Кацярына Мцитуридзе - фота, біяграфія, асабістае жыццё, навіны, тэлевядучая 2021

Anonim

біяграфія

У 90-я гады краіна заснежаных вяршыняў і каўказскага гасціннасці прадставіла расійскім тэлегледачам юную лэдзі, хутка якая стала навальніцай расійскага кінематографа і ўлюбёнкай тэлевізійных шоў. Кацярына Мцитуридзе з'явілася на экране выпадкова, а неўзабаве ўзначаліла «Роскино» і заваявала сімпатыі тысяч прыхільнікаў. І хоць пазней з гэтай пасады Каця пайшла, яна і цяпер застаецца вядомай, а без яе ўдзелу не праходзіць ніводны кінафорум.

Дзяцінства і юнацтва

Каця нарадзілася ў сталіцы Грузіі 10 студзеня 1972 годзе ў сям'і фармацэўта і геолага (па нацыянальнасці грузінка), атрымаўшы ад бацькі гучнае прозвішча, якая з грузінскага перакладаецца як «рыжая». Любоў бацькоў да кінамастацтва перадалася дачкі з нараджэння, нават імя дзяўчына атрымала ў гонар знакамітай актрысы з Францыі Катрын Дэнёў.

Ужо ў дзяцінстве дзяўчынка захаплялася кінаіндустрыяй і ведала, што стане знакамітасцю - кінакрытыкам. Рыхтуючыся да сур'ёзнай прафесіі ў будучыні, Каця рупліва вучылася ў школе. У 19 гадоў яна зрабіла першыя крокі ў журналістыцы, публікуючы нататкі ў мясцовым часопісе «Сінема» і газеце «Навінкі экрана». А ўжо праз год на грузінскай тэлебачанні выйшла праграма навін аб свеце мастацтва і культуры з Кацярынай ў ролі тэлевядучай.

Вышэйшую адукацыю дзяўчына атрымала ў Тбіліскім дзяржаўным універсітэце імя І. Джавахишвили.

Асабістае жыццё

Кар'ера Кацярыны галавакружна паспяховая, а вось асабістая жыццё складаецца не гэтак удала. У маладосці яна імкліва ўступіла ў шлюб, па яе словах, на другі дзень знаёмства, але сямейнае жыццё не склалася. Ці то кінаіндустрыя цікавіла Мцитуридзе больш, чым хатняе гаспадарка, муж і дзеці, ці то па іншых прычынах, але неўзабаве пасля шлюбу рушыў услед развод.

Імя былога мужа Каця трымае ў таямніцы і пра асабістае жыццё казаць не любіць. Вядома, што жыве Мцитуридзе ў Маскве з маці. Яе біяграфія для прыхільнікаў застаецца таямніцай, нават фота знакамітасці у профілі «Инстаграма» не адчыніць гэтую заслону.

Журналістыка і тэлебачанне

У 1990-я гады дзяўчына разам з маці з'ехала ў Маскву, дзе атрымала першую сур'ёзную працу на ОРТ (ранняе назву Першага канала) у якасці пазаштатнага рэдактара тэлевізійнай перадачы «Телеутро» (пазней перайменаваная ў «Добрая раніца»).

Як прызнаецца журналістка ў інтэрв'ю, працу яна атрымала па знаёмстве - яе сяброўка сустракалася з рэдактарам і дапамагла з працаўладкаваннем. А з часам з адабрэння прадзюсара тэлеканала Канстанціна Эрнста Мцитуридзе стала тэлевядучай аўтарскай рубрыкі «Гэта кіно».

І толькі праз 10 гадоў ужо вядомая тэлегледачам вядучая стварае аўтарскае ток-шоў «Прэм'ера з гледачамі». Па сканчэнні яшчэ 10 гадоў Кацярына стала знакамітым расійскім кінакрытыкам і пастаянным членам журы кінафестываляў.

Стала з'яўляцца Кацярына і на свецкіх мерапрыемствах. Так, у 2008 годзе жанчына была заўважаная сярод гасцей на свяце з нагоды 150-годдзя ювелірнага дома «Бушерон», дзе праходзіла выстава важкіх і дарагіх упрыгожванняў. Сярод іншых гасцей гэтай падзеі былі Мікалай Цыскарыдзэ, Саці Співакова, Эвеліна Хромчанка, Ірына Гафина і іншыя.

Працягвала Кацярына выяўляць сябе і як кинообозреватель. Яна распавядала пра навінкі вялікага экрана, публікуючы уласнае бачанне на новыя карціны расійскіх і замежных рэжысёраў. Пад яе крытыку і падбадзёрваньне траплялі фільмы Гарыка Сукачова «Дом сонца», «Поп» Уладзіміра Хаціненка, «Прадстаянне. Стомленыя сонцам - 2 »Мікіты Міхалкова,« Хімера »Вінчэнца Наталі і іншыя кінастужкі.

Вясной 2011 года Мцитуридзе стала госцем на штогадовай цырымоніі ўручэння ўзнагарод незалежнай рэстараннай прэміі «Лаўровы ліст», куды, акрамя яе, прыбыў ўвесь бамонд расійскага шоу-бізнесу. Сярод наведвальнікаў гэтага свята былі Марыя Жалезнякова, Сняжана Георгіева, Максім Вазнясенскі, Дар'я Міхалкова, Святлана Бандарчук і іншыя.

Самую значную пасаду Мцитуридзе атрымала ў 2011 годзе, узначаліўшы адзіную ў Расіі дзяржаўную арганізацыю, якая развівае і прасоўвае прадукты айчыннага кінематографа, - «Роскино».

Тры гады плённай працы на новай пасадзе паказалі цудоўныя вынікі: па выніках Санкт-Пецярбургскага міжнароднага медыяфоруму пачаты перамовы з партнёрамі з ЗША аб сумеснай рэалізацыі праекту «20 жыццяў». Гэты і іншыя факты даказваюць, што ў гады працы Кацярыны на пасадзе прадзюсара «Роскино» попыт міжнароднага медыярынку на расейскія прадукты істотна ўзрос.

Узначаліўшы арганізацыю, Мцитуридзе стала развіваць адзін бліскучы праект за другім. Перад пачаткам Канскага кінафестывалю Каця пакінула пасаду арт-дырэктара расійскага павільёна, стаўшы генеральным дырэктарам «Роскино».

У 2017 годзе пад кіраўніцтвам Мцитуридзе бліскуча прадстаўлены расійскі кінематограф на кінафестывалі ў Канах ў юбілейны 10-ы раз, дзе фільм рэжысёра Андрэя Звягінцава атрымаў прыз журы.

На Венецыянскім кінафестывалі 2017-га Кацярына Мцитуридзе ў якасці кіраўніка «Роскино» таксама прадставіла сталіцу Расіі ў выглядзе перспектыўнай пляцоўкі для здымак замежных кінастужак, што адкрывае шырокія перспектывы для развіцця расійскага кінематографа. На кінарынку ў Венецыі ў канцы жніўня - пачатку верасня 2017 года яна таксама прыняла актыўны ўдзел у панэльнай дыскусіі сусветных кинокомиссий нароўні з П. Байо і С. Іпаліта.

У тым жа годзе Мцитуридзе дала інтэрв'ю, у якім распавяла пра дамаганнях Харві Вайнштейна. Паведаміць гэта на ўвесь свет Кацярына вырашыла пасля таго, як вакол імя амерыканскага прадзюсара разгарэўся сапраўдны скандал. Па словах тэлевядучай, упершыню яны сустрэліся ў 2003 годзе на Берлінскім кінафестывалі, і тады мужчына запрасіў яе паабедаць у сваім нумары. Яна адмовілася, але Харві не пакідаў спробаў і пакінуў жанчыне нумар тэлефона са словамі, што будзе чакаць ад яе званка. Каця не ператэлефанавала.

Наступная іх сустрэча адбылася праз год, на гэты раз на Венецыянскім фестывалі. Жанчына не ведала пра яго дамаганнях адносна іншых жанчын, а таму не мела насцярожанасці. Вайнштейн прапанаваў абмеркаваць працу сучасных расійскіх пісьменнікаў. Сустрэцца яны павінны былі ў кафэ гатэля, але асістэнт прадзюсара паведаміў, што мужчына ўсё роўна сябе адчувае, а таму просіць Мцитуридзе падняцца ў яго пакой. Яна не адмовілася, але, калі зайшла ў нумар і ўбачыла накрыты на дваіх стол і Харві ў халаце, знайшоўшы хвілінку, пакінула нумар і больш ніколі не сустракалася з амерыканцам.

У наступным годзе Мцитуридзе стала госцем Культурнага форуму ў Санкт-Пецярбургу, дзе па традыцыі ўручалася штогадовая прэмія «Мецэнат года». За гады існавання мерапрыемствы лаўрэатамі станавіліся Алішэр Усманаў, Руслан Байрамаў, Уладзімір Еўтушэнкаў, Сяргей Адоньеў і іншыя.

А ў пачатку 2019 гады як кинообозреватель разам з музыкам Антонам Бяляевым і журналістам Міхасём Зыгар Кацярына абмеркавала вынікі штогадовай прэміі «Оскар», якая прайшла ў ноч на 25 лютага ў Лос-Анджэлесе.

У канцы лета як вядучая рубрыкі «Гэта кіно» Мцитуридзе прыбыла на 76-й Венецыянскі кінафестываль, які адкрыўся карцінай Хирокадзу Корээды «Правда». Па-за конкурсам адбылася прэм'ера фільма «Да зорак» Джэймса Грэя, у якім ключавая роля дасталася Брэду Піту. У эксклюзіўным інтэрв'ю артыст распавёў Кацярыне, чаму людзі не кажуць адзін з адным пра самае галоўнае.

Кацярына Мцитуридзе зараз

У снежні 2019 года стала вядома, што хутка Мцитуридзе пакіне пасаду кіраўніка «Роскино». Пра гэта паведаміў міністр культуры Уладзімір Мядзінскі. Па словах мужчыны, у апошні час кінаіндустрыя стала патрабаваць перазагрузкі кампаніі і вываду яе на якасна іншы ўзровень, што і паслужыла асноўнай прычынай звальнення Каці. Адстаўка адбылася ў лютым 2020 года, калі на гэтую пасаду здолелі знайсці іншую кандыдатуру.

У вольны ад працы час, якога застаецца зусім няшмат, знакамітасць аддае перавагу спакойныя інтэлектуальныя забавы, у начным клубе яе ўжо сапраўды не сустрэць. У ліку іншага Кацярына вывучае французскую мову і хоча вылучыць хоць крыху часу для наведвання спартзалы. Хаця многія і так адзначаюць, што пры росце 178 см (дакладная вага невядомы) яе ногі выглядаюць стройнымі і падцягнутымі. Ды і ў купальніку жанчына глядзіцца вельмі добра. Хоць да здымак у «Плэйбой» і ў іншых мужчынскіх часопісах Мцитуридзе пакуль не гатовая.

праекты

  • 1991-1994 - «Сінема», «Навінкі экрана»
  • 1996 г. - «Гэта кіно»
  • 2000 - «Прэм'ера з гледачамі»
  • 2011 - «Роскино»

Чытаць далей