біяграфія
Зараз Аляксандр Вяршынін - адзін з тых акцёраў, без якіх цяжка ўявіць руская кінематограф. Таленавіты і харызматычны, ён заўсёды літаральна зжываюцца са сваімі героямі і ва ўсіх дэталях перадае публіцы іх пачуцці і думкі. Акрамя кінапрац, на рахунку Аляксандра і мноства тэатральных роляў, якія ў свой час і прынеслі ліцадзей вядомасць і цікавасць у гледачоў.Дзяцінства і юнацтва
Аляксандр Вяршынін нарадзіўся 29 лістапада 1965 года ў Маскве. Цікавасць да акцёрскаму майстэрству з'явіўся ў яго ў раннім узросце, але пасля школы юнак абраў больш «зямную» прафесію. Масквіч паступіў у вучэльню, каб асвоіць спецыяльнасць радыёмеханіка.
Скончыўшы вучылішча, малады чалавек некаторы час працаваў у НДІ. Здавалася, ніякіх нечаканасцяў ў жыцці Вяршынін не будзе. Аднак неўзабаве Аляксандр пакінуў працу, усвядоміўшы, што зрабіў няправільны выбар. Вырашыўшы даверыцца дзіцячай мары, ён паспрабаваў паступіць у тэатральную вучэльню імя Міхаіла Шчэпкіна.
Дзіўна, але абітурыент прайшоў конкурс з першага разу і быў залічаны на курс Віктара Коршунова. Пазней у інтэрв'ю акцёр часта з удзячнасцю ўспамінаў Віктара Іванавіча і яго калегу, Наталлю Шаронава, як самых чулых і таленавітых выкладчыкаў.
тэатр
Як гэта часта здараецца ў акцёрскім асяроддзі, творчая біяграфія Аляксандра Вяршынін пачалася з тэатральных падмосткаў. Скончыўшы вучылішча, артыст далучыўся да афіцыйнай трупе Малога тэатра. Маладое здольнасць з яркай знешнасцю і ростам 182 см неўзабаве заўважылі і гледачы, і рэжысёры, і Вяршынін сталі давяраць сур'ёзныя характэрныя ролі.Так, Аляксандр быў задзейнічаны ў спектаклях па творах рускіх і замежных класікаў. За гады працы масквіч адтачыў майстэрства, што дазволіла з лёгкасцю ўжывацца ў разнапланавыя вобразы - ад трагічнага Нехлюдова ў «Уваскрасенне» да смешнага Варона ў «Снежнай каралеве». Адной з любімых для Вяршынін стала роля Молчалина ў спектаклі «Гора ад розуму» па аднайменнай камедыі Аляксандра Грыбаедава.
Гледачы пачалі хадзіць адмыслова «на Вяршынін», акцёра даведваліся на вуліцы, а фота з пастановак з удзелам Аляксандра Уладзіміравіча з'явіліся на сайце Малога тэатра. Некаторы час праз поспехі выканаўцы адзначылі і строгія крытыкі. У 2019 году яму прысвоілі званне «Народны артыст Расіі».
фільмы
Упершыню на экране Аляксандр Уладзіміравіч з'явіўся ў 1997 годзе. Першая ж ролю акцёра апынулася галоўнай: Вяршынін сыграў паэта Аляксея Кальцова ў біяграфічнай карціне Васіля Паніна «На світанку імглістай юнацкасці». У аснову сюжэту ляглі апавяданні Андрэя Платонава, таленавітага пісьменніка і публіцыста.
Следам выйшлі карціны «Рускі бунт» рэжысёра Аляксандра Прошкіна і «Вольная жанчына» Валерыя Ахадова. «Рускі бунт» пазней назавуць адным з лепшых фільмаў з удзелам Вяршынін. Гэтая гістарычная драма, знятая па матывах празаічных твораў Аляксандра Пушкіна, не пакінула гледачоў абыякавымі. Аляксандр Уладзіміравіч тут адыграў ролю Харлова.
Не адмаўляўся Вяршынін і ад здымак у тэлесерыялах. У праекце «Воровка-2. Шчасце напракат »ён увасобіў на экране ролю Алега Лопахина. Калегамі Аляксандра Вяршынін па здымачнай пляцоўцы сталі Лідзія Вележева, Данііл Співакоўскі і іншыя таленавітыя акцёры. Пасля выхаду шматсерыйнай стужкі на экраны Аляксандр, па ўласным прызнанні, заўважыў, што на вуліцы яго пачалі гукаць імем згулянага ім героя.
2009 год адзначаны працамі ў фільмах «Час шчасця», «Ісаеў» і іншых. Затым Вяршынін з'явіўся ў папулярным тэлесерыяле «Маргоша» з Марыяй Берсеневой і Эдуардам Трухменевым, у якім паўстаў у вобразе Вадзіма Шэпелева. У наступныя гады артыст рэгулярна здымаўся ў карцінах розных жанраў.
У 2017-м паслужны спіс артыста папоўніла некалькі праектаў. Сярод іх асабліва яркімі сталі фільм «Сем пар нячыстых» і серыял «Амбасада». Першы з'яўляецца экранізацыяй аднайменнага твора пісьменніка Веньяміна Каверын. Дзеянне карціны разгортваецца за адзін дзень да пачатку Вялікай Айчыннай вайны і апавядае пра лёс пасажыраў маленькага судна, якія перавозяць зняволеных.
Другі праект прадставіў увазе гледачоў захапляльную шпіёнскую драму, у якой акцёр паўстаў на экране ў вобразе Васільева. Здымкі праводзіліся ў Сербіі, у тым ліку ў дзеючых адміністрацыйных будынках Белграда. Камандзе праекта шмат у чым дапамагаў які атрымаў вялікую папулярнасць у Расіі сербская выканаўца Мілаш Бикович.
У 2020-м фільмаграфія артыста папоўнілася яшчэ адной працай - дэтэктыўным серыялам «Смерць у аб'ектыве». У гэтай захапляльнай шматсерыйнай карціне Аляксандр Уладзіміравіч выканаў ролю Эдуарда Рыгоравіча Хруцкага, імпрэсарыа адной з гераінь. Партнёрамі масквіча сталі Майя Горбань, Яўген Сидихин і іншыя.
Асабістае жыццё
З будучай жонкай Наталляй Антонавай акцёр пазнаёміўся падчас здымак у фільме «На світанку імглістай юнацкасці». Закруціўся бурны раман, закаханыя стараліся кожную вольную хвіліну прысвячаць адзін аднаму. Неўзабаве яны пажаніліся, а некаторы час праз ўмілаваная падарыла мужу першынца - сына Арцёма.На жаль, шлюб гэты падоўжыўся толькі пяць гадоў, што завяршылася разводам у 2001 годзе. Розніца ў поглядах, а таксама шчыльны графік і пастаянныя рэпетыцыі не далі дазволу Аляксандру і Наталлі знайсці агульную мову. Пасля растання пары сын застаўся жыць з маці. Пазней Арцём Вяршынін пайшоў па слядах бацькоў, выбраўшы акцёрскую кар'еру.
Доўгі час пасля гэтага былы муж Наталлі Антонавай заставаўся адзін. Але ў 2016 годзе стала вядома, што Аляксандр Уладзіміравіч знайшоў шчасце ў асабістым жыцці. Імя новай жонкі выканаўца ўпадабаў схаваць ад прэсы, але паведаміў, што выбранніца таксама звязаная з тэатрам, скончыла ГIТIС. У другім шлюбе ў масквіча з'явілася двое дзяцей, дачка Надзея і сын.
Аляксандр Вяршынін зараз
Ў 2021 годзе артыст працягваў творчую кар'еру. У сакавіку Малы тэатр прадставіў публіцы спектакль «Таямніцы мадрыдскага двара», у якім выканаўцу дасталася галоўная роля - Карла V, караля Іспаніі. Камедыя Эжэна Скрыба і Эрнэста Легуве ў пастаноўцы рэжысёра Уладзіміра Бейлиса раскрылася перад гледачамі ў класічным фармаце, без навамодных «аўтарскіх версій». Цікава, што раней Аляксандр Уладзіміравіч ужо гуляў у гэтай п'есе, паспеўшы прымерыць на сябе вобразы Анры д'Альбре, Гватинары і Францыска I.
фільмаграфія
- 1997 - «На світанку імглістай юнацкасці»
- 1999 - "Ізноў трэба жыць»
- 2000 - «Рускі бунт»
- 2002 - «Воровка 2. Шчасце напракат»
- 2003 - «огнеборцы»
- 2004 г. - «Яўлампія Раманава. Следства вядзе дылетант-2 »
- 2005 - «Сышчыкі раённага маштабу»
- 2008 - «Масква. Галасы якія выслізгваюць ісцін »
- 2009 г. - «Ісаеў»
- 2009 г. - «Маргоша»
- 2011 - «Шалёны, люты, шалёны ...»
- 2012 - «НС: Надзвычайная сітуацыя»
- 2016 - «Мурка»
- 2017 - «Дом фарфору»
- 2017 - «Другое зрок»
- 2018 - «Гурзуф»
- 2018 - «Сем пар нячыстых»
- 2019 - «Анатомія забойствы-2»
- 2020 працэнта - «Смерць у аб'ектыве»