біяграфія
Расійскі рок немагчыма ўявіць без аднаго з яго самых яркіх прадстаўнікоў - Валерыя Кіпелаву. Будучы вакалістам гурта «Арыя», ён набыў мільёны прыхільнікаў і сваім арыгінальным выкананнем прынёс славу ўсёй групе. Менавіта дзякуючы харызме музыканта і глыбокім тэкстаў велізарнай папулярнасцю карыстаецца створаны ў 2002 годзе праект «Кіпелаў».
Валерый нарадзіўся ў горадзе Маскве 12 ліпеня 1958 года. Дзяцінства хлопчыка прайшло ў раёне Капотня, які лічыўся не самым прэстыжным у сталіцы. З юных гадоў Кіпелаў захапляўся спортам. У свой час яго бацька любіў гуляць у футбол, таму ён марыў перадаць сыну свае веды і зрабіць з яго сапраўднага хакеіста або футбаліста.
Яшчэ ў дзяцінстве Валерый пачаў займацца музыкай. Аднак гэты выбар за яго зрабілі бацькі. Яны адправілі сына ў музычную школу, дзе ён вучыўся ігры на баяне. Бо хлопчык не выяўляў належнай цікавасці, яму паабяцалі падарыць шчанюка. Паступова Кіпелаў захапіўся музыкай і нават навучыўся выконваць на баяне хіты «Deep Purple» і «Creedence».
Значныя змены ў жыцці Кіпелаву прынёс 1972 год. Бацька папрасіў Валерыя праспяваць на вяселлі ў сястры разам з запрошанай групай «Сялянскія Дзеці». Хлопчык выканаў пару песень ансамбля «Песняры» і групы «Creedence». Музыкі былі здзіўлены здольнасцямі хлопца і прапанавалі яму стаць членам групы. Так, з восьмага класа Валерый пачаў выступаць на сямейных святах і зарабляць першыя грошы.
Пасля школы Валерый вучыўся ў тэхнікуме аўтаматыкі і тэлемеханікі. Як успамінаў сам музыка, гэта было выдатны час пастаяннага пошуку сябе і незабыўнай першай закаханасці, але ў 1978 годзе Кіпелаву прызываюць у войска. Валерый быў адпраўлены ў сяржанцкага вучэбную роту ў Яраслаўскую вобласць (горад Пераслаўль-Залескі). Затым Кіпелаў служыў у ракетных войсках непадалёк ад Ніжняга Тагіла. Але нават у шэрагах Чырвонай Арміі хлопец не забываў пра музыку. Разам з вайсковым ансамблем ён пабываў у многіх ракетных кропках краіны, дзе выступаў перад салдатамі, а таксама на розных імпрэзах перад афіцэрамі і прапаршчыкамі.
музыка
Вярнуўшыся з арміі, Кіпелаў стаў займацца музыкай на прафесійным узроўні. Некаторы час ён быў удзельнікам ансамбля «Шэсьць маладых». Адзначым, што ў яго склад таксама ўваходзіў Мікалай Расторгуев, які пазней стаў вакалістам і лідэрам групы «Любэ».
У верасні 1980 года ўвесь калектыў групы «Шэсьць маладых» перайшоў у ансамбль «Лейся, песня». Некалькі плённых гадоў скончыліся распадам групы ў 1985 годзе. Хлопцы не змаглі здаць дзяржаўную праграму, і таму вымушаныя былі спыніць сумесную музычную дзейнасць.
Наступным этапам у кар'еры Кіпелаву стаў удзел у ансамблі «спяваюць сэрцы». Але і гэтая група праіснавала нядоўга. Неўзабаве некалькі ўдзельнікаў калектыву вырашылі стварыць новы праект у цвёрдым і правакацыйным на той час стылі хэві-метал, а Кіпелаву была адведзена роля вакаліста.
Група «Арыя»
На базе «спяваюць сэрцаў» ўтварылася група «Арыя», якой аказаў значную падтрымку Віктар Векштейн. Папулярнасць новага калектыву расла неймавернымі тэмпамі. Пры гэтым менавіта арыгінальны голас Кіпелаву шмат у чым вызначыў поспех рабят. Акрамя таго, Валерый выступіў аўтарам музыкі для некалькіх рок-балад.
У 1987 годзе паміж членамі групы адбываецца раскол, і пад кіраўніцтвам прадзюсара Віктара Векштейна застаюцца толькі двое музыкаў: Уладзімір Халсцінін і Валерый Кіпелаў. Потым да іх далучаецца Віталь Дубінін, Сяргей Маўрынай, Максім Удалаў, і калектыў працягвае працу ўжо новым складам.
Імклівы рост папулярнасці групы абарвалі цяжкія для краіны і насельніцтва гады пачатку 90-х. Людзі перасталі цікавіцца цяжкай музыкай і хадзіць на канцэрты рок-гуртоў. «Арыя» больш не выступала, і, каб пракарміць сям'ю, Кіпелаву прыйшлося працаваць вартаўніком. Адначасова з гэтым паміж членамі групы ўсё часцей сталі ўзнікаць канфлікты.
Валерыю давялося ісці на супрацоўніцтва з іншымі калектывамі, напрыклад, з групай «Майстар». Яго калега Халсцінін у той час займаўся продажам акварыўмных рыбак і вельмі негатыўна ўспрыняў дзеянні Кіпелаву. Менавіта таму, калі «Арыя» запісвала альбом пад назвай «Ноч карацей дня», вакалістам выступіў ня Кіпелаў, а Аляксей Булгакаў. Вярнуць Валерыя у групу змагла толькі гуказапісвальная фірма, прыгразілі разрывам кантракту.
Пасля вяртання Кіпелаву музыкі прэзентавалі яшчэ тры сумесныя альбома. Аднак ў 1997 годзе рокер запісвае новую плыту «Смутны час» з былым удзельнікам «Арыі» Сяргеем Маўрынай.
Пасля выхаду альбома «Хімера», вялікага гастрольнага тура і фестывалю "Нашэсце" Кіпелаў вырашае пакінуць калектыў і стварыць сольны праект. Яго падтрымалі і іншыя ўдзельнікі групы: Сяргей Цярэнцьеў (гітарыст), Аляксандр Манякин (ударнік) і Рына Лі (менеджэр групы). У канцы жніўня 2002 года адбылося апошняе выступленне Валерыя з групай «Арыя».
Група «Кіпелаў»
Новы музычны праект «Кіпелаў» быў створаны ў пачатку верасня 2002 года. Практычна адразу пасля гэтага рушыў услед вялікі гастрольны тур «Шлях наверх». Актыўная і плённая праца дала свае вынікі. Папулярнасць таленавітага музыканта імкліва ўзрастала. Не дзіўна, што ў 2004 годзе праект Валерыя быў прызнаны лепшым рок-гуртом (прэмія MTV Расія).
Наступны год прынёс знакамітаму музыканту першы сольны альбом - «Рэкі часоў». Праз два гады Валерый Аляксандравіч Кіпелаў атрымаў прэмію RAMP (намінацыя «Бацькі рока»). Акрамя таго, ён стаў рэгулярна з'яўляцца на юбілейных выступах груп, членам якіх раней быў. Да прыкладу, у 2007 годзе рокер удзельнічаў у канцэрце вядомай перш групы «Майстар».
Валерыя Кіпелаву шмат гадоў звязвала сяброўства з Эдмундам Шклярского (лідэрам гурта «Пікнік»). У 2003 годзе Валерый удзельнічаў у прэзентацыі новага праекту гэтай групы пад назвай «Пентакль». Праз чатыры гады іх агульнае выкананне папулярнай песні «фіялетава-чорныя» пакарыла прыхільнікаў адразу двух калектываў.
У 2008 годзе Кіпелаў разам з іншымі музыкамі гурта «Арыя» даў два вялікія канцэрты. Так музыканты адзначылі 20-годдзе свайго легендарнага альбома «Герой асфальту». Акрамя таго, Валерый выступаў на канцэрце, прысвечаным дзесяцігоддзю існавання гурта Сяргея Маўрына.
2010 год зноў прынёс некалькі юбілейных выступаў для групы «Арыя». Тады калектыў адзначаў 25-годдзе сваёй дзейнасці. Акрамя таго, у 2011 годзе дыскаграфія Валерыя Аляксандравіча папоўнілася альбомам «Жыць насуперак».
На 2012 год прыйшлося дзесяцігоддзе існавання праекта «Кіпелаў», якое было адзначана эфектным і запамінальным канцэртам. Пасля ён быў прызнаны лепшым канцэртам года (па выніках «Чартовой тузіны»).
Пасля гэтага быў прэзентаваны новы сінгл рокера пад назвай «Адлюстраванне». Лепшымі песнямі, якія ўвайшлі ў гэтую пласцінку, былі: «Я свабодны», «Арыя Надзіра», «Мёртвая зона» і інш. Праз два гады выйшаў сінгл «Непакораных», які музыкант прысвяціў бясстрашным жыхарам блакаднага Ленінграда.
У 2015 годзе адзначалася 30-годдзе «Арыі». Вядома, канцэрт гурта не мог адбыцца без яе лідэра - Валерыя Кіпелаву. Са сцэны клуба «Stadium Live» прагучалі наступныя кампазіцыі: «Вуліца руж», «Ідзі за мной», «Аскепак лёду», «Бруд» і інш.
У 2016 годзе адбылося вельмі незвычайнае, але вельмі кранальнае выступленне знакамітага музыкі. На фестывалі «Нашэсце» Валер выканаў песню "Я свабодны" сумесна з Даніілам Плужнікава - пераможцам папулярнага праекта «Голас. Дзеці 3 ». Пры гэтым на рэпетыцыі рок-музыка быў настолькі узрушаны здольнасцямі хлопчыка, што прапанаваў яму дадаткова выканаць песню «Лізавета». Пазней рокер заявіў, што плануе працягнуць супрацоўніцтва з маладым выканаўцам.
Нягледзячы на салідны ўзрост, Валерый працягвае гастраляваць і ствараць новыя кампазіцыі. Сёння вядзецца актыўная праца над запісам новага альбома, таму музыкі праекта «Кіпелаў» шмат часу праводзяць у гуказапісвальнай студыі. Прыхільнікі легендарнага рокера пастаянна сочаць за фота-рэпартажамі з Масфільма, дзе ствараецца новы альбом. На 2017 г. музыкант запланаваў тур па некалькіх гарадах Расіі, таму аматары добрай музыкі змогуць атрымаць асалоду ад цудоўным жывым выкананнем.
Асабістае жыццё
Вядомы рокер зразумеў значнасць моцнай і шчаслівай сям'і яшчэ ў маладосці. У 1978 году Валерый Кіпелаў ажаніўся на дзяўчыне з свайго раёна - Галіне. Эфектны хлопец высокага росту лёгка заваяваў прыгажуню сваёй шчырасцю і талентам.
Разам з жонкай Валерый выгадаваў двух дзяцей: дачка Жанну (1980 г.р.) і сына Аляксандра (1989 г.н.). Акрамя таго, сёння ў іх растуць дзве ўнучкі: Анастасія (2001 г.н.) і Соня (2009 г.н.). Дзеці Кіпелаву таксама абралі музычную кар'еру. Жанна стала дырыжорам, а Саша скончыў знакамітае Гнесинское вучылішча (клас віяланчэлі).
Музыкант знаходзіць час і для некалькіх захапленняў. Ён цікавіцца матацыкламі, більярдам і, вядома ж, футболам. Валерый нават удзельнічаў у стварэнні гімна маскоўскага футбольнага клуба «Спартак». У вольны час рокер любіць пачытаць творы такіх пісьменнікаў, як Джэк Лондан і Міхаіл Булгакаў.
Акрамя таго, вольны час Валерыя цяжка ўявіць без песень Озі Осбарна і легендарных рок-гуртоў: «Black Sabbath», «Led Zeppelin» і «Slade». Тым не менш, аднойчы Кіпелаў прызнаўся, што не супраць паслухаць кампазіцыі сучасных музычных калектываў: «Nickelback», «Muse», «Evanescence» і інш.
Дыскаграфія
- 1985 - Манія велічы
- 1986 - З кім ты?
- 1987 - Герой асфальту
- 1989 г. - Гульня з агнём
- 1991 г. - Кроў за кроў
- 1995 - Ноч карацей дня
- 1997 - Смутны час
- 1998 года - Генератар зла
- 2001 года - Хімера
- 2005 - Рэкі часоў
- 2011 - Жыць насуперак
- 2015 - Непакораных