біяграфія
Сяргей Сталяроў - выдатны акцёр, гульня якога дагэтуль захапляе гледачоў і кінакрытыкаў. Сяргей Дзмітрыевіч ганараваўся званні народнага артыста РСФСР, а таксама стаў лаўрэатам Сталінскай прэміі. Аднак галоўнай узнагародай акцёр заўсёды лічыў прызнанне гледачоў.Дзяцінства і юнацтва
Біяграфія будучага акцёра пачалася ў невялікай вёсцы пад назвай Беззубово, што пад Тулай. Сяргей Сталяроў нарадзіўся 1 лістапада 1911 году. У сям'і Сталярова раслі пяцёра дзяцей. З самага дзяцінства хлопчыку прыйшлося нялёгка: бацька Сяргея Дзмітрыевіча загінуў на вайне ў 1914 годзе. Сям'я моцна мела патрэбу, таму маленькі Сяргей адправіўся на заробкі, ледзь яму споўнілася пяць гадоў: хлопчык пас кароў заможнага суседа.
У 1919 году пачалася маштабная продразверстка. І без таго небагатая сям'я пазбавілася запасаў на зіму, ваенныя забралі ўсё дарэшты. Тады бабуля Сяргея адправіла хлопчыка з чатырма братамі ў Ташкент - у горадзе было больш магчымасцяў зарабіць хоць бы на кавалак хлеба. Але ў Ташкент Сяргей не трапіў. Па дарозе хлопчык заразіўся тыфам і застаўся ў бальніцы Курска. Браты адправіліся далей.
Калі Сяргей Сталяроў паправіўся, добрасардэчныя лекары і медсёстры адправілі хлопчыка ў дзіцячы дом. Там-то Сяргей і пазнаёміўся са сцэнай: адзін з выхавальнікаў арганізаваў аматарскі дзіцячы тэатр.
Мары пра кар'еру акцёра вабілі Сяргея, аднак суровы час дыктавала іншыя ўмовы. Пасля дзіцячага дома Сяргей Сталяроў адправіўся вучыцца ў маскоўскае рамеснае вучылішча, дзе абраў спецыяльнасць машыніста і слесара.
Скончыўшы вучобу, Сяргей Дзмітрыевіч уладкаваўся працаваць у чыгуначнае дэпо. Аднак мару аб сцэне малады чалавек не пакінуў, прысвяціўшы вольны час заняткаў ў тэатральнай студыі. Неўзабаве маладое здольнасць заўважылі і запрасілі далучыцца да трупы Тэатра Чырвонай Арміі.
фільмы
Першая роля ў кіно дасталася Сяргею Сталярова ў 1935-м. Малады чалавек адыграў лётчыка ў фільме «Аэроград». Гэтая карціна хоць і не прынесла акцёру славы і вядомасці, але згуляла вырашальную ролю ў далейшым лёсе Сталярова. Сяргея Дзмітрыевіча заўважыў рэжысёр Рыгор Аляксандраў і адразу ж запрасіў таленавітага акцёра на ролю ў фільме «Цырк».
Праца над карцінай ішла без малога два гады. У 1937 году «Цырк» выйшаў на экраны. Сяргей Сталяроў сыграў галоўную ролю ў гэтым фільме. Гледачы ўспрынялі карціну з захапленнем, а акцёр стаў для кінааматараў сімвалам сапраўднай мужнасці і высакароднасці. Рэдкія фота Сяргея Сталярова стараліся дастаць усе прыхільнікі кінематографа.
Дзіцячая мара Сяргея Дзмітрыевіча ўвасобілася ў жыццё, аднак шчасце акцёра аказалася азмрочана. Сяргей Сталяроў катэгарычна адмовіўся прысутнічаць на прэм'ерным паказе карціны, якая падарыла яму ўсенародную любоў. Справа ў тым, што незадоўга да гэтага быў расстраляны таленавіты аператар Уладзімір Нільс. Нагодай для пакараньня сьмерцю паслужыла ананімны данясенне. Згуляла ролю і «немілагучных» прозвішча мужчыны - у тыя часы любая дробязь магла стаць падставай для абвінавачвання ў дзяржаўнай здрадзе.
Столяраў быў шакаваны тым, што адбылося і не захацеў атрымліваць ўзнагароду ўрада. Прэм'ера «Цырка» прайшла без галоўнага героя. Праз некаторы час карціна адправілася на сусветны фестываль кінамастацтва, у сталіцу Францыі, аднак туды ўжо Сталярова не запрасілі.
Характэрна, што на тым жа фестывалі ўпершыню была прадстаўлена знакамітая скульптура Веры Мухінай "Рабочы і калгасніца». Постаць і твар працоўнага Мухіна ляпіла з Сяргея Сталярова. Гэтая скульптура да гэтага часу з'яўляецца эмблемай «Масфільма», вядомай нават людзьмі, далёкімі ад свету кіно.
У 1943 году Сяргея Сталярова сталі запрашаць на ролі ў дзіцячых фільмах. Першым выйшаў «Кашчэй Бессмяротны», праз некалькі год пасля з'явіліся карціны «Садко» і «Ілля Муромец». Калегі Сяргея Дзмітрыевіча пазней будуць успамінаць, што спачатку акцёр баяўся выглядаць смешна ў вобразах казачных герояў, аднак неўзабаве літаральна зжыўся са сваімі персанажамі і зноў паказаў высокі ўзровень акцёрскага майстэрства.
Папулярнасць акцёра ў тыя гады апынулася фенаменальнай, Сяргея Сталярова даведваліся на вуліцы, а экранныя героі артыста станавіліся кумірамі і прыкладам для пераймання. На Венецыянскім кінафестывалі карціна «Ілля Муромец» заваявала першы прыз. Аднак галоўнага героя зноў не аказалася на ўручэнні: гэтым разам ўрад проста не выпусціла акцёра з краіны, палічыўшы нядобранадзейным.
Талент Сяргея Сталярова выявіўся не толькі на экране: акцёр пачаў працу над уласным сцэнарам, прысвечаным Дзмітрый Данскі. Аднак скончыць пачатае Сяргею Дзмітрыевічу перашкодзіла хвароба.
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё Сяргея Сталярова склалася шчасліва. Жонка акцёра, Вольга Дзмітрыеўна Канстанцінава, таксама была актрысай, хоць і не настолькі паспяховай.
Пара выхоўвала сына Кірыла. Сяргей Дзмітрыевіч апынуўся прыкладным сем'янінам, детдомовская дзяцінства навучыла мужчыну шанаваць хатні ўтульнасць.
смерць
У 1968 годзе Сяргей Сталяроў стаў скардзіцца на пагаршэнне самаадчування. У акцёра пачалі апухаць ногі, пачала мучыць дыхавіца. Некаторы час Сяргей Дзмітрыевіч адмахваўся ад прапаноў звярнуцца да лекара, спісваючы ўсе на ўзрост. Аднак неўзабаве мужчына адчуў сябе зусім дрэнна. Дыягназ лекараў аказаўся несуцяшальным: акцёру дыягнаставалі рак. Анкалогію пазней назавуць і прычынай смерці Сяргея Дзмітрыевіча.
Да апошняга дня Сяргей Сталяроў працаваў над уласным сцэнарам, але скончыць працу не паспеў. У 1969 году акцёру даслалі паперы аб прысваенні звання народнага артыста. Сын Сяргея Дзмітрыевіча пазней будзе успамінаць, што бацька, ужо не ўставаў з бальнічнага ложку, толькі махнуў на канверт рукой. Праз некалькі дзён, 9 снежня 1969-го, Сяргея Сталярова не стала.
Акцёра пахавалі на маскоўскім Ваганькаўскіх могілках. Магіла Сяргея Дзмітрыевіча размешчана побач з апошнім прытулкам Уладзіміра Высоцкага, Уладзіслава Лісцьева, Інгі Артамоновой. Творчае ж спадчына акцёра будзе жыць вечна ў сэрцах прыхільнікаў.
фільмаграфія
- 1967 - «Імглістасць Андрамеды»
- 1966 - «Спытай сваё сэрца»
- 1965 - «Яны не пройдуць»
- 1960 - «Ім было дзевятнаццаць»
- 1957 - «Аповесць пра першае каханне»
- 1956 - «Ілля Муромец»
- 1952 - «Садко»
- 1946 - «Старадаўні вадэвіль»
- 1944 г. - «Іван Грозны»
- 1944 г. - «Кашчэй Бессмяротны»
- 1939 - «Васіліса Выдатная»
- 1939 - «Маракі»
- 1936 - «Цырк»
- Кастрычніка 1935 - «Касмічны рэйс»
- Кастрычніка 1935 - "Каханне і нянавісць»