біяграфія
Сяргей Любавін - шансанье, чый пяшчотны і кранальны тэмбр голасу прымушае сэрца прыхільнікаў па ўсёй краіне трапятаць ад захаплення. Цеплыня, з якой артыст ўспрымае суровыя рэаліі будзённых дзён, перадаецца слухачам і зараджае жыццярадаснасцю як правераную часам аўдыторыю, так і моладзь.Дзяцінства і юнацтва
Будучы знакаміты выканаўца з'явілася на свет 10 красавіка 1966 года ў сталіцы Сібіры - Новасібірску. Айцец Пётр Паўлавіч Дзядоў - лаўрэат Шолахаўская прэміі, член саюза пісьменнікаў, якія выпускалі кнігі як у родным горадзе, так і ў Маскве. Маці Вольга Рыгораўна, у адрозненне ад мужа, была асобаю ня публічнай і выкладала рускую мову і літаратуру ў школе.
Сяргей быў не адзіным дзіцем у сям'і: у яго быў старэйшы брат Аляксандр, на якога музыкант быў роўны з самага дзяцінства. У 1998 годзе Саша, служачы органаў МУС Расіі, трагічна пайшоў з жыцця падчас выканання абавязку. У далейшым артыст прысвяціў горача каханаму брату песню.
У сям'і Любавіна панавала атмасфера усёпаглынальнай «творчай анархіі». Бацькі падавалі дзецям права выбару, не навязваючы сваё меркаванне. Спорт, спевы, маляванне - куды б ні падаліся браты, Пётр і Вольга гатовыя былі прыняць і падтрымаць сыноў. Нягледзячы на «ўсёдазволенасць», цяжка ўявіць, каб у гэтак творча адораных бацькоў дзеці імкнуліся да матэматычных навук.
Вольга Рыгораўна мела цудоўныя вакальныя дадзеныя і вечарамі цешыла дамачадцаў спевам. А бацька з юных гадоў прывучаў дзяцей пісьменна і лаканічна выказваць думкі. У адным з інтэрв'ю Любавін распавядаў, што кіраўнік сямейства часта ставіў перад ім друкаваную машынку і казаў пісаць апавяданне на зададзеную тэму. Затым яны разам выяўлялі моцныя і слабыя бакі творы, разбіраючы яго на складнікі.
Пасля смерці бацькі на афіцыйным сайце спевака з'явіўся блог, прысвечаны Пятру Паўлавічу дзядоў. Там жадаючыя могуць азнаёміцца з яго творамі і выслоўямі, а таксама ўбачыць фатаграфіі з асабістага архіва.
У 1981 годзе Сяргей на пару з сябрам Алегам Гарбуновым стварае свой першы музычны калектыў. Хлопцы дэманстравалі таленты, выступаючы на разнастайных конкурсах. Выканаўцы заўважылі, i на пачатку 80-х Любавін становіцца вакалістам гурта «Ваяж». У той час выбіраць месца для выступленняў не даводзілася, і калектыў забаўляў публіку як у клубах, так і ў рэстаранах.
Пасля ператварэння Сяргея з простага хлопчыка ў саліста папулярнага гурта, не толькі жыццё, але і амбіцыі юнакі пацярпелі змены. Хлопцу бракавала той славы, што даваў яму ансамбль. Ён у што б там ні стала вырашыў трапіць на вялікую сцэну і, каб наблізіцца да ажыццяўлення мары, паехаў у горад вялікіх магчымасцяў - Маскву.
Малады чалавек разумеў, што перад тым, як штурмаваць непрыступную крэпасць шоў-бізнэсу, яму трэба атрымаць вышэйшую адукацыю.
Юнак падае дакументы ў самае прэстыжнае музычнае вучылішча імя Гнесіных і пасля праслухоўвання шчасна залічваецца ў шэрагі пачаткоўцаў артыстаў. Як пасля высветлілася, навучальная ўстанова не прадастаўляла студэнтам інтэрнаты. Малады чалавек не хацеў адмаўляцца ад мары і па радзе аднаго паступіў у яшчэ адзін інстытут на факультэт журналістыкі, дзе яму на правах студэнта дасталася жыллё.
Наведванне было свабодным, і які падае надзеі хлопец ўвесь час надаваў музыцы. Творчая біяграфія спевака бярэ свой пачатак у гуказапісвальнай студыі Аляксандра Кальянова, дзе пачатковец музыка разам з мэтрам запісаў першыя кампазіцыі.
На світанку імглістай юнацкасці малады чалавек, які ўпадабаў творчасць Шукшына, каб не эксплуатаваць знакамітую прозвішча бацькі, узяў сабе псеўданім Любавін: спачатку для артыкулаў, а затым і для песень.
музыка
Дзякуючы таленту маладому чалавеку атрымалася ў 1993 годзе трапіць на прэстыжны конкурс - «Юрмалу». У тых двух песнях, што артыст адправіў у заяўцы на ўдзел, члены журы разглядзелі велізарны патэнцыял, і, не задумваючыся, запрасілі пачаткоўца спевака на мерапрыемства.
Першы афіцыйны альбом Любавіна - «Семнаццаць з палавінаю» - выйшаў на студыі "Саюз" ў 1994 годзе. У яго ўвайшлі як «дваровыя» песні ( «Семнаццаць з палавінаю», «Ліхтарыкі»), так і некаторыя аўтарскія працы, якія памятаюць і па гэты дзень.
У 1996 годзе спявак выпусціў другі альбом пад назвай «Смак, знаёмы з дзяцінства». Усе песні, якія сталі часткай альбома, былі напісаныя асабіста шансанье. Натхненне выканаўца знайшоў у дзедаўскіх апавяданнях.
Праз 2 гады Любавін стаў удзельнікам папулярнага фестывалю "Вольная песня», дзе атрымаў перамогу. У якасці падарунка яму прапанавалі стаць салістам гурта «Лесапавал». Узважыўшы ўсе «за» і «супраць», хлопец усё ж такі вырашыў адмовіцца, так як хацеў скарыць шоў-бізнэс без чыёй-небудзь дапамогі.
У 2001 годзе выйшаў новы альбом Сяргея Любавіна пад назвай «Ваўчаня». Праз пару месяцаў радыёстанцыя «Шансон» назвала загалоўную песню пласцінкі самым замоўным ў эфіры творам.
З 2001 па 2007 гады ў Сяргея выйшла яшчэ пара альбомаў, песні з якіх ( «Вяселле» і «Дачка») былі вельмі запатрабаваныя у аўдыторыі.
У 2004 годзе спявак прадставіў канцэртную праграму ў ЗША. Яму ўдалося пабываць у 12 гарадах і пакарыць мясцовую публіку пачуццёвымі і лірычна кампазіцыямі. У 2006 годзе Любавін выступіў у Вялікай канцэртнай зале Пецярбурга "Кастрычніцкі". У наступным годзе ён адправіўся ў тур па Расіі і выпусціў новы альбом "За любоў».
У 2011 годзе ажыццявілася запаветная мара Любавіна - ён праспяваў на прэстыжнай сцэне Дзяржаўнага Крамлёўскага палаца. У гэтым жа годзе артыст зноў наведаў гэтую сцэну, але ўжо для таго, каб забраць прэмію «Шансон Года» за песню «Цветок», якая была выканана ў дзьме з Таццянай Буланавай.
Таксама ў 2011-м на песню «Гэтая жанчына» і «грэшніца» здымаюцца відэа-кліпы. А песні «Караван» і «Любоў мая» адшукалі найбольшую любоў сярод слухачоў.
У наступным годзе музыка ізноў атрымаў прэмію «Шансон Года», але на гэты раз ужо за песню «Нежность». Паўгода гэтая кампазіцыя знаходзілася на верхніх радках галоўных хіт-парадаў шансона Расіі. Пазней у студыі гуказапісу «Масфільм» Сяргей разам з сімфанічным аркестрам запісаў альбом «Прызнанне».
Улетку 2013 г. здарылася непапраўнае: памёр бацька Сяргея. Нягледзячы на гары, спявак даў ўсе запланаваныя канцэрты
Узімку 2015 года ў свет выйшла пласцінка «Пакінь апошні танец для мяне ...». Дэбютнае выступленне адбылося на сцэне ў канцэртнай зале «Космас». У тым жа годзе на фестывалі «Ээхх, разгуляй!» музыкант прэзентаваў кампазіцыю «Шчасце ў абавязку ў няшчасці».
Асабістае жыццё
Сяргей Любавін вельмі увагай ставіцца да тэмы асвятлення асабістым жыцці і за сям'ю распавядае неахвотна. З першай і адзінай жонкай Аленай артыст пазнаёміўся яшчэ ў студэнцкія гады.
Выбранніца будучага шансанье вучылася ў Акадэміі кіравання, а ён сам у Інстытуце Моладзі. Па дзіўным збегу абставінаў навучэнцы гэтых двух ніяк не звязаных адзін з адным адукацыйных устаноў жылі ў адным інтэрнаце.
Маладыя людзі часта сутыкаліся то ў буфеце, то ў спартзале і ў хуткім часе пачалі вітацца. Як успамінае музыкант: усёпаглынальнай запал да будучай жонцы ў той час ён не адчуваў. Іх адносіны развіваліся «сямімільнымі крокамі». Нясмелая дзяўчына і абыходлівы хлопец доўгі час прыглядаліся адзін да аднаго: хадзілі ў кіно, шпацыравалі ў парках і гадзінамі размаўлялі па тэлефоне.
Нягледзячы на тое, што ў юнацкія гады артыст быў сведкам на вяселлі не менш за дзесяць разоў, пышнай цырымоніі шлюбу ў самога Любавіна не было. З каханай Сяргей распісаўся ў камернай абстаноўцы ў адзін з будзённых дзён.
Вось ужо на працягу 26 гадоў яны з Аленай жывуць «душа ў душу». У артыста ёсць дарослы сын Іван. Хлопец да 20 гадоў быў нападаючым хакейнага клуба «Атлант», а затым адкрыў сваю школу, дзе і цяпер вучыць гуляць у «сапраўдную мужчынскую гульню» падрастаючае пакаленне.
Сяргей Любавін зараз
У 2017 годзе Любавін ўдзельнічае ў разнастайных фестывалях ( «Аксамітны Шансон», «Ээхх, Разгуляй!»), Здымаецца ў тэлеперадачах ( «Сёння раніцай» на тэлеканале «Зорка», прамы эфір на «MusicBoxTV»), дае інтэрв'ю ( «Экспрэс Газета », радыё« Шансон ») і нават удзельнічае ў здымках« Ералаша ».
Апроч іншага, артыст працягвае гастраляваць па краіне. У траўні гэтага года ў афіцыйнай групе спевака «Укантакце» быў анансаваны выхад новай канцэртнай праграмы.
Сяргей паведаміў, што для яе напісана ўжо тры свежых кампазіцыі, а для таго, каб матэрыял быў разнастайным і цешыў, як стары, так і млад, у далейшым Любавін плануе прыцягнуць да супрацоўніцтва знакамітага кампазітара Ігара Азарава.
Дыскаграфія
- «Семнаццаць з паловай» (1994);
- «Смак, знаёмы з дзяцінства» (1996 год);
- «Чорны крумкач» (1998 год);
- «Разбойныя песні» (1999 год);
- «Вар'ятка каханне" (2001 г.);
- «Ваўчаня» (2002 г.);
- «Сібірскі тракт» (2002 г.);
- «Лепшыя песні» (2002 г.);
- «Па Малдаванка» (2003 год);
- "Першаходкамі" (2004 г.);
- «Ништяк, дзяўчынка!» (2004 г.);
- «Краіна катае» (2005 год);
- «Развітанне з Айседора» (2006 год);
- «Басяцкі песні» (2006 год);
- «За любоў» (2007 год);
- «Пачуцці» (2010 год);
- «Любоў мая зямная» (2011 год);
- «Прызнанне» (2012);
- «Пакінь апошні танец для мяне» (2015).