біяграфія
Канстанцін Багамолаў - знакаміты рэжысёр тэатра і кіно, паэт, пісьменнік, акцёр. Вядомы правакацыйнымі пастаноўкамі класічных твораў на новы лад. Пра Багамолава кажуць, што гэта той самы выпадак, калі гледачы ідуць не на спектакль, а на рэжысёра.Дзяцінства і юнацтва
Канстанцін Юр'евіч нарадзіўся ў Маскве 23 ліпеня 1975 года. Бацька рэжысёра Юрый Аляксандравіч Багамолаў быў знакамітым у СССР кіназнаўца, крытыкам і аўтарам артыкулаў у шэрагу газет. Маці Вольга Георгіеўна Ульянава таксама была кінакрытыкам. Бацькі Канстанціна таксама выхоўвалі дачку Вольгу, якая пайшла па іх слядах і стала крытыкам.
Спачатку Багамолаў атрымаў філалагічную адукацыю, скончыўшы ў 1997 годзе МДУ імя М.В. Ламаносава. У інтэрв'ю аднаму выданню ён падзяліўся, што першая спецыяльнасць наклала на яго свой адбітак і прывяла да асоциализации. Праз некалькі гадоў Канстанцін скончыў і ГІТІС. Ён прайшоў курс Андрэя Ганчарова.
тэатр
Дэбют рэжысёра ў тэатральнай біяграфіі адбыўся ў 2002 годзе. Тады ў ГІТІСе ён самастойна ўзначаліў пастаноўку на аснове тварэнняў Славаміра Мрожека і Фернанда Аррабаля. Праект называўся «Лекцыя пра карысць забойстваў». Ужо тады Канстанціна лічылі маладым творцам з шматспадзеўнымі перспектывамі.Год праз на тэатральных падмостках Канстанцін паставіў спектакль «Што той салдат, што гэты». Далей рушылі ўслед і іншыя аўтарскія праекты, якія дэманстраваліся на сцэнах розных сталічных тэатраў, у тым ліку казка для дзяцей «Мумi-Троль і камета».
Прызнанне да Богомолову прыйшло ў 2007 годзе з выхадам праекта «Шмат шуму з нічога». Тады за яго Канстанціну ўручылі прэмію «Чайка» - крытыкам і гледачам стаў цікавы нестандартны падыход пастаноўшчыка да інтэрпрэтацыі класікі на сучасны лад.
У 2016 годзе выйшла нашумелая «Машына Мюлера», у якой гуляла Саці Співакова. На сцэне публіка ўбачыла шмат аголеных герояў, таму праект выклікаў рэзананс. У 2017 годзе адбылася прэм'ера спектакля «Сентрал-парк Вест», у якім гуляла Аляксандра Дзіця.
Асаблівасць кожнай працы Багамолава - аснова ў выглядзе класічнага твора, якая кардынальна перакройваецца. Часам у адной пастаноўцы перасякаюцца адразу некалькі п'ес розных класікаў. Гэта выглядае наватарскіх, свежа і нязвыкла. Шмат хто называе такія ідэі геніяльнымі, здольнымі перавярнуць тэатральныя падмосткі.
У тэатры імя Алега Табакова ў 2012 годзе адбылася прэм'ера спектакля Канстанціна пад назвай «Год, калі я не нарадзіўся». Але на той час працы рэжысёра падвяргаліся жорсткай крытыцы гледачоў і тэатральных дзеячаў. Прычына крылася ў тым самым кардынальнай змене сутнасці класічных твораў і правакацыйнай падачы.
У 2014 годзе рэжысёр паставіў спектакль «Гарганцюа і Пантагрюэль» па складанню Франсуа Рабле. Гэтая праца выйшла паспяховай і нават прынесла прэмію імя Алега Янкоўскага фестывалю «чарэшневы лес». Тады акцэнт быў зроблены на апусканне слухача ў думкі пра важнасць цялеснага, а не сацыяльнага, палітычнага. Гэта новае рашэнне спадабалася і журы фестывалю. У тым жа годзе ў «Ленкоме» Канстанцін прадставіў новую версію «Барыса Гадунова». Пазней сцэнарыст працаваў ва Мхате імя А.П. Чэхава.
Адной з незвычайных работ у творчасці «жудаснага дзіцяці» тэатральнай сцэны стаў спектакль «Чароўная гара» паводле аднайменнага рамана Томаса Манна. У праекце апынуліся занятыя толькі 2 персоны: сам Канстанцін і актрыса праекта «электратэатр Станіслаўскі» Алена Марозава. Пастаноўшчык практычна адмовіўся ад арыгінальнага тэксту - гледачы на працягу дзеяння чуюць гнятлівую цішыню і кашаль.
фільмы
Кар'ера ў кіно для Багамолава пачалася з фільма «Гобсека», які выйшаў на экраны ў канцы 80-х. У карціне юны Канстанцін сыграў Эрнэста дэ рэст, сына ветранай графіні. Прайшло шмат гадоў, і, атрымаўшы вопыт у тэатральнай сферы, масквіч вырашыў паспрабаваць сябе ў якасці кінарэжысёра. У 2017-м Багамолаў стаў стваральнікам і сцэнарыстам фільма «Насця», экранізаваць раман Уладзіміра Сарокіна. Праект выклікаў рэзананс у гледачоў з-за элементаў канібалізму і парушэнні праваслаўных асноў.
Праз пару гадоў enfant terrible расійскага мастацтва уразіў публіку новым праектам - серыялам «утрыманкі». Ён трансляваўся на відэасэрвісе, што дазволіла рэжысёру не стрымліваць сябе рамкамі. Драма з элементамі дэтэктыва ўключала ў сябе не толькі захапляльны сюжэт, але і мела шмат адкрытымі пасцельнымі сцэнамі. Вядомыя актрысы - у тым ліку былая жонка Багамолава Дар'я Мароз - паўсталі перад гледачамі аголенымі.
Серыял атрымаў захопленыя водгукі крытыкаў. У жніўні таго ж года ў эфір выйшла 3 выпуску ток-шоў, прысвечаных скандальнай праекту, у якіх выканаўцы галоўных роляў распавялі пра дэталі здымак. У сакавіку 2020 го брэнд Masterpeace сумесна з відэасэрвісам START выпусціў калекцыю адзення, прысвечаную «утрыманкі». А пазней публіка ўбачыла 2-й сезон драмы.
У тым жа годзе фільмаграфія Канстанціна папоўнілася - ён выпусціў на гэтым жа відэасэрвісе дэтэктыў «Добры чалавек». У аснову шматсерыйнага фільма легла рэальная гісторыя расследавання справы «Ангарская маньяка» Міхаіла Папкова. На галоўныя ролі аўтар запрасіў Мікіту Яфрэмава і Юлію Снигирь. Стужка апынулася незвычайнай тым, што з першай серыі асобу забойцы раскрываецца. Аўтар серыяла зрабіў гэта наўмысна, жадаючы сканцэнтраваць увагу гледачоў на перажываннях герояў, іх даўніх псіхалагічных траўмах.
Канстанцін зноў паспрабаваў сябе ў ролі акцёра, зняўшыся ў фільме Фёдара Бандарчука «Псіх». У гэтым праекце сцэнарысту давялося згуляць цэнтральнага персанажа, псіхатэрапеўта Алега, пагружанага ў свет разнастайных дэвіяцый уласных кліентаў. Праца накладвае адбітак і на асобу лекара - у нейкі момант становіцца зразумела, што мужчыну самому патрэбна псіхалагічная дапамога.
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё рэжысёра пастаянна знаходзіцца ў цэнтры ўвагі СМІ. Да сустрэчы з першай жонкай Канстанцін складаўся ў адносінах з актрысай Нікай Пыховой. У 2009 годзе Канстанцін пазнаёміўся з Дар'яй Мароз. Сцэнарыст паклікаў выканаўцу ў спектакль «Ваўкі і авечкі», прапанаваўшы ролю багатай маладой удавы Купавиной. Тады артыстка была ў шлюбе, але сустрэча з пастаноўшчыкам апынулася лёсавызначальнай. Пажаніліся Багамолаў і Мароз 11 траўня 2010 гады. У верасні таго ж года ў пары нарадзілася дачка Ганна.У верасні 2018 году прэса даведалася, што некалі моцная пара развялася. Дар'і і Канстанціну ўдалося захаваць цёплыя адносіны. У той жа перыяд з'явіліся чуткі пра раман рэжысёра і Ксеніі Сабчак, былой на той момант замужам за Максімам Вітарганам. Пару неаднаразова бачылі ў рэстаранах. Адна з такіх сустрэч скончылася бойкай рэжысёра і мужа тэлевядучай. Некаторы час удзельнікі любоўнага трыкутніка не каментавалі інфармацыю, аднак з часам разлад у сям'і ўтаіць аказалася немагчымым - Вітарган і Сабчак развяліся.
Практычна адразу пасля прызнання Канстанцін і Ксенія перасталі хаваць любоўную сувязь. 13 верасня 2019 года Багамолаў і Сабчак згулялі вяселле, якая стала галоўнай падзеяй восені. Маладыя прыехалі ў загс на катафалку з надпісам «Пакуль смерць не разлучыць нас", затым прайшлі абрад вянчання і адправіліся ў рэстаран.
У красавіку 2021 года з'явіліся чуткі пра развод пары, якія падагрэла скандальным інтэрв'ю Анастасія Валачкова. У доказ гармоніі ў жыцці мужа і жонкі Ксенія пазней размясціла ў инстаграм-акаўнце пост з фота, якія адлюстравалі яе з мужам, якія ляцяць на паветраным шары ў Мексіцы. У тэксце тэлевядучая адзначыла, што на такія подзвігі яе заахвоціла толькі любоў да выбранніку.
Канстанцін Багамолаў зараз
Ў 2021 годзе Багамолаў працягваў творчую дзейнасць. У лютым рэжысёр прадставіў свой маніфест «Выкраданне Еўропы 2.0», у якім заклікаў расейцаў не арыентавацца на еўрапейскія каштоўнасці. На думку сцэнарыста, Еўропа, якая працягвае выглядаць у вачах жыхароў нашай краіны цэнтрам высокай культуры (як гэта і было ў XIX стагоддзі), ужо паспела ператварыцца ў «новы этычны рэйх».
У еўрапейскім грамадстве, як сцвярджаў Канстанцін, цяпер пануюць фанатычны фемінізм, гомасэксуалізм, экопсихопатия. Таму расейцам неабходна прытрымлівацца высокіх маральных прынцыпаў, выбудоўваць «новую прававую ідэалогію». Канцэпцыя, прапанаваная рэжысёрам, выклікала супярэчлівыя ацэнкі культуролагаў, крытыкаў, палітолагаў.
фільмаграфія
- 1987 - «Гобсека»
- 2017 - «Насця»
- 2018 - «Год, калі я не нарадзіўся»
- 2019 - «утрыманкі»
- 2020 працэнта - «Бяспечныя сувязі»
- 2020 працэнта - «Добры чалавек»
- 2020 працэнта - «Шэрлак ў Расеі»
- 2020 працэнта - «Псіх»
ўзнагароды
- 2007 - лаўрэат тэатральнай прэміі «Чайка» за спектакль «Шмат шуму з нічога» ў намінацыі «Зрабі крок» за нетрадыцыйнае прачытанне класічнага твора.
- 2011 - пераможца глядацкай прэміі «ЖЖивой тэатр» у намінацыі «Рэжысёр года: Новая хваля» за спектаклі «WONDERLAND-80» і «ТурандотТ».
- 2012 - прэмія Алега Табакова за «арыгінальнае прачытанне айчыннай класікі».
- 2013 - прэмія імя Алега Янкоўскага «Творчае адкрыццё».
- 2016 - прэмія часопіса ОК! у намінацыі «Тэатр 21 стагоддзя"