біяграфія
Сяргей Фёдараў - знакаміты хакеіст, трохразовы ўладальнік Кубка Стэнлі. Ён паспеў заваяваць прызнанне не толькі ў Расіі, але і за мяжой, што забяспечыла яму статус зоркі і аўтарытэт нават пасля рашэння завяршыць гульнявую кар'еру.Дзяцінства і юнацтва
Сяргей Віктаравіч нарадзіўся ў Пскове 13 снежня 1969 года. Ён быў старэйшым дзіцем у сям'і футбольнага трэнера, якая пазьней папоўнілася яшчэ адным сынам - Фёдарам Фёдаравым. У будучыні, як і старэйшы брат, ён стаў хакеістам, але кар'ера не была паспяховай.
Цікавасць да спорту паўстаў у Сяргея яшчэ ў раннія гады біяграфіі, калі ён упершыню стаў на канькі. Пазней сям'я пераехала ў горад Апатыты, што ў Мурманскай вобласці. Там хлопчык пачаў гуляць за мясцовую каманду «Апатитстрой» пад кіраўніцтвам трэнера Юрыя Быстрова.
Вынікі юнага спартсмена не засталіся па-за ўвагай, і неўзабаве яго запрасілі выступаць за мінскую каманду «Дынама», у складзе якой ён адыграў сезон 1985/1986. А ўжо наступны год адзначыўся пераходам у маскоўскі ЦСКА. З гэтым клубам Фёдараў зарабіў і першае ачко Вышэйшай лігі, згуляўшы супраць «Хіміка».
гульнявая кар'ера
Сяргей зайграў на прафесійным узроўні ў канцы 80-х, калі трэнер савецкай зборнай Віктар Ціханаў паставіў яго, Паўла Бурэ і Аляксандра магільнай ў адну нізку. Ім трэба было замяніць легендарнае трыо Сяргея Макарава, Ігара Ларыёнава і Уладзіміра Крутова, з чым яны справіліся бліскуча, заваяваўшы залатыя медалі на маладзёжным чэмпіянаце свету ў 1989-м.У той жа год спартсмена пачалі прыцягваць да гульняў за дарослае зборную СССР. Дэбют апынуўся паспяховым: савецкія хакеісты сталі чэмпіёнамі свету, а затым паўтарылі поспех на наступным турніры. Нядзіўна, што на зорку звярнулі ўвагу прадстаўнікі замежных каманд. Неўзабаве Фёдараў атрымаў запрашэнне ад «Дэтройт Рэд Уінгз».
Займець спартсмена аказалася няпроста, бо ў той час гульцам з СССР было забаронена выступаць за мяжой. Таму Сяргей адважыўся на ўцёкі. Ён прыбыў на матч у Сіэтле ў складзе зборнай, а затым на прыватным самалёце вылецеў у Дэтройт. Аб сваім плане гулец не распавёў нават бацькам, якім здолеў датэлефанавацца толькі праз два тыдні.
Гэтак смелая выхадка пазбавіла Фёдарава звання заслужанага майстра спорту Савецкага Саюза, але падарыла галавакружныя перспектывы і адкрыла шлях да поспеху. У першым жа матчы за «Дэтройт Рэд Уінгз» ён забіў гол, а сезон скончыў ужо з 79 ачкамі і 39 забітымі шайбамі. Наступныя гады апынуліся не менш удалыя: Сяргей упэўнена вёў каманду наперад і нават ганараваўся прыза «Харт Трофі» як лепшы гулец сезона.
Пазней у клуб прыбытку яшчэ 4 хакеіста з Расіі, якія ўзмацнілі склад. Разам з Фёдаравым іх пачалі называць «Рускай пяцёркай», гучна заявіла пра сябе ў НХЛ. Яны ўпэўнена заваёўвалі перамогі, папаўняючы скарбонку дасягненняў.
Яркім аказаўся і сезон 1996/1997. Тады, выйшаўшы на лёд супраць «Вашынгтон Кэпіталз», Сяргей забіў 5 галоў за адзін матч. У плей-оф Кубка Стэнлі спартсмен набраў 20 ачкоў, што дазволіла атрымаць запаветную ўзнагароду, якая стала для каманды першай за 42 гады.
Неўзабаве пасля гэтага тэрмін кантракту з клубам мінуў. Фёдараў, апынуўшыся вольным агентам, паставіў пытанне аб павышэнні зарплаты, але спачатку атрымаў адмову. Тады ён зладзіў страйк, якая не перашкодзіла адправіцца на Алімпійскія гульні ў Нагана ў складзе зборнай Расіі. Выйграць турнір не ўдалося.
Кіраўніцтву «Дэтройта» усё ж прыйшлося саступіць, калі цікавасць да зоркі праявілі прадстаўнікі «Караліна Харрикейнз». З ім заключылі пагадненне з умовай выплаты $ 38 млн на працягу наступных 5 гадоў без уліку падпісных бонусаў. Хакеіст здолеў апраўдаць выкладзеныя ў яго сродкі, запісаўшы на рахунак клуба яшчэ два Кубка Стэнлі.
Падаўжаць наступны кантракт гулец наадрэз адмовіўся, паколькі лічыў, што ў «Дэтройце» яго ня цэняць. Ён перайшоў у «Анахайм Дакс», але ўжо не паказваў ранейшай выніковасці, таму быў адпраўлены ў «Каламбус Блю Джэкетс». У гэтай камандзе спартсмен правёў 1000-ы матч у НХЛ, а затым перайшоў у «Вашынгтон Кэпіталз», дзе ў той час гуляў Аляксандр Авечкін.
Аднавіць былую славу не атрымалася, і гулец вырашыў вярнуцца ў Расію. З'яжджаючы з ЗША, ён страціў усе назапашаныя грошы, звязаўшыся з ашуканцамі. Адзін з аферыстаў увайшоў у давер зорцы, гадамі прыкідваючыся яго сябрам, а затым пераканаў ўкласці грошы ў бізнэс-праект, што на самой справе было толькі прыкрыццём. Па прызнанні Сяргея, было цяжка прачнуцца раніцай і зразумець, што ў яго больш нічога няма, але ён знайшоў у сабе сілы рухацца далей.
У 2009-м хакеіст выйшаў на лёд у лізе КХЛ, падпісаўшы кантракт з камандай «Металург» з Магнітагорска. Там Фёдараў стаў адным з лідэраў, дайшоў да фіналу Усходняй канферэнцыі. Адзначыўся ён і на чэмпіянаце свету ў Германіі, дзе расейцы выйгралі сярэбраныя медалі. Але пасля спартсмен абвясціў аб завяршэнні гульнявой кар'еры.
менеджэр
Вясной 2012 года Фёдараў вярнуўся ў ЦСКА, але ўжо ў якасці галоўнага мэнэджэра. Гульня каманды не заўсёды была паспяховай, таму зорку пастаянна крытыкавалі за кадравую палітыку і няправільны выбар трэнераў.
Тым не менш хакеіст затрымаўся на гэтай пасадзе на 4 гады, а калі яна была скасаваная, стаў мэнэджэрам па селекцыі. У 2017 годзе тэрмін працоўнага кантракту з былым спартсмена скончыўся, але яго не сталі падаўжаць. У інтэрв'ю Сяргей Віктаравіч распавёў, што хоча ўзяць перапынак і адпачыць, але пры гэтым вырашыў застацца членам назіральнага савета ЦСКА.
Асабістае жыццё
У мінулым у зоркі быў раман з тэнісісткай Ганнай Курнікавай, пра што ён неаднаразова распавядаў у інтэрв'ю. Дзяўчына была малодшай на 12 гадоў, але гэта не стала для закаханых праблемай. Як сцвярджае Фёдараў, яны нават заключылі шлюб, якая праіснавала каля года. Прычынай разводу стала несупадзенне рабочых раскладаў. Але ў адрозненне ад Сяргея Ганна адмаўляе, што была жонкай спартсмена.Пасля растання пары ў СМІ пісалі пра раманах хакеіста з акторкамі Джэніфер Лаў Х'юіт і тарай Рыд. Але здабыць гармонію ў асабістым жыцці атрымалася значна пазней. Зараз Фёдараў шчаслівы ў шлюбе, яго жонку клічуць Карына. Пара выхоўвае дваіх дзяцей - сына і дачку.
Сяргей Фёдараў зараз
Улетку 2021 года стала вядома, што Сяргей Віктаравіч быў прызначаны на пасаду галоўнага трэнера ЦСКА замест Ігара Нікіціна. Навіна пра гэта з'явілася ў инстаграм-акаўнце клуба разам з фота зоркі. Спартыўныя эксперты адрэагавалі на падзею неадназначна. Барыс Маёраў адзначыў, што ў спартсмена не хапае вопыту працы ў якасці настаўніка, таму памылак будзе не пазбегнуць.
Ўзнагароды і дасягненні
- 1987, 1988, 1989 - чэмпіён СССР
- 1989 г. - чэмпіён свету сярод юніёраў
- 1992 г., 1994 годзе, 1996 годзе, 2001, 2002, 2003 г. - удзельнік Матчу ўсіх зорак НХЛ
- 1994 - уладальнік «Харт Мемарыял Трофі»
- 1994 - уладальнік «Фрэнк Дж. Селком Трофі»
- 1994 - уладальнік «Лестэр Пірсан Авард»
- 1997 г., 1998, 2002 - уладальнік Кубка Стэнлі
- 1989 г., 1990, 2008 - чэмпіён свету
- 1998 года - сярэбраны прызёр Алімпійскіх гульняў
- 2002 - бронзавы прызёр Алімпійскіх гульняў
- 2003 г. - уладальнік «Харламаў Трофі»
- 2010 г. - сярэбраны прызёр чэмпіянату свету
- 2010, 2011, 2012 - удзельнік Матчу ўсіх зорак КХЛ
- 2017 - уключаны ў спіс 100 найвялікшых гульцоў НХЛ