біяграфія
У Алене Санаева сумяшчаюцца тры іпастасі - дачка знакамітага артыста, ўдава не менш вядомага рэжысёра і маці папулярнага пісьменніка. Але сябе яна ў першую чаргу лічыць актрысай, чалавекам шчаслівай творчага лёсу. Іншыя на ee месцы спачывалі б на лаўрах, а Алена Ўсеваладаўна дагэтуль гуляе ў тэатры па 10 спектакляў у месяц і кожную ролю стараецца адшліфаваць, здымае дакумэнтальнае кіно і піша аўтабіяграфію.Дзяцінства і юнацтва
Алена нарадзілася ў Самары ў сям'і кінаакцёра Усевалада Санаева. Маці Лідзія Антонаўна пакутавала працяглымі дэпрэсіямі, лячылася ад маніі пераследу, але пра сям'ю не забывала. А захварэла яна пасля таго, як суседзі данеслі «куды варта» за расказаны ёю анекдот пра савецкай улады. Прыйшлі людзі ў цывільным і наладзілі допыт. Да таго ж жанчына, якая страціла ў вайну першынца-сына, жыла ў пастаянным страху за дачку і мужа: Алена перахварэла жаўтухай, а Усевалад перанёс інфаркт.
У маладосці будучая знакамітасць назірала за працай бацькі і па частцы адукацыі не разглядала ніякага іншага варыянту, акрамя тэатральнага інстытута. Пасля ГІТІСа, у якім Алена вучылася ў Міхаіла Царова, яна ўвайшла ў трупу Тэатра-студыі кінаакцёра.
фільмы
У 1967 годзе Алена Санаева ў першы раз трапіла ў кіно - у вайсковую стужку «Генерал Рахімаў». Затым рушылі ўслед драма «Па Русі» і экранізацыя апавяданняў Антона Чэхава «Галоўны сведка».Васіль Шукшын запрасіў дзяўчыну ў кінаальманах «Дзіўныя людзі». У гэтай карціне Санаева згуляла ў дуэце з бацькам. Пазней яны зноў з'яўляліся ў пары ў лірычнай камедыі «Печкі-лавачкі».
Кар'ера актрысы развівалася, рэжысёры ўсё часцей бачылі Алену у галоўнай ролі, але ўсё перавярнуў фільм-казка «Прыгоды Бураціна». Ліса Аліса ўвайшла ў гісторыю савецкага кінематографа, але надоўга ўвагнала Санаева ў камедыйнае характэрнае амплуа. Такія, напрыклад, працы ў «сумленных чароўным» і «Прыгодах Алі-Бабы і сарока разбойнікаў», у камедыі «Па вуліцах камода вадзілі ...» і «Куды знік Фаменка?».
У 1977-м Ралан Быкаў задзейнічаў жонку ў экранізацыі твора Мікалая Гогаля «Нос». Праз 2 гады жонкі паўсталі ў галоўных ролях у музычным фільме «Жыў-быў наладчык».
Вярнуў Алену да сур'ёзных сцэнарах Быкаў у 1983 годзе, калі пачаў здымаць падлеткавую сацыяльную драму «Пудзіла». Санаева перадала на экране характар кіраўніцы збунтаванага класа.
Адначасова ee запрасілі на здымачную пляцоўку дэтэктыва «Таямніца" Чорных драздоў "» па рамане Агаты Крысці. Галоўную ролю артыстка атрымала ў трагікамедыі «Яно», дзе таксама згулялі Наталля Гундарева і Святлана Кручкова.
У XXI стагоддзі Алена працягнула здымацца, у тым ліку і на першым плане. Часткай фільмаграфіі актрысы становяцца сямейны фільм «Новая старая казка», меладрамы «Час для дваіх», «Медсястра» і «Парфюмерша». У апошняй яна пераўвасобіліся ў маму персанажа Марыі Куліковай. У дэтэктыве "Сьледзтва кахання» ee экраннай дачкой стала Нона Грышаева.
Асабістае жыццё
Першы шлюб Алена Санаева заключыла з інжынерам Уладзімірам Конузиным. Нягледзячы на нараджэнне сына Паўла, саюз не склаўся: муж і жонка не змаглі прыцерціся адзін да аднаго, ды і бацькі мужа былі настроеныя супраць. З дзіцем Уладзімір больш не бачыўся.
Шчасце ў асабістым жыцці акторцы прынесла праца: на здымках фільма «Докер» яна пазнаёмілася з Раланам Быкавым. Праз год у талінскім рэстаране «Лідо» у прысутнасці Міхаіла Казакова і Зіновія Гердта рэжысёр зрабіў прапанову.
Жонкі выглядалі зусім рознымі людзьмі - яна вышэй на галаву (рост 168 см), а ён маленькі і каржакаваты, ёй ледзь споўнілася 30 гадоў, а яму ўжо за 40. падзялялі гэтую пункт гледжання і бацькі Алены, якія ў якасці пратэсту забралі на выхаванне ўнука . Аб гэтым перыядзе дзяцінства Павел Санаев распавёў у аповесці «Пахавайце мяне за ліштвой», за якую атрымаў літаратурную прэмію часопіса "Кастрычнік".
Сам спадчыннік творчай сям'і ў дзяцінстве зняўся ў «пудзіла», а калі падрос, заявіў, што хацеў бы працаваць толькі з рэжысёрамі, падобнымі айчыма. Такіх не знайшлося, і Алена параіла выбраць іншую прафесію. Павел скончыў сцэнарны факультэт ВГІКа, стаў адным з лепшых расійскіх перакладчыкаў, агучваў замежныя фільмы, з часам ператварыўся ў папулярнага пісьменніка.
Быкаў, дарэчы, хацеў усынавіць дзіця каханай жанчыны, пагаварыць з гэтай нагоды з Конузиным, але той на сустрэчу не прыйшоў.
Сын з жонкай Аленай Фониной падарыў акторцы ўнучку Вераніку. Бабуля з задавальненнем праводзіць час з дзяўчынкай, возіць на заняткі па спевах і малявання.
Пражылі Санаева і Быкаў моцнай сям'ёй, нягледзячы на ўсе бязладзіца, аж да 1998 года. Пасля смерці мужа акторка арганізавала дабрачынны дзіцячы фонд яго імя, выпусціла шэраг твораў: казку для дарослых «Зачараваная Прынцэса», дзённікі «Я пабіты, пачну спачатку» і «Вершы Ралана Быкава», зняла карціну «Жыццё на выраст», выдала фотаальбом з рэдкімі здымкамі майстра.
Алена Санаева зараз
Алена Усеваладаўна кажа, што цяпер праца, запатрабаванасць стымулююць жыць. Oна з нецярпеннем чакае выхаду камедыйнай меладрамы «Дзённік новай рускай", у асноўны акцёрскі склад якой увайшлі Алена Подкаминская, Кірыл Кяро, Святлана Калпакова і Ганна Ардова.З 2009 года актрыса служыць у тэатры Язэпа Райхельгауза «Школа Сучасная п'есы», гуляе ў спектаклях «Апошні Ацтэкі» і «Маналогі гарадоў», у імправізацыі Яўгена Грышкаўца «Пакуль наліваецца піва». Ён жа ў суаўтарстве з Ганнай Матисон напісаў спецыяльна для тэатра п'есу "Дом".
«Рускае варэнне» па творы Людмілы Уліцкай з удзелам Санаева, Вадзіма Колганова і Таццяны Васільевай ўдастоена прыза Міжнароднага фестывалю ў Тэгеране і прэміі Усерасійскага драматургічнага конкурсу «Дзеючыя асобы».
У 2019-м, пасля шасцігадовага рамонту, які схаваўся сляды пажару, «Школа» вярнулася ў ранейшае будынак. З гэтай нагоды трупа дала гала-паказ «Труба кліча!». Сябры-артысты з іншых тэатраў падрыхтавалі вясёлыя капуснікі. А Леанід Якубовіч выступіў вядучым аўкцыёну, на якім выставілі дэталі кінакасцюмы Любові Палішчук і Альберта Филозова.
фільмаграфія
- 1969 - «Галоўны сведка»
- 1969 - «Дзіўныя людзі»
- 1972 - «Печкі-лавачкі»
- 1975 - «Прыгоды Бураціна»
- 1979 г. - «Жыў-быў наладчык»
- 1981 - «Куды знік Фаменка?»
- 1983 - «Таямніца« Чорных драздоў »
- 1983 - «Пудзіла»
- 1989 - «Яно»
- 2001 года - "Не пакiдай мяне, каханне»
- 2007 - «Новая старая казка»
- 2013-2017 - «Парфюмерша»
- 2015 - «Медсястра»
- 2017 - «Сьледзтва кахання»