біяграфія
Яўген Алдонин - расійскі футбаліст-паўабаронца, заслужаны майстар спорту. Унёс значны ўклад у поспех маскоўскай каманды ЦСКА і іншых клубаў. На працягу 5 гадоў удзельнічаў у матчах нацыянальнай зборнай.Дзяцінства і юнацтва
Яўген Алдонин нарадзіўся ў крымскім горадзе Алупка 22 студзеня 1980 года. Бацька працаваў судовым механікам, а маці - загадчыцы крамай. Жэня няблага вучыўся ў школе, а таксама досыць рана зацікавіўся футболам і пачаў наведваць мясцовую спартыўную секцыю. Неўзабаве сямейства Алдониных пераехала ў Ялту. Да 10-га класа Жонцы даводзілася сумяшчаць вучобу ў школе з трэніроўкамі і гуляць у крымскім чэмпіянаце.
Калі юнаку споўнілася 16 гадоў, ён пераехаў у Валгаград па запрашэнні скаўтаў ФК «Ротар». У гэтым горадзе Алдонин стаў вучыцца ў спартыўным інтэрнаце, які працуе пры клубе, і тут жа ён пачаў футбольную біяграфію, зрабіўшы першыя ўпэўненыя крокі на поле.
футбол
Родным клубам для Яўгена Алдонина стаў валгаградскі «Ротар». У 1997 годзе малады спартсмен афіцыйна пачаў гуляць за рэзервовы склад каманды, выступаючы ў другім і ў трэцім дывізіёнах чэмпіянату Расіі. Алдонин вызначыўся гульнёй за дублюючы склад каманды, і хутка журналісты пачалі казаць пра яго як пра ўзыходзячай зорцы айчыннага футбола.Натуральна, гульню Яўгена заўважыў галоўны трэнер каманды Георгій Ярцаў. У 2000 годзе малады чалавек пачаў удзельнічаць у трэніроўках асноўнага складу. Дэбютам у рамках каманды «Ротар», а не фарм-клуба «Ротар-2», стала сустрэча з «Крыламі Саветаў» 30 красавіка 2000 года. Неўзабаве галоўны трэнер у клуба памяняўся, і Яўгена перамясцілі на пазіцыю крайняга паўабаронцы. Але ў наступным сезоне, калі ў «Ротар» адбылася чарговая кадравая перастаноўка, Алдонин выйшаў на пазіцыю апорнага паўабаронцы.
У наступныя гады Яўген працягваў дэманстраваць выдатную гульню, і ў 2002 годзе яго выклікалі ў асноўную зборную Расіі. Грамадзянства гульца (Алупка тады лічылася украінскім горадам) дазволіла б гуляць і за зборную Ўкраіны, але футбольная федэрацыя гэтай краіны не праявіла цікавасці да маладога паўабаронцу. А калі Алдонин пачаў гуляць за асноўны склад «Ротар», спартсмену і зусім аформілі расійскі пашпарт для выгоды.
Апошнім перыядам кар'еры ў складзе «Ротар» для Яўгена Алдонина апынуўся сезон 2003-2004 гадоў. Прэзідэнт клуба рабіў усё, каб утрымаць таленавітага паўабаронцы ў камандзе, аднак футбаліст хацеў развівацца і выступаць у іншых клубах. Па выніках фінальнага сезона ў Валгаградскай камандзе стараннага Алдонина другі раз прызналі адным з лепшых гульцоў РФПЛ.
Упершыню за новы клуб спартсмен выступіў 7 сакавіка 2004 года. Тады ЦСКА мелася сустрэцца са сталічным «Спартаком» у рамках Cуперкубка Расіі. ЦСКА адолеў суперніка з розніцай у 2 мячы. Ужо праз некалькі дзён Алдонин зноў выйшаў на поле ў футболцы «армейцаў»: гэтым разам на сустрэчы з «Тарпеда-Металург». Гэты матч прайшоў не так гладка, як хацелася б (скончыўся лікам 0: 0), і раней шчодрыя на хвалу крытыкі пачалі асуджаць Яўгена за недастаткова магутную гульню ў атацы.
Зрэшты, трэнер клуба прытрымліваўся іншага меркавання і ставіў новага паўабаронцы ў кожны матч чэмпіянату. Далей рушыў услед сезон 2005-2006 гадоў, які стаў для ЦСКА ледзь не самым удалым за ўсю гісторыю існавання клуба. За гэты перыяд «армейцам» атрымалася ўзяць верх над усімі супернікамі ў Кубку УЕФА, у Кубку Расіі і расійскім чэмпіянаце.
Немалую ролю ў гэтым адыграў Яўген Алдонин: сістэматычна выходзіў на поле, адпрацоўваў лепшыя галы і паступова станавіўся ключавым гульцом і ў гэтым клубе. Па выніках года футбаліст зноў увайшоў у топ-33 гульцоў РФПЛ, прычым заняў другую пазіцыю рэйтынгу.
Наступны сезон, на кантрасце з разнастайнымі дасягненнямі 2006 года, апынуўся не занадта выніковым як для ЦСКА, так і для самога Алдонина. Ніякіх трафеяў клуб не выйграў, а па завяршэнні ўсіх матчаў сезона Яўген ўблытаўся ў непрыемнае супрацьстаянне Валерыя Газаева, галоўнага трэнера ЦСКА на той момант, і Сяргея Игнашевича, які выступаў у клубе як абаронца і капітан каманды. Канфлікт апынуўся настолькі сур'ёзным, што Газаеў нават адправіў Алдонина ў рэзервовую каманду на старт новага сезона.
На шчасце, доўга гэтыя неразумныя меры не падоўжыліся, і хутка адораны паўабаронца зноў апынуўся ў галоўным складзе клуба. А ў канцы сезона замест Валерыя Газаева асноўным трэнерам каманды стаў бразілец Артур Каімбра, вядомы як Зико. Новы трэнер не сумняваўся ў тым, што Яўген Алдонин - адзін з найважнейшых гульцоў у камандзе, і без праблем адводзіў яму ключавую ролю.
Далей рушылі ўслед па-ранейшаму нестабільныя выступленні ЦСКА, у якіх сам Яўген, тым не менш, паказваў сябе са станоўчага боку. У сезоне 2010 года года Алдонин часта заставаўся ў запасе, пакуль на полі гуляў галоўны канкурэнт - больш малады Павел Мамаеў.
У інтэрв'ю таго часу Яўген адзначаў, што, нягледзячы на вопыт, ён зусім не залічвае сябе да клану "ветэранаў футбола» і ставіць перад сабой шмат мэтаў. Алдонин вялікае значэнне надаваў працы ў нацыянальнай камандзе, у тым ліку будучы капітанам расійскай зборнай.
Затым гулец атрымаў траўму сцягна, а праз кароткі прамежак часу - траўму пахвіны. Ён усё радзей з'яўляўся на сустрэчах клуба. У канцы сезона клуб пачаў весці перамовы аб здачы паўабаронцы ў арэнду камандам, якія выступаюць у Прэм'ер-лізе. А Яўген Алдонин для падтрымання формы трэніраваўся з моладзевым складам. Тады гулец яшчэ выказваў намеры паказваць высакакласны футбол, прычым яго не надта хвалявала памер зарплаты.
У 2012 годзе Алдонина арандаваў ФК «Мардовія». Галоўны трэнер клуба адзначаў, што камандзе не перашкодзіць дасведчаны гулец, які надасць ёй упэўненасць. Алдонин нядрэнна выступаў за новы клуб, але падчас размінкі перад сустрэчай з ФК «Краснадар» яго чакала чарговая траўма: надрыў ікраножнай мышцы. Да наступнага матчу Яўген аднавіўся не цалкам і прадэманстраваць майстэрню гульню не змог.
Наступным клубам Алдонина стала "Волга", у якую спартсмен перайшоў у 2013 годзе. У адной з першых сустрэч ён прымудрыўся атрымаць чырвоную картку і дыскваліфікацыю на тур. У выніку гульні ў сезоне ФК «Волга" не здолеў "зачапіцца" ў ФНЛ, а гульня Яўгена падвергнулася шматлікай крытыцы.
Хоць большасць футбалістаў сканчаюць кар'еру ў маладосці, на сезон 2016-2017 Алдонин, будучы ў 37-гадовым узросце, падпісваў кантракт з Краснагорскага клубам «Зоркі». У інтэрв'ю парталу Sportbox паведаміў, што яго задача ў "Зорку" «перадаваць дзецям свае навыкі саветам і прыкладам». Аднак у наступным годзе спартсмен ўжо ня браў удзел у прафесійных матчах.
Асабістае жыццё
У 2006 годзе законнай спадарожніцай жыцця Алдонина стала спявачка Юлія Началава. У тым жа годзе ў маладых нарадзілася дачка, якую вырашылі назваць Верай. На жаль, гэтая сям'я праіснавала не занадта доўга, і ў 2011 годзе пара абвясціла аб разводзе. Жонка пайшла ад Яўгена да хакеіста Аляксандру Фралову. Зорныя сябры, сярод якіх Дзмітрый Малікаў, палічылі гэты разрыў памылкай Началава.
Праз некалькі гадоў стала вядома, што ў былога мужа Началава з'явілася новая сяброўка па імі Вольга. На гэты раз Яўген Алдонин абраў нікому не вядомую прыгажуню. Зрэшты, як і ў выпадку з Началава, абранніцай стала стройная бландынка. У 2014 годзе пара згуляла вяселле.
У кастрычніку 2016 года спартсмен стаў бацькам ў другі раз. У Яўгена і яго жонкі нарадзіўся сын Арцём. А ў лістападзе 2019 годзе жонка Вольга нарадзіла Алдонину яшчэ адно дзіця - дачка Анжаліку.
Варта адзначыць, што Яўген працягнуў удзел у выхаванні дачкі ад былой жонкі. Алдонин спраўна выплачваў аліменты, якія адзін час былі асноўнай крыніцай даходаў артысткі, і падтрымліваў з Юліяй сяброўскія адносіны. На жаль, 16 Травень 2019 38-гадовая Началава памерла ў сталічнай бальніцы.
Зорку шпіталізавалі 8 сакавіка з-за запушчанай нацёртую ногі. З-за несвоечасовай дапамогі і дыябету рана стала расці, з'явіўся абсцэс. Спявачку паклалі ў рэанімацыю, а пазней яна была ўведзена ў штучную кому. Лекары, сабраўшы кансіліум, вырашылі экстрана апераваць пашкоджаную нагу, каб не дапусціць яшчэ большых ускладненняў. Пасля аперацыі лекарам атрымалася купіраваць першую хвалю сепсісу, аднак другую яе сэрца не вытрымала. Началава памерла, не прыходзячы ў прытомнасць. Па словах бацькі Юліі, прычына смерці - спыненне сэрца на фоне заражэння крыві.
Дачка Началава так ўспамінала апошнюю сустрэчу з маці:
"7 сакавіка - той дзень, калі я апошні раз бачыла маму жывы. У мяне быў канцэрт у школе. Мама не змагла пайсці, таму што ў яе вельмі хварэла нага. Мы прыехалі з бабуляй, падарылі маме кветкі. Пажадалі шмат добрага. Калі б мне сказалі, што гэта было папярэджанне ці прадчуванне, я б наўрад ці паверыла ».Знакамітасць у гасцях перадачы «Хай кажуць» распавёў, як даведаўся пра смерць Юліі Началава:
«Бацькі мне казалі, што там усё пад кантролем, што яны сочаць за сітуацыяй. Ніхто нават асабліва не хваляваўся. Я ім тады сказаў, каб мяне трымалі ў курсе таго, што адбываецца кожны дзень ... Пра трагедыю мне паведаміла мама. Яна патэлефанавала і сказала, што Юлі не стала ... ».Як паведамлялася спачатку, пасля смерці маці Вера пераехала да Яўгена Алдонину. Аднак пазней стала вядома, што, па рашэнні сямейнага савета, дзяўчынка будзе жыць з бабуляй і дзядулем, бацькамі Юліі. Пры гэтым Яўген Алдонин рэгулярна сустракаецца са старэйшай дачкой.
Другая жонка Яўгенія з цяплом ставіцца да Веры - праводзіла яе ў школу на 1 верасня, арганізоўвала святочныя вечарыны для падчарыцы. Можна сказаць, што, нягледзячы на страшную трагедыю, у сям'і Алдониных пануе ўтульная атмасфера і паразуменне.
Яўген вядомы як камунікатыўны, адкрыты і востры на язык чалавек. Яго рост складае 179 см, вага - 72 кг. У Алдонина ёсць папулярны рахунак на «Инстаграме», на які падпісаны дзясяткі тысяч прыхільнікаў футбаліста. Раней ён выкладваў, пераважна, здымкі, звязаныя з працай. Сёння ж ён часцей радуе падпісчыкаў відэаролікамі, фота і іншай інфармацыяй пра сваё асабістае жыццё.
Яўген Алдонин зараз
Зараз Алдонин завяршыў кар'еру. Яўген зрэдку ўдзельнічае ў аматарскіх матчах, трэніруе дзіцячую каманду «ЦСКА-Ватутинки», а таксама працуе ў агульнарасійскім прафесійным саюзе футбалістаў.У пачатку 2021 года імя Яўгена Алдонина зноў замігацела ў расійскіх таблоідах. Прычынай гэтаму паслужылі не навіны аб спартыўных поспехах былога паўабаронцы, а дакументальная драма, знятая Першым каналам у памяць пра Юлію Началава. Трагічны лёс таленавітай і прывабнай спявачкі дагэтуль прыцягвае ўвагу журналістаў і фанатаў.
дасягненні
камандныя
- 2005, 2006 - Чэмпіён Расіі
- 2004 г., 2008 г., 2010 г. - Сярэбраны прызёр чэмпіянату Расіі
- 2007 г., 2012 - Бронзавы прызёр чэмпіянату Расеі
- 2005, 2006, 2008, 2009, 2011 - Уладальнік Кубка Расіі
- 2004, 2006, 2007, 2009 - Уладальнік Суперкубка Расіі
- 2005 - Уладальнік Кубка УЕФА
- 2007 - Уладальнік Кубка Першага канала
- 2018/19 - Срэбны прызёр зімовага першынства Санкт-Пецярбурга
асабістыя
- 2002 г., 2004 г. - Лаўрэат прэміі «Стралец» ў намінацыях «Надзея сезону» і «Лепшы паўабаронца абарончага плана»
- 2005 - Заслужаны майстар спорту
- 2005 - Ордэн Дружбы