біяграфія
Горан Брэгавіч - папулярны еўрапейскі кампазітар і музыкант, які праславіўся ў якасці лідэра групы Bijelo Dugme, а таксама стварэннем саўндтрэкаў да фільмаў Эміра Кустурыцы. Мабыць, самым галоўным яго хітом лічыцца песня In the Death Car ( «У машыне сьмерці").Дзяцінства і юнацтва
Біяграфія Горана Брэгавіча пачынаецца 22 сакавіка 1950 года, калі ён нарадзіўся ў Сараева (Боснія і Герцагавіна). Падчас адной з гутарак з журналістамі мужчына сказаў пра свайго бацьку Франьё як пра стрымана афіцэра Югаслаўскай арміі, а пра маці - як аб незвычайна прыгожай жанчыне, якую ў коле блізкіх называлі Цица, хоць клікалі яе Барка. Горан лічыць, што ад таты ён атрымаў у спадчыну нардычны характар, а ад мамы - зацятасць.
Бацька мае харвацкія, а маці - баснійскія карані. На падставе гэтых двух фактаў Брэгавіч заключыў, што па нацыянальнасці ён югаслаў, і застаецца верны гэтаму перакананні ўсё сваё жыццё.
На жаль, сумеснае жыццё Цици і Франьё доўжылася нядоўга. Калі музыканту было 10 гадоў, а Прэдраг, яго малодшаму брату, - 5, бацькі разышліся. Маленькі Горан застаўся жыць з маці, а брат сышоў жыць да бацькі. Пасля Брэгавіч запісаў альбом «Алкаголь», прысвяціўшы яго бацьку, бо прычынай разводу паслужыла прыхільнасць мужчыны да дужых напояў.
Горан жыў з маці Боркі ў Сараеве, тады як бацька і малодшы брат перабраліся ў ліўні. Там Франьё працаваў камендантам казармы. Нягледзячы на тое, што сям'я падзялілася, будучы кампазітар штогод наведваў бацькі і малодшага брата.
У дзяцінстве Горан марыў стаць мастаком, але расказы цёткі-медсёстры аб тым, што з мастацкай гімназіі «прыходзяць адны педэраст», зрынулі маці ў шок. Яна забараніла хлапчуку паступаць туды. Замест гэтага сын паспрабаваў сябе ў музыцы, але яго выгналі з музычнай школы на другім годзе, аргументаваўшы гэта тым, што ён бяздарны і лянівы.
Шмат у каго ўзнікаюць цяжкасці з нагоды вымаўлення імя знакамітасці - націск і ў імя, і ў прозвішчы падае на першы склад.
Асабістае жыццё
У маладосці Горан быў яшчэ тым рок-н-рольшчыкаў. Наўрад ці хтосьці будзе спрачацца, што мужчына ён бачны (рост 182 см), харызматычны і таленавіты, так што жаночай увагай ніколі не быў абдзелены.У 70-х гадах імя папулярнага музыканта не сыходзіла з палос таблоідаў ў сувязі з падрабязнасцямі яго асабістага жыцця. На той момант ён складаўся ў рамантычнай сувязі з сербскай мадэллю Лиляной Тикой. Менавіта гэтая дзяўчына натхніла кампазітара на стварэнне песні Bitanga i princeza з аднайменнага альбома 1979 года. Пазней яны рассталіся.
У канцы 80-х гадоў Горан са сваёй дзяўчынай адправіўся ў кругасветнае падарожжа на паруснай лодцы. Яны перасеклі Атлантыку, за 6 месяцаў праплылі з Спліту (Харватыя) у Барбадас. Ішлі ўздоўж афрыканскага ўзбярэжжа, праз Канарскія выспы. Пра гэта Брэгавіч распавёў у адным з інтэрв'ю, зразумела, журналістка пацікавілася, дзе ж цяпер гэтая дзяўчына. Як аказалася, яна стала яго жонкай.
З 1993 года мужчына складаецца ў шлюбе з манекеншчыцай Дженане Суджуке. Па нацыянальнасці яна боснийка, па веравызнанні мусульманка. Яны пазнаёміліся яшчэ ў 70-х гадах, на той момант ёй было ўсяго 15 гадоў, а яму 27. Уступіць у шлюб атрымалася толькі 90-х.
У мужоў нарадзіліся трое дзяцей - Эма (1995), Уна (2001) i Лула (2004).
Таксама вядома, што ў Бреговіча ёсць ўнучка, дачка яго пазашлюбнай дачкі Жэлька. Дзяўчынка нарадзілася яшчэ ў часы бурнай маладосці Горана, калі ў яго быў раман з танцоркай Ясенкой.
Большую частку часу кампазітар праводзіць у Парыжы і Бялградзе. Жонка з дзецьмі ў асноўным жыве ў Францыі, а вось ён у пастаянных раз'ездах.
музыка
Хоць з музычнай школай не атрымалася, Горан працягваў цікавіцца музыкай, і калі яму было 11 гадоў, маці падарыла на Новы год гітару. Першых акордах хлопчыка навучыў Эдо Сидран, брат папулярнага паэта і сцэнарыста Абдулы Сидрана.
Сумныя заняткі ў музычнай школе засталіся ззаду. Цяпер Горан штодня прысвячаў сябе гульні на гітары ў двары, развучваў новыя акорды. Упершыню стварыць музычны калектыў ён вырашыў, калі быў у 8-м класе.
Пад канец вучобы ў школе Горан вырашыў адпусціць доўгія валасы, але для гэтага яму трэба было дабраславеньне маці. Ён паабяцаў ёй, што кіне паліць і зоймецца чымсьці якія стаяць. Так будучы музыка паступіў у транспартную школу, адкуль вылецеў з-за кепскага паводзін.
Даведаўшыся аб правіне сына (той разбіў «Мэрсэдэс», які належаў навучальнага установе), маці была ў гневе. Яна ўварвалася на канцэрт Бреговіча, калі ён гуляў з групай Izohipse, і пасярод канцэрту ўляпіла яму смачную аплявуху.
Аднак пазней Барка памякчэла, пайшла на саступкі і падарыла гітару, пра якую так марыў Горан. Малады музыкант стаў гуляць у групе «Бештие», дзе яго заўважыў Жэлька Бебек. Ён прапанаваў Горану далучыцца да калектыву «Кодэкс».
У канцы 70-х група з пераменным поспехам выступала ў Неапалі, але пазней распалася. Маці забрала Горана назад у Сараеве. У 1971 годзе ён паступіў на факультэт філасофіі і сацыялогіі, але спыніў вучобу на 4-м курсе.
1970 год стаў ключавым у кар'еры Горана Брэгавіча. Ён упершыню паспрабаваў сябе ў ролі кампазітара, арганізаваўшы пад заступніцтвам Ісметам Арнауталича групу Jutro. Першыя сінглы былі запісаныя праз 2 гады. Нягледзячы на тое, што каманда развівалася, яе «ідэолаг» Ісмет быў незадаволены музычным стылем калектыву. Ён сышоў, забраўшы з сабой назву.
Хлопцы доўга думалі над новым імем і 1 студзеня 1974 года ахрысцілі яе Bijelo dugme, што азначае ў перакладзе «Белая гузік». Як раз у складзе гэтага калектыву Горан Брэгавіч стаў вядомым і папулярным. За 10 гадоў гурт запісаў 9 альбомаў, зняла некалькі кліпаў.
Міжнародная папулярнасць прыйшла да Брэгавічу пасля выхаду фільмаў Эміра Кустурыцы, для якіх музыка пісаў музыку ( «андэрграўнд», «Час цыган», «Арызонская мара» пры ўдзеле Ігі Попа). Саўндтрэкі да кінастужак былі настолькі папулярнымі, што выходзілі дыскамі. Сярод ўпадабаных трэкаў лічыліся такія песні, як Ederlezi, Tango, Pjesma, Talijanska. Пазней некаторыя з іх былі выкарыстаны ў кінакамедыі «Борат».
Яшчэ адным вялікім праектам у кіно стала праца Патрыса Шэро «Каралева Марго». Карціна мела неверагодны поспех у гледачоў і кінакрытыкаў. Фільм атрымаў дзве ўзнагароды на Канскім фестывалі.
Брэгавіч стварае і выконвае песні ў такім незвычайным жанры, што абыякавых слухачоў не застаецца. Гэта злучэнне элементаў балканскай і цыганскай традыцыйнай музыкі ў спалучэнні з духавымі інструментамі, басамі і бітамі. На канцэртах Горана гучаць хіты «Дыска-партызаны», Mahalageasca, Kalasnjikov. Гэтыя кампазіцыі заводзяць слухачоў ужо не адно дзесяцігоддзе.
Горан Брэгавіч супрацоўнічае і з іншымі выканаўцамі. Так, на доўгія гады яго сябрам і калегам становіцца спявак Здравко Чолич. У 1975 году кампазітар напісаў для артыста два хіта, якія ўвайшлі ў альбом Ti i ja. Пазней музыкі стварылі лэйбл Kamarad, на якім Брэгавіч працаваў у якасці прадзюсара і аранжыроўшчыка.
Пасля распаду гурта «Белая гузік» ў 90-х і па сённяшні дзень музыкант выступае з іншымі артыстамі, гастралюе ў складзе розных калектываў. У 1997 годзе ён запісаў альбом з турэцкай спявачкай Сезень Аксу, у 2000-м выпусціў сумесную пласцінку з польскай спявачкай Каяй.
У 2010 годзе менавіта Горан выступіў кампазітарам песні, якую спяваў Мілан Станковіч ад Сербіі на «Еўрабачанні». За 2 гады да гэтага Брэгавіч стаў госцем міжнароднага конкурсу, калі мерапрыемства праходзіла ў Бялградзе. На галоўнай сцэне горада падчас фіналу артыст даў невялікі канцэрт.
У 2014 годзе музыка прыязджаў ва Украіну, паўдзельнічаў у здымках гумарыстычнага шоў «95 квартал», дзе выканаў песню Bella Ciao і нават сыграў адну з роляў у эпізодзе.
У той жа перыяд падчас гастроляў у Маскве Горан наведаў студыю праграмы «Пражэктарпэрысхілтан». Пазней артыст пабываў у эфіры Comedy Club і на тэлешоў Івана Урганта. Дарэчы, ён часцяком прыязджае ў Расію, яго тут па-сапраўднаму любяць, мужчына рэгулярна дае канцэрты, якія праходзяць пры аншлагу. У 2015 годзе адбыўся выступ зоркі балканскай музыкі ў Крыме. Горан перакананы, што артыст павінен быць вышэй за палітыку, таму заўсёды выходзіць на сцэну там, дзе яго чакаюць.
Тады ж Брэгавіч з цыганскім Вясельна-пахавальным аркестрам выступіў у рамках Вялікага балканскага канцэрту ў Крамлі. Музычны калектыў суправаджае кампазітара ўжо доўгія гады. У склад аркестра ўваходзяць ад 10 да 37 чалавек, у залежнасці ад праграмы. У 2017 годзе дыскаграфія мэтра папоўнілася альбомам Three Letters from Sarajevo ( «Тры лісты з Сараева»). Пласцінку кампазітар прысвяціў сваім родным горадзе.
Брэгавіч даўно і з задавальненнем калясіць па свеце, ён нават даехаў да Новай Зеландыі і Ганконга. А у 2018 годзе наведаў Грузію, дзе выступіў з канцэртам у Тбілісі ў грузінскі Дзень любові 15 красавіка. Яго гастрольны тур распісаны на паўгода-год наперад. Актуальная афіша з надыходзячымі канцэртамі размяшчаецца на афіцыйным сайце Вайцюшкевіча.
Не забывае кампазітар і пра Расею. У 2019 годзе Горан стаў героем музычнай перадачы «Кватэрнік у Маргуліса», дзе даў гадзінны канцэрт.
Горан Брэгавіч зараз
Зараз творчае жыццё Бреговіча не менш актыўная і цікавая, чым некалькі дзесяцігоддзяў таму. У 2019 годзе ён стаў удзельнікам форуму Unicef Europe & Central Asia, дзе абмяркоўваліся праблемы падрастаючага пакалення. Гэта адбылося яго са сваёй старонкі ў «Инстаграме». Тут жа, у запісе кампазітара, з'яўляюцца фота, зробленыя на яго канцэртах.У гэтым жа годзе адбылося паўторнае выступленне Горана ў Крыме, а ў навагоднюю ноч музыка ўжо быў у Ерэване.
У лютым 2020 года Брэгавіч даў чарговы канцэрт у Маскве. У сталіцу Расіі ён прывёз канцэртную праграму, якая складаецца з музычных нумароў - саўндтрэкаў да фільма Кустурыцы «Андэграўнд». Выступ мэтра адбылося ў «ГлавClub Green Concert».
Дыскаграфія
- 1990 - Dom za vesanje
- 1993 - Arizona dream
- 1994 - La reine Margot
- 1995 - Underground
- 1997 - Silence of the Balkans
- 2007 - Karmen with a happy end
- 2008 - Alkohol: Šljivovica
- 2009 г. - Mustafa
- 2017 - Three letters from Sarajevo