біяграфія
Алена Коренева - савецкая і расійская актрыса тэатра і кіно, ўпадабаная гледачам па яркіх, характэрным, каларытным ролях. Па сканчэнні гадоў выканаўца мяняла амплуа - паступова яе рэпертуар напаўняўся сур'ёзнымі драматычнымі працамі. Таксама яна паспрабавала сябе ў якасці рэжысёра, сцэнарыста і нават пісьменніка.Дзяцінства і юнацтва
Артыстка нарадзілася 3 кастрычніка 1953 гады ў Маскве ў творчай сям'і знакамітых людзей. Бацька Алены, Аляксей Коренев, працаваў рэжысёрам, які зняў савецкія кінахіты «Вас выклікае Таймыр», «Вялікая змена» і «Па сямейных абставінах". Мама Наталля Канстанцінава пачынала як акторка, а пасля працавала памочнікам рэжысёра і папрацавала над камедыямі «Іронія лёсу, або З лёгкай парай!» і «Пакроўскія вароты».
Бацькі падтрымлівалі творчыя захапленні дачок. Старэйшая Марыя стала мастаком, а малодшая Аляксандра - піяністкай. Пасля Маша перабралася ў ЗША на пастаяннае месца жыхарства. Саша засталася ў Маскве. Алена з дзяцінства марыла аб сцэне, праўда, як балерына. Але, нягледзячы на намаганьні, дзяўчынку ў харэаграфічнае вучылішча не прынялі, і яна стала вучыцца ў агульнаадукацыйнай школе з паглыбленым вывучэннем англійскай мовы.
У маладосці Коренева паступіла Вышэйшая тэатральнае вучылішча імя Барыса Шчукіна, а затым увайшла ў трупу тэатра Галіны Воўчак «Сучаснік». Пазней акторка гуляла на сцэнах Маскоўскага драматычнага тэатра на Малой Броннай, Тэатры імя Канстанціна Станіслаўскага і нават у аўстралійскім тэатры горада Пэрт.
фільмы
У кіно Коренева дэбютавала ў 16 гадоў у камедыі бацькі «Вас выклікае Таймыр». Ужо студэнткай Алена здымалася ў галоўнай ролі ў меладраме «Сентыментальны раман», мюзікле «Раманс пра закаханыя» і экранізацыі аповесці І. С. Тургенева «Ася». Пасля гэтых праектаў акторка стала пазнавальная і кахана савецкімі гледачамі.Яшчэ большы поспех прыйшоў дзякуючы серыялу «Сібірыяда», рэжысёрам якога выступіў Андрэй Канчалоўскі. Шматсерыйны праект, у якім Коренева згуляла Таю Саломін, у 1979 годзе атрымаў Гран-пры Канскага кінафестывалю. Незадоўга да абвяшчэння пераможцаў здарыўся скандал: Франсуаза Саган, якая стала старшынёй журы, заявіла, што выйдзе з складу судзейства, калі карціна Андрэя Сяргеевіча ня падзеліць 1-е месца са стужкай «Апакаліпсіс сёння» Фрэнсіса Форда Копалы.
У той момант гэтага нельга было дапусціць, так як першы прыз не маглі ўзяць дзве звышдзяржавы. Таму «Сібірыяда» ўганаравалі прэстыжнай, але не галоўнай узнагароды. Спецыяльна для фільма кампазітар Эдуард Арцем'еў па просьбе Канчалоўскага стварыў арыгінальны саўндтрэк ў духу музыкі Вангелиса.
У тым жа годзе на экраны выйшла бліскучая камедыя Марка Захарава "Той самы Мюнгхаузен». На ролю Марты, каханай галоўнага героя, першапачаткова спрабаваліся Ірына Мазуркевіч, Таццяна Догілева. Апошняя нават перафарбавала валасы для здымак, але ў выніку Марк Анатольевіч аддаў перавагу вытанчанай Коренева. Разам з Алегам Янкоўскім акторка склала выдатны дуэт.
У 1982-м Алена запомнілася яшчэ адной легендарнай роляй у лірычнай камедыі Міхаіла Казакова «Пакроўскія вароты». Гледачы адразу палюбілі згуляную масквічкай медсястру Людочку, у якую ўлюбляецца Леў Хобатаў ў выкананні Анатоля Равиковича. Па сюжэце Хобатаў, наведваючы працэдурны кабінет, прамаўляў фразу: «Мне было так добра! Вы так гэта рабілі ... »
Сцэну здымалі паўдня, каб дамагчыся ад акцёра патрэбнай інтанацыі. Коренева таксама прыйшлося папрацаваць, каб пераканаўча глядзецца ў вобразе медыка. Першапачаткова Алена хацела адмовіцца ад здымак - сцэнар здаўся выканаўцы непераканаўчым, «оперетточным». Пераканала змяніць меркаванне маці масквічкі, якая працавала ў праекце другім рэжысёрам.
У наступныя гады акторка рэгулярна гуляла ў кіно і тэатры. Цікавай працай Коренева стала роля ў музычнай драме «Лета» рэжысёра Кірыла Сярэбранікава. Карціна перанесла гледачоў у свет рок-андэграўнду 1980-х, у жыццё легендарнага ленінградскага рок-клуба і культавых выканаўцаў той эпохі - Майка Навуменкі, Віктара Цоя і іншых. Фільм выклікаў супярэчлівыя думкі ў крытыкаў і тых, хто тварыў у той час, - Барыса Грабеншчыкова, Юрыя Каспарян і іншых. Алене Аляксееўне ў стужцы дастаўся невялікі, але экстравагантны вобраз жанчыны ў чырвоным сукенка.
Праз год фільмаграфія актрысы папоўнілася праектам «Ван Гогі», якія прынеслі ёй «Ніку» у намінацыі «Лепшая жаночая роля другога плана». У аснове сюжэту - філасофска-драматычнае апавяданне пра адзінокім мастака Марка, адыграным Аляксеем Серебрякова. Пасля многіх гадоў, праведзеных за мяжой, герой вяртаецца да бацькі, папулярнага дырыжору, у выкананні Даніэля Альбрыхскага.
У гэтым глыбокім, сур'ёзным фільме, расчыняе даўнія траўмы душы, вечнае «вайну бацькоў і дзяцей», Алена Аляксееўна прадставіла на экране адданую сядзелку дырыжора, у былым яго каханку, так і не дачакаўшыся ўзаемнасці.
У 2020-м акторка працягнула радаваць прыхільнікаў свайго таленту рознапланавымі ролямі. Адной з самых яркіх і запамінальных стала ролю Настассі Пятроўны Скрыначкі ў арыгінальнай киноинтерпретации камедыі Мікалая Гогаля «Мёртвыя душы». Рэжысёр Рыгор Канстанцінопальскі перанёс дзеянне ў нашы дні. Вобраз Чычыкава прымерыў на сябе Яўген Цыганоў, Дзмітрый Дзюжаў паўстаў Манілаву, Аляксандр Робак - Собакевичем.
Асабістае жыццё
На здымках музычнай меладрамы «Раманс пра закаханыя» Алена, рост якой склаў 156 см, а вага - 52 кг, пазнаёмілася з рэжысёрам Андрэем Канчалоўскага. Паміж імі ўспыхнулі пачуцці і завязаўся службовы раман, які падоўжыўся каля трох гадоў. Аднак у той момант Канчалоўскі быў распісаны з францужанкай Вівіан, планаваў з'ехаць за мяжу. Пазней Коренева сказала, што жаніцьба на ёй не ўваходзіла ў планы рэжысёра.
А ў пачатку 1982 года акторка прыйшла ў госці разам з сябрамі Аляксандрам Абдулавым і Леанідам Ярмольнікам да знаёмай іншаземкі і там пазнаёмілася з будучым мужам. Выбраннікам стаў амерыканскі падданы Кевін Мос, выкладчык рускай мовы і спецыяліст па славістыцы і славянскаму фальклору. Праз пару месяцаў Кевін зрабіў ёй прапанову, а ўжо ў верасні жонкі з'ехалі ў Амерыку.
У чужой краіне ў Алены прайшла дэпрэсія, якая на радзіме пачалася з-за ціску спецслужбаў і некаторага ўнутранага адрыньвання тэатральнай дзейнасці. Але шлюб з Кевінам ня сталася, надзейным і доўгім. З-за абставінаў, якія некаторыя СМІ тлумачаць бісексуальнай мужа Коренева, яны рассталіся. Сама артыстка ўспамінаю, што складана «перацягваць» чалавека на свой бок. Але, нягледзячы на гэта, былыя муж і жонка засталіся сябрамі.
Пасля гэтага асабістае жыццё ў біяграфіі актрысы не пераставала прыцягваць увагу СМІ. Алена яшчэ двойчы ўступала ў адносіны з мужчынамі-бісэксуаламі. Затым адзін ажаніўся, а другі стаў перакананым гомасэксуалістам. Як раз пасля разрыву з мужам Коренева стала працаваць афіцыянткай у рэстаране «Рускі самавар». Там яна пазнаёмілася з Іосіфам Бродскім і Міхаілам Барышнікавым.
Актрыса яшчэ некалькі гадоў пажыла ў Нью-Ёрку, а затым вярнулася ў Маскву. На радзіме лёс звёў масквічку з адным юнацтва, акцёрам Андрэем Ташковым. На той момант ён быў жанаты на Алене Скороходова, але, калі шлюб даў расколіну, Коренева і Ташков пачалі жыць у грамадзянскім саюзе. Акцёры прабылі разам каля 5 гадоў, але пасля, захаваўшы сяброўскія адносіны, раз'ехаліся і зажылі кожны сваім жыццём.
Дзяцей у актрысы няма. У шлюбе з першым мужам яна не была гатовая да нараджэння дзіцяці і не хацела нараджаць у Амерыцы. А потым ўзрост узяў сваё. Зараз Коренева не вядзе акаўнты ў сацыяльных сетках, але ў «Инстаграме» перыядычна з'яўляюцца фота і відэа з ёй.
Алена Коренева зараз
Ў 2021 Алена Аляксееўна працягнула здымацца ў кіно. Акторка з'явілася ў серыяле «Першыя сустрэчныя» рэжысёра Цімура Кабулова. Сюжэт, напоўнены яркімі драматычнымі падзеямі, раскрыў перад гледачамі амаль дэтэктыўную гісторыю, якую акцёр Дзмітрый Ульянаў параўнаў з творамі Конан Дойла.Галоўны герой, былы аператыўнік Вадзім Тарасаў, жадае пачаць жыццё з чыстага ліста. У цэнтры занятасьці, дзе мужчына спрабуе знайсці працу, ён знаёміцца з дзіўнай супрацоўніцай Веранікай. Даведаўшыся даму бліжэй, Тарасаў загараецца ідэяй раскрыць таямніцы, звязаныя з яе персонай. Разам з Коренева ў фільме зняліся Эльвіра Болгава, Кацярына Сахарава і іншыя.
Працягнула актрыса і службу на тэатральнай сцэне. У новай працы латвійскага рэжысёра Уладзіслава Наставшева «Выратаваць архідэю» Алена Аляксееўна гарманічна ўпісалася ў вобраз маці галоўнага героя. Спектакль атрымаўся аўтабіяграфічным, якія распавядаюць пра дзяцінства самага Улада. Цікава, што роля самога сябе аўтар пастаноўкі даверыў адзін Байрану, а сваёй бабулі - Піліпу Аўдзееву.
Таксама прыхільнікі змаглі ацаніць драматычны талент выканаўцы ў праекце «Дзве стрэлы ў спіну» па п'есе савецкага класіка Аляксандра Валодзіна. Стваральнік спектакля Уладзімір Мірзоеў, адштурхваючыся ад володинского падзагалоўку «Дэтэктыў каменнага стагоддзя», прапанаваў гледачам задацца пытаннем: ці так далёка сучасны чалавек адышоў ад праблем і законаў першабытнага грамадства, ці можна пракласці паралелі паміж тысячагоддзямі? У пастаноўцы Алена Аляксееўна сыграла на адной сцэне са студэнтамі-акцёрамі.
фільмаграфія
- 1974 - «Раманс пра каханкаў»
- 1976 - «Сентыментальны раман»
- 1977 - «Ася»
- 1978 - «Сібірыяда»
- 1979 г. - «Той самы Мюнхгаўзен»
- 1982 - «Пакроўскія вароты»
- 1990 - «Пастка для самотнага мужчыны»
- 2001 года - «Паўночнае ззянне»
- 2011 - «Барыс Гадуноў»
- 2015 - «Ленінград 46»
- 2016 - «Яе клікалі Муму»
- 2017 - «Выдатніца»
- 2018 - «Адваротны бок кахання»
- 2019 - «аванпасты»
- 2019 - «Дэтэктывы Ганны Малышавай. Фільм 9: Гатэль "Таледа" »
- 2019 - «Маскоўскі раманс»
- 2020 працэнта - «Доктар Ліза»
- 2020 працэнта - «Старыя кадры»
- 2020 працэнта - «Шуша»
- 2021 - «Першыя сустрэчныя»