галоўныя ролі выканалі Дар'я Лузіна, Дар'я Пятрова, Яніна Сакалоўская.

У 2019 годзе прыхільнікі змаглі ўбачыць артыста ў 16-серыйнай сямейнай сазе «Анёл-захавальнік», у якой распавядаецца гісторыя 3 пакаленняў прафесарскай і сялянскай сем'яў. Лёсы людзей, якім выпала жыць падчас і пасля рэвалюцыі 1917 года, ахоўваюць фамільныя абярэгі - «Анёл-захавальнік» і «Воўк-пярэварацень».

У 2020 годзе фільмаграфію акцёра папоўнілі драмы «Журавель у небе», «Доктар Праабражэнскі» і дэтэктыў «Капітан Галівуд».

У «Доктару Праабражэнскім» Несцярэнка атрымаў ролю гватемальца, аднаго з сакрэтных пацыентаў эксперыментальнага хірургічнага аддзялення. У акцёрскі склад праекта таксама ўвайшлі Дзяніс Шведаў, Марыя Андрэева, Пётр Скварцоў.

У дэтэктыўнай драме «Капітан Галівуд» артыст увасобіў вобраз тэрарыста, які арганізаваў выбух жылога дома летам 1999 года ў адным з паўднёвых гарадоў РФ. Капітан ФСБ Андрэй Верашчагін па мянушцы «капітан Галівуд» займаецца расследаваннем інцыдэнту. Ролі згулялі Яўген Шириков, Антаніна Дзівіна, Уладзімір Рогань.

Асабістае жыццё

Асабістае жыццё Аляксей захоўвае за сям'ю пячаткамі, хаваючы яе ад вачэй журналістаў і прыхільнікаў. Паводле інфармацыі з сацыяльных сетак гледачы робяць выснову, што акцёр афіцыйна не жанаты, але больш пра рамантычныя прыгоды Несцярэнка нічога не вядома.

Сам артыст у інтэрв'ю спасылаецца на занятасць творчай кар'ерай і адсутнасць часу нават на адпачынак, не тое што на жонку і дзяцей.

Аляксей жыве паўнавартасным грамадскім жыццём. Акцёр выступае экспертам на моладзевых фестывалях і форумах, паспяхова спрабуе сябе ў якасці фотамадэлі. У 2014 годзе Несцярэнка уваходзіў у склад артыстаў шоу-цэнтра на хатніх зімовых Алімпійскіх гульнях у Сочы, чым застаўся задаволены.

Сам акцёр цалкам паглынуты творчай дзейнасцю і скупа асвятляе ў сацыяльных сетках прыватную жыццё, але прыхільнікі стварылі ў «Инстаграме» акаўнт фан-клуба, дзе выкладваюць актуальныя фота і відэа з кумірам.

Аляксей Несцярэнка зараз

У 2021 годзе з удзелам артыста выйшла ў свет меладрама «За першага сустрэчнага». Сюжэт распавядае пра Аляксандра Савельевой, якая незадоўга да вяселля даказвае, што ён жаніха ў здрадзе. У якасці помсты ўгневаная нявеста выходзіць замуж за першага сустрэчнага - хлопца па імі Сяргей, які аказваецца новым топ-мэнэджэрам у кампаніі бацькі гераіні. Сашы прыйдзецца высветліць, хто з маладых людзей яе сапраўды любіць, а хто задумаў рэйдарскі захоп фірмы.

Цяпер Несцярэнка можна ўбачыць у пастаноўцы «Саламея» ў Тэатры Рамана Вікцюка. Па прызнанні вядучых артыстаў тэатральнага калектыву, кожнае з'яўленне на сцэне патрабуе максімальнай канцэнтрацыі, пасля чаго проста не застаецца фізічна сіл працаваць над кінематаграфічнымі праектамі.

фільмаграфія

  • 2002 - «Галоўныя ролі»
  • 2005 - «Казус Кукоцкого»
  • 2007 - «Нас не дагоніш»
  • 2008 - «Галіна»
  • 2011 - «Смак граната»
  • 2015 - «Прынцэса з поўначы»
  • 2015 - «Радзіма»
  • 2017 - «Перакрыжаванне»
  • 2018 - «Доктар Праабражэнскі»
  • 2018 - «Журавель у небе»
  • 2020 працэнта - «Капітан Галівуд»
  • 2021 - «За першага сустрэчнага»

Чытаць далей