біяграфія
Сяргей Белікаў - савецкі і расійскі спявак, кампазітар. Сяргей Рыгоравіч праявіў сябе рознабаковай асобай, прадэманстраваўшы таленты як на музычнай ніве, так і ў спорце.Дзяцінства і юнацтва
Сяргей Рыгоравіч Белікаў з'явіўся на свет у просты рабочай сям'і 25 кастрычніка 1954 года. Яго бацька быў шафёрам, а маці прысвяціла сябе працы ў аўтатранспартнай калоне. Дзіцячыя гады хлопчыка прайшлі ў невялікім мястэчку Маскоўскай вобласці. Роднай Красногорск падарыў будучаму спеваку шчаслівыя ўспаміны пра бесклапотнае малалецтве.
Белікаў быў вельмі актыўным дзіцем, шмат часу праводзіў у рухомых гульнях з аднагодкамі. Дзеці таго часу займаліся футболам, плавалі, знікалі на катку, Сяргей не быў выключэннем. Сваю музычную кар'еру артыст пачаў у Краснагорску, выконваючы папулярныя замежныя кампазіцыі на танцах.
Сяргей зацікавіўся музыкай у ранняй маладосці. Яшчэ ў малодшых класах хлопчык быў салістам дзіцячага хору. У 13 гадоў яму першы раз у рукі трапіла гітара, юнак паспрабаваў падабраць мелодыю, а ў 15 гадоў будучы спявак захапіўся творчасцю замежных калектываў: The Rolling Stones, The Beatles, The Shadows.
Бацькі заахвочвалі інтарэсы сына і яго творчы рост. Будучы артыст скончыў музычную школу і вырашыў навучанне не спыняць. Ён стаў навучэнцам музычна-педагагічнага вучылішча. Сваёй спецыялізацыяй юнак абраў народныя інструменты.
Белікаў з'яўляецца выпускніком Маскоўскага дзяржаўнага універсітэта культуры і мастацтваў.
музыка
Прафесійную музычную кар'еру спявак пачаў ва ўзросце 17 гадоў. Першая група ў яго творчай біяграфіі была сабраная з яго аднакурснікаў па вучэльні. Хлопцы гулялі на танцах хіты замежнай поп-музыкі.Наступным музычным калектывам, у якім змог папрацаваць юны Белікаў, апынулася рок-гурт «МЫ». Моладзь Краснагорску была ў захапленні ад гэтага праекта. Артыста заўважылі падчас выканання аднаго з нумароў і прапанавалі таленавітаму хлопцу папрацаваць у сталіцы.
З 1974 года Аляксандр стаў выступаць разам з маскоўскай рок-групай «Аракс». Калектыў супрацоўнічаў з Юрыем Антонавым, Генадзя Гладкова, Аляксандрам Зацепін. Музыкі таксама выконвалі песні ўласнага сачынення.
Да таго часу, калі Белікаў з'явіўся ў групе «Аракс», калектыў ужо ўваходзіў у трупу Тэатра імя Ленінскага камсамола. За 6 гадоў працы з рок-музыкамі Сяргей стаў удзельнікам мноства цікавых праектаў, пазнаёміўся з выбітнымі кампазітарамі і запісаў песні да некалькіх кінафільмаў.
У 1980 годзе Белікаў перайшоў з групы ў ВІА «Самацветы». Прычынай яго сыходу з паспяховага калектыву стаў сур'ёзны канфлікт. У інтэрв'ю газеце «Маскоўскі Камсамолец» музыка згадаў, што ў «Аракс» ён зарабляў у месяц суму, эквівалентную дзесяці сярэднестатыстычным савецкім заробках.
Ансамбль «Самацветы» стаў для выканаўцы прыступкай да сольнай кар'еры. У гэтым калектыве ён праявіў сябе не толькі як вакаліст, але і як аўтар музыкі. Праз 3 гады пасля пачатку супрацоўніцтва з групай Сяргей прыняў рашэнне пачаць сольную кар'еру. Белікаў супрацоўнічаў з Юрыем Антонавым, Леанідам Дербеневым, Давідам Тухманава, Аляксандрай Пахмутавай. Яго рэпертуар склаўся з простых, але душэўных песень, якія выклікаюць жывую рэакцыю аўдыторыі.
Самай вядомай песняй, якую выканаў музыкант ў складзе ВІА «Самацветы», стала кампазіцыя "Усё, што ў жыцці ёсць у мяне». Праславіцца ў якасці сольнага выканаўцы Белікава дапамагла песня «Жыві, крыніца, жыві», напісаная Вячаславам Дабрыніна.
Затым была кампазіцыя «Сніцца мне вёска», прапанаваная Леанідам Дербеневым. Гэтая песня стала хітом. Спявак так пераканаўча выконваў яе, што многія прыхільнікі думалі - артыст родам з вёскі.
Пачуўшы матэрыял у першы раз, музыкант хацеў ад яго адмовіцца. Але Дзербянёў быў упэўнены, што ў выкананні Белікава гэта будзе хіт. Час паказаў, што Леанід Пятровіч апынуўся празорцам - кампазіцыя стала лаўрэатам «Песні года - 86».
Яшчэ адным шлягерам ў выкананні Сяргея Рыгоравіча стала кампазіцыя «У бяды вочы зялёныя», якая была запісаная ў 1979 годзе для фільма «Небяспечныя сябры». Мелодыя і голас спевака запомнілася гледачам.
У пачатку дзевяностых гадоў спявак перажыў цяжкія часы. Па словах артыста, ён не ўваходзіў у акружэнне Алы Пугачовай і Піліпа Кіркорава, патрабаваў якасны гук на канцэртах і не трапіў у зноў фарміраваць рынак, дзе былі іншыя правілы, іншыя крытэры.
Цэнтралізаваныя канцэртныя арганізацыі адмаўляліся займацца прыладай выступленняў выканаўцы, папулярнасць падала, людзі пачалі забываць Белікава. У той перыяд спевака выратаваў футбол.
У 2000-х у публікі з'явілася цікавасць да песень 70-80-х, і артысты савецкай эпохі ізноў сталі выступаць на «настальгічных» фестывалях: «Дыскатэка 80-х», «Легенды Рэтра FM» і інш.
Другі віток папулярнасці дазволіў выканаўцу не толькі аднавіць канцэрты, але і папоўніць дыскаграфію двума пласцінкамі: «Дзе-то паміж праўдай і ісцінай» (2000) і «Можа, я застануся" (2005).
Улетку 2016 года артыста запрасілі з выступамі ў Суздаль, дзе з Белікава адбыўся няшчасны выпадак. Падчас канцэрту вулічная сцэна пад музыкам правалілася, і ён упаў на брук. Сведкамі інцыдэнту сталі гледачы і сын.
Пасля падзення на спевака пасыпаліся элементы канструкцыі памоста, на якім ён выступаў. На шчасце, сур'ёзных траўмаў атрымалася пазбегнуць. Белікаў страціў прытомнасць, але хутка прыйшоў у сябе. Артыст вырашыў не адмяняць запланаваны гадзінны канцэрт. Ён выканаў усе песні праграмы, нягледзячы на ўдары і боль.
У 2019 годзе музыка выступаў як з сольнай праграмай, так у зборных канцэртах з Прохар Шаляпін, «Парадзе зорак 80-х» і інш. У 2020-м з-за пандэміі канцэрты часова спыніліся.
футбол
У юнацтве Сяргей сур'ёзна захапляўся футболам. Ён нават стаў прызёрам першынства Масквы ў складзе каманды спартыўнага клуба «Чырвоны Кастрычнік». Дзякуючы юнацкаму захапленню, Белікаў увайшоў у склад зорнай футбольнай зборнай «Старк», утворанай у 1991 годзе.
За гады ўдзелу ў праекце музыкант разам з камандай наведаў амаль паўтары сотні гарадоў Расіі і шэсць краін Еўропы. Белікаў стаў лепшым бамбардзірам футбольнай зборнай зорак эстрады і атрымаў шмат пазітыўных водгукаў аб сваёй гульні.
Траўмы прымусілі артыста адмовіцца ад футбола. У 52 гады Сяргей зламаў нагу, а ў 54 гады - другую. Нават пасля доўгага аднаўлення ён адчуваў болю падчас выступаў, так што гульні ў «Старк» прыйшлося спыніць.
Асабістае жыццё
У маладосці спявак ажаніўся на юнай танцорцы ансамбля «Бярозка», з якой пазнаёміўся падчас гастроляў. Маладыя згулялі сціплую вяселле без белага сукенкі і фаты і неўзабаве з'ехалі разам на гастролі. Жонка нарадзіла Белікава сына, таксама ў сям'і выхоўвалася дачка Алены ад першага шлюбу - Наталля.Па словах спевака, дзеці не раслі без яго ўвагі. У 70-80-я артысты месяцамі не знікалі на выязных канцэртах. Калі ж музыка збіраўся на паўднёвыя гастролі, то браў сям'ю з сабой.
Дзеці Белікава даўно выраслі і жывуць асобна ад бацькоў. Наталля выйшла замуж за ангельца, нарадзіла дачку Джордан і жыве зараз у Лондане.
Сына Сяргей назваў у гонар дзеда - Рыгорам. Ён займаецца клубнай музыкай і разам з бацькам выступае на сцэне. Малады чалавек жанаты на дзяўчыне па імі Юлія, якая разам з мужам сустракала гасцей свёкра падчас здымак перадачы «Пакуль усё хаты». У пары нарадзіўся сын Цімафей.
У інтэрв'ю артыст распавёў, што, калі ён выступаў разам з гуртом «Аракс» і ВІА «Самацветы», яго асабістае жыццё шмат разоў была пад пагрозай. Маладая жонка раўнавала мужа да настойлівым прыхільніцам. Музыкант перакананы, што падставы хвалявацца ў жонкі не было, так як ён захоўваў ёй вернасць.
У 2019-м выканаўца на гастролях адзначыў 65-годдзе. Па словах музыкі, здароўе яго не падводзіць, ён вядзе здаровы лад жыцця, не злоўжывае алкаголем. Фізічныя нагрузкі спявак аддае перавагу атрымліваць за кошт спартыўнай хады, плавання і гульняў з унукам, але па-ранейшаму хварэе за маскоўскі «Спартак».
У Белікава ёсць афіцыйны сайт, дзе змешчаны зборнікі песень, фота артыста і відэа з яго выступаў.
Сяргей Белікаў зараз
Белікаў дагэтуль працягвае выступаць, але ў залах на перыферыі - у Маскве, у яго канцэртаў няма. Музыкант запатрабаваны ў аўдыторыі ва ўзросце «50+». Па словах выканаўцы, ён не выкарыстоўвае фанаграму і заўсёды спявае ўжывую.
Ў 2021 годзе спявак аднавіў канцэртную дзейнасць і наведаў гарады Расіі з праграмай «Вялікі навагодні канцэрт».
Дыскаграфія:
- 1989 - «Ранішні святло»
- 1990 - «Танцы ў цемры»
- 1993 - «Канчаецца Шампанскае ...»
- 1994 - «Лепшыя песні 1974 -1994»
- 1997 - «Вячэрні званок»