біяграфія
Алена Уладзіміраўна Метёлкина - савецкая і расійская кінаактрыса, манекеншчыца, адна з гераінь тэлеперадачы «Модны прысуд». Найбольшую вядомасць набыла дзякуючы ролях у карцінах, знятых па творах Кіра Булычёв.
Алена Метёлкина нарадзілася 23 кастрычніка 1953 гады ў Маскве ў сям'і ваеннага інжынера. Дзяўчынка расла вельмі паслухмянай і ціхай, шмат часу праводзіла дома за чытаннем, была рахманай і спакойнай. Бацька Алены прайшоў усю вайну, быў удзельнікам бітвы пад Сталінградам, меў сем вынаходак у сферы будаўніцтва і інжынерыі.
У пачатку васьмідзесятых гадоў Уладзіміра Метёлкина уцягнулі ў скандал з растраты сродкаў, і ён пайшоў з жыцця, ударыўшы сябе ў сэрцы корцікам. Пасля смерці бацькі Метёлкина стала пастаянна пражываць разам са сваёй маці, прыняўшы на сябе абавязкі кіраўніка сям'і.
фільмы
Алена Метёлкина двойчы спрабавала паступіць у тэатральную ВНУ. Мара стаць актрысай пераследвала яе з ранняга юнацтва, калі з гадкага качаняці дзяўчына раптам ператварылася ў прывабную маладую асобу. Першую спробу Алена зрабіла ў 1972 годзе, калі прыйшла на праслухоўванне ў «Шчупака». Паступіць у тэатральны інстытут у дзяўчыны не атрымалася, але яе заўважылі і прапанавалі зняцца ў кіно ў эпізадычнай ролі. Так адбыўся дэбют Метёлкиной ў кіно. Ёй дасталася невялікая роля ў карціне 1973 года пад назвай «Берагі».
Алена не губляла надзеі атрымаць акцёрскую адукацыю і праз год паспрабавала паступіць у ВГIК. Дзяўчына зноў праваліла пробы, пасля чаго вырашыла папрацаваць у якасці манекеншчыцы. У 1980 годзе на экраны выйшаў фільм «Праз церні да зорак», у якім у Метёлкиной была галоўная роля. У кадр яна трапіла дзякуючы сваёй незвычайнай знешнасці.
У той час, калі стваральнікі фільма шукалі акторку на ролю іншапланетнай дзяўчыны, фота Алены былі акрасаю модных каталогаў адзення. За некалькі гадоў дзяўчына стала паспяховай манекеншчыцай. Яе незвычайную знешнасць заўважылі і запрасілі на спробы. Пасля некалькіх месяцаў разгляду варыянтаў стваральнікі карціны спынілі свой выбар на Метёлкиной. Такім чынам, манекеншчыца атрымала ролю Нийи, якая прынесла ёй вядомасць. Фільм паглядзела больш за дваццаць мільёнаў чалавек, а маладую актрысу сталі пазнаваць у метро, на вуліцы, у краме.
На здымках Алена пасябравала з Ігарам Усеваладавічам Мажэйка, які больш вядомы пад імем Кіра Булычёв. Праз тры гады пасля выхаду карціны «праз церні да зорак» Метёлкина зноў атрымала ролю ў экранізацыі па матывах твораў знакамітага савецкага пісьменніка.
Алена згуляла Паліну - супрацоўніцу Інстытута Часу ў стужцы «Госця з будучыні». Яна была той самай далёкай і недасягальнай прыгажуняй, якая з'явілася, каб забраць Алісу ў яе час. Карціна «Госця з будучыні» выйшла ў 1984 годзе, у тым жа годзе ў Алены была яшчэ адна прыкметная праца ў кіно. Яна знялася ў камедыі Яўгена Герасімава «Вельмі важная персона».
Акторка працавала на адной здымачнай пляцоўцы з Юрыем Назаравым, Нінай Русланавай, Вячаславам Нявінным і Мікалаем Парфёнавым. Цікава, што Яўген Герасімаў, які быў рэжысёрам дадзенай карціны, таксама здымаўся ў невялікай ролі ў стужцы «Госця з будучыні», ён гуляў робата Вертера.
Далейшая акцёрская кар'ера Алены Метёлкиной не склалася. Яна з'яўлялася ў невялікай ролі ў стужцы «Дакрананне» ў 1992 годзе, у эпізодзе драмы «Вайна» ў 2002 годзе, знялася ў кароткаметражцы «Простае жаночае шчасце» ў 2013 годзе.
кар'ера мадэлі
Алена была вельмі паспяховай мадэллю і манекеншчыцай сярэдзіны сямідзесятых. Менавіта фатаграфіі ў каталогах вязанай і пашытай адзення сталі яе пропускам у свет кіно. Бацька Метёлкиной было супраць, каб яго дачка станавілася манекеншчыцай, але пасля некалькіх няўдалых спроб паступлення ў тэатральны інстытут Алена ўладкавалася ў агульнасаюзных дом мадэляў адзення.
У той час дзяўчына працавала бібліятэкарам, але яе рост і вага адпавядалі мадэльным параметрах, а знешнасць была арыгінальнай. Алену заўважылі і запрасілі папрацаваць мадэллю для здымак часопіса «Мадэлі сезона» пазаштатнай. Дзяўчына хутка ўвайшла ў смак і знайшла сабе месца манекеншчыцы ў дэманстрацыйнай зале ГУМа.
Для здымак у фільме «Праз церні да зорак» ёй давялося адмовіцца не толькі ад валасоў, але і ад працы, яна без шкадавання звольнілася з ўнівермага. Пасля завяршэння карціны Алена вярнулася да прафесіі манекеншчыцы. Метёлкина ўладкавалася на працу ў Маскоўскі дом мадэляў.
Пасля перабудовы Алена перайшла працаваць у шоў-рум Мілыя Надтачэй, але праект апынуўся камерцыйна невыгодным. За час працы Алены манекеншчыцай ёй часта даводзілася здымацца для часопісаў і кніг па вязання і шыццю. Яе фота ў маладосці можна знайсці ў шматкроць перавыдаць савецкай кнізе «Азбука вязання».
Асабістае жыццё
Падчас здымак ў 1980 годзе Алена пазнаёмілася ў Крыме з маладым чалавекам па імі Сяргей. Яна была зачараваная галантнымі заляцанняў і вельмі хутка закахалася. У Маскву пасля заканчэння здымак дзяўчына вярнулася з кавалерам. Бацькоў паставіла перад фактам, што збіраецца выйсці замуж.
Алена і Сяргей распісаліся без прамаруджвання. Малады муж меў дачку ад ранейшых адносін і быў незадаволены, калі Метёлкина зацяжарыла. Алена адказала адмовай на прапановы зрабіць аборт, і ў сям'і пачаліся рознагалоссі. Цяжарнасць была складанай, жанчына доўгі час ляжала на захаванні. За гэты час муж знайшоў сабе новую каханую. Пасля нараджэння сына Аляксандра муж канчаткова сышоў з сям'і.
Растанне з мужам пагаршалася тым, што ён апынуўся шлюбным аферыстам і спрабаваў адсудзіць у Метёлкиных іх кватэру. У гэты перыяд бацька манекеншчыцы апынуўся ўцягнутым у скандал з растраты сродкаў і, не вытрымаўшы ціску, пакончыў з сабой. Судовыя разбору ішлі некалькі гадоў, але ў канчатковым выніку кватэру ўдалося адстаяць, а шлюб быў прызнаны сапраўдным.
У наступны раз Алена пачула пра мужа толькі ў 1996 годзе, калі да яе ў дом прыйшлі супрацоўнікі праваахоўных органаў. Яны запрасілі даведку аб тым, што жыхар выпісаны з кватэры, і не сталі распаўсюдзяцца пра прычыну свайго з'яўлення.
Аднойчы Алена звярнулася да варажбіткі, так як боль ад здрады мужа доўгі час не сціхаў. Ёй сказалі, што былы муж памёр страшнай смерцю. Алена зразумела, што магла падзяліць лёс мужа, калі б яны не рассталіся.
Цяжкія жыццёвыя выпрабаванні манекеншчыцы прыводзілі яе ў роспач і падштурхнулі да пошукаў адказаў на адвечныя пытанні. Метёлкина стала вельмі рэлігійным чалавекам. Спачатку яна наведвала храм, потым ездзіла ў паломніцтва па святых месцах, пазней здабыла духоўнага настаўніка ў асобе ксяндза Міхала Цітова.
Сын Алены Метёлкиной скончыў Інстытут Міжнародных адносін. Але працы па спецыяльнасці аддаў перавагу кар'еру аўтаслесара. Аляксандр марыць аб стварэнні ўласнай справы.
Алена Метёлкина лічыць, што асабістае жыццё пакуль не з'яўляецца напісанай кіраўніком ў кнізе яе жыцці, і яна яшчэ сустрэне прыстойнага хрысціяніна, з якім будзе шчаслівая.
Алена Метёлкина зараз
Алена Уладзіміраўна магла б ўсё жыццё працаваць манекеншчыцай, але яе прафесія зжыла сябе па прычыне масавага з'яўлення магазінаў гатовага адзення. Мадэльную кар'еру жанчына скончыла ва ўзросце 46 гадоў.
Метёлкина працавала сакратаром-рэферэнтам, прадаўшчыцай адзення і абутку, выхавацелькай у школе-інтэрнаце, мэнэджэрам па працы з кліентамі і нават прыбіральшчыцай. Паводле некаторых крыніц, зараз Метёлкина працуе ў іконай лаўцы і спявае ў хоры парафіяльны царквы ў Маскве.
фільмаграфія:
- 1973 - Берагі
- 1981 - Праз церні да зорак
- 1984 - Вельмі важная персона
- 1984 - Госця з будучыні
- 1992 - Дакрананне
- 2002 - Вайна
- 2011 - Простае жаночае шчасце