біяграфія
У 2011 годзе на экраны выйшаў амерыканскі рэмейк дацкага дэтэктыўнага серыяла «Забойства». Гэта падзея можна назваць афіцыйным пачаткам буму скандынаўскага нуара на сусветным узроўні. Халодныя пейзажы і нешматслоўныя героі са складанымі лёсамі прыйшліся па душы гледачам, і ўслед за «Забойствам» рушылі ўслед рэмейкі іншых скандынаўскіх серыялаў.
Не абмінулі гэтую падзею і галівудскія дзеячы. Адным з першых залатую жылу выявіў Дэвід Фінчэр, зняўшы ў 2011 годзе рэмейк «Дзяўчаты з татуіроўкай дракона» - экранізацыі аднайменнага рамана Стыга Ларссона. За ім пацягнуліся і іншыя рэжысёры, пачаўшы скупляць правы на экранізацыі кніг іншых шведскіх, нарвежскіх і дацкіх пісьменнікаў дэтэктываў, у ліку якіх апынуўся і Ю няздзейсненай.
Дзяцінства і юнацтва
Нарадзіўся будучы музыка і пісьменнік (менавіта ў такім парадку ён уяўляецца навакольным) у самым буйным горадзе Нарвегіі, па сумяшчальніцтве які з'яўляецца сталіцай гэтай краіны. Адбылося гэта 29 сакавіка 1960 года. Практычна адразу пасля нараджэння сям'я няздзейсненых перабралася ў невялікае мястэчка Молдзена, размешчаны ў фюльке (акрузе) Меры-ог-Ромсдал.
У юнацтве Ю займаўся футболам - адзін час нават падумваў аб кар'еры прафесійнага футбаліста. У хлопца сапраўды назіраўся талент у гэтай сферы - у сямнаццацігадовай узросце няздзейсненых ужо гуляў за зборную горада. З-за спартыўных дасягненняў няздзейсненых настаўніка спускалі хлопцу з рук безадказнае стаўленне да вучобы. Але ўсё змянілася ў адзін момант.
Падчас чарговай трэніроўкі Ю сур'ёзна пашкодзіў каленныя звязкі. Лекары сказалі, што пра кар'еру футбаліста можна забыцца. У хуткім часе няздзейсненых скончыў школу. Нізкія ацэнкі зачынілі хлопцу шляху паступлення ў ВНУ краіны. Ю пайшоў у войска.
За тыя тры гады, што не спраўдзіліся правёў на поўначы краіны, аддаючы абавязак радзіме, будучы пісьменнік вырашыў заняцца самаадукацыяй. Тады ж Ю заахвоціўся і да чытання кніг (любімымі пісьменнікамі таго часу сталі Эрнэст Хэмінгуэй і Джэк Лондан).
У адным з інтэрв'ю пісьменнік згадаў, што літаратуру ён любіў з дзяцінства (яго маці працавала бібліятэкарам), але толькі калі яму чыталі бацькі - сам ён толькі выбіраў кнігі. Аднойчы Ю абраў «Уладар мух» Уільяма Голдзінг - па вокладцы, на якой была намаляваная галава свінні, нанізаных на шост. Ад самой кнігі няздзейсненых апынуўся не ў захапленні і паабяцаў бацьку, што абавязкова напіша кнігу лепей.
Да заканчэння службы ў войску Ю падняў свае ацэнкі да ўзроўню, на якім перад ім адкрываліся дзверы ўсіх ВНУ. Праблема складалася ў тым, што хлопец не ведаў, на каго менавіта хоча пайсці вучыцца. Таму паступіў у прэстыжную Нарвежскую школу эканомікі і бізнес-адміністравання, размешчаную ў горадзе Берген. У якасці будучай спецыяльнасці была абраная прафесія эканаміста.
Вучоба давалася няздзейсненых лёгка, аднак асаблівага цікавасці не выклікала. У хлопца было шмат вольнага часу, якое большасць яго аднакурснікаў трацілі на хатнія заданні. Каб хоць неяк заняць сябе, Ю вырашыў навучыцца гуляць на гітары - асновы гэтай справы ён вывучыў яшчэ ў войску. Пра гэта даведаўся іншы студэнт школы эканомікі і прапанаваў стварыць музычны гурт.
Задума аказалася ўдалай - праз гадоў дзесяць песні гурта Di Derre (перакладаецца як «Там у іх") займалі лідзіруючыя пазіцыі народных чартаў. Сам няздзейсненых да гэтага часу перабраўся ў Осла і паспеў папрацаваць пазаштатным журналістам і біржавым брокерам.
літаратура
У пачатку 1997 году Ю запаў у дэпрэсію. Справы ў гурта ішлі не ахці як, а ў фірме, у якой не спраўдзіліся працаваў эканамістам, пачаліся скарачэнні. Каб хоць як-то ад гэтага адцягнуцца, Ю ўзяў адпачынак за свой рахунак і купіў білет на самалёт у Аўстралію. Літаральна за дзень да вылету няздзейсненых патэлефанаваў рэдактар глянцавага часопіса з прапановай напісаць яму артыкул пра сваю рок-гурту. Задумка здалася Ю цікавай, таму ён пагадзіўся і прыхапіў у адпачынак ноўтбук.
Аднак замест біяграфіі гурта атрымаўся дэтэктыўны раман «кажану» (у Расіі таксама выходзіў пад назвай «Палёт лятучай мышы»). Сюжэт быў сфармаваны падчас тридцатичасового пералёту. Як і якое не спраўдзілася, які пакутуе ад сіндрому змены гадзіннага пояса, Хары Холе (галоўны герой рамана) прызямляецца ў аэрапорце Сіднэя. Ён прыбыў у Аўстралію, каб дапамагчы мясцовай паліцыі ў расследаванні забойства грамадзянкі Нарвегіі.
Чарнавік «кажану» быў скончаны ўжо па прылёце Ю дадому. Да гэтага моманту ад былой дэпрэсіі не засталося і следу. Калі паўстала пытанне публікацыі кнігі, якое не спраўдзілася вырашыў выдаць яе пад псеўданімам. Для абмеркавання гэтага пытання яго выклікалі ў выдавецтва. На пытанне аб псеўданіме Ю адказаў, што лічыць сваё імя занадта вядомым для суграмадзян.
«Яны не ўспрымуць сур'езна дэтэктыў, напісаны музыкам», - сказаў наваяўлены пісьменнік.Аднак высветлілася, што яго імя невядома выдаўцам. Тады не спраўдзіліся сказаў назва групы. Адзін з рэдактараў усміхнуўся і пачаў напяваць песню. Іншай групы. «Кажану» быў апублікаваны ў тым жа 1997 годзе пад сапраўдным імем пісьменніка. Ён стаў першым у серыі кніг пра супрацоўніка крымінальнай паліцыі Осла (у апошніх частках - Нацыянальнай службы крымінальных расследаванняў) Хары Холе. У 1997 і 1998 году кніга была адзначана прызамі «Ривертон» і «Шкляны ключ».
Няздзейсненых не чакаў такога поспеху - ён чакаў, што крытыкі разнясуць яго дэбютнае твор у пух і прах. Але памыліўся. Калі да Ю прыйшло ўсведамленне таго, што напісаннем кніг можна зарабляць на жыццё, ён сам звольніўся з фірмы, у якой прапрацаваў апошнія тры гады.
У 1998 годзе ён выдаў кнігу «Тараканы», якая стала працягам «кажану». Да напісання гэтага твора Ю падышоў ужо больш адказна, аднак кніга апынулася трохі слабей папярэдняй. Затое «Красношейка», якая ўбачыла свет у 2000 годзе, атрымалася на парадак лепш - за яе не спраўдзіліся атрымаў прэмію нарвежскай кнігагандляроў ў 2000 годзе і прэмію Нарвежскага кніжнага клуба ў 2004.
Прэміяй імя мадам Віл Нигаард была адзначана чацвёртая кніга пра прыгоды Холе - «Немязіда» (іншы варыянт перакладу - «Не хапала клопату»). За яе ж у 2010 пісьменніка намінавалі на прэміі Эдгара По.
За «Немязіда» рушылі ўслед «Пентаграма», «Выратавальнік» і «Снегавік». Пасля гэтага, каб хоць трохі адцягнуцца ад свайго героя, Ю выдае зборнікі апавяданняў, а таксама пачынае пісаць серыю дзіцячых кніг пра прыгоды дзівакаватага доктара Проктор і яго сяброў.
У 2008 годзе выходзіць внецикловый раман «Паляўнічыя за галовамі», які стаў адпраўным пунктам для пачатку экранізацый твораў пісьменніка. У 2009 годзе выйшаў працяг прыгод дэтэктыва Хары Холе - «Леапард», за якім з інтэрвалам у два гады выйшлі спачатку «Прывід», а затым «Паліцыя». З внецикловых твораў у гэты час выйшлі «Сын» і «Выкраданне».
Таксама ў гэты прамежак часу была выдадзена дылогія «Кроў на снезе», аднак гэтыя кнігі былі напісаны пад псеўданімам Том Ёхансан. Акрамя дэтэктываў і кніг для дзяцей, Ю няздзейсненай паспрабаваў сябе і ў напісанні драматычных твораў для тэатра - так у 2004 году святло ўбачыла п'еса «Девяностометровый пагорак».
Кіно і тэлебачанне
Першы раз не спраўдзіліся сутыкнуўся з светам кінематографа ў 2005 годзе, напісаўшы сцэнар для тэлевізійнага фільма Нільса Геупа «Апошні тэрмін». Пяць гадоў праз імя пісьменніка было згадана ў якасці сцэнарыста кароткаметражкі «Падрыхтаваны» Серэна крагі-Якобсена. У 2011 годзе выйшла экранізацыя рамана «Паляўнічыя за галовамі», знятая рэжысёрам Мортэнам Тильдумом з удзелам Акселя Хенни, Мікалая Вогнішча-Вальдано, Юліі Ольгаард і Валянціны Аляксеевай.
Карціна стрэліла не толькі на радзіме, але і за мяжой. Адна з амерыканскіх кінакампаній набыла правы на здымкі рэмейку. Кнігамі няздзейсненых зацікавіліся ў Галівудзе. У тым жа годзе Магнусам Мартэнс быў экранізаваны апавяданне «Декпот». Слоган карціны абвяшчаў:
«Калядная камедыя са смяротным зыходам».У 2013 годзе ў пракат выйшла крымінальная драма «Я - Віктар», якая апавядае пра прыгоды аднайменнага адваката. Сам няздзейсненых казаў, што ў асобе гэтага персанажа хацеў знайсці замену Хары Холе, але задума не дала жаданага поспеху.
У 2014 і 2015 гадах былі экранізаваныя і дзіцячыя кнігі пісьменніка - «Доктар Проктор і яго чароўны парашок» і «Доктар Проктор і яго машына часу». У абодвух выпадках рэжысёрам выступіў Арилд Фрелих.
У 2015 годзе стартаваў серыял «Акупаваныя», зняты ў жанры палітычнага трылера і псевдоистории. Няздзейсненых выступіў вядучым сцэнарыстам. Серыял распавядаў пра тое, як Нарвегія па загадзе Эўразьвязу была акупаваная Расеяй пасля таго, як вырашыла спыніць здабычу нафты і газу ў Паўночным моры. Галоўная роля дасталася акторцы Інгеборге Дапкунайте.
Асабістае жыццё
Пра асабістае жыццё пісьменнік не распаўсюджваецца. Вядома, што яго бацька Пер няздзейсненых - герой Другой сусветнай вайны, а маці Кірстен Хаммерволд амаль усё жыццё працавала бібліятэкарам. Быў у Ю і брат па імя Пуга, аднак ён загінуў. Няздзейсненых быў жанаты. У шлюбе нарадзілася дачка Сельмы. Пісьменнік ўжо даўно развёўся з жонкай, аднак жыве ў Осла - недалёка ад яе.«Каб быць бліжэй да Сельмы», - кажа Ю.Ю няздзейсненай зараз
У 2017 годзе пісьменнік выдаў адзінаццатую кнігу пра Хары Холе - «Смага».
Таксама 2017 адзначыўся сумеснай англа-шведска-амерыканскай экранізацыяй рамана «Снегавік». Рэжысёрам выступіў Томас Альфрэдсан, які да гэтага працаваў над карцінамі «Упусці мяне» і «Шпіён, выйдзі прэч». Да Альфрэдсан ў рэжысёрскае крэсла пазначалі Марцін Скарсэзэ і Рыдлі Скот, аднак першы вырашыў замест гэтага экранізаваць дылогію «Кроў на снезе», якая распавядае аб няўдачлівым наёмным забойцу, а другі пераключыўся на працу над фільмамі «Чужы. Запавет »і« Беглы па лязе 2049 ».
У «Снегавік» Альфрэдсан акцэнт зрушаны з дэтэктыўнай складніка ў бок псіхалагічнага трылера. Акцёрскі склад стужкі выдаўся калі не зорным, то як мінімум вядомым: Майкл Фассбендер, Вэл Кілмер, Тобі Джонс, Дж.К. Сіманс, Джэймс Д`Арси, Алек Ньюман, Рэбека Фергюсон, Шарлота Генсбур, Хлоя Сэвіну.
Вядома, што ў хуткім часе выйдзе яшчэ адна экранізацыя творы пісьменніка - амерыканская версія «Джэкпот» з Мілай Куніс, Браянам нашую кватэру, Армі Хамьмерам і Джэніфер Гарнер. Рэжысёрам значыцца Уіл Глак ( «Выдатніца лёгкіх паводзінаў», «Сэкс па дружбе»).
бібліяграфія
- 1997 год - «кажану»
- 1998 год - «Тараканы»
- 1999 год - «18 дзён траўня»
- 2000 год - «Красношейка»
- 2001 год - «Музычная карусель»
- 2002 - «Немязіда»
- 2003 - «Пентаграма»
- 2004 - «Девяностометровый пагорак»
- 2005 год - «Выратавальнік»
- 2007 - «Снегавік»
- 2007 - «Доктар Проктор і яго чароўны парашок»
- 2007 - «Белы гатэль»
- 2008 год - «Паляўнічыя за галовамі»
- 2008 год - «Доктар Проктор і яго машына часу»
- 2009 - «Леапард»
- 2010 год - «Доктар Проктор і Канец святла»
- 2011 год - «Прывід»
- 2013 год - «Паліцыя»
- 2014 год - «Сын»
- 2014 год - «Доктар Проктор і вялікае рабаванне»
- 2015 год - «Кроў на снезе»
- 2015 год - «І пральецца кроў»
- 2016 год - «Выкраданне»
- 2017 год - «Смага»