біяграфія
З беларускага актрысай Валерыяй Арлановой расійскія гледачы пазнаёміліся пасля выхаду на экраны фільмаў «Павадыр», «Спакуса», «Цяжкі пясок» і «Замах». Шмат каму яе гульня спадабалася сваёй шматграннасцю і шчырасцю. Характэрна, што ва ўсіх фільмах гэтая таленавітая беларуская артыстка розная. Ёй пад сілу ўзроставыя, псіхалагічна складаныя і «шматслойныя» вобразы.
Нарадзілася Валерыя Арланава ў беларускім мястэчку Маладзечна ў красавіку 1971 года. У яе сям'і адносін да свету тэатра або кіно не меў ніхто. Бацька працаваў інжынерам, мама сакратаром-машыністкай. У Валерыі ёсць старэйшая сястра, якая пайшла ступнямі бацькі і таксама стала інжынерам.
Першую падказку лёс дала дзяўчынцы ў два з паловай гады. Маленькая Лера навучылася чытаць па тытраў кінафільмаў. Што такое магія кіно, яна зразумела вельмі рана. Калі ў 4 гады глядзела фільм «Дзяўчынка шукае бацьку», то была ўпэўненая, што на экране паказваюць яе.
У першым класе Арланава ўжо «ставіла» ў двары спектаклі, арганізоўваючы для гэтага аднакласнікаў. Пераважна гэта былі казкі «Прыгоды Бураціна» і «Чырвоная шапачка».
Артыстызм быў у Валерыі ў крыві. Ад нараджэння дзіўна пластычная, яна з задавальненнем наведвала цыркавы гурток. З лёгкасцю садзілася на шпагат без усялякага «разагрэву». Лера марыла стаць падобнай на знакамітую цыркавую артыстку Тамару Лязгину - Жанчыну-Зьмяю.
Потым Арлановой захацелася «стаць Алай Пугачовай». З узростам ідэалы імкліва мяняліся, але жаданне гуляць ролі нікуды не сышло. Пры ўсёй сваёй ярка выяўленым творчым пачатку дзяўчынка выдатна вучылася. Але калі яна заявіла родным, што пасля 8-га класа будзе паступаць у тэатральную вучэльню, і нават паспела атрымаць адказы ад некалькіх, бацькі адказалі катэгарычнай «не». Прыйшлося ісці ў 9 і 10 класы.
Пасля заканчэння школы Валерыі ўручылі сярэбраны медаль і дзяўчына адправілася паступаць у педагагічны інстытут, як таго і патрабавалі бацькі. Але настаўніца - гэта не тая роля, пра якую марыла Лера. Мабыць, падсвядомасць «пачула» нашу гераіню і яна праваліла паступленне. У тым жа годзе адправілася працаваць, каб не сядзець на шыі ў дарослых. Тры гады працавала на пошце.
Паступленне ў тэатральны Арланава праваліла двойчы. Але трэцяя спроба аказалася паспяховай. Дзяўчына паступіла ў Беларускую акадэмію мастацтваў.
фільмы
Творчая біяграфія Валерыі Арлановой пачалася на падмостках Рэспубліканскага тэатра беларускай драмы «Вольная сцэна». Тут пачаткоўка артыстка дэбютавала ў некалькіх спектаклях. Потым беларуская зорачка з'явілася на сцэнах Нацыянальнага тэатра імя Янкі Купалы і Мінскага абласнога драмтэатра. З 1996 года яна працуе ў Тэатры-студыі кінаакцёра на «Беларусьфільм».
У кіно артыстка дэбютавала ў 22 гады. Як гэта часта бывае, усё пачалося з эпізоду. Валерыя згуляла Клімента ў карціне «Дафніс і Хлоя». Затым рушылі ўслед ролі другога плана ў стужках «Пейзаж з трыма купальшчыцы», «Птушкі без гнёздаў» і «Бег ад сьмерці".
У расійскіх праектах актрыса пачала здымацца ў 2000-х. Яна з'явілася ў адной з серый дэтэктыўнага серыяла «Каменская». У 2001-ым на экраны выйшла меладрама Дзмітрыя Астрахана «Падары мне святло месяца», дзе Арлановой дасталася невялікая, але яркая роля.
2001-ый апынуўся для артысткі прарыўным. Ёй дасталася зорная роля ў карціне Аляксандра Яфрэмава «Павадыр». На той момант Валерыі споўнілася 30 гадоў. Праз 3 гады - зноў ключавая роля ў меладраме Яфрэмава «Дунечка».
Але шырокая вядомасць прыйшла да артыстцы пазней, калі на айчынныя экраны выйшаў выдатны расійскі серыял «Мужчыны не плачуць» і беларуская меладрама «Спакуса», у якой Валерыя Арланава бліскуча згуляла ў тандэме з Сяргеем Астахавым.
Новая хваля прызнання і славы накрыла Валерыя Арланава з выхадам 12-серыйнага расійскага праекта Галіны Сташенок «Цяжкі пясок». Гэта экранізацыя твораў Анатоля Рыбакова. Тут акторцы дасталася складаная ўзроставая ролю: яе гераіня праходзіць на экране адрэзак жыцця ад 30-ці да 60-ці гадоў.
Яшчэ адна ўзроставая роля дасталася Валерыі Арлановой ў карціне «Кактус і Алена» Уладзіміра Балкашинова. У пачатку фільма яе гераіні 17 гадоў, у канцы - 30.
У 2009-ым гледачы ўбачылі 8-серыйны ваенны серыял «Замах» рэжысёра Аляксандра Яфрэмава. Тут артыстка знялася разам з такімі зоркамі, як Дзмітрый Пяўцоў і Даніла Казлоўскі. Гледачы і крытыкі цёпла сустрэлі гэты вострасюжэтны фільм.
З апошніх айчынных фільмаў Валерыі Арлановой найбольш вядомыя «Псеўданім« Албанец »,« Адзінокі востраў »і« У цеснаце, ды не ў крыўдзе ».
Асабістае жыццё
Артыстка замужам ў другі раз. Першы шлюб з рэжысэрам Сяргеем Арланава распаўся. Ад яго Валерыя пакінула сабе гучнае прозвішча, пад якой яна стала вядомая гледачам.
Больш удалым апынуўся другі шлюб, і таксама з рэжысэрам - Аляксандрам Яфрэмавым. Як сцвярджае актрыса, яны з мужам вельмі розныя, але пры гэтым выдатна дапаўняюць адзін аднаго. Ці не перашкаджае сямейнаму шчасцю і немалая розніца ва ўзросце пары: муж Валерыі Арлановой, Аляксандр, старэйшыя за жонкі на 20 гадоў. Многіх цікавіць пытанне, ці ёсць дзеці ў Валерыі Арлановой. На дадзены момант у актрысы дзяцей няма.
Асабістае жыццё Валерыі Арлановой - не тая тэма, на якую яна любіць казаць. Яна лічыць, што дом толькі тады крэпасць, калі ў ім не шпацыруюць скразнякі і не адкрыты насцеж вокны.
фільмаграфія
- 2000 - «Каменская: Смерць і трохі каханні»
- 2001 года - «Падары мне месячнае святло»
- 2001 года - «Павадыр»
- 2004 г. - «Мужчыны не плачуць»
- 2005 - «Дунечка»
- 2006 - «Кактус і Алена»
- 2008 - «Цяжкі пясок»
- 2010 - «Замах»
- 2012 - «Адзінокі востраў»
- 2015 - «У цеснаце, ды не ў крыўдзе»