біяграфія
Пачатак 1990-х стала для краіны часам абнаўлення ва ўсіх сферах. Не застаўся ў баку і склад папулярнай эстрады, які ледзь ці не кожны дзень папаўняўся новымі імёнамі і гучнымі праектамі: «Іванушкі International», «Стрэлкі», «Дэма» і, вядома, група «Рукі Уверх!», На доўгія гады трывала ўгрунтавалася на першых месцах усіх магчымых хіт-парадаў.Гісторыя стварэння і склад
У 1993 годзе адбылася сустрэча, якая ў літаральным сэнсе перавярнула жыцці двух звычайных хлопцаў - Сяргея Жукава і Аляксея Пацехін. Абодва маладых чалавека на той момант працавалі на самарскім радыё «Еўропа плюс», аднак марылі пра большае, чым кар'ера правінцыйнага дыджэя. Знаёмства гэтых двух творчых людзей стала пачаткам шляху да славы і поспеху, а таксама фактычным днём нараджэння новай групы.
Ролі музыкаў у складзе сумеснага праекта размеркаваліся самі сабой. Сяргей Жукаў стаў салістам, выканаўцам вакальных партый, фактычна - тварам калектыву. Менавіта ў яго часцей за ўсё улюбляліся юныя прыгажуні, кранутыя праніклівымі, хоць і немудрагелістымі песнямі гурта «Рукі Уверх».
Сяргей нарадзіўся 22 мая 1976 г. у Дзімітраўградзе, што ў Ульянаўскай вобласці. З дзяцінства Жукаў захапляўся музыкай, скончыў музычную школу па класе фартэпіяна, а затым і акадэмію мастацтваў у Самары.
Другі ўдзельнік праекта - Аляксей Пацехін - наадварот, першапачаткова і не марыў пра кар'еру музыкі. Аляксей нарадзіўся ў Новокуйбышевск (Самарская вобласць) 15 красавіка 1972 году.
Спецыяльнасць у музыкі вельмі брутальная: Пацехін скончыў рачны тэхнікум, стаўшы тэхнікам-суднабудаўнікі, а затым адвучыўся і ў тэхнічнай ВНУ. Але цяга да творчасці аказалася мацнейшай, і адразу пасля ўніверсітэта Аляксей пачаў працаваць дыджэем. А ў новым праекце музыка выступіў у ролі клавішніка.
музыка
Першыя сумесныя музычныя эксперыменты маладыя выканаўцы запісалі ў Тальяці, куды адправіліся неўзабаве пасля знаёмства. Гэта былі песні на англійскай мове. Справа ў тым, што Сяргею Жукаву на той момант падабалася творчасць галандскага музыканта Рэя Слейнгарда, які працаваў у жанры танцавальнай электроннай музыкі, і спявак стараўся ва ўсім пераймаць куміру. Нават першая назва каманды - «Дзядзька Рэй і кампанія» - апынулася прысвечана Слейнгарду.
Гісторыя станаўлення групы суправаджалася цікавымі фактамі, якія ў канчатковым рахунку прывялі Сяргея і Аляксея да усерасійскай папулярнасці. Без фінансавання на рынак маладым выканаўцам было складана прабіцца, але прадпрымальныя музыканты знайшлі арыгінальны выхад. Першыя кампазіцыі яны запісвалі на пірацкіх копіях папулярных аўтараў. Немудрагелістыя матывы запаміналіся з першага радка, а хлопчыкі і дзяўчынкі атрымалі першую порцыю славы, іх сталі запрашаць на канцэрты.
Вечарынкі і кароткія выступы, якія ладзілі Жукаў і Пацехін ў Тальяці, паступова сталі папулярнымі: моладзі падабалася запальная танцавальная музыка. Але такі вядомасці музыкам аказалася мала, і ў 1994 годзе Сяргей і Аляксей адправіліся пакараць сталіцу. Гэты ж год артысты лічаць і датай заснавання гурта, хоць на той момант звыклае назву «Рукі Уверх» яшчэ не з'явілася.
Масква прыняла выканаўцаў цяпло: у першы ж дзень музыкі апынуліся на фестывалі рэп-музыкі і занялі першае месца. Аб маладых талентах загаварылі, а першыя фота Жукава і Пацехін з'явіліся ў музычных выданнях. Аднак да сапраўднай славы было яшчэ далёка.
Пасля першага ж поспеху музыканты сутыкнуліся і з першымі цяжкасцямі: Сяргею і Аляксею было няма дзе жыць, грошай таксама практычна не было. Хлопцы падзараблялі дыджэямі, вялі вечарынкі і мерапрыемствы, аднак сродкаў на раскрутку праекта катастрафічна не хапала.
І тут Жукаву і Пацехін зноў невымоўна пашанцавала. Музыкі пазнаёміліся з Андрэем МАЛІКАВА, які, разглядзеўшы ў правінцыйных дыджэяў талент, стаў першым прадзюсарам групы. Назва «Рукі Уверх» з'явілася ў той жа час - гэтую фразу Аляксей і Сяргей часта крычалі на дыскатэках з-за дыджэйскага пульта. Але канчаткова спыніцца на гэтым варыянце назвы пераканаў музыкаў цікавы выпадак.
Маладыя людзі пакінулі касету з песнямі на радыё «Максімум». Бо надпіс на вокладцы абвяшчала, што гэтая музыка прымусіць слухачоў падымаць рукі ўверх, але самога наймення групы там не фігуравала, радыёвядучыя Вольга Максімава і Канстанцін Міхайлаў вырашылі абвясціць то назва музычнага калектыву, якое палічылі дарэчным - «Рукі ўверх».
Ужо праз месяц у свет выйшаў дэбютны альбом калектыву, які атрымаў назву «Дыхаеце раўнамерна». Кампазіцыі «Малыш» і «Студэнт» літаральна ўзарвалі ўсё хіт-парады і дыскатэкі, на доўгія гады стаўшы візітнай карткай групы «Рукі Уверх». Гэтак жаданая слава прыйшла імгненна, і ўжо праз месяц Жукаў і Пацехін знялі два кліпа і паехалі на гастролі.
Усе канцэрты калектыву праходзілі «на ўра» і збіралі поўныя залы. У тым жа 1997 годзе гурт «Рукі Уверх» прыняла ўдзел у некалькіх музычных фестывалях, а Сяргея і Аляксея сталі пазнаваць і слухачы, і калегі па эстрадным цэху. Характэрна, што музыкі паспявалі не толькі выступаць і запісваць новыя кампазіцыі, але і ствараць аранжыроўкі для песень іншых артыстаў. Напрыклад, «Рукі Уверх» працавалі з Вячаславам Дабрыніна.
Ужо ў 1998-м Жукаў і Пацехін з упэўненасцю пабілі ўсе рэкорды па колькасці продажаў альбома «Зрабі погромче!», Стаўшы самымі запатрабаванымі выканаўцамі расійскай поп-сцэны. «Дробка мая», «Ай, яй, яй, девчонка», «Толькі пра цябе марачы», «Ён цябе цалуе» - гэтыя песні ведала на памяць, мабыць, уся краіна.
У скарбонцы ўзнагарод з'яўляліся прэстыжныя музычныя прэміі - гэта і штогадовая прэмія Расійскай індустрыі гуказапісу ў намінацыях «Расейскі радыёхіт», «Альбом году», і статуэтка «Залаты грамафон» ў катэгорыях «Выканаўца году», «Песня года», і ўзнагарода ад Love Radio за «Лепшую песню пра каханне». Група «Рукі Уверх» становіцца лаўрэатам прэмій музычных каналаў Муз-ТБ, RU.TV.
А ў 1999-м група зноў становіцца рэкардсменам - наступная пласцінка «Без тармазоў" разышлася больш чым 12 млн копій. Аднак, як музыкі прызналіся пазней, ніякай прыбытку маладыя людзі так і не атрымалі, бо практычна ўсе атрыманыя грошы прадзюсер групы забраў у сваю кішэню.
Па гэтай прычыне год праз група «Рукі Уверх» развіталася з Андрэем МАЛІКАВА, і наступныя альбомы калектыў ужо запісваў пад уласным лэйблам пад назвай «B-Funky Production». У тым жа годзе з'явілася чарговая пласцінка, названая «Добры дзень, гэта я», запамяталася прыхільнікам кампазіцыямі «Алешка», «Прабач», «Так табе і трэба».
У год артысты стараліся запісваць як мінімум адзін альбом, прычым прэм'еры праходзілі ў канцы вясны. Рабілася гэта для таго, каб прыхільнікі папулярнай музыкі куплялі ў адпачынак дыск з запальнымі новымі танцавальнымі трэкамі. У пачатку 2000-х дыскаграфія музыкаў папоўнілася альбомамі «Маленькія дзяўчынкі» з хітом «Забірай мяне хутчэй», «Канец папсе, танчаць ўсё», куды ўвайшоў шлягер «Стаяць сяброўкі», і іншымі.
Паралельна музыкі дапамагалі ўставаць на ногі і маладым выканаўцам, а таксама пастаянна гастралявалі з канцэртамі, заваёўваючы сэрцы новых і новых прыхільнікаў. У гэты час з'явіўся лагатып «Рукі Уверх», які пазней патрапіў на аватарку «Инстаграма» групы.
Творчасць музыкаў суправаджалася неверагоднай папулярнасцю ў маладых дзяўчат. Артыстаў падпільноўвалі ў пад'ездах, на вуліцах, зносілі агароджы на канцэртах, мяшкамі дасылалі лісты. Артыстам прыйшлося звярнуцца да паслуг ахоўных устаноў у пазбяганне непрыемнасцяў.
Здавалася, падобная папулярнасць будзе калі не вечнай, то вельмі доўгай. Але лёс распарадзіўся інакш, і ў 2006 годзе Сяргей Жукаў і Аляксей Пацехін шакавалі прыхільнікаў навіной пра тое, што калектыў распадаецца. Пра тое, чаму распаўся гурт «Рукі Уверх», хадзіла мноства чутак. Самі музыкі прызналіся, што стаміліся з-за шалёнага канцэртнага рытму, пастаяннай канкурэнцыі з маладымі выканаўцамі і нават адзін ад аднаго.
Як бы там ні было, хлопцы вырашылі пачаць сольныя праекты. Сяргей гастраляваў з новымі песнямі, Аляксей стварыў калектыў «Падніміце рукі ўверх» таксама працягнуў выступаць. Аднак ні Пацехін, ні Жукаву не ўдалося дабіцца такой жа папулярнасці, да якой зоркі прывыклі, выступаючы ў складзе гурта «Рукі Уверх». Пазней Аляксей перайшоў да прадзюсерскай дзейнасці, канчаткова пакінуўшы сцэну. Сяргей Жукаў працягнуў працаваць пад лэйблам, якія прынеслі музыкантам славу.
Куміры 90-х сустрэліся зноў у 2010 годзе на праграме «Хай гавораць», якую ў той час вёў Андрэй Малахаў. Гэта быў бенефіс ужо неіснуючага гурта, які парадаваў прыхільнікаў Жукава і Пацехін.
У 2012 годзе фанатаў чакаў чарговы сюрпрыз. Сяргей Жукаў абвясціў аб тым, што група «Рукі Уверх» вяртаецца з новым альбомам - «Адкрый мне дзверы». Аднак радасьць прыхільнікаў было заўчасным - пад звыклым назовам Сяргей выступаў ужо адзін, без Пацехін.
У 2016-м Сяргею ўдалося ў чарговы раз здзівіць і парадаваць фанатаў. Музыкант прадставіў кліп на кампазіцыю «Калі мы былі маладымі». У здымках відэа ўдзельнічалі Стас Костюшкин, Шура, Андрэй Грыгор'еў-Апполона, Аляксей Рыжоў. Па сюжэце гэтыя выканаўцы, моцна пастарэлыя, бавяць рэшту дзён у доме састарэлых. Аднак успаміны аб удалых днях маладосці не даюць музыкам спакою, і забытыя куміры ладзяць вясёлую вечарынку.
"Рукі ўгору!" зараз
Зараз былыя паплечнікі па групе, як вядома са СМІ, не кантактуюць. Аляксей працягвае выступаць з уласным калектывам. У інтэрв'ю музыка сцвярджае, што з ім абышліся несумленна, падманам пазбавіўшы правоў на назву «Рукі Уверх!": Нібы Пацехін падпісаў паперы, якія не прачытаўшы, з чым менавіта згаджаецца.
Сяргей Жукаў таксама гастралюе і піша новыя песні. На канцэртах ён збірае поўныя залы. Творчасць поп-гурта запатрабавана не толькі ў Расіі. У 2017 годзе музыка пабываў на "Славянскім фестывалі" у Беларусі, дзе таксама выступілі Крыс дэ Бург, Рыгор Лепс, Стас Міхайлаў, Наташа Каралева, Нюша, Ягор Крид.
Таксама музыка выпусціў кампазіцыі «Забяры ключы», «Плачешь ў цемры» і, мяркуючы па ўсім, рыхтуецца прадставіць чарговы альбом. Аб выхадзе пласцінкі прыхільнікі змогуць даведацца на афіцыйным сайце гурта. Аб завяршэнні творчай біяграфіі музыкант не падумвае, хіба што толькі аб гэтым яго не папросяць дзеці, якіх ён вельмі любіць.
У 2018 годзе песня «Плачешь ў цемры» прынесла калектыву прэміі «Песня года», «Залаты грамафон». У гэтым жа годзе быў выпушчаны кліп на сінгл «Танцы». Здымкі відэа праходзілі ў Мексіцы. Акрамя асноўнага творчасці, саліст гурта «Рукі Уверх» не забывае з'яўляцца і ў тэлепраектах. Так разам з калегам па сцэне Стасам Костюшкиным Сяргей стаў госцем музычнага тэлешоў «Студыя« Саюз »на тэлеканале ТНТ.
Дыскаграфія
- 1997 - «Дыхаеце раўнамерна»
- 1998 года - «Зрабі погромче!»
- 1999 - «Без тармазоў"
- 2000 - «Добры дзень, гэта я»
- 2001 года - "Не бойся, я з табой»
- 2001 года - «Маленькія дзяўчынкі»
- 2002 - «Канец папсе, танчаць усе!»
- 2003 - «Мне з табою добра»
- 2004 г. - «А дзевачкі так холадна»
- 2005 - «Fuc * in 'Rock'n'Roll»
- 2012 - «Адкрый мне дзверы»
- 2016 - «Рукі Уверх !: 20 гадоў (Калі мы былі маладымі)»
кліпы
- 1997 - «Малы»
- 1998 года - Крошка моя
- 1999 - Назаві яго як мяне
- 2000 - Ай-яй-яй
- 2002 - Ён цябе цалуе
- 2003 г. - Мне з табою добра
- 2004 г. - Танцуй
- 2007 - Звадзі мяне з розуму
- 2014 - Што ж ты нарабіла
- 2016 - Калі мы былі маладымі
- 2017 - Забяры ключы
- 2017 - Плачешь ў цемры
- 2018 - Танцы