біяграфія
Групу «На-На» можна назваць феноменам расійскай эстрады, падобных якому не было ні ў мінулым, ні ў сучаснасці. Імёны і прозвішчы «залатога складу» салістаў знаёмыя, без перабольшання, усёй краіне, а іх песні гадамі застаюцца хітамі.Гісторыя стварэння і склад
У гісторыі стварэння «На-На» няма нічога асаблівага. У 1989 году прадзюсер Бары Алибасов абвясціў конкурс на права стаць удзельнікам новага музычнага калектыву. У той час папярэдні праект Бары Каримовича пад назвай «Інтэграл» ужо здаў пазіцыі і страціў былую папулярнасць, таму гуру шоў-бізнэсу вырашыў сабраць іншую каманду.
На кастынг прыйшлі 700 чалавек, але спадабаліся прадусару толькі Ўладзімір Левкин і Аляксандр Запарожац. Да іх далучыліся былыя ўдзельнікі «Інтэграла» - вакалістка Марына Хлебнікава і сола-гітарыст Валерый Юрын. Гэта і быў першы склад калектыву. Пазней ён пашырыўся за кошт клавішніка, басіста, бубнача і саксафаніста.
Рэпетыцыі былі тамілі - яны праходзілі ў тэатры Айседоры Дункан і займалі да 16 гадзін у дзень. Выканаўцы не толькі працавалі над вакалам, але і адточвалі танцавальнае і акцёрскае майстэрства пад кіраўніцтвам знакамітых Ганны Церахавай і Мікалая Дабрыніна.
Алибасов, па ўласным прызнанні, не адразу вызначыўся з музычным стылем новага праекта. Бліжэй за ўсё прадусару быў дыска-поп, аднак Бары Каримовичу хацелася дадаць рок-музыкі, элементы джаза, меладычнасць фольку. У выніку атрымалася менавіта так - песні калектыву атрымліваліся рознапланавымі, але нязменна заваднымі і танцавальнымі. Дадатковую папулярнасць надаваў і тэматыка кампазіцый - зразумела, пра каханне.
Працоўнай назвай праекту было «Шоу Бары Алибасова», бо прадзюсар быў поўны рашучасці рабіць сапраўдныя перформансы. Гэтая задумка ўдалася - кожны канцэрт «На-На» суправаджаўся прафесійным светлавым афармленнем і харэаграфічнымі пастаноўкамі. І, вядома, яркімі і правакацыйнымі ўборамі выканаўцаў. Смеласць на мяжы скандалу і пры гэтым нязменная рамантыка - вось, мабыць, тое, што стала залогам поспеху.
Ужо праз некалькі дзён пасля стварэння група з'явілася на фестывалі Face to Face, дзе яе прадставілі ўжо як «На-На». Выступленне артыстаў зрабіла фурор, яны ўдастоіліся хвалебнага адклікання ад рэдакцыі газеты «Вячэрняя Масква». А ў канцы 1989 г. іх прызналі адкрыццём года.
Пасля гэтага выканаўцы працягвалі рэгулярна з'яўляцца на фестывалях і канцэртных пляцоўках, пабывалі за межамі Расеі. Яны выпусцілі дэбютны міні-альбом "Не ажаніся», два трэка з якога былі адзначаны ў рубрыцы «Гукавая дарожка» «Маскоўскага камсамольца».
У 1990 годзе калектыў пакінуў Запарожац, а яму на змену запрасілі вакаліста Уладзіміра Политова. Яркі брунет гарманічна дапаўняў блакітнавокага бландына Левкина. Такі дуэт проста не мог не звярнуць на сябе ўвагу жаночай аўдыторыі.
У абноўленым складзе ўдзельнікі з'явіліся на шоў «50х50», дзе ўпершыню ў гісторыі сталі пераможцамі на думку спонсарскага, глядацкага і прафесійнага журы. Гэта натхніла артыстаў на стварэнне новых музычных праграм і займальных шоу.
Першае з іх «нанайцаў» прадставілі ў 1991 годзе пад назвай «Гісторыя аднаго бенефісу». Больш за ўсё гледачоў шакавала пастаноўка пад песню «эскімосаў і папуас», якую артысты выконвалі практычна аголенымі на фоне танцораў, апранутых у футравыя футры. Нумар выклікаў скандал, а Бары Каримович даволі паціраў рукі: прадзюсер дамогся мэты - пра калектыў даведалася ўся краіна. «На-На» сталі запрашаць на тэлебачанне.
Пазней музыканты выдалі дэбютную плыту «На-На-91», якая была цёпла сустрэтая шматлікімі слухачамі. З'явіўся і першы фільм з удзелам вакалістаў гурта і Хлебнікава, якая да таго часу ўжо амаль спыніла ўдзел у праекце. Ён называўся «Сонца, паветра і ... На-На».
Далей - больш. У 1992 годзе пайшоў Юрын, але да Политову і Левкину далучыліся Уладзімір Асім і Вячаслаў Жеребкин. Так завяршылася фарміраванне складу, які пазней пачалі называць залатым. Пачаўся перыяд росквіту ў творчасці «На-На».
пік папулярнасці
1992 ы стаў годам трыумфу «нанайцаў». Група выпусціла альбом «Фаіна» з такімі хітамі, як «Месяц май» і «Так здарылася». А аднайменная песня на некалькі гадоў акупавала першыя радкі разнастайных хіт-парадаў. Было знята і відэа на гэтую кампазіцыю. У здымках кліпа ўдзельнічаў акцёр Станіслаў Садальскі. Першая рэдакцыя атрымалася залішне эратычнай, таму артыстам прыйшлося выпусціць цнатлівы варыянт, ранейшы жа прыбралі з эфіру.У тым жа годзе група правяла гастролі за мяжой, наведаўшы Нямеччыну, Злучаныя Штаты і Турцыю. У гэты перыяд яны не пераставалі выпускаць новыя кампазіцыі, у тым ліку «Дзе ты была» і легендарную «Упала шляпа». Яна загучала на «Калядных сустрэчах» Алы Пугачовай, дзе ў якасці рэквізіту было выкарыстана каля 100 капелюшоў з пластыка.
Хіт увайшоў у трэк-ліст наступнай пласцінкі - «Прыгожая», выпушчанай у 1993 годзе. Неўзабаве пасля гэтага артысты з'явіліся на ўручэнні прэміі «Авацыя», дзе сталі ўладальнікамі ўзнагарод адразу ў дзвюх намінацыях - «Шлягер года» і «Лепшая поп-гурт».
На хвалі поспеху музыкі не сталі цягнуць з выпускам новага альбома, які атрымаў назву «на-Настальгия». Шоў, якое ўяўляла новыя кампазіцыі, перасягнула папярэднія канцэрты групы. У гэты раз гледачоў радавалі і самі «нанайцаў», і запрошаныя музыкі з Кеніі, Балівіі, Індыі, з Чукоткі, а таксама прызнаныя джаз-бэнд і нават сімфанічны аркестр.
Здавалася, прыхільнікаў «На-На» ужо нічым не здзівіць, але калектыву зноў атрымалася немагчымае: у канцы 1995 года ўдзельнікі прадставілі плыту «Кветкі». Яна характэрная тым, што запісвалася ў Тайландзе пры садзейнічанні сям'і караля Рамы IX. Песні выкананы на тайскім мове, а сам зборнік дапоўнены фота удзельнікаў групы, надрукаванымі не дзе-небудзь, а ў каралеўскай друкарні.
Пасля гэтага выканаўцы працягнулі гастраляваць у падтрымку альбома «На-Настальгия». Пра гэта быў зняты цыкл тэлесюжэтаў, якія трансляваліся на канале «ТВ-6 Масква». Пазней яны адправіліся ў міжнародны тур, наведаўшы Казахстан, Францыю, Германію, Ізраіль.
Праца над запісам новых песень таксама была плённай. 1996 год адзначыўся выхадам альбома «Ноч без сну». Трэкі з яго не сталі такімі ж паспяховымі, як прызнаныя хіты калектыву, але ўсё ж былі цёпла сустрэтыя публікай.
Засталіся прыхільнікі ў захапленні і ад канцэртнага шоў «Прыкінь, да ?!». Над касцюмамі для яго працаваў Вячаслаў Зайцаў, над афармленнем - Барыс Красноў, а над ілюзіёну трукамі - Анатоль Немет. Кожную кампазіцыю спевакі абгульвалі з сапраўдным артыстызмам, які прадставіўся то ў вобразах маракоў, то каўбояў, то касманаўтаў.
З гэтай праграмай група «На-На» пабывала не толькі ў Расіі, але і за мяжой, выступіла на «Кiнотавре» у Сочы. Менавіта ў гэты перыяд у якасці саліста дэбютаваў Павел Сакалоў, які хутка стаў любімчыкам публікі.
У 1997 годзе з'явілася інфармацыя, што ўдзельнікі выпусцяць замежны альбом Those were the days. Ён павінен быў утрымліваць толькі трэк «Дарагі доўгаю» на англійскай і французскай. Але з-за праблем з аўтарскімі правамі рэліз так і не адбыўся.
Але гэты правал не адбіўся на папулярнасці калектыву, да якога неўзабаве далучыўся Леанід Семидьянов. У такім складзе музыканты ўдастоіліся імянной зоркі на плошчы ў горадзе Аткарск, а салісты атрымалі графскія тытулы ад Расійскага дваранскага сходу.
Улетку 1998 года калектыў пабываў у Казахстане на ўрачыстай прэзентацыі Астаны ў якасці новай сталіцы дзяржавы. Там яны ўпершыню выканалі кампазіцыю на казахскай мове - «Боз Жорга». Яна ўвайшла ў трэк-ліст альбома «Усё жыццё - гульня».
Праз некаторы час для «нанайцаў» пачаўся перыяд страт: спачатку праект пакінуў Уладзімір Левкин, які вырашыў, што гатовы да сольнай кар'еры. Пасля гэтага папулярнасць пайшла на спад.
Новае стагоддзе
У 2001 годзе з'явіліся першыя файлаабменнікі. Усё больш людзей пачыналі карыстацца Інтэрнетам, альбомы выканаўцаў сталі выкладвацца ў Сетка, і сусветная музычная індустрыя апынулася на парозе сур'ёзнага крызісу. Частка гуказапісвальных кампаній апынулася вымушана на час спыніць працу, некаторыя і зусім зачыніліся з-за банкруцтва.
Не абышоў крызіс і «На-На». Сышоў Анісімаў, з-за чаго новым вакалістам стаў Семидьянов. Удзельнікі разумелі, што пік славы ўжо ззаду, але не пакідалі надзей зноў апынуцца ў цэнтры ўвагі. Алибасов ўзяўся за стварэнне праграмы Big Bang, арыентаванай на амерыканскую публіку. Але пасля таго як інвестар Дзік Кларк вырашыў спыніць супрацоўніцтва, праект закрылі.
Затым групу пакінуў і Семидьянов. Пакінутыя ўдзельнікі не склалі рукі і пачалі працу над праграмай «Шок-шоу», у аснове якой ідэя пра канфлікт паміж мужчынам і жанчынай. З ёй яны пабывалі ў Кітаі, Польшчы, Балгарыі, Турцыі і выступілі перад самім Уладзімірам Пуціным. Неўзабаве быў выпушчаны аднайменны музычны альбом.
Але, нягледзячы на поспех шоу, летам 2008-га з калектыву сышоў Сакалоў. Яму на змену ўзялі Міхаіла Ігонінай, які перш адказваў за ударныя, а затым і за вакал. Праз 2 гады новы склад гурту сабраў «Лужнікі», падрыхтаваўшы юбілейны канцэрт пад назвай «Нам 20 гадоў». Разам з «На-На» на сцэну выйшлі Іосіф Кабзон, балет Алы Духавай «Тодес», Аляксандр Панаётаў, група «Чэлсі».
Значная падзея ў гісторыі калектыву здарылася ўзімку 2014 га, калі Алибасов ў суправаджэнні падапечных пранёс у Кронштадте алімпійскі агонь у гонар Алімпіяды ў Сочы. У рамках гэтага мерапрыемства «нанайцаў» далі 6 канцэртаў.
У наступным годзе ў «На-На» вярнуўся Семидьянов, тым самым завяршыўшы фарміраванне складу, у якім група выступае і цяпер. Разам з ім на сцэне з'яўляюцца палітай, Жеребкин і Ігонінай.
У 2017-м, пасля невялікага перапынку, спевакі падалі сур'ёзную заяўку на вяртанне былой папулярнасці: яны запісалі кампазіцыю «Зінаіда» і выпусцілі кліп, у якім галоўную ролю выканала мадэль Ксенія Пунтус. Рэжысёрам стаў Антон Родзін.
У далейшым выканаўцы не пераставалі радаваць прыхільнікаў новымі трэкамі, не спыняючы тварыць і ў разгар пандэміі коронавируса. У гэты перыяд яны выпусцілі кампазіцыі «Ненармальная» і «Чырвоныя ружы» .А ў снежні 2020 го была завершана запіс песні «Фаіна 2.0», якая стала сапраўдным навагоднім падарункам.
Група «На-На» цяпер
Зараз за творчасцю музыкаў сочаць тысячы прыхільнікаў, якія падпісаны на іх старонкі ў «Инстаграме» і ва «Укантакце». Удзельнікі актыўна гастралююць, уладкоўваючы канцэрты ў Расіі і за мяжой. У чэрвені 2021 года яны з'явіліся на фестывалі «Спякота».У тым жа месяцы на НТВ выйшаў выпуск праграмы «Сакрэт на мільён» Леры Кудраўцавай. Гасцямі студыі сталі як былыя, так і дзеючыя ўдзельнікі калектыву, якім давялося адказаць на правакацыйныя пытанні тэлевядучай.
Дыскаграфія
- 1989 - «Ці не жаніся»
- 1991 г. - «На-На-91»
- 1992 - «Фаіна»
- 1993 - «Прыгожая»
- 1995 - «На-Настальгия»
- 1995 - «Кветкі»
- 1996 г. - «Ноч без сну»
- 1996 г. - «Усё жыццё - гульня»
- 1997 - «Прыкінь, да ?!»
- 1998 года - Those were the days
- 1999 - «На-На над зямлёй»
- 2003 - «Асаблівая энергетыка» part 1
- 2007 - «Адмысловая энергетыка» part 2
- 2011 - «Адраджэнне»
- 2013 - Legendary vol. 1
кліпы
- 1990 - "Не ажаніся»
- 1990 - «Пустынны пляж»
- 1992 - «Фаіна»
- 1992 - «Белы параход»
- 1997 - «Прыкінь, да ?!»
- 1998 года - «Дожджык»
- 1999 - «Над зямлёй»
- 2013 - «Дыхаю я табой»
- 2017 - «Зінаіда»
- 2020 працэнта - «Чырвоныя ружы»