біяграфія
Заслужаны артыст Расіі нарадзіўся ў Цюменскай вобласці. Калі Саша быў яшчэ немаўляткам, сям'я Барыкінай змяніла месца жыхарства на Падмаскоўі (г. Люберцы). Ужо ў раннім дзяцінстве выявілася схільнасць хлопчыка да музыкі і паэзіі. Таму нядзіўна, што Аляксандр з адзнакай адвучыўся ў музычнай школе і яшчэ будучы падлеткам сабраў першы музычны калектыў «Алегра». Група была частым госцем розных танцавальных пляцовак, юны выканаўца спяваў, у тым ліку песні ўласнага сачынення.
Адслужыўшы ў арміі, Барыкіна паступіў у «Гнесінку». Спецыялізацыя - класічны вакал. Таксама музыкант завочна адвучыўся на рэжысёра масавых святаў у Краснадарскім інстытуце культуры. Пачатак кар'еры музыканта датавана 1973 годам і яго удзелам у ВІА «Масквічы». Праўда, усяго праз 6 месяцаў ён апынуўся ў іншым вакальна-інструментальным калектыве - «Вясёлыя рабяты», з якім супрацоўнічаў да 1976 года. Пасля чаго на некаторы час ён пакідаў групу, каб выступаць у «Самацветы», аднак затым вярнуўся ў «Вясёлыя рабяты», з якімі аб'ездзіў з гастролямі ўвесь Саюз, прымаў удзел у міжнародным конкурсе ў Чэхаславакіі.
Акрамя ўдзелу ў розных музычных калектывах, Аляксандру ўдалося папрацаваць з Давідам Тухманава. Песня «Запрашэнне да падарожжа», выкананая маладым спеваком, стала першым крокам да папулярнасці. Аднак ніве эстраднага артыста ў той момант было не для яго. Любоў да року і рэгі і жаданне да самавыяўлення паслужылі падставай да стварэння свайго калектыву. Група «Жемчуг», створаная ў 1977 годзе, праіснавала нядоўга, аднак з ёй артыст паспеў пакалясіць з гастролямі на чарнаморскім узбярэжжы.
песні
У пачатку 80-х Барыкінай на пару з В. Кузьміным, былым партнёрам па «Самацветы», стварыў гурт «Карнавал». Іх першая минипластинка, якая выйшла ў 1981 годзе, была прададзеная Пяцімільённую накладам. Самы вядомы яе хіт - «Раптоўны тупік».
Які выйшаў следам альбом «Супермэн» пакарыў сэрцы аматараў айчыннай рок-музыкі. Неўзабаве паміж музыкамі здарыўся раскол, і Кузьмін быў вымушаны пакінуць групу і стварыць уласную пад назвай «Дынамік». А Барыкінай выпусціў магнитоальбом «Карусель». Галоўнымі хітамі «Карнавала» таго перыяду сталі песні «Выспа», ледзь пазней - «Зорны карабель», «Чылі».
З-за маштабнай кампаніі супраць рок-камандаў, якую задумалі савецкія ўлады ў сярэдзіне 80-х, шматлікім музыкам давялося сысці ў падполле. «Карнавал» таксама трапіў у «чорны спіс». Каб застацца на ўвазе, Барыкіна звярнуў увагу на эстрадную музыку і зноў папрасіў дапамогі ў Тухманава. Быў запісаны альбом «Прыступкі», які заваяваў у Саюзе вялікую папулярнасць. Акрамя песень Тухманава, у альбоме былі і ўласныя песні Барыкіна.
Пасля выхаду «Прыступак» праграма калектыву была зацверджана, і «Карнавал» афіцыйна стаў лічыцца ў Грозненскай філармоніі, ад якой і атрымаў магчымасць гастраляваць. У тым жа 1985 годзе ў эфіры «Блакітнага агеньчыка» прагучала жартаўлівая песня «Праграма перадач». Выкананне гэтай песні, а таксама адмова ад ранейшага стылю, каштавалі Барыкінай страты многіх старых прыхільнікаў, але набыцця шырокай вядомасці. Хоць сам выканаўца не лічыў, што растаўся з рок-н-ролам. Ён «толькі імкнуўся да рэалізацыі і ішоў за модай».
Іншыя песні атрымаў папулярнасць выканаўцы не прамінулі таксама з'явіцца ў эфіры савецкага тэлебачання. Самыя вядомыя - адзін з галоўных гітоў выканаўцы - «Аэрапорт» і лірычная кампазіцыя «20.00». Аднак сапраўдны поспех да спевака прыйшоў у 1987 годзе, калі ў першы раз быў выкананы галоўны хіт яго кар'еры - «Букет».
Адна з самых знакамітых савецкіх песень з'явілася на свет хутка і будзённа. У тыя гады Барыкіна захапляла паэзія, і яго зацікавіў зборнік вершаў М. Рубцова. Калі яму на вочы трапілася аднайменнае верш, ён тут жа цвёрда вырашыў напісаць песню. Баючыся, што хто-то дадумаецца да гэтай ідэі раней, ён напісаў музыку да песні літаральна за чвэрць гадзіны. Ці трэба казаць, якую папулярнасць прынесла гэтая песня яе выканаўцу. Яго запрасілі на фэст «Песня года-1987», пасля якога Барыкінай канчаткова зацвердзіўся ў якасці поп-ідала. Пазней спявак прызнаваўся, што літаральна зьненавідзеў свой хіт, паколькі вярнуць згубленую славу рок-музыкі было няпроста.
У канцы 80-х Барыкінай паспрабаваў рэанімаваць «Карнавал». Першы пасля вяртання да ранейшых традыцыям альбом «Гэй, паглядзі!» (1989) атрымаўся хард-рокавым. Самымі прыкметнымі кампазіцыямі альбома сталі песні «Гэй, паглядзі!», «Вір», «Як шкада». Аднак выпусціць яго на вініле не ўдалося: у тыя часы ў артыста былі сур'ёзныя праблемы з шчытавідка, якія пачаліся яшчэ ў 1986 годзе пасля наведвання з канцэртам зоны, пацярпелай ад Чарнобыля.
Вынікам шэрагу перанесеных аперацый стала амаль поўная страта выдатнага голасу спевака, і кар'ера музыкі пайшла на спад. Спробы вярнуцца былі зроблены ў 1994 годзе, калі ў свет выйшаў які стаў правальным альбом «Рускі пляж». У 1995 годзе ў склад абноўленага «Карнавала» увайшоў яго сын Георгій. Група падпісала кантракт з кампаніяй MOROZ Records і зноў выпусціла старыя дыскі. У 1996 годзе быў выпушчаны адзін з самых удалых, на думку выканаўцы, альбом «Выспы», пасля чаго захворванне шчытападобнай залозы зноў дало аб сабе ведаць, і спявак быў вымушаны на некаторы час пакінуць сцэну.
Да пачатку 21 стагоддзя песні А. Барыкіна выконвалі А. Пугачова, Т. Буланава, Ф. Кіркораў, Валерыя. У 2001 годзе музыка разам з сынам Георгіем стварыў гурт «Барыкінай-Бэнд», якая выпусціла альбом «Волга». Характэрнымі выступамі Барыкіна стала серыя канцэртаў, якія былі прысвечаны 25-годдзю музычнай кар'еры (2000) і святочны канцэрт да паўвекавога юбілею артыста (2002), які адбыўся ў Крамлёўскім Палацы. Апошні быў выдадзены асобным дыскам пад назвай «Зорны карнавал". Праз год спявак выпусціў альбом «Маліся, дзіця», які складаўся з песень на духоўную тэматыку.
Асабістае жыццё
Музыка быў жанаты двойчы. З першай жонкай Галінай яны пазнаёміліся яшчэ дзецьмі і пражылі разам 30 гадоў. У другі раз вузамі шлюбу Барыкінай звязаў сябе ў 2005 годзе. Яго абранніцай стала 20-гадовая Нэлі Уласава. Барыкінай узяў яе да сябе ў якасці бэк-вакалісткі, яна стала аўтарам некалькіх песень да прысвечанаму ёй альбому «Нэлі" (2006).
Дзеці - сын Георгій (1974 г.н.) і дачка Кіра (1992 г.н.). У 2006 годзе другая жонка нарадзіла дачку Яўгену. Ёсць у артыста і пазашлюбны сын Цімур (1988 г.н.), маці якога з'яўляецца вядомая эстрадная спявачка Раіса Саед-Шах, якая ў 80-я гады гастралявала з групай «Карнавал». У пачатку 2011 года выканаўца засвяціўся са свецкай ільвіцай і пісьменніцай Ленай Леніна. Апошнія песні (напрыклад, «Баль-маскарад») былі напісаныя таксама ў суаўтарстве з яго новай музай.
прычыны смерці
Незадоўга да скону некалі папулярны артыст застаўся адзін. У 2010 годзе Барыкіна і Ўласава развяліся. Па сведчанні сяброў артыста, няўдалы шлюб моцна адбіўся на яго здароўе. Пасля растання з Власовой у спевака здарыўся гіпертанічны крыз. Вылечыць, Барыкіна адкінуў усе засцярогі і працягваў творчую дзейнасць.
26 сакавіка 2011 года ва падчас гастроляў у Арэнбурзе сэрца спевака спынілася. Барыкінай памёр у бальніцы ад шырокага інфаркту. Пахаванне адбылося на Траякураўскіх могілках сталіцы. На наступны год пасля смерці на магіле спевака быў усталяваны помнік. Сама Ала Пугачова дапамагала збіраць на яго сродкі.
Дыскаграфія
- 1981 - Супермэн
- 1981 - Карнавал
- 1982 - Карусель
- 1983 - Акцёр
- 1984 - Радыё
- 1985 - Калі мы закаханыя
- 1985 - Прыступкі
- 1986 - Рок-н-рольны марафон
- 1988 г. - Букет
- 1989 г. - Гэй, глядзі!
- 1994 - Рускі пляж
- 1995 - Ніколі не позна
- 1996 г. - Астравы
- 1996 г. - Гэй, глядзі!
- 1996 г. - Прыступкі
- 2001 года - Волга
- 2002 - Маліся, дзіцё
- 2003 г. - Рака і мора
- 2005 - Каханне
- 2006 - Нэлі
- 2008 - Ракета з поўдня
- 2009 г. - RockHeStar