біяграфія
Барыс Мікалаевіч Палявы - савецкі пісьменнік-празаік, журналіст і ваенны карэспандэнт. Выбітнымі працамі аўтара сталі: «Аповесць пра сапраўднага чалавека», у якой апісаны знакаміты подзвіг лётчыка Аляксея Маресьева; зборнік апавяданняў «Мы - савецкія людзі», раманы "Золата" і "Доктар Вера». Палявой быў двойчы ўдастоены дзяржаўнай прэміі СССР і атрымаў званне героя сацыялістычнай працы.Дзяцінства і юнацтва
Дата нараджэння пісьменніка - 4 ці, згодна з новым стылі, 17 Травень 1908 году. Нарадзіўся Борыс у Маскве, але родным горадам ён лічыў Цвер, куды, быўшы 8-гадовым хлопчыкам, ў 1913 годзе пераехаў разам з сям'ёй. Там прайшлі яго дзіцячыя і юнацкія гады. Бацька Барыса - Мікалай Пятровіч Кампен - быў юрыстам. Пасля смерці ў 1916 годзе ён пакінуў хатнюю бібліятэку, у якой знаходзіліся лепшыя творы рускай і сусветнай класікі.
Маці Барыса, Лідзія Васільеўна Кампова (у дзявоцтве Митюшина), лекар па прафесіі, уважліва сачыла за культурным развіццём і адукацыяй хлопчыка, накіроўваючы яго чытанне. Першымі прачытанымі Барысам кнігамі былі творы Гогаля, Лермантава, Пушкіна і Някрасава. Пазней кнігі Ганчарова, Тургенева, Чэхава і Нікіціна. Максім Горкі быў любімым пісьменнікам Барыса Мікалаевіча.
З 1917 па 1924 гады ў школе № 24 праходзілі школьныя гады Барыса (цяпер Цвярская гімназія № 6). Ужо тут у 1922 г. юнак пачаў захапляцца журналістыкай. Яго першая нататка была надрукаваная ў «Цвярской праўдзе», калі ён яшчэ быў вучнем 6 класа. Пачынаючы з 1924 года яго артыкулы рэгулярна з'яўляліся ў гарадскіх газетах «Пралетарская праўда», «Змена» і «Цвярская вёска».
літаратура
Пасля заканчэння цвярскога тэхнічнага вучылішча ў 1926 году Барыс Мікалаевіч працаваў на тэкстыльнай фабрыцы «Пролетарка» тэхнолагам. У 1927 году выходзіць з друку першая кніга, якая складаецца з нарысаў і якая атрымала станоўчы водгук Максіма Горкага - «Мемуары вашывага чалавека».
Яна апавядае пра жыццё людзей, так званага «дна». Гэтая кніга была адзінай, напісанай пад імем Барыс Кампа. Пасля рэдактар прапанаваў аўтару перавесці прозвішча Кампа з лацінскага на рускую мову ( "campus" азначае "поле"), адсюль і з'явіўся псеўданім Палявы, прыдуманы не самім носьбітам, а староннімі асобамі.
З 1928 году Барыс Палявы працуе прафесійным журналістам. Літаратурную вядомасць пісьменніку прынесла апублікаваная ім незадоўга да Вялікай Айчыннай вайны ў часопісе "Кастрычнік" першая аповесць, якая атрымала назву «Гарачы цэх». Гэта аповесць пра людзей першай пяцігодкі, якія працавалі на Калінінскім вагонзавода.
Палявой з'яўляўся ўдзельнікам савецка-фінскай вайны (1939 - 40 гадоў). У 1941 году пераехаў жыць у Маскву, дзе працаваў на Калінінскім фронце ваенным карэспандэнтам. Яму прыходзілася бываць у гарачых кропках. У артыкулах і нарысах ён адлюстроўваў свае франтавыя ўражанні і яркія падзеі найвялікшай бітвы з фашызмам, сведкам якіх ён з'яўляўся. Усе яны сабраны ў кнізе 1945 году «Ад Белгарада да Карпат».
Назапашаны за час вайны матэрыял стаў асновай для будучых кніг пісьменніка. Ўсеагульную славу і сусветную вядомасць Барыса Палявога ў 1946 годзе прынесла кніга, напісаная ім падчас прысутнасці на Нюрнбергскім працэсе ў якасці ваеннага карэспандэнта. За 19 дзён ён напісаў якая складаецца з чатырох кіраўнікоў «Аповесць пра сапраўднага чалавека». Аўтар быў узнагароджаны за яе Сталінскай прэміяй у 1947 годзе. У аснове ляжыць подзвіг лётчыка, героя Савецкага Саюза А. П. Маресьева, які працягваў ваяваць нават пасля таго, як пазбавіўся абедзвюх ног.
Пазней, у 1948 годзе, па гэтай аповесці быў пастаўлены аднайменны фільм Сяргея Пракоф'ева, галоўную ролю ў якім выканаў П. Бондараў. «Аповесць пра сапраўднага чалавека» была любімай кнігай у савецкай моладзі. Гэтая аповесць не проста вучыла мужнасці, яна часта дапамагала людзям у тыя нялёгкія для савецкага народа часы. Яе ведалі практычна ва ўсіх краінах свету, у нашай жа краіне яна выдавалася больш за 100 разоў.
Ваеннай тэматыцы таксама прысвечаны кнігі «Мы - савецкія людзі», якая таксама адзначана ў 1949 годзе Сталінскай прэміяй, «Золата». Сярод шматлікіх твораў пісьменніка варта адзначыць аповесць «Вярнуўся», шляхавыя нарысы «Амерыканскія дзённікі», за якія ў 1959 году аўтару была ўручана Міжнародная прэмія Міру, «За трыдзевяць земляў», «30 000 Ці па новым Кітаю». Выдатнымі творамі з'яўляюцца раман «Глыбокі тыл» і «Доктар Вера». На аснове сабраных Барыса Палявога дакументальных нарысаў ў 1962 годзе быў напісаны раман «На дзікім Бреге».
У гэтым жа 1962 годзе Палявы заняў пасаду галоўнага рэдактара моладзевага часопіса «Юнацтва», а яшчэ раней, у 1952 году, пісьменнік з'яўляўся віцэ-прэзідэнтам у Еўрапейскім грамадстве культуры. З 1967 года Барыс Мікалаевіч быў прызначаны сакратаром праўлення былога Саюза пісьменнікаў СССР. У 1968 году пісьменнік быў узнагароджаны Залатым медалём Свету, а ў 1974 годзе яму было прысвоена званне Героя Сацыялістычнай працы.
Асабістае жыццё
Барыс Мікалаевіч быў жанаты. Яго жонка Юлія Осиповна падарыла яму двух сыноў - Аляксея і Андрэя і дачка Алену. Аб старэйшым спадчынніку Андрэя практычна нічога не вядома. Ён чалавек "засакрэчаны", шмат гадоў прапрацаваў у абароннай сферы. Дачка Алена Барысаўна была лекарам, доктарам навук, прафесарам, у СССР працавала спецыялістам па хірургіі рака малочнай залозы. А малодшы сын пісьменніка Аляксей Кампа-Палявы чалавек даволі вядомы ў Расіі і ЗША. Значыцца ў спісе самых уплывовых выхадцаў з СССР як прафесар універсітэта Паўночнай Караліны, псіхіятр-нарколаг.
Жонка Юлія працавала настаўнікам рускай мовы і літаратуры. Яе вучнямі былі і сыны. Мамай яна была клапатлівай, а вось выкладчыкам строгім. Сын Аляксей узгадвае ў інтэрв'ю, што больш за ўсё баяўся пачуць ад маці фразу:
"Ты знерваваў бацькі".Таксама сын успамінае часта аб знакамітых гасцях у доме бацькоў. Да пісьменніка палявога прыязджаў Фідэль Кастра, прэзідэнт В'етнама Хо Шы Мін і знакаміты Ракфелер з дачкой. Госці пакідалі пару радкоў у кнізе з хатнім назвай "Алешечник" - пісалі добрыя навучанні сыну пісьменніка.
смерць
Памёр Барыс Мікалаевіч Палявы ў 1981 годзе 12 ліпеня і быў пахаваны на Новадзявочых могілках у Маскве.
Пасля смерці пісьменніка ў 1983 годзе ў Цверы ў гонар яго імя была названая вуліца. А ў 2006 годзе была ўсталявана мемарыяльная дошка на доме, у якім ён жыў.
творы
- 1927 - "Мемуары вашывага чалавека"
- 1940 - "Гарачы цэх"
- 1947 - "Аповесць пра сапраўднага чалавека"
- 1948 - "Мы - савецкія людзі"
- 1950 - "Золата"
- 1952 - "Сучаснікі"
- 1956 - "Амерыканскія дзённікі"
- 1959 - "Глыбокі тыл"
- 1961 - "Наш Ленін"
- 1962 - "На дзікім Бреге"
- 1967 - "Доктар Вера"
- 1973 - "Да Берліна - 896 кіламетраў"
- 1974 - "Гэтыя чатыры гады (у 2-х кнігах)"
- 1978 - "Сілуэты"
- 1980 - "Самыя памятныя"