біяграфія
Святлана Старыкава - савецкая кінаактрыса, якая набыла папулярнасць дзякуючы яркім ролях у знакавых фільмах айчыннага кінематографа «Залатое цяля», «Зігзаг поспеху», «Джэнтльмены поспеху», «Вялікі перапынак". Расійская актрыса дубляжу.Дзяцінства і юнацтва
Святлана Іванаўна Старыкава нарадзілася за год да заканчэння Вялікай Айчыннай вайны, у 1944 годзе, у Маскве. Яе сям'я перажыла ўсе нягоды ваеннага часу, але дзяўчынка расла жыццярадасным дзіцем. Яна з дзяцінства шмат чытала, любіла выступаць у школьнай самадзейнасці. У 1962 году юная прыгажуня, ледзь скончыўшы школу, паступае ў ВГIК на курс да Юрыя Победоносцеву, вучню Сяргея Герасімава.
Нягледзячы на тое, што рэжысёр валодаў імем у асяроддзі кінематаграфістаў, кіраўніцтва інстытута яго звольніла за скандальную выхадку. Курс, на якім вучыліся Вольга Гобзева, Алег Відаў, Аляксандр студзеня, Тамара Совчи, перайшоў да іншага майстру - Якаву Сегела, таксама вучню Сяргея Герасімава. Але і гэтага рэжысёра спасцігла ў хуткім часе няўдача - ён патрапіў у аварыю на дарозе і моцна пацярпеў.
Трэцім і апошнім майстрам курсу стаў Барыс Бабочкин, знакаміты акцёр эпохі, які стварыў у кіно вобраз Чапаева. Нягледзячы на такія цяжкасці ў вучобе, многія студэнты патоку сталі пасля запатрабаванымі артыстамі кіно. Адбылася творчая біяграфія і ў Святланы Старыкавай.
фільмы
Дэбютам Святланы Старыкавай ў савецкім кінематографе стаў фільм «Вялікія і маленькія» 1963 года выпуску, дзе ў актрысы была эпізадычная роля. А першай значнай карцінай Святланы Іванаўны стала праца ў кінастужцы Марлена Хуциева «Мне дваццаць гадоў» пра ўзаемаадносіны маладых людзей з розных слаёў грамадства.
Разам са Святланай Старыкавай у здымках кінафільма ўдзельнічалі Святлана Святлічная, Алег Відаў, Мікалай Губенка, Марыяна Вертінская. Маладая студэнтка заўсёды выглядала маладзей сваіх гадоў, чаму сведчаннем з'яўляюцца шматлікія фота. Дзякуючы гэтаму ёй заўсёды прапаноўвалі ролі юных чароўных асоб. Гэта і рабочая з кінастужкі «Час, наперад!», І прыхільніца скрыпача Коркіна з фільма «Тэлефануюць, адчыніце дзверы», і камсорг з трагікамедыі Элема Клімава «Прыгоды зубнога лекара».
Пасля заканчэння навучальнай установы, у канцы 60-х, акторцы паступае павабная прапанова ад рэжысёра Міхаіла Швейцера згуляць у фільме «Залатое цяля» дзяўчыну-камсамолку Зосю Сініцкай, у якую быў закаханы Астап Бэндэр. Святлана з радасцю пагадзілася на гэтую ролю, якая стала пасля яе візітнай карткай. А ў вачах кінаглядачоў яна засталася лепшым увасабленнем вобраза юнай камсамолкі часоў зараджэння савецкага грамадства.
У 1968 годзе была яшчэ адна праца актрысы ў фільме Эльдара Разанава «Зігзаг поспеху», дзе яна згуляла супрацоўніцу телеателье, адзін з працаўнікоў якога таемна узяў у касе ўзаемадапамогі 20 рублёў на куплю латарэйнага квітка. Але на выйгрыш у 10 тыс. Руб. апынулася шмат прэтэндэнтаў, якія прымірыліся толькі падчас святкавання Новага года. Рэжысёр сабраў на адной здымачнай пляцоўцы бліскучы склад. Акрамя Святланы Старыкавай, у фільме зняліся Яўген Лявонаў, Ірына Скобцева, Валянціна Цялічкіна, Яўген Еўсцігнееў, Валянціна Талызіна, Георгій Бурков.
Пазней рушылі ўслед эпізадычныя ролі ў кінастужках «Урок літаратуры», «Кветачка-вясёлка», «Суровыя кіламетры». У 1969 году артыстка з'явілася ў сацыяльнай драме «Я яго нявеста», дзе гаворка пайшла аб незаслужана асуджаным працоўным.
У агульнай складанасці актрыса Святлана Старыкава за ўсю кар'еру сыграла амаль у 40 кінафільмах. Першай яркай работай актрысы ў 70-х стала роля ў культавай камедыйнай кінастужцы эпохі «Вас выклікае Таймыр» аб камандзіраваных, якія ў гасцініцы Масквы чакаюць кожны рашэння сваёй справы. Святлана Старыкава ўвасобіла на экране вобраз інжынера-нафтавіка Любы Паповай. Спрабуе сябе акторка і ў фільме армейскай тэматыкі, зняўшыся ў ролі тэлефаністкі ў кіноповесті «На далёкай кропцы». А ў дзіцячай кінокартіне «Таямніца жалезнай дзверы» Святлана пераўвасабляецца ў настаўніцу геаграфіі.
Яркім праектам у фільмаграфіі актрысы стала камедыя «Джэнтльмены поспеху» Аляксандра Шэрага, дзе Старыкава з'явілася ў эпізодзе, выканаўшы ролю дзяўчыны на вуліцы. Прахожая на рэпліку пераапранутага ў жаночае адзенне героя Савелія Крамарова пра тое, што яго завуць Федзя, адказвае фразай: «Ну і дурніца». Фільм, у якім галоўныя ролі выканалі Яўген Лявонаў, Георгій Віцын, Раднэр Муратаў, у СССР паглядзелі 65 млн чалавек.
Не менш папулярным стаў шматсерыйны фільм "Вялікі перапынак" рэжысёра Аляксея Коренева аб педагогу школы рабочай моладзі Нестар Пятровіча, які свядома замест навуковай дзейнасці выбірае практыку выкладання. Святлана Старыкава не трапіла ў асноўны акцёрскі склад, куды ўвайшлі Міхаіл Конанаў, Ралан Быкаў, Аляксандр Збруев, Святлана Кручкова, але ўвасобіла на экране эпізадычны вобраз.
Сярод работ актрысы гэтага часу таксама лічацца кінафільмы «Слухайце, на тым баку», «Пяцьдзесят на пяцьдзесят», «Птушкі над горадам». У дэтэктыве "Бяз права на памылку" Святлана згуляла чароўную прадаўшчыцу кафэ «Марожанае».
У другой палове 70-х рэпертуар актрысы папаўняўся драматычнымі вобразамі. Гэта і эканаміст Ганна ў экранізацыі «Звычайны месяц», і паштальён ў ваеннай карціне "А ў нас была цішыня», і сакратар ў кінастужцы «Жывіце ў радасці".
У канцы брэжнеўскай эпохі акторку запрашае Георгій Данелія у сваю легендарную карціну «Міміно», у якой яна згуляла другарадную ролю сцюардэсы.
Васьмідзесятыя адзначыліся заходам кінакар'еры актрысы. У апошнюю эпоху савецкай дзяржавы Святлана Старыкава сыграла толькі ў пяці фільмах, сярод якіх апынуліся карціны «Беражыце мужчын!», «Была не была», «будзе ісьці веку».
Працягнуць працу ў кінематографе дапамог выпадак. Артыстка сустрэлася з аднакурсніц Тамарай Совчи, якая да таго часу ўжо была дырэктарам студыі дубляжу.
Тамара прапанавала Старыкавай паспрабаваць сябе ў новым амплуа. Нечакана сумежных прафесія стала прыносіць радасць і неабходную творчую рэалізацыю ўжо забытай акторцы. У поўнай меры Святлана рэалізавала сябе, застаючыся за кадрам.
Ужо больш за 300 герояў замежных і расійскіх фільмаў кажуць голасам Святланы Іванаўны. Дыяпазон яе работ шырокі: серыялы, замежныя шырокафарматныя фільмы, рэклама і анонсы тэлеперадач. Найбольш папулярнымі фільмамі, у якіх яна ўдзельнічала ў якасці актрысы дубляжу, сталі серыял «Міс Марпл» і трылогія «Матрыца». У апошняй яна агучвала гераіню Глорыі Фостэр, Пифию.
Асабістае жыццё
Актрыса працягвае працаваць на студыі агучвання, яна жыве ў Маскве. Звесткі аб біяграфіі і сям'і актрысы Святланы Іванаўны Старыкавай досыць скупыя.
Артыстка ўсё жыццё аддавала перавагу не афішаваць ў грамадстве асабістае жыццё. Пра яе мужа і дзецях ведаюць толькі сябры і блізкія Святланы Іванаўны.
Сама акторка ў апошні час вядзе полузатворнический лад жыцця, яе фота ўжо даўно перасталі з'яўляцца ў СМІ.
Святлана Старыкава зараз
Штогод Святлана Старыкава ўдзельнічае ў агучванні 1-2 праектаў.У 2017 годзе яна дублявала бабулю гераіні Вівіан (Лора Хэддак) у фантастычным фільме «Трансформеры: Апошні рыцар». Прэм'ера кінакарціны ў Расіі адбылася ў сярэдзіне года, а на DVD яна выйшла толькі ў 2018 годзе.
фільмаграфія
- 1963 - «Вялікія і маленькія»
- 1964 - «Мне дваццаць гадоў»
- 1965 - «Час, наперад!»
- 1968 - «Залатое цяля»
- 1968 - «Зігзаг поспеху»
- 1969 - «Я яго нявеста»
- 1970 г. - «Вас выклікае Таймыр»
- 1971 - «Ехалі ў трамваі Ільф і Пятроў»
- 1971 - «Джэнтльмены поспеху»
- 1972 - "Вялікі перапынак"
- 1973 - «Горы клічуць»
- 1975 - "Бяз права на памылку"
- 1982 - «Беражыце мужчын!»
- 1986 - «Была не была»