біяграфія
Мішэль Мерсье - французская актрыса, для творчай біяграфіі якой лёсавызначальнай апынулася адна яркая ролю. Вобраз Анжалікі - маркізы анёлаў Мішэль называе сваім трыумфам і праклёнам. Спявачкі атрымалася ўвайсці ў лік легендарных прыгажунь 20-га стагоддзя і стаць сапраўднай зоркай экрана.Дзяцінства і юнацтва
Жослин Івон Рэнэ Мерсье нарадзілася 1 студзеня 1939 гады ў французскім горадзе Ніцы. Яе бацька валодаў кампаніяй па вытворчасці лекаў, а маці, італьянка па паходжанні, прысвячала сябе вядзенню хатняй гаспадаркі. Дзяўчынка валодала няўрымслівым характарам, таму бацькі часта былі з ёй строгія.
Жослин не была адзіным дзіцем у сям'і. Але, у адрозненне ад яе, малодшая сястра Жослин Мішэль купалася ў бацькоўскай любові. У юным узросце сямейная ўлюбёнка захварэла тыфам і памерла, пасля чаго няпростыя ўзаемаадносіны Жослин з маці яшчэ больш пагоршыліся.
фільмы
У 16-гадовым узросце Мерсье пакінула бацькоўскі дом і накіравалася заваёўваць Парыж, дзе ажыццявіла сваю дзіцячую мару стаць балярынай. Яна ўдзельнічала ў антрэпрызе Ралана Пеці і танчыла ў трупе «Балет Эйфелевай вежы». Знешнія дадзеныя выканаўцы спрыялі яе прасоўванні на тэатральнай сцэне. Пры росце 167 см яе вага складала 54 кг.Там жа ёй пашанцавала пазнаёміцца з Чарлі Чапліным, які рэкамендаваў ёй вывучыць англійскую мову і выпрабаваць сябе ў кінамастацтве. Жослин рушыла ўслед радзе Чарлі, але на вывучэнні толькі ангельскага мовы не спынілася. Пасля менавіта веданне некалькіх моў дазволіла акторцы атрымліваць ролі ў замежных фільмах.
Шанец заваяваць сусветнае прызнанне Мерсье атрымала ў 1957 годзе. Лёсавызначальная сустрэча з рэжысёрам Дэні дэ ла Патель адбылася ў доме яе бацькі. Пастаноўшчык адразу прапанаваў дзяўчыне ролю ў фільме «Паварот дзвярной ручкі», на якую яна пагадзілася не задумваючыся. Тады ж было зменена сцэнічнае імя артысткі - яна ператварылася ў Мішэль.
Пасля паспяховых здымак у першай кінокартіне Мішэль Мерсье больш не адчувала недахопу ў ролях. Нібы снежная лавіна, на яе сталі абвальвацца прапановы здымацца ў замежных кінастужках. Навіны аб маладой таленавітай актрысе з'яўляліся ў часопісах пра кіно, а яе фота ў раскошных уборах і купальніку - на старонках модных выданняў.
Неўзабаве Мішэль пакідае родную краіну і з'язджае працаваць у Вялікабрытанію, а пасля ў Італію. Там Мішэль становіцца «найбольш вядомай французскай кінадзівы ў Італіі».
Міжнародны поспех прыходзіць да актрысы ў 25-гадовым узросце. Тады, у 1963 годзе, рэжысёрам Бернарам бордер ёй была прапанаваная галоўная роля ў экранізацыі рамана Сержа і Ганны Голон «Анжаліка», ад якой на той момант ужо адмовіліся Джэйн Фонду, Катрын Дэнёў і Брыжыт Бардо.
Кінафільм «Анжаліка - маркіза анёлаў», які выйшаў на экраны ў 1964 годзе, меў неверагодны поспех. Партнёрам Мішэль па фільме стаў геніяльны Робер Оссейн. Пасля прызнанай 1-й часткі экранізаваць раман рушыла ўслед другая - «Анжаліка ў гневе / Цудоўная Анжаліка». Затым выйшлі «Анжаліка і кароль», «Неўтаймаваная Анжаліка» і «Анжаліка і султан».
Папулярны праект прынёс артыстцы славу, але не паўплываў на яе фінансавае дабрабыт. Як пасля ўспамінала Мерсье, ганарары за ролю былі «смяхотнымі». Да таго ж вобраз маркізы анёлаў зрабіў Мішэль закладнікам адной ролі. Гледачы не ўспрымалі Мерсье па-за ладу Анжалікі. Тым не менш зараз артыстка з удзячнасцю ўспамінае гады працы над карцінай.
Пасля сваёй зорнай ролі акторка прадпрымала шмат спробаў адысці ад навязанага ёй стэрэатыпу. Яна паўставала перад гледачом у ролі прастытуткі ў карціне «Гром нябесны», дзе яе партнёрам стаў Жан Габен, і прымярала на сябе вобраз забойцы ў фільме «Другой праўдай», але паўтарыць поспех, які яна атрымала пасля выканання ролі Анжалікі, Мерсье так і не змагла.
Нават спроба пабудаваць кар'еру ў Галівудзе ня прынесла артыстцы адчувальнага поспеху. Тым не менш ўдзел у амерыканскіх стужках падаравала Мерсье магчымасць папрацаваць з Тоні Кёрціса.
Сярод позніх работ актрысы вылучаецца серыял «Чырвоная капэла», які быў створаны на рыжскай кінастудыі ў 2004 годзе. Тады ж Мішэль з'явілася ў расійскай экранізацыі «Парыжская каханне Косткі Гуманкова». У 2013-м выканаўца папоўніла фільмаграфію французскім тэлесерыялам «Сям'я Кац».
Асабістае жыццё
Нягледзячы на тое, што поспех прыйшоў да актрысы яшчэ ў маладосці, шчасця ён ёй не прынёс. Асабістае жыццё Мішэль Мерсье, жанчыны, фота якой зачароўваюць сваёй прыгажосцю і сёння, нельга назваць паспяховай.
Мішэль Мерсье была замужам некалькі разоў. Першым афіцыйным мужам актрысы стаў Андрэ Смагги, які працаваў асістэнтам рэжысёра. Пара была ў шлюбе зусім няшмат часу, пасля чаго Мішэль вырашыла развесціся, пры гэтым пакінула былому мужу ўсю маёмасць.
Пасля Смагги Мішэль звязала сябе шлюбнай сувяззю з аўтагоншчыкам і фармацэўтам Клодам Бурыла, які ўжо даўно сілкаваў да актрысы самыя светлыя пачуцці. Але пастаянныя скандалы на глебе рэўнасці прывялі пару да растання. Далей Мішэль мела адносіны з палітыкам Анры Рэно, аднак як толькі даведалася пра шматлікія здрадах «мужа», адразу вырашыла з ім расстацца.
У канцы 70-х гадоў кінадзівы сустрэла амерыканскага бізнесмена Адрыяна Янко, з якім у яе пачаўся сур'ёзны і бурны раман. Яны збіраліся пажаніцца, Мішэль нават паспела наладзіць кантакт з дзецьмі жаніха, але і тут лёс згуляла з Мерсье злы жарт. Незадоўга да дня вяселля ў Адрыяна была выяўленая прагрэсіруючая пухліна мозгу, і праз пару месяцаў ён памёр.
Апошнім умілаваным кінаакторкі быў італьянскі прынц Мікола Бокомпаньи Лудовизи, з якім яна планавала абвянчацца. Мішэль пераехала ў Італію, але неўзабаве адносіны паміж ёй і жаніхом ня разладзіліс. Пара расталася.
Сваю творчую і прыватнае жыццё Мерсье апісала ў кнігах «Маркіза анёлаў, або Разбітае сэрца Анжалікі» і «Я не Анжаліка».
Мішэль Мерсье зараз
Зараз Мішэль вядзе адасобленую выяву жыцця, але пры гэтым з'яўляецца на кінафестывалях. Мерсье бывае і ў краінах былога СССР, тут акторку заўсёды чакае цёплы прыём: у Савецкім Саюзе фільм пра маркізу анёлаў карыстаўся фенаменальнай папулярнасцю.У 2019 годзе Мішэль адсвяткавала 80-годдзе. У старасці акторка не страціла сваёй прыгажосці і шарму, хоць і лічыць узрост трагедыяй для любой артысткі.
фільмаграфія
1957 - «Паварот дзвярной ручкі»
1962 - «Палонніца д'ябальскага выспы»
1964 - «Анжаліка»
1965 - «Анжаліка ў гневе»
1965 - «Казанова-70»
1965 - «Гром нябесны»
1966 - «Анжаліка і кароль»
1967 - «Неўтаймаваная Анжаліка»
1968 - «Анжаліка і султан»
1969 - «Залатая ўдава»
1977 - «Жанчыны свету»
2003 - «Салон прыгажосці»
2004 г. - «Чырвоная капэла»
2013 - «Сям'я Кац»