біяграфія
Фёдар Чысцякоў - заснавальнік савецкай групы «Нуль». Прыхільнікі запомнілі гэтага артыста як экстравагантнага Дзядзьку Фёдара (нефармальную мянушку спевака), які танцаваў на сцэне ў цяльняшцы і перабіраў клавішы баяна. Ён спяваў пра ліхіх 90-х, і варта сказаць, яго песні падхапляліся моладдзю на ўра. Але мала хто ведае, што біяграфія музыканта змяшчае як ўзлёты, так і зруйнавальныя падзення.Дзяцінства і юнацтва
Будучы музыка нарадзіўся 28 снежня 1967 гады ў культурнай сталіцы Расіі - Санкт-Пецярбургу (тады яшчэ Ленінградзе). Вядома, што дзядуля Фёдара - удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, які вызначыўся на полі бою мужнасцю, адвагай і адвагай.
Фёдар Валянцінавіч выхоўваўся маці Антанінай, якая, паводле яго слоў, мела інваліднасць з-за шызафрэніі, не магла хадзіць і была з няпростым характарам. Радзіцельніца Чысцякова часта ўспамінала гады вайны і распавядала сыну пра трагічныя падзеі мінулых гадоў. Яна пераехала ў Ленінград і ўладкавалася працаваць на завод, жыла ў інтэрнаце. Яе калегамі па цэху былі мужчыны, таму нядзіўна, што ў жанчыны быў баявы характар.
«Яна магла, напрыклад, проста адштукаваць кагосьці на вуліцы матам - лёгка і бесцырымонна», - дзяліўся Чысцякоў з журналістамі.Невялікае сямейства жыло сціпла у камунальнай кватэры, у якую, па ўспамінах спевака, было сорамна запрасіць дзяўчат і нават сяброў. Адзіным суцяшэннем, якое магло разбавіць шэрае палатно жыцця яркімі фарбамі для Фёдара, стала творчасць. Праўда, першапачаткова хлопчык пазіцыянаваў сябе як пісьменнік. Справа ў тым, што ў суседнім пад'ездзе жыў яго таварыш, і, калі хлопцы сустракаліся, замест гульняў на свежым паветры яны пісалі захапляльны раман.
Таксама вядома, што васьмігадовы хлопчык наведваў музычны гурток, які знаходзіўся пры агульнаадукацыйнай школе. Юны Фёдар навострываў сваё веданне мелодый і нот на рускай народным інструменце - баяне. Далей зразумеўшы сваё жыццёвае пакліканне Чысцякоў працягнуў навучанне ў музычнай школе ім. Рымскага-Корсакава.
музыка
Чысцякоў гаварыў, што ў дзяцінстве не быў схільны да самааналізу, а знаходзіўся ў пошуках якой-небудзь ідэі, якая стане яго пуцяводнай зоркай. Таму маяком у жыцці Фёдара стала як раз ткі дынамічная музыка ў стылі рок-н-рол. Калі юнак перайшоў у шосты клас, ён стаў вучнем у новай школе, дзе і пазнаёміўся са сваім таварышам Аляксеем Мікалаевым, які таксама заўзята захапляўся музыкай і меў уласны калектыў, які грае на імправізаваных інструментах.
Прыкладна ў той час юнак загарэўся жаданнем стаць лідэрам легендарнага рок-гурта. Праз два гады хлопцы пазнаёміліся з Анатолем Платоновым, які таксама далучыўся да нефармальнай творчаму кружку. Замест таго каб сядзець над школьнымі падручнікамі, Фёдар сядаў на заднюю парту, і, пакуль настаўнік спрабаваў растлумачыць фізічныя з'явы, тэорыю Эйнштэйна і законы Ньютана, Чысцякоў складаў вершы, сярод якіх былі і рамантычныя баляды.
Да канца 10-га класа энтузіясты прыдумалі панк-альбом, які паказалі падпольнаму рэжысёру Андрэю сцежку (яго студыя знаходзілася непадалёк ад школы). Менавіта з яго лёгкай рукі маладыя хлопцы паверылі ў сябе і пачалі думаць аб зорнай кар'еры.
Такім чынам, восенню 1985 гады ў Ленінградзе была ўтворана савецкая рок-гурт пад нетрывіяльным назвай «Нуль». Пазней да тройцы далучыліся бас-гітарыст Дзмітрый «Монстар» Гусакоў і гітарыст Георгій Старых. Характэрна, што гэты музычны калектыў кардынальна адрозніваўся ад іншых выканаўцаў такога ж жанру, таму што ў якасці галоўнага саліруючага інструмента выкарыстоўваўся баян.
У 1986 году выйшаў дэбютны магнитоальбом «Музыка Драчова напільнікаў». У 1991 годзе маладыя людзі дасягнулі свайго творчага піку, выпусціўшы альбом «Песня пра неўзаемнае каханне да Радзімы». Хлопцы абзавяліся папулярнасцю, іх песні «Вясёлы індзеец» і «Іду, палю» гучалі ледзь не з кожнай машыны і магнітафона. Многія кампазіцыі з гэтага альбома і па гэты дзень ратуюцца на расійскім радыё.
Але пасля паспяховага старту рушыў услед шматгадовы перапынак. У 1992 годзе рыхтаваўся да запісу альбом «Полундра», але ў той жа час Чысцякоў апынуўся ў следчым ізалятары па справе аб замаху на забойства сужыцелькі Ірыны Ліннік, на якую музыкант напаў з нажом. На судзе заснавальнік групы «Нуль» прызнаўся, што, на яго думку, сяброўка была ведзьмай, таму ён хацеў пазбавіць чалавецтва ад чорнага вядзьмарства.
Прызнаны шалёным, Фёдар Валянцінавіч з дыягназам «параноідная шызафрэнія» адправіўся на прымусовае лячэнне ў псіхіятрычную бальніцу. У творчасці «нуль» рушыла ўслед пяцігадовае зацішша. Пасля таго як музыкант выйшаў на волю, ён далучыўся да «Сведкам Іеговы».
У 1997-1998 гадах савецкі рок-калектыў зноў стаў радаваць сваіх прыхільнікаў песнямі, аднак другое дыханне групы падоўжылася нядоўга: у траўні 1998-га «Нуль», адыграўшы некалькі канцэртаў, спыніў сваё існаванне.
Новы век пачаўся для артыста з музычнага гурта «Bayan, Harp & Blues», якая была арганізавана Чысцякова, Уладзімірам Кожекиным і Іванам Жуком. У тым жа 2000-м Фёдар удзельнічаў у акустычным праекце «Зялёная пакой». Неўзабаве быў запісаны альбом «Бармалей Інкарпарэйтэд», які утрымліваў песні-інтэрпрэтацыі казак дзіцячых пісьменнікаў Карнея Чукоўскага, Данііла Хармса і іншых. Гэтыя казкі «распавядаліся» пад песні на матыў «Дып Перпл», Чака Бэры і іншых папулярных выканаўцаў.
У 2005 годзе Чысцякоў заявіў, што не мае намеру больш займацца музычнай дзейнасцю, аднак час ад часу цешыў прыхільнікаў невялікімі праектамі. Праз чатыры гады артыст распавёў пра сваё вяртанне на сцэну ў складзе гурта «Кафэ». Таксама выступаў у праекце «Акардэон Рок» і з сольнай праграмай.
Асабістае жыццё
Фёдар Чысцякоў не прывык рабіць сваё асабістае жыццё здабыткам грамадскасці. Вядома, што музыка - прыкладны сем'янін, з 1995 года ён жанаты на каханай, якая падтрымлівае яго рэлігійныя інтарэсы.
Кажуць, што пасля таго, як Чысцякоў пабываў у месцах адчужэння, ён выйшаў іншым чалавекам. Калі раней музыка быў тым, хто заражаў сваіх знаёмых і блізкіх драйвам, а таксама знаходзіўся ў забаўляльных запоях, то зараз ён спакойны і разважлівы чалавек.
Фёдар Чысцякоў зараз
У 2016 годзе Фёдар Валянцінавіч парадаваў сваіх шматлікіх прыхільнікаў сольным альбомам, які называецца «Без дурняў». Характэрна, што музычныя крытыкі цёпла сустрэлі новую пласцінку Чысцякова і адзначылі, што мужчына не страціў тую харызму і драйв, якія спадарожнічалі яму ў моманты ўдзелу ў групе «Нуль».
У гэтым жа годзе музыка абвясціў у інтэрв'ю, што не будзе выступаць з канцэртамі ў Крыме, але не з-за палітычнай пазіцыі: мужчына прызнаўся, што не хоча даваць падставы думаць, што ён - удзельнік «усёй гэтай палітычнай гісторыі".
У 2017 годзе з-за закона аб скасаванні арганізацыі "Сведкі Іеговы», якая стала лічыцца экстрэмісцкай, Фёдар Чысцякоў разам з жонкай пакінуў радзіму і пасяліўся ў Нью-Ёрку. Нягледзячы на тое, што артыст эміграваў у ЗША, ён працягне даваць канцэрты на тэрыторыі Расійскай Федэрацыі. Таксама выканаўца дагэтуль піша песні, так, напрыклад, у 2017 годзе выйшаў трэк «Час жыць».
Дыскаграфія
- 1984 - «Scrap»
- 1985-1986 - «Музыка Драчова напільнікаў»
- 1989 - «Казкі»
- 1990 - «Паўночнае бугі»
- 1990 - «говнорок»
- 1990 - «Песня пра неўзаемнае каханне да Радзімы»
- 1992 - «Полундра»
- 1991-1992 - «Выспела дур»
- 2001 года - «Блюз кубінскага негра»
- 2009-2010 - «Дэжавю»
- 2010 - «Updated2012»
- 2016 - «Без дурняў»