біяграфія
Імя спевака Мікалая Трубача меламаны запомнілі пасля таго, як на расійскай эстрадзе прагучаў хіт «Блакітная месяц». Дуэт Трубача і эпатажнага Барыса Маісеева дадаў песні «пярчынкі» і адкінуў усякія сумневы ў праўдзівым сэнсе праспяванага. Гадамі Мікалаю трубачоў прыйшлося даказваць, што ён «не такі».Дзяцінства і юнацтва
Мікалай Харкавец (ён жа Мікалай Трубач) нарадзіўся ў Мікалаеве ў красавіку 1970 году, але вырас ва ўкраінскім сяле Пересадовка Мікалаеўскай вобласці. Ён не саромеўся расказваць пра сваё вясковым паходжанні, пра тое, што ў падлеткавым узросце працаваў у поле на трактары. Хлопец зарабляў немалыя на той час грошы - 80 рублёў, дапамагаючы бацькам.
Музычны талент выявіўся ў дзяцінстве: Коля граў на трубе ў школьным эстрадным аркестры, якім кіраваў Сямён Денькович. Хлопчык у 6-гадовым узросце трапіў у музычную школу, але пасля першага года вучобы быў адлічаны за паводзіны.
На першым канцэрце аркестра яму, як і любому вучню падрыхтоўчага класа, не дазволілі гуляць на трубе. Але які знаходзіўся на сцэне Коля не вытрымаў і выдаў некалькі гукаў недарэчы. Ад адлічэньня хлопца не выратавала нават тое, што на той момант Палацам культуры кіраваў яго бацька. Аднак Харкавец здолеў аднавіцца ў музычнай школе, дзе стаў паказваць высокія вынікі.
Пазней з дазволу кіраўніка і бацькоў Мікалай пачаў падпрацоўваць, гуляючы на вяселлях, танцах і пахаванні, чым і зараз ганарыцца.
Набыты ў юнацтве музычны вопыт спатрэбіўся: ў 1985 годзе Харкавец лёгка паступіў у Мікалаеўскія музычную вучэльню. Здольнага хлопца прынялі адразу на 2-й курс. Па заканчэнні Мікалай стаў дыпламаваным трубачом (адсюль і сцэнічны псеўданім) і харавым дырыжорам.
У 1988 году Трубача прызвалі ў армію, ён служыў у Анапе ў памежных войсках. На другім годзе службы музыка граў у аркестры. Там і стартавала творчая біяграфія Трубача: Мікалай запісаў першыя песні ўласнага сачынення.
Пасля дэмабілізацыі ў 1990 годзе Мікалай Трубач, бываючы ў Маскве наездамі, пазнаёміўся з расійска-украінскім прадзюсарам і аранжыроўшчыкам Кімам Брэйтбургам і прадзюсарам Яўгенам Фрыдлянд. У маладосці да самага ад'езду ў сталіцу ў сярэдзіне 1990-х Мікалай Трубач жыў у роднай вёсцы, у бацькоўскай хаце, і 3 гады адпрацоўваў дыплом музычнай вучэльні як школьны настаўнік музыкі.
Асабістае жыццё
Папулярнасць зоркі расійскай эстрады ў 1990-х дасягнула неверагодных памераў: артыста пераследавалі фанаты абодвух падлог. Яны лазілі ў вокны гасцініц, дзе жыў спявак на гастролях. Аднак мала хто ведаў, што асабістае жыццё Мікалая склалася шчасліва. Трубач даўно жанаты і любіць сям'ю. Пра любімую жонцы Алене Віршубскай і дачок Трубач распавёў на перадачы «Жыццё як песня».Пара пазнаёмілася ў сярэдзіне 1990-х гадоў у Мікалаеве, дзе Лена, на той момант замужняя і выхоўвае дачку, працавала дыджэем на студыі, якую ўзначаліў муж. Музыкант закахаўся ў Алену, але даведаўшыся пра тое, што яна несвабодная, на 3 месяцы пакінуў горад, каб абдумаць сітуацыю удалечыні. Зразумеўшы, што адчувае не мімалётнае захапленне, а любоў, хлопец вярнуўся ў Нікалаеў і прызнаўся ў пачуццях. Каханне апынулася узаемнай, Алена развялася з мужам і выйшла замуж за спевака.
У шлюбе нарадзілася дачка. Пакуль шоў-бізнэс і прыхільнікі прыпісвалі трубачоў раманы і спрачаліся пра яго арыентацыі, муж і жонка гадавалі двух дзяцей - дачок Сашу і Віку. Пра існаванне жонкі і моцнай сям'і ведалі толькі блізкія сябры Мікалая. Прыёмную дачку мужчына выхоўваў як родную. Зараз Вікторыя з'яўляецца магістрам Вышэйшай школы бізнэсу МДУ, у 2020 годзе яна стала маці.
У 2015 годзе Мікалай Трубач адзначыў 45-гадовы юбілей. На святкаванне ў сталічны гатэль «Корстон» сабраліся сябры спевака - калегі Юрый Лаза, Уладзімір Праснякоў - старэйшы, Аляксандр Іваноў, Ігар Саруханов, Аляксей Глызін, спявачка Любаша і яшчэ два дзясяткі вядомых музыкаў. Алена Трубач і дочкі падарылі юбіляру трубу Bach Stradivarius ручной зборкі, пра якую ён даўно марыў.
Артыст падзяляе творчую і асабістае жыццё. Ён шануе спакоем сваіх родных, а з прыхільнікамі аддае перавагу мець зносіны толькі на канцэртах. Персанальнага акаўнта ў «Инстаграме» у спевака няма, але яго фота часта з'яўляюцца ў сацыяльных сетках.
музыка
Жывучы ў Пересадовке, Мікалай Трубач бываў у Маскве, дзе супрацоўнічаў з братамі Меладзе і запісваў у студыі «Дыялог» свае першыя хіты «Жаночая каханне», «Пяць хвілін» і «Навучыся гуляць на гітары». Песні Трубач напісаў падчас армейскай службы ў Анапе, а дзякуючы Брэйтбурга і Фрыдлянд іх пачулі ў Расіі і Украіне.
Музыкант камфортна сябе адчуваў у бацькоўскай хаце і зарабляў, гуляючы ў рэстаранах і на вяселлях. Ён не гарэў жаданнем перасяляцца ў шумную сталіцу, але ў 1995-м кар'ера набрала абароты, і пераезд у Маскву стаў непазбежным.
Улетку 1997-го Мікалай Трубач запісаў першы дыск «Гісторыя», у які трапілі якія прагучалі па радыё і тэлебачанні хіты. У 1998 годзе музыка падарыў прыхільнікам другі альбом, названы «Дваццаць два». У яго ўвайшлі дапрацаваныя песні першага дыска і пяць новых, сярод іх хіт «Блакітная месяц», выкананы сола. Цікава, што свой самы паспяховы хіт спявак напісаў усяго за адзін дзень.
На канец 1990-х прыйшоўся пік папулярнасці Мікалая Трубача, чаму паспрыяў дуэт з Барысам Майсеевым з той жа «Блакітны месяцам». На хіт знялі відэакліп, які рэгулярна круцілі па тэлевізары.
Яшчэ адна сумесная з Майсеевым кампазіцыя на словы і музыку Брэйтбурга - «Шчаўкунок». На песню таксама з'явіўся кліп, у якім Трубач выканаў на трубе ўрывак з аднайменнага балета Пятра Чайкоўскага. У роліку знялася набірае абароты група «Прэм'ер-міністр».
Для многіх «Блакітная месяц» у выкананні Трубача і Маісеева стала падставай выкрыць спевака ў нетрадыцыйнай сексуальнай арыентацыі, на што Мікалай парыраваў: «Калі я праспяваў з Борам, гэта не значыць, што я блакітны».
Новае стагоддзе Мікалай адкрыў хітом, запісаным у дуэце з адным і спеваком Ігарам Сарухановым. У 2000-м выканаўцы падарылі меламанам песню «Лодачка». Кампазіцыя ўвайшла ў новы альбом «Адрэналін» у 2001-м. Наступны год адзначаны прэм'ерай новага дыска «Белым ...». Для назвы Трубач выкарыстаў аднайменную песню, якая стала загалоўнай кампазіцыяй альбома.
У тым жа 2002 годзе Мікалай у дуэце з Аляксандрам Маршалам падарыў фанатам песню "Я жыву ў раі», якая стала хітом. На гэтым светлая паласа ў кар'еры выканаўцы скончылася: Трубач разарваў кантракт з прадзюсарам Фрыдлянд.
Пагаворваюць, па ім Мікалай не мог адкрыта гаварыць аб сваёй арыентацыі, а абавязваўся трымаць інтрыгу, ня пацвярджаючы і не адмаўляючы чуткі. На той момант спявак быў жанаты, у яго падрасталі дзве дачкі, і ён стаміўся ад дакучлівых чутак і плётак.
Аднак была яшчэ адна прычына, па якой Трубач, знаходзячыся на кар'ерным піку, на паўтара дзесяцігоддзі знік з шоу-бізнесу: музыкант цяжка захварэў.
Насычаная канцэртна-гастрольная дзейнасць без адпачынку і выхадных, холад у гасцініцах без гарачай вады, лячэнне прастуды на хуткую руку і хранічная стомленасць выліліся ў двухбаковую пнеўманію. З ёй спевака і шпіталізавалі, але праз тыдзень, не жадаючы падводзіць прадусараў, Мікалай збег з бальнічнай палаты.
Хвароба абвастрылася, і лекары, абследаваўшы зноў паступіў пацыента, жахнуліся: дыягназ не пакідаў шанцаў выжыць. Мікалаю трубачоў прапанавалі выдаліць адно лёгкае, але аперацыя паставіла б крыж на кар'еры. Музыкант адмовіўся і разам з жонкай змагаўся за жыццё і поўнае аднаўленне.
Лячэнне апынулася доўгім: у бальнічнай палаце Мікалай прабыў год. За гэты час ён перажыў 4 рэцыдыву. Спявак пазбег аперацыі, але ніжняя доля аднаго з лёгкіх ўсохла з-за перанесенай хваробы. Выканаўца схуднеў да 56 кг, тады як у звычайным жыцці яго вага дасягае 100 кг пры росце 170 см.
У 2007 годзе вакаліст нагадаў пра сябе, папоўніўшы дыскаграфію чарговы працай «Я не шкадую ні пра што ...». У 2011-м у дуэце з Сарухановым ён праспяваў і запісаў кліп на кампазіцыю «Шчаслівы білет».
У 2012-м вярнуўся на эстраду Мікалай Трубач падарыў меламанам альбом «Былі і будзем», у які ўвайшлі сумесная кампазіцыя з Ігарам Сарухановым і песні «дачушка», «разлюбіў» і «Адпусці каханне». У гэты ж час рэпертуар артыста папаўняецца кампазіцыяй «Гітарыст».
У 2015 годзе вакаліст разам з Любашоў запісаў новую песню «Здымі футры", дзе не толькі спяваў, але і сыграў на трубе.
Спявак канчаткова вярнуўся да канцэртаў і гастроляў, працягнуў радаваць прыхільнікаў сюрпрызамі, адным з якіх з'яўляецца песня «Далоні на каленях».
Мікалай Трубач з'яўляецца на радыё і тэлебачанні. У пачатку 2017 года музыка прыйшоў на радыёперадачу «100% раніцы», дзе абмеркаваў любімую тэму - футбол. Мікалай Трубач - даўні заўзятар «Спартака».
Выпадковае знаёмства з рэжысёрам Алай Суріковой падаравала Мікалаю магчымасць дэбютаваць у кіно. У фільме "Каханне і сакс» Трубач выканаў ролю бандыта. Артыста загрымаванага да непазнавальнасці - на экране ён з'явіўся з мноствам шнараў на твары і з вусамі.
Мікалай Трубач зараз
У красавіку 2020 года Мікалай Трубач стаў героем перадачы «Лёс чалавека». У студыі Барыса Корчевникова спявак распавёў пра тое, як у 2018-м перанёс чарговую пнеўманію з-за заражэння коронавирусом. Артыст падрабязна апісаў усе сімптомы, якія папярэднічалі яго цяжкага захворвання.Па словах Трубача, вірус дзейнічае на арганізм вельмі хутка. За адну ноч тэмпература цела павышаецца да крытычнай адзнакі. У цягліцах і рэбрах адчуваецца моцны боль, а кашаль і іншыя прыкметы ВРЗ адсутнічаюць.
Мікалаю пашанцавала - з сітуацыяй добра была знаёмая яго жонка. Яна адвезла мужа ў клініку, дзе яго вызначылі ў рэанімацыю. Лекарам атрымалася справіцца з хваробай.
Зноў выйсці са складанага стану, як і амаль 20 гадоў таму, Мікалаю дапамагла гульня на трубе. Ён адзначыў, што медыкі парэкамендавалі яму не кідаць духавы інструмент. Іншым пацыентам лекары раяць у дзень надзімаць не менш за 10 паветраных шарыкаў. Такая трэніроўка дабратворна адбіваецца на здароўе і стане лёгкіх.
Папулярную тэму на пачатак 2020 го артыст закрануў і ў эфіры праграмы «Зоркі сышліся» тэлеканала НТВ. Сёння артыст перыядычна з'яўляецца на сцэне. Увесну ён прыняў удзел у канцэрце памяці Аляксандра Барыкіна, які праходзіў у сталічным рэстаране «Гладыятар».
А ўвосень таго ж года спявак падужаўся за перамогу на праекце «Суперстар! Вяртанне ». Разам з трубачоў на сцэну шоу выйшлі Аліса Мон, Улад Сташэўскі, Уладзімір Левкин і іншыя зоркі мінулых гадоў.
Дыскаграфія
1997 - «Гісторыя»
1998 года - «Дваццаць два»
2001 года - «Адрэналін»
2002 - «Белым ...»
2003 - «Лепшыя песні»
2007 - «Я не шкадую ні пра што ...»
2012 - «Былі і будзем»