біяграфія
Віктар Каралёў - спявак у стылі шансон - вядомы не толькі ў «вузкіх» колах аматараў гэтага жанру песні, але і сярод велізарнай колькасці людзей, якія любяць слухаць лірычную, задорыстую, вясёлую музыку. Выканаўца дорыць сваімі песнямі толькі станоўчыя эмоцыі, не абцяжарваючы слухача хітамі на сацыяльныя тэмы.Дзяцінства і юнацтва
Каралёў нарадзіўся 26 ліпеня 1961 года ў Сібіры, у горадзе Тайшэт Іркуцкай вобласці. Мама Аляксандра Васільеўна працавала дырэктарам школы, а тата - чыгуначным будаўніком на магістралі «Абакан-Тайшэт». У 3,5 гады дзіця цяжка захварэў, перанёс складаную аперацыю. Пасля, калі Віктар пайшоў у школу, яго вызвалілі ад заняткаў фізкультурай. Лішак энергіі, якую нельга было выпусціць праз спорт, хлопчык накіраваў у музычнае рэчышча.
У школьныя гады артыст праявіў сябе як перфекцыяніста. У інтэрв'ю ён прызнаўся, што імкнуўся вучыцца на «пяцёркі». Атрыманне «чацвёркі» ператваралася ў трагедыю. Акрамя таго, з ранняга ўзросту Каралёў апынуўся вельмі патрабавальным да сябе, імкнуўся да дысцыпліны. Гэтыя «меры» пасля дазволілі спеваку скончыць навучальная ўстанова круглым выдатнікам.
У 1977 годзе паступіў вучыцца ў музычную вучэльню ў Калузе па класе фартэпіяна, скончыўшы яго з адзнакай ў 1981 годзе. Каралёў вельмі цёпла ўспамінаў гады вучобы і лічыў, што веды, атрыманыя ім у гэты час, сталі галоўным багажом для развіцця яго далейшай кар'еры. Пасля музычнага вучылішча вырашыў паступаць у тэатральны інстытут, але праваліў экзамены.
У 1981 году Віктара прызвалі ў армію. У маладосці служыў у шэрагах ракетных войскаў у Беларусі, гуляючы ў штабным аркестры. Гэта давала салдату шэраг пераваг, у прыватнасці, большая колькасць звальненняў. Пасля вяртання з войска яшчэ раз паспрабаваў шчасця і ў 1984 годзе паступіў у Тэатральны інстытут ім. Шчэпкіна пры Малым тэатры, пасля заканчэння якога, у 1988 годзе, яго ўзялі на працу ў тэатр мюзікла Юрыя Шерлинга.
У гэты ж час Каралёў пачаў здымацца ў кіно. Першая яго кінаработа - фільм «Бітва трох каралёў» рэжысёра Сухейля бен Барка (ваенная гісторыя пра вызваленчых рухах ў Марока) з Клаўдыяй Кардынале ў ролі каралевы, які выйшаў на экран у 1990 годзе. Затым былі «Сілуэт у акне насупраць» (1991-1992), «Гуляем« Зомбі »(1992-1993).
эстрадная кар'ера
Прапрацаваўшы ў тэатры сем месяцаў, Віктар Каралёў вырашае ўсё-ткі прысвяціць сябе музыцы. У 1991 годзе пачынае сваю сольную кар'еру. А ў 1992 годзе ўжо становіцца дыпламантам міжнароднага фестывалю «Залаты Алень» ў горадзе Брашов (Румынія), пасля якога на румынскай тэлебачанні выйшаў фільм пра расійскага выканаўцу. Пасля гэтага быў трохгадовы пошук свайго «я» як артыста. Каралёў апісваў гэтыя гады як самыя складаныя, але адначасова і самыя шчаслівыя ў яго жыцці.У 1997 годзе выйшаў першы кліп на песню «Базар - Вакзал» (анімацыйная праца Максіма Свірыдава), які даў старт якая распачала хутка рухацца наперад творчай кар'еры артыста. Таксама студыя "Саюз" выпусціла дыск з аднайменнай назвай. Гэты творчы старт Віктар назваў ня жыццём, якая пачалася не па гадах, месяцах ці днях, а адной суцэльнай хваляй. Пазней у дыскаграфію Каралева ўвайшлі песні «Каханне праклятая», «П'яная вішня», «А я бухой». Выканаўца нярэдка выступаў у дуэце з іншымі артыстамі.
Вельмі палымяна ён праспяваў з Ірынай Круг, ўдавой нябожчыка шансанье Міхаіла Круга, якая выступае ў лірычным жанры. Некаторыя песні дуэта ўвайшлі ў альбомы Каралева, а песня «Букет з белых ружаў» заваявала сэрцы ўсіх прыхільнікаў. Гэты хіт апынуўся ў ліку «фірмовых» у дыскаграфіі артыста. Спявак прызнаўся, што даўно чакаў дуэтныя кампазіцыю, калі папулярны аўтар Сяргей парад прадставіў увазе Віктара рамантычны шлягер. Трэк адразу прыйшоўся па душы - Каралёў патэлефанаваў Ірыне і прапанаваў праспяваць разам з ім. Праца над запісам вялася 4 месяцы.
Каралёў запісаў песні з «блат-поп» групай «Воровайки» ( «Дзяўчынка рудая», «Ты мяне дастала»). Гэта група, якую стварыў Юрый Алмазаў, хоць і выступае ў жанры шансон, але адрозніваецца хутчэй «папсовымі» танцавальнымі рытмамі. У 2008 годзе Віктар разам з іншымі папулярнымі артыстамі (Міхаілам Шуфутінскій, Міхаілам Гулько, Русланам Казанцава) паўдзельнічаў у запісе сольнага альбома салісткі «Вороваек» Яны Паўлавай.
Таксама ў творчым багажы Каралева дуэт з неперасягненай Вольгай Стэльмах. Іх сумесная песня «Заручальнае колца» - узор музыкі пра каханне. Стэльмах - цудоўная спявачка, якая працуе з такімі вядомымі аўтарамі і кампазітарамі Расіі, як Вячаслаў Дабрынін, Міхаіл Таніч, Міхаіл Круг, Сяргей Чалабанаў, Сяргей Трафімаў, Ларыса Рубальская, Андрэй Дзяржавін, Лідзія Казлова, Ігар Азараў, Рэгіна Лісіца.
Палюбіўся публіцы і дуэт выканаўцы з папулярнай спявачкай шансона Кацяй Агеньчык. Ўдваіх артысты выканалі адзін з яркіх хітоў у музычнай кар'еры Каралева - песню "Дым з кольцамі». З вакалісткай Віктар пазнаёміўся ў студыі «Саюз Прадакшн» у 1998 годзе. У той момант спявак вярнуўся з Амерыкі і падпісаў кантракт са студыяй, каб выпусціць новы альбом «П'яная вішня». Кампазіцыя, якая стала легендарнай, ужо прысутнічала ў «скарбонцы» Каралева - той прапанаваў артыстцы выканаць трэк разам з ім. Пазней, пасля ранняга сыходу Каці з жыцця, выканаўца цяжка перажываў, успамінаючы сумесная творчасць.
Віктар Каралёў спяваў кампазіцыі як на ўласную музыку, так і мелодыі іншых аўтараў. Часам тэксты пісаў у суаўтарстве з такімі мэтрамі, як Рыма Казакова, Герман Енін, зрэдку пытаўся ў лірычным вершам не вядомых аўтараў. Але з іншымі вакалістамі ўласнымі песнямі не дзяліўся.
За гады творчасці артыст знайшоў непаўторны, вядомы стыль - на выступах прыхільнікі пастаянна бачылі куміра ў кепцы казырком назад, і ірваных джынсах. Пра выбар гэтых «аксесуараў» Віктар распавёў журналістам. Аказалася, што кепка з'явілася ў жыцці спевака з кіно - у той час яго запрасілі здымацца ў перадачы «Зорны дождж» ў Рыгу. Але так як раней Каралёў прастыў, то вырашыў схаваць балючы выгляд з дапамогай кепкі. Гэтая дэталь канцэртнага ладу хутка запомнілася і стала асацыявацца ў публікі менавіта з Каралёвым.
На канцэртах спявак не пераставаў дэманстраваць выдатную фізічную форму. На гастролях Віктар так апускаўся ў творчы працэс, што часам зацягваў выступленне і ледзь паспяваў на цягнік. Кожны год рэпертуар папаўняўся новымі яркімі хітамі. Так, у 2019 годзе на фестывалі рускага шансона «Эх, разгуляй!» спявак падарыў фанатам песню «На белай карэце».
Асабістае жыццё
Адна з галоўных рыс спевака, зусім ня ўласцівая прадстаўнікам шоў-бізнэсу, - гэта поўнае нежаданне мець зносіны з прэсай. Пры ўсёй сваёй уяўнай адкрытасці інфармацыі пра асабістае жыццё ў біяграфіі Каралева практычна няма. Журналістам удалося даведацца, што Віктар разведзены з жонкай, і ў яго трое ўнукаў. На пытанне пра дзяцей Віктар аджартоўваўся, што яго дзеці - гэта песні ўласнага сачынення.
Артыст неаднаразова заяўляў прэсе, што лад жыцця не дазваляе гарманічна спалучаць творчасць і сям'ю, гастролі і роля прыкладнага мужа і бацькі. Віктар знаходзіцца ў вечным пошуку, шукае натхненне, падсілкоўваецца энергетыкай, якую дораць удзячныя прыхільніцы. Са сцэны Каралёў прызнаецца ў каханні ўсім дамам, дорачы ім песні і пацалункі.
Віктар Каралёў зараз
У 2020 годзе артыст працягнуў займацца творчасцю. Сярод новых запальных трэкаў Каралева з'явіўся «гімн любові», кампазіцыя «Нікому цябе не аддам». Хіт адразу трапіў у ратацыю «Радыё Шансон», з якім вакаліст даўно супрацоўнічае. Зараз навінамі пра гастролі, канцэртах і планах выканаўца дзеліцца ў «Инстаграме» і на ўласным афіцыйным сайце.Дыскаграфія
- 2005 - «Добры дзень, госці»
- 2006 - «лімончыкам»
- 2006 - «Чорным крумкачом»
- 2007 - «Шумеў чарот»
- 2008 - «Гарачы пацалунак»
- 2009 г. - «Букет з белых ружаў»
- 2010 - «За тваю прыгожую ўсмешку»
- 2010 - «расцвілі чаромха»
- 2011 - «Раман»
- 2012 - «Я кіну жыццё да тваіх ног ...»
- 2013 - «Я буду сумаваць»
- 2013 - Sms
- 2016 - «55!»
- 2018 - «На сэрца белымі ніткамі»