біяграфія
Ганна Дзмітрыева - тэнісістка, заслужаны майстар спорту СССР, 18-разовая чэмпіёнка ў жаночым адзіночным, парным і мяшаным разрадах. На працягу некалькіх гадоў з'яўлялася намеснікам дырэктара тэлеканала «НТВ-Плюс Спорт». Цяпер узначальвае штат спартыўных каментатараў на «Еўраспорт» і перыядычна каментуе турніры.Дзяцінства і юнацтва
Ганна Дзмітрыева нарадзілася роўна праз 9 месяцаў пасля смерці пісьменніка Міхаіла Булгакава (літаратар памёр 10 сакавіка 1940 гады) - 10 снежня 1940 г. у Маскве. Сям'я Дзмітрыева ставілася да творчай эліце Савецкага Саюза. Тата будучай зоркі тэніса, Дзмітрыеў Уладзімір Уладзіміравіч, быў галоўным мастаком у МХАТ, а мама, Марына Пастухова-Дзмітрыева, прысвяціла сваё жыццё прафесіі акцёра.
У дзіцячыя гады Ганну цікавіў свет жывапісу. У інтэрв'ю спартсменка не раз успамінала, як яна разам з бацькам малявала нацюрморты: галава сямейства - на мальберце, а яна - у альбоме. Корт будучая чэмпіёнка ўпершыню ўбачыла ў падмаскоўным доме адпачынку, у якім у пасляваенныя гады часта праводзілі лета мхатовцы. Разам з кіраўніком сямейства там адпачывала і Аня. Тут дзяўчынка не раз станавілася сведкай неабыякіх тэнісных баталій.
У тую пару сярод тэнісістаў вялікім аўтарытэтам карыстаўся стрыечны дзед Ганны - Усевалад Аляксеевіч Вярбіцкі. Распавядаюць, што на турніры з удзелам Вярбіцкага ў свой час хадзіў увесь тэатр, а яго перамогі святкаваліся як прэм'еры. Праўда, Дзмітрыевай не давялося ўбачыць знакамітага сваяка за гульнёй. У перыяд, калі спартовец вучыў траюрадная пляменніца трымаць у руках ракетку, Усевалад ўжо быў цяжка хворы.
На працягу пары месяцаў Аня старанна займалася на корце і прыкметна ў тым атрымала поспех. Мхатовцы, верачы ў тое, што дзяўчынка атрымала ў спадчыну талент свайго стрыечнага дзеда, нязменна звалі юная здольнасць будучай чэмпіёнкай. Так перад ёй сур'ёзна паўстала пытанне, чым заняцца: балетам, пра які яна марыла, як і большасць дзяўчынак, ці ўсё ж сур'ёзна заняцца тэнісам.
Канчатковы выбар быў зроблены на доме ў найбліжэйшага сябра сям'і, тэатральнага мастака Барыса Эрдмана, які пасля нечаканай смерці бацькі Ганны стаў для яе клапатлівым старэйшым сябрам. Аднойчы ён запрасіў да сябе на абед знакамітую тэнісную чэмпіёнку 1920-1930-х гадоў Ніну Сяргееўну Цеплякова. Даведаўшыся аб талентах дзяўчынкі і яе гарачым захапленні тэнісам, Ніна запрасіла Дзмітрыеву да сябе ў секцыю тэніса ДСО «Дынама», колеры якога Ганна пасля будзе абараняць звыш паўтара дзясятка гадоў.
У студзені 1953 года, выкананая вялікай гонару, Дзмітрыева стаяла ля сценкі на зімовых кортах стадыёна «Дынама». Тады асновам гульні ў тэніс яе вучыла Ніна Мікалаеўна Лео, якая доўгія гады ўваходзіла ў дзесятку лепшых тэнісістак краіны. Дзмітрыева займалася з велізарным задавальненнем, хоць у першы час спартыўным асяроддзі здавалася ёй чужы, амаль варожай, бо ў школе і дома яна жыла зусім у іншай атмасферы.
На першыя спаборніцтвы пачаткоўка тэнісістка трапіла выпадкова. У канцы яе першага спартыўнага лета на стадыёне праводзілася каманднае першынство Масквы, і ў адной з каманд не хапала гульца. Усе бегалі па стадыёне і шукалі замену. На вочы старэйшаму трэнеру «Дынама» трапілася Аня, спакойна прагульваўся па стадыёне ў новых тэнісных тапачках.
Сваю першую гульню яна прайграла. Затое ўжо праз год ўдзельнічала ў гэтых жа спаборніцтвах у якасці дзеючай чэмпіёнкі і лёгка абыйшла саперніц з іншых сталічных клубаў. Варта адзначыць і тое, што Дзмітрыева, нягледзячы на занятасць, атрымала вышэйшую адукацыю. У 1966 годзе яна скончыла Маскоўскі дзяржаўны універсітэт імя Міхаіла Васільевіча Ламаносава (вучылася на кафедры французскай філалогіі).
тэніс
У дарослых турнірах Дзмітрыева пачала выступаць з 16 гадоў. У 1956 годзе яна выйграла чэмпіянат Масквы ў парным і мяшаным разрадах, у 1957-м стала пераможцай Усесаюзнай спартакіяды школьнікаў у парным разрадзе. Пасля ўступлення Савецкага Саюза ў Міжнародную федэрацыю тэніса, у 1958 годзе яе, як пададзеную надзеі спартсменку, уключылі ў склад першай савецкай дэлегацыі на прэстыжным Уімблдонскім турніры.
Дэбют апынуўся паспяховым: на нязвыклых для савецкіх спартоўцаў травяных кортах Ганна Дзмітрыева спачатку перамагла ў Бекнемском турніры юніёраў, а затым, у ходзе асноўнага моладзевага турніру, дайшла да фіналу, дзе саступіла амерыканцы Салі Мур. Пасля вопыту гульні за мяжой яе перамогі з кожным годам станавіліся ўсё больш важкімі.
Яе адметнай рысай было ўменне хутка і правільна прагназаваць дзеянні саперніц на пляцоўцы. Тактыка нападу, разнастайныя ўдары ў сеткі, моцныя, ледзь подкрученные ўдары з задняй лініі сталі галоўнай асаблівасцю яе гульні. За сваю прафесійную кар'еру Ганна некалькі разоў заваёўвала тытул чэмпіёнкі краіны ў адзіночным, парным і мяшаным разрадах.
Таксама Дзмітрыева шэсць разоў станавілася пераможцай Спартакіяды народаў СССР у адзіночным (1959 і 1963 год), парным (1959,1963 і 1967 год) і змешаным (1959 г.) разрадах. Апроч іншага, за яе плячыма выступу на адкрытых чэмпіянатах Скандынавіі (1965 год), Югаславіі (1966 год) і Францыі (1967 год). Пасля завяршэння кар'еры Дзмітрыева з 1969 па 1973 год працавала трэнерам у ДСО «Дынама», а ў 1975-м стала спартовым каментатарам.
спартыўны каментатар
Аўтарытэт Дзмітрыевай ў тэнісе бясспрэчны. Такіх, як яна, называюць прафесіяналамі. Кароткія і ёмістыя каментары спартсменкі дастаўляюць аматарам тэніса сапраўднае задавальненне. Яе разважлівай, без лішніх эмоцый манеры весці рэпартажы і разумення таго, што адбываецца на корце могуць пазайздросціць многія.
У 1995. Ганна ўпершыню вяла рэпартажы з Уімблдонскага тэніснага турніру. З таго часу кожны год вялікая колькасць гледачоў глядзяць матчы ў прамым эфіры, ігнаруючы розніцу ў часе паміж Лонданам і Расіяй. Эксклюзіўныя трансляцыі з Уімблдона ў 1995-1999 гадах вяліся Дзмітрыевай сумесна са знакамітым расійскім тэнісістам Аляксандрам Метревели.
У 1997-ом пераможца адкрытага чэмпіянату Скандынавіі (1965 год) стала лаўрэатам прэміі «Залаты мікрафон" у намінацыі "Лепшы спартыўны каментатар расійскага тэлебачання». Дзмітрыева шмат гадоў працавала на Дзяржтэлерадыё СССР, пасля чаго перайшла на тэлеканал «НТВ». Там знакамітая тэнісістка да жніўня 2010-га ўзначальвала дырэкцыю спартыўных каналаў. У 2017-ом Ганна супрацоўнічае з каналам «Еўраспорт».
Асабістае жыццё
У Сеткі вельмі мала інфармацыі, якая тычыцца асабістага жыцця знакамітага тэніснага эксперта. Першым мужам Ганны стаў унук пісьменніка Аляксея Мікалаевіча Талстога - Міхаіл. На жаль, іх саюз быў нядоўгім. Праз тры месяцы пасля вяселля закаханыя зразумелі, што шэрыя рэаліі сямейнага жыцця іх гнятуць, і падалі на развод.
Другі муж Дзмітрый, унук савецкага паэта Карнея Іванавіча Чуковского, стаў яе верным сябрам і таварышам на доўгія гады. Муж і жонка маюць двух дарослых дзяцей і пяць унукаў.
Ганна Дзмітрыева зараз
У 2017-ом Дзмітрыева працягвае каментаваць турніры, а таксама, па просьбе друкаваных выданняў і інтэрнэт-рэсурсаў, ацэньваць падрыхтоўку расійскіх спартсменаў да спаборніцтваў. Так, у ліпені Ганна патлумачыла, чаму ў супрацьстаянні Святланы Кузняцовай і Кацярыны Макаравай ў другім крузе Уімблдона на перамогу Макаравай разлічваць не варта, а ў верасні выказала сваё меркаванне з нагоды выступу тэнісіста Андрэя Рублёва на «US Open».
Дакладна вядома, што заслужанага майстра спорту СССР няма ні ва «Укантакце», ні ў «Инстаграме», ні ў «Фэйсбуку». Матэрыялы, звязаныя з творчай біяграфіяй савецкай тэнісісткі (фатаграфіі з спаборніцтваў, інтэрв'ю, прагнозы, статыстыку) любы жадаючы можа знайсці на прасторах Інтэрнэту.
дасягненні
- 1958-1964 - чэмпіёнка краіны ў парным разрадзе
- 1959 - чэмпіёнка краіны ў адзіночным разрадзе
- 1960 - пераможца гадовага міжнароднага турніру ў адзіночным разрадзе
- 1961 - ўзначаліла дзесятку наймацнейшых тэнісістак СССР
- 1961-1965 - пераможца Усесаюзных зімовых спаборніцтваў у адзіночным разрадзе
- 1962 - пераможца адкрытага чэмпіянату Чэхаславакіі
- 1963 - пераможца Спартакіяды народаў СССР у адзіночным разрадзе
- 1964 - чэмпіёнка краіны ў змешаным разрадзе
- 1964 - прысвоена званне «Заслужаны майстра спорту СССР»
- 1965 - пераможца адкрытага чэмпіянату Скандынавіі
- 1965 - пераможца Уімблдонскага турніру «Плэйт»
- 1967 - пераможца Спартакіяды народаў СССР у парным разрадзе
- 1967 - пераможца Усесаюзных зімовых спаборніцтваў у змешаным разрадзе
- 1968 - пераможца міжнароднага турніру ў Александрыі ў адзіночным разрадзе