біяграфія
Алена Кобзева, якую ва ўсіх постсавецкіх краінах лепш ведаюць пад прозвішчам Праснякова, - гэта савецкая і расійская спявачка, якая праславілася як салістка ансамбля «Самацветы». Таксама яна ў свой час спявала разам з Гюлли Чохели і ў ансамблі малдаўскай песні «норак». У пачатку XXI стагоддзя біяграфія Алены Пятроўны папоўнілася такім ганаровым званнем, як заслужаная артыстка Расіі.Дзяцінства і юнацтва
Алена Пятроўна нарадзілася ў першы пасляваенны год пад знакам задыяку Скарпіён ў Екацярынбургу, які тады называўся Свярдлоўск. Падзея гэта адбылося ў апошні месяц восені.
Сям'я ў Алены была вялікая. Бацькі выхоўвалі чацвярых дзяцей, бацька служыў у МУС. З дзяцінства дзяўчынка была гарэза і сапраўднай «пацанкой» - сябравала выключна з хлапчукамі, насіла штаны і кашулі свабоднага крою. Але ў агульнаадукацыйнай школе яна пачала сябраваць і з дзяўчынкамі, адна з якіх паклікала Лену ў танцавальную студыю.
Алене Кобзева падабаліся танцы, асабліва калі іх група ставіла агульныя нумары. Але яе тэмперамент і далёкая ад вытанчанасці манера паводзін не давалі выйсці на вядучыя ролі: вучаніцы педагогі даручалі танцаваць коніка з тройкі і іншых другарадных персанажаў.
Калі Алене споўнілася 11 гадоў, трэнер па мастацкай гімнастыцы, секцыя якой размяшчалася непадалёк, стала перавабліваць дзяўчынку да сябе. Спачатку Лена не хацела і нават плакала, але потым убачыла, што ў гімнастыцы яе чакаюць хвалы і поспех, таму пагадзілася.
Да 14 гадам Кобзева ўжо выканала нарматыў на майстра спорту па мастацкай гімнастыцы, аднак само званне атрымала толькі праз 2 гады, бо згодна з правіламі савецкага спорту нельга было даваць такія высокія званні ў непаўналетнім узросце.
Аднак прафесійнай спартсменкай Алена так і не стала. Віной таму крыўдная траўма, ня якая дазволіла ўвайсці ў свет вялікага спорту. Аднойчы дзяўчына спазнялася на трэніроўку і нядбайна паставілася да размінцы. На пытанне настаўніка пра гатоўнасць пачаць выкананне складаных гімнастычных элементаў яна адказала сцвярджальна.
Першы піруэт скончыўся жаласна: Лена прыйшла да памяці на матах з халоднай павязкай на назе. Коленная кубачак спартсменкі выскачыла з сустава. Калена набухаў разбракаў на вачах. Прыйшлося больш за месяц хадзіць з гіпсам, накладзеным на ўсю нагу. Пасля аднаўлення здароўя Алена сама пабаялася вяртацца ў гімнастыку, так як ужо адчувала страх перад няўдалым трукам.
Так як сям'я жыла небагата, у старэйшых класах Алене даводзілася працаваць. Дзяўчына падзарабляла на разгрузцы машын з хлебам, мыла пад'езды. У планах у яе было паступленне ў радыётэхнічны інстытут, але любоў да музыкі апынуўся мацней жадання атрымаць вышэйшую адукацыю.
Па заканчэнні сярэдняй школы Алену Кобзева, валодае прыемным тэмбрам голасу, прыняў у свае шэрагі эстрадны ансамбль Свярдлоўскай філармоніі, куды яе асабіста запрасіў кіраўнік гэтага ВІА Уладзімір Праснякоў - старэйшы, які стаў неўзабаве мужам спявачкі і даў ёй сваё прозвішча.
Асабістае жыццё
У Свярдлоўскай філармоніі спявачка блізка пасябравала з кіраўніком эстраднага ансамбля Уладзімірам Пресняковым, з якім у яе завязаліся рамантычныя адносіны. Калі маладая жанчына зразумела, што чакае дзіця, Уладзімір Пятровіч зрабіў ёй прапанову, і ў лістападзе 1967 года асабістае жыццё Алены Пресняковой змянілася: яна выйшла замуж.У сакавіку наступнага года на свет з'явіўся іх адзіны сын, названы ў гонар бацькі Уладзімірам Пресняковым - малодшым. Хлопчык для свайго пакалення стаў не меншай зоркай, чым для папярэдняга пакалення былі яго бацькі.
Сёння Алена Праснякова з'яўляецца двойчы бабуляй: ад шлюбу сына з дачкой Алы Пугачовай, Крысцінай Арбакайтэ, у яе ёсць унук Мікіта Праснякоў, а ад другога шлюбу Уладзіміра са спявачкай Наталляй Падольскай - унук Арцемій.
Алена Пятроўна адбываецца з роду доўгажыхароў: яе маці пайшла з жыцця ва ўзросце 99 гадоў, а родны дзядзька дажыў да 103 гадоў. Нягледзячы на энергічнасць, здароўе спявачкі дае аб сабе знаць. Трывожную навіну яна атрымала падчас чарговага медыцынскага агляду: лекар западозрыў у Пресняковой праблемы з шчытападобнай залозай. Па словах артысткі, дыягназ прагучаў настолькі страшэнна, што ёй пачалі прыходзіць у галаву думкі пра завяшчанне. Тым не менш лячэнне дало станоўчыя вынікі. Зараз стан здароўя Алены Пятроўны стабілізавалася.
Праснякова вядомая тым, што цярпець не можа шопінг, таму ўсе ўборы для яе купляюць муж і сябры. Таксама не даруе жанчына і салоны прыгажосці, адпраўляючыся туды толькі ў самым крайнім выпадку. Для таго каб выглядаць эфектна без лішняй траты часу, Алена Праснякова выкарыстоўвае парык, які выбаўляе спявачку і падчас гастроляў, і на свецкіх мерапрыемствах.
Дзякуючы прычосцы і адкрытай усмешцы Алена Пятроўна вонкава становіцца падобнай на іншую зорку сцэны Любоў Казарноўская. Таксама прыхільнікі прыпісваюць Пресняковой падабенства з Кацярынай Каляднай і Валерыяй Лінч.
Да гэтага часу спявачка дэманструе выдатную фігуру, пры гэтым сцвярджае, што ніколі не сядзела на дыетах: гастрольны графік, а таксама вялікая аддача на канцэртах дазваляюць ёй трымаць сябе ў тонусе. Пры росце 169 см яе вага не перавышае 65 кг. Выканаўца ня з'яўляецца перад публікай без макіяжу. Па словах яе нявесткі Наталлі Падольскай, зорная бабуля з'яўляецца без касметыкі толькі ў час размовы з унукам па відэасувязі.
У 2017 годзе ў сям'і Пресняковых адбылася радасная падзея. Унук Алены і Уладзіміра Мікіта згуляў вяселле з даўняй каханай Алёнай Красновай. На ўрачыстым мерапрыемстве, якое прайшло ў падмаскоўным пасёлку Жаўрукі, прысутнічалі знакамітыя сваякі Мікіты.
Жаніх і нявеста цалкам апраўдалі прыналежнасць да творчай прозвішчы, выканаўшы першы шлюбны танец у незвычайнай манеры. Пара падрыхтавала нумар з элементамі акрабатыкі і цыркавога мастацтва. На падвеснай канструкцыі Мікіта і Алена лёгка ўзнімаліся ў паветра і парылі, нібы ў бязважкасці.
Выступленне маладых шчырым кампліментам ацаніў Максім Галкін, а Філіп Кіркораў, віншуючы Мікіту, назваў яго сынам. Жартаўлівы тост прамовіла маці новаспечанага мужа. Крысціна Арбакайтэ звярнула ўвагу гасцей, што ў сям'і з'явілася другая Алена Праснякова.
На сцэне выступалі музыкі гурта «Ума Турман" і артысты шоў-балета «Тодес». Над стварэннем торта, кошт якога склала 2 млн руб., Папрацаваў кандытар Рэнат Агзамов. Фота мерапрыемства з'явіліся ў «Инстаграме» на старонках гасцей і сваякоў пары.
музыка
Практычна ўся творчая біяграфія Алены Пресняковой напрамую звязана з дзейнасцю Уладзіміра Праснякова - старэйшага. Спачатку разам працавалі ў ансамблі Свярдлоўскай філармоніі, затым выступалі ў калектыве знакамітай грузінскай эстраднай спявачкі Гюлли Чохели, а таксама ў малдаўскай групе «норак». Іх сумесны шлягер «Пра што плачуць гітары» быў папулярным у свой час, а пазней уваходзіў у рэпертуар многіх савецкіх, расійскіх і малдаўскіх калектываў.
Праўда, у 1973 годзе па загадзе міністра культуры СССР Кацярыны Фурцевой «норак» расфармавалі з-за «пакланення заходняй культуры». Для Уладзіміра Праснякова і яго жонкі наступілі цяжкія часы: іх баяліся браць да сябе нават самадзейныя ансамблі. Але музыкі не падалі духам, а працягвалі працаваць з ВІА «Пра што спяваюць гітары», які пазней таксама быў падвергнуты ганенням з боку Мінкультуры.
Асабліва цяжкія часы наступілі для Алены і Уладзіміра пасля выхаду артыкула ў газеце «Праўда», у якой рэпарцёр Валянціна Церская асуджала паводзіны артыстаў на сцэне, іх касцюмы, прычоскі і нізкапробны рэпертуар. Ансамбль расфармавалі, а маладыя людзі не маглі ўладкавацца на працу нават у самадзейны калектыў.
Выратаванне прыйшло нечакана: на іх выйшаў заснавальнік ансамбля «Самацветы» Юры Малікаў, які запрасіў шлюбную пару стаць удзельнікамі гэтага калектыву. У той момант у групе як раз мяняўся склад, так як былыя салісты пакінулі каманду. На праслухоўванне ў Маскву паехаў адзін Уладзімір, які пасля выклікаў у сталіцу Алену з сынам. З 1975 гады біяграфія Пресняковой неаддзельная ад славутага калектыву. З «Самацветы» спявачка аб'ездзіла ўвесь Савецкі Саюз і мноства еўрапейскіх дзяржаў.
Галоўнымі хітамі Пресняковой і групы «Самацветы» лічацца такія песні, як «Усё, што ў жыцці ёсць у мяне», «Мой адрас - Савецкі Саюз", "Ня паўтараецца такое ніколі», «Там, за аблокамі», «Вярба». За час існавання калектыву Алена Пятроўна супрацоўнічала з таленавітымі музыкамі, зоркамі савецкай і расійскай эстрады Аляксандра Барыкіна, Аляксея Глызін, Вячаславам Дабрыніна, Уладзімірам Кузьміным, Дзмітрыем МАЛІКАВА і іншымі.
Калі ансамбль ў 1992 годзе спыніў сваё існаванне, спявачка стала выступаць разам з трупай свайго сына Уладзіміра Праснякова - малодшага. Да сямейнаму ансамблю далучыўся і бацька, які выконваў партыі саксафона, акампаніруем сыну. Але пасля Алена Пятроўна вярнулася ў ізноў адроджаны калектыў «Самацветы», з якім гастралявала па ўсёй краіне. У новы склад групы ўвайшлі Рыгор Рубцоў, Сяргей Ухналёў, Аляксандр Няфёдаў, Алег Сляпцоў, Георгій Уласенка.
Жонка Праснякова робіць з выступаў сапраўднае шоу з запальнымі танцамі, лёгкім гумарам і нават акрабатычнымі элементамі. Яе каронным нумарам з'яўляецца выкананне колы пасля выступу. Акрамя таго, артыстка без працы садзіцца на шпагат, чым таксама здзіўляе і радуе публіку.
У новым стагоддзі група ўдзельнічала ў музычных фестывалях «Аўтарадыё» і «Дыскатэка 80-х». 35-годдзе каманда адзначыла канцэртам у Дзяржаўным Крамлёўскім палацы, які трансляваўся на канале «Расея».
Алена Пятроўна нярэдка становіцца гераіняй тэлеперадач. У 2015 годзе з яе ўдзелам выйшлі праекты «Мой герой» і «Прыватная гісторыя». Рэпартажы пра сям'ю Пресняковых з'яўляюцца на цэнтральных каналах Расіі.
Алена Праснякова зараз
Сям'я Пресняковых неаднаразова станавілася гасцямі праграмы Леры Кудраўцавай «Сакрэт на мільён». У студыі тэлешоў пабывалі Мікіта Праснякоў, Наталля Падольская. У верасні 2020 года на тэлеэкраны выйшаў выпуск з удзелам Алены і Уладзіміра Пресняковых. У інтэрв'ю шлюбная пара распавяла аб няпростым сямейнага жыцця, творчых перыпетыях.Алена Пятроўна расказала аб другой цяжарнасці Падольскай. Першы трыместр нявестка спявачкі адчувала сябе вельмі дрэнна, нават не магла хадзіць, ёй прыйшлося легчы на захаванне. Віной усяму стала траўма пазваночніка, якую яна атрымала годам раней, гуляючы ў бадмінтон. Медыкі здолелі дапамагчы цяжарнай артыстцы: сёння яна радуе прыхільнікаў толькі добрымі навінамі і фотаздымкамі сваёй фігуры, у тым ліку і ў купальніку.
Дыскаграфія
- 1974 - «У нас маладых»
- 1981 - «Шлях да сэрца»
- 1985 - «Прагноз надвор'я»
- 1995 - «Там, за аблокамі"
- 1996 г. - «Усё, што ў жыцці ёсць у мяне»
- 1996 г. - «Дваццаць гадоў праз»
- 1997 - «Мы сталі іншымі»
- 2003 - «званічак»
- 2003 - «Першае каханне»
- 2011 - «Самацветы» у асяроддзі зорак »