біяграфія
Марыя Смольнікава - маладая расійская актрыса, вядомая гледачам па фільмах «Сталінград» і «Дачка». У яе дзіўна чысты погляд, быццам бачыш дзяўчыну з мінулага стагоддзя, здаецца, што сёння такіх немагчыма сустрэць. Актрыса актыўна здымаецца ў кіно і рэгулярна з'яўляецца на тэатральнай сцэне. І гледачы, і кінакрытыкі адзначаюць, што ў любой ролі Марыя адчувае сябе арганічна і быццам не гуляе, а пражывае жыцці сваіх гераінь.Дзяцінства і юнацтва
Марыя нарадзілася ў Свярдлоўску (цяпер Екацярынбург). У яе родзе быў знакаміты продак - жывапісец Мікалай Качынскі. Яго работы выстаўлены ў Траццякоўскай галерэі. У Марыі таксама ёсць задаткі мастачкі, часам яна з задавальненнем бярэ ў рукі аловак і робіць замалёўкі.
У сям'і Маша была не адзіным дзіцем, разам з ёй падрастала яе старэйшая сястра. У доме панавалі любоў і паразуменне, бацькі прышчаплялі дзяўчынкам любоў да мастацтва, пры гэтым былі гарачымі прыхільнікамі тэатра.
Эксперыментальную гімназію з тэатральным ухілам, дзе вучылася Маша, знайшла яе мама. Яна прывяла яе ў гэтыя сцены, што і прадракла будучы лёс дзяўчынкі. Гімназія размяшчалася ў невялікім памяшканні, былым дзіцячым садзе. Да вучням у ёй быў асаблівы падыход, яны шмат малявалі, слухалі музыку, вывучалі жывапіс і гісторыю сусветнай культуры.
Усе жылі як адна вялікая сям'я, бацькі вучняў часта бывалі ў школе і ведалі ўсіх настаўнікаў і вучняў. Там панавала творчая і чароўная атмасфера. Сёння гэтай навучальнай установы ўжо няма, на яго месцы адкрылася кафэ. Марыя з цеплынёй і сумам успамінае гады, праведзеныя ў ім.
Аб школьных поспехах у пазнанні традыцыйных навук Маша кажа стрымана, сцвярджаючы, што не бліскала ў вучобе і нават мела тройку па рускай мове. Нягледзячы на творчы пачатак, любіла матэматыку, але дапускала памылкі па няўважлівасці.
Марыя займалася ў тэатральнай студыі, якую вялі Наталля Энгелевна Басіна і Яўген Зэліковіча Крайзель. Першая роля, якую дзяўчынка выканала, - кракадзіл. Педагогі вучылі прайграваць на сцэне неахопным, узірацца ў жывёл, а потым быццам бы ў іх пераўвасабляцца.
Да выпуску са школы калектыў падрыхтаваў музычны спектакль «Вестсайдская гісторыя», у якім Машы дасталася адна з галоўных роляў. Пасля гэтай пастаноўкі сумневаў у яе не заставалася - паступаць толькі ў тэатральны.
Паступаць Марыя прыехала ў ГІТІС, на курс Сяргея Жэнавача, прайшла тры туры, а потым «зляцела». Прыйшлося вярнуцца ў Екацярынбург і ўладкавацца на працу ў родную гімназію выкладчыкам групы падоўжанага дня.
На будучы год дзяўчына спрабавала паступаць усюды: ва ўсе маскоўскія, пецярбургскія ВНУ. Нідзе яе не прынялі, нават у екацярынбургскі тэатральны не ўзялі. Прыйшлося падаць дакументы ў вучэльню культуры, якое было ў 2,5 гадзіны язды ад яе дома.
Праз пару месяцаў, кінуўшы вучобу, яна адправілася ў Ніжні Ноўгарад да сяброў, якіх ведала яшчэ па Екацярынбурзе. Яны працавалі ў ТЮГу, і Маша ўладкавалася актрысай. За наступныя паўгода згуляла ў двух дзіцячых і адным дарослым спектаклях.
Трэба сказаць, што бацькі падтрымлівалі яе ва ўсіх пачынаннях і верылі ў яе шчаслівую зорку.
Па заканчэнні сезона Марыя зноў паехала паступаць у Маскву, у Дзяржаўны інстытут тэатральнага, на эксперыментальны акцёрска-сцэнаграфічная курс, на якім разам вучыліся і акцёры, і сцэнографы, і рэжысёры. Такі набор быў першым у ГІТІСе. Гэта была сапраўдная ўдача для дзяўчыны.
Падчас вучобы Смольнікава стала лепшай на курсе. Маленькая і далікатная (яе рост - 160 см) дзяўчына валодала неверагоднай мэтанакіраванасцю. Марыі так цяжка дасталася магчымасць вучыцца ў ВНУ, што ўсе сілы і натхненне яна аддавала вучобе, старанна набіраючыся вопыту для далейшай творчасці.
Працаваць Марыя ўладкавалася да выкладчыка курса Дзмітрыю Крымова, у яго «Школу драматычнага мастацтва», дзе гуляе і па гэты дзень. Крымов - папулярны тэатральны рэжысёр, педагог і мастак, сын Анатоля Эфроса. Ёй падабаецца атмасфера гэтага тэатра, акторка адчувае сябе там як дома.
фільмы
Першай сур'ёзнай працай у кіно стала галоўная роля ў карціне «Дачка», за яе актрыса была ўдастоена некалькіх кінапрэмій ў намінацыі «Лепшая жаночая роля».Другі яе зорнай працай стала ролю Каці ў фільме «Сталінград». Гэта стужка з мільярдным бюджэтам, якая зрабіла Смольнікава вядомай. На здымках акторка спачатку жудасна саромелася гэтак папулярнага рэжысёра - Фёдара Бандарчука. А потым праца з ім і са здымачнай групай пачала ёй здавацца суцэльным задавальненнем.
Праз год выйшла яшчэ адна стужка з яе ўдзелам - «Купрын. Ўпоцемку ». У 2016 годзе актрыса знялася ў другой частцы серыяла «Адваротны бок Месяца». У тым жа годзе ў сусветны пракат выйшаў фільм Ганны Матисон «Пасьля цябе» з Сяргеем Бязрукавым у галоўнай ролі. Таксама ў здымках бралі ўдзел Марыя Смольнікава, Уладзімір Меньшов, Алена Бабенка і іншыя папулярныя расійскія акцёры. У Расеі яго прэм'ера адбылася ў сакавіку 2017 года.
У наступным годзе Марыя атрымала адразу некалькі прапаноў пра здымкі. Яна з'явілася ў драматычным серыяле «Бацькава бераг» і дэтэктыўнай стужцы «Sпарта». А яшчэ актрыса любіць здымацца ў кароткаметражкі. Найбольш вядомы кароткі метр з яе ўдзелам - гэта «Мелисенда», «Падарожжа Фёдара па Маскве пачатку XXI стагоддзя» і «Чысты погляд».
З кожным годам фільмы са Смольнікавай ўсё часцей выходзяць на экраны, яе фільмаграфія пастаянна папаўняецца, але акторка не гоніцца за колькасцю. Для Марыі галоўнае - творчасць, а не кар'ера. Менавіта за гэтым яна прыйшла ў прафесію.
Аб тэатры акторка не забывае. У 2016 годзе Марыя стала лаўрэатам прэміі «Залатая маска» у намінацыі «Лепшая актрыса». Яе ўзнагародзілі за ролю Людмілы у спектаклі Дзмітрыя Крымова «О-й. Позняе каханне »ў« Школе драматычнага мастацтва ».
Восенню 2017 года актрыса сыграла Ларысу Огудалову ў пастаноўцы «Беспасажніца». Сюжэт заснаваны на творы Астроўскага, але Крымов даволі незвычайна адлюстраваў і галоўную гераіню, і навакольнае яе грамадства. У яго рабоце Ларыса больш падобная на разгубленую Блазанку, якая не прыстасаваная да жыцця сярод ваўкалакаў і жывых мерцвякоў.
А ў красавіку 2018 года Крымов ўпершыню паставіў спектакль на сцэне Тэатра нацый. На суд гледачоў ён прадставіў пастаноўку паводле твораў Івана Тургенева «Му-му» і «Запіскі паляўнічага", але пры гэтым, як і ўсе яго папярэднія п'есы, яна абсалютна унікальная. Галоўная роля ў ёй дасталася менавіта Марыі - яна згуляла Му-му. У спектаклі Дзмітрыя Крымова Му-му - зусім не собачка, а дзяўчынка Маша, якая вучыцца ў тэатральнай школе. Актрыса бліскуча справілася з роляй, а яна ў яе няпростая. Бо ёй давялося гуляць дзіцяці. Але і гледачы, і тэатральныя крытыкі адзначылі, што ўжо на першых хвілінах спектакля бачыш не яе, а сучаснасці дзіцяці. Настолькі моцна гэта ператварэнне. І яна ні на секунду не выпадае з ролі.
І гэта далёка не першае яе «чароўнае» пераўвасабленне на сцэне тэатра. Напрыклад, не менш таленавіта яна згуляла гратэскнага дзядулю Леніна ў спектаклі Дзмітрыя Крымова «Горкі-10».
У 2018 годзе выйшлі адразу тры работы з удзелам Марыі. У маі на Першым канале стартаваў серыял «Гурзуф», дзе, дарэчы, Марыя зноў-такі працавала з Пятром Фёдаравым. Разам яны ўжо здымаліся ў кінастужцы «Сталінград». Сюжэт «Гурзуфа» разгортваецца ў 1965 годзе на паўднёвым узбярэжжы Крыма. Глядач ізноў зможа назіраць за Радзівонам Стоцкая, якога яны ўжо паспелі палюбіць па тэлефільма «Горад». Марыі дасталася адна з галоўных роляў, яна згуляла Аліну Марозаву.
Улетку 2018 адбылася прэм'ера фільма «Кіліманджара». Калегамі Марыі па здымачнай пляцоўцы сталі Павел Прилучный, Максім Вітарган і Ірына Старшенбаум.
У 2019 выйшаў меладраматычны серыял «Гульня з агнём». Тут Смольнікавай пашчасціла папрацаваць з Ігарам Пятрэнка і Сяргеем Перагудавай. Таксама Марыя з'явілася ў другараднай ролі ў камедыі «Трыяда". Паўдзельнічала акторка і ў кароткаметражкі «Рускае кароткае» і «Споведзь бар».
У 2020 годзе Смольнікава папрацавала ў агучцы дакументальна-анімацыйнага серыяла «Жывыя Мэмарыял". У 4-м эпізодзе яна стала голасам Марыны Шторх - дочкі Густава Шпета, філосафа і мысляра, расстралянага ў 1937 годзе. Аўтары праекта: Міхаіл і Ірына Разумоўская.
Гэты ж год прынёс Марыі другую «Залатую маску» за спектакль «Сярожа», які быў пастаўлены ў Мхате у 2018 годзе. Прэм'ера адбылася ў кастрычніку і мела вялікі поспех, як і ўсе праекты Дзмітрыя Крымова.
У 2021 годзе адбылася прэм'ера фільма «Прэзумпцыя вінаватасці». У рэцэнзіях яго сцэнар параўналі з кіно Мікіты Міхалкова «12». На экране прадстаўлены судовы працэс, але нічога агульнага з рэальным мерапрыемствам дзеянне фільма не мае. Па ходзе справы выцягваюцца вонкі таямніцы персанажаў, а завяршаецца карціна шакавальным фіналам.
Асабістае жыццё
Першае каханне ў Машы здарылася ў дзяцінстве. Хлопчыка называлі Дзяніс, і ён частаваў дзяўчынку цукеркамі. Ўспаміны пра пачуцці захаваліся ў яе душы.
Першага мужа Смольнікавай, таксама акцёра, клікалі гэтак жа, як і дзіцячую каханне, Дзяніс (капар). На гадавіну вяселля муж падарыў Марыі старадаўняе антыкварнае колца з дыяментам. Праз некалькі гадоў шлюб распаўся. Дзяцей у пары не было.
З Іванам Арловым Марыя пазнаёмілася за кулісамі тэатра «Школа драматычнага мастацтва». Пасля банкета ў гонар ўзнагароджання «Залаты маскай», невялікая група святкуюць адправілася гуляць па горадзе, дзе на іх напалі хуліганы з траўматычным пісталетам. Іван кінуўся на абарону, з тых часоў у яго на твары застаўся невялікі шнар. Па словах актрысы, з гэтага вечара яна думала пра мужчыну пастаянна.
Арлоў знаходзіўся на той момант у адносінах. Для Марыі гэта было вялікім перашкодай. Але сяброўскія зносіны станавілася ўсё больш блізкім і ў рэшце рэшт Смольнікава не вытрымала і прызналася акцёру ў сваіх пачуццях.
Маладыя людзі сышліся не толькі ў тым, што належаць да сцэнічным мастацтве, але і ў жывапісе - абодва любяць маляваць.
Пры заключэнні шлюбу у 2018 годзе Марыя ўзяла прозвішча мужа, а сваю пакінула як псеўданім. У вясельнае падарожжа маладыя зляталі ў Туніс. Пара выхоўвае сына.
Смольнікава - актыўны карыстальнік сацыяльных сетак. Яна рэгулярна папаўняе акаўнты ў «Инстаграме» і ва «Укантакце» новымі фота, якія звязаны і з асабістай, і працоўнай жыццём актрысы.
Марыя Смольнікава зараз
На 2021 год прызначаная прэм'ера дэтэктыўнага серыяла «Заключэнне», дзе ў Марыі будзе галоўная роля.Цяпер Марыя здымаецца ў камедыі «Джетлаг». Яе партнёрамі па пляцоўцы стануць Ірына Старшенбаум, Філіп Аўдзееў і Ксенія Рапапорт.
фільмаграфія
- 2012 - «Дачка»
- 2012 - «У Бога свае планы»
- 2013 - «Сталінград»
- 2014 - «Купрын. ўпоцемку »
- 2016 - «Адваротны бок Месяца-2»
- 2016 - «Пасля цябе»
- 2017 - «Бацькава бераг»
- 2017 - «Sпарта»
- 2018 - «Кіліманджара»
- 2018 - «Гурзуф»
- 2019 - «Гульня з агнём»
- 2019 - «Рая ведае ўсё!»
- 2020 працэнта - «Прэзумпцыя вінаватасці»
- 2020 працэнта - «чупакабры»
- 2021 - «Заключэнне»