Гісторыя персанажа
Шарлатан і сквапны чалавек Дурамар з казкі аб захапляльных прыгоды Бураціна ўваходзіць у квартэт галоўных адмоўных герояў. Прадавец п'явак - выдатны маркетолаг ў сферы фармакалогіі. І гэта яго адзіны талент.Гісторыя стварэння
Перакройваючы на новы лад чароўную аповесць італьянскага пісьменніка Карла Коллоди «Прыгоды Пінокіё. Гісторыя драўлянай лялькі », Аляксей Талстой пакінуў толькі ідэю арыгінала. Казка «Залаты ключык, або Прыгоды Бураціна» атрымалася зусім не падобнай на заморскі крыніца, як наборам герояў, так і сюжэтнымі лініямі.
Частка персанажаў пісьменнік хоць і запазычыў у еўрапейскага калегі, аднак змяніў іх да непазнавальнасці. Так, Бураціна зроблены з палена, як і Пінокіа, але па знешнасці і характары мала нагадвае свайго папярэдніка. У "рускага" хлопчыка не расце нос ад хлусні, а ад вясёлых выхадак не залежаць вынікі прыгод. Некаторыя героі - і зусім плён уяўлення Аляксея Мікалаевіча. Да іх ставяцца, напрыклад, Карабас-Барабас i П'еро. Дурамар - таксама выключна аўтарская задумка.
Прататыпам Дурамара прынята лічыць дзівакаватага сучасніка Аляксея Талстога. У канцы 19 стагоддзя ў Маскве пасяліўся доктар-француз Жак Булемард, які ўжываў нестандартны ў тыя часы метад лячэння. Лекамі ад 100 хвароб лекар лічыў п'явак.
Гэтых непрыемных чарвякоў пацешны стары ў летнюю пару ўласнаручна лавіў на балоце, надзяваючы ў доўгі балахон, які ратуе ад камароў, - у такім адзенні яго даўгавязая фігура набывала камічнасць.
Незвычайны вонкавы выгляд нязменна прыцягваў увагу дзятвы, за што дзеткі, перайначыў прозвішча доктара, дражнілі яго Дурамарам. Мужчына стаў сапраўднай гарадской славутасцю і сталым госцем свецкіх салонаў: публіка заходзіліся ад смеху, калі Жак паказваў на сабе правілы лячэння п'яўкамі.
Зрэшты, частка даследчыкаў творчасці Талстога ўпэўненая, што дэталі аповесці - гэта пародыя на выліўся ў пачатку 20 стагоддзя супрацьстаянне двух тэатраў і рэжысёраў Канстанціна Станіслаўскага і Усевалада Меерхольда.
Дурамар ужо вельмі нагадвае па вонкавым выглядзе памочніка Мейерхольда Уладзіміра Салаўёва, які хаваўся за псеўданімам Вольдемар Люсциниус, - такі ж худы, высокі і носіць даўгакрылы паліто. Згодна з гэтай аналогіі адгадваецца і значэнне слова «Дурамар»: нібыта яно адбылося ў выніку зліцця імя Вольдемар і крыўднага «дурань».
Сёння слова «Дурамар» стала намінальным для людзей, якія любяць пакачацца дурака, тлумяць навакольным галаву, «мучацца бессэнсоўнай дурам».
Вобраз і сюжэт
Ліслівіў падхалім Дурамар з «Бураціна» у дасканаласці валодае майстэрствам продажаў. Герой ловіць у забалочаных сажалках п'явак і рэкламуе іх лячэбную сілу хворым. Этыка для персанажа - рэч невядомая, лекар не бачыць хісткіх межаў паміж дабром і злом, ставячы на першае месца служэньне тым больш, хто мацней.
Для іх ён гатовы аказаць пасільныя паслугі, не грэбуючы здзейсніць подласць. Аднак ні адна справа не берэт пад сваё кіраўніцтва - Дурамар безынициативен і адрозніваецца жалезабетонных спакоем. Лаканічную ацэнку гэтаму агіднаму персанажу даў П'еро ў сваім вершы, дзе называе яго «пачварнага малпу».
У казцы Аляксея Талстога лавец п'явак пакораны волі Карабаса-Барабаса і не забывае лісліва адзначаць: «Рады вам служыць». Дырэктар лялечнага тэатра хоць і карыстаецца паслугамі сумнеўнай доктара, але спецыфіка лячэння наводзіць на барадача жах.
Паслугач і даносчык аказваецца да таго ж здраднікам: калі запахла смажаным і стала зразумела, што Карабас пераможаны, Дурамар імгненна пераходзіць на бок ўчорашняга суперніка. Прадавец п'явак папрасіўся на службу да таты Карла ў новы тэатр, аднак аўтар творы так і не адкрыў таямніцу - паверылі раскаяўся гнюса ці не.
У казцы Дурамар з'яўляецца толькі на пяты дзень (увесь сюжэт заняў шэсць дзён). Які ўцёк з Краіны Дурняў Бураціна па шляху сустрэў П'еро, які таксама збег, але з тэатра. Аказалася, што ўначы сумная лялька падслухала размову гаспадара храма Мельпамены з Дурамарам. Прадавец п'явак распавёў пра залаты ключык, якія спачываюць на дне сажалкі ў чарапахі Тарцілы.
Пасля сутычкі з Бураціна Дурамар адклеіў ад дрэва бараду Карабаса-Барабаса і адправіўся з ім у харчэўню «Тры келбы». Грунтоўна павячэраўшы, яны планавалі зладзіць пагоню за якія ўцяклі лялькамі.
Калі дарогу амаль выратаваным героям заступіў квартэт у складзе Карабаса, лісы Алісы, ката Базіліо і Дурамара, на дапамогу прыйшоў тата Карла. Гандляр балотнымі стварэннямі падаўся назад і зваліўся з горкі ў сваю стыхію - жабіны сажалка.
Акцёры і ролі
Персанажы твора Талстога ажылі дзякуючы савецкай кінаіндустрыі, ды і сёння рэжысёры не перастаюць звяртацца да сюжэту казкі, каб парадаваць гледача яркімі праектамі.
Творчую скарбонку рэжысёра Аляксандра Птушко ўпрыгожвае незвычайная пастаноўка «Залаты ключык». У фільме 1939 года задзейнічаны як лялькі, так і акцёры, пераапранутыя ў «лялечныя» касцюмы. Экранізацыя характэрная яшчэ і тым, што над сцэнаром працаваў сам Аляксей Талстой. Дурамара ў гэтай карціне сыграў Сяргей Марцінсан.
Знакавая экранізацыя належыць «пяру» рэжысёра Леаніда Нячаева - двухсерыйны музычны фільм «Прыгоды Бураціна» стаў сенсацыяй у 1976 годзе. Галоўных зладзеяў геніяльна згулялі Уладзімір Этуш (Карабас-Барабас), Ралан Быкаў (кот Базіліо) і Алена Санаева (ліса Аліса).
Пад апісанне кніжнага Дурамара ідэальна падышоў Уладзімір Басоў - такі ж худы і цыбаты. Хоць яму ўдалося дадаць герою кранальныя рысы. А як акцёр праспяваў «Песню Дурамара», створаную на музыку Аляксея Рыбнікава і словы Юрыя Энціна! Сёння расійскія гледачы жартуюць, што гэта кампазіцыя магла б служыць гімнам распаўсюджвальнікаў БАДаў.
З канца 90-ых гадоў прыгоды драўлянага хлопчыка сталі асновай для фантазій рэжысёраў шоу-праектаў. Дзіўную інтэрпрэтацыю казачнага сюжэту падарыў тэлегледачу Дын Махаматдинов. У фільме «Найноўшыя прыгоды Бураціна» драўляны хлопчык раптам ператварыўся ў дзяўчыну-спявачку (Крысціна Арбакайтэ), Карабас стаў крымінальным аўтарытэтам (Багдан Цітамір), а Дурамар - прадзюсарам (Аркадзь Укупнік).
У навагоднім мюзікле «Залаты Ключык», які забаўляў гледачоў канала «Расія-1» у 2009 годзе, у Дурамара пераўвасобіўся Яфім Шыфрын.
Пиявочник з'яўляецца таксама ў двух мультфільмах. У маляваны карціне «Прыгоды Бураціна» (1959) персанаж кажа голасам Рыгора Шпігеля. У 2013 годзе мультыплікатар Кацярына Міхайлава стварыла працяг савецкага мульціка, назваўшы яго «Вяртанне Бураціна». Па аўтарскай задумцы, героі апынуліся ў сучаснай Маскве, пры гэтым частка персанажаў змяніла імёны і нават заняткі. Напрыклад, Дурамара цяпер называюць Маредур - былы шарлатан-пиявочник пакінуў пры сабе сачок і зарабляе адловам цацак. Агучыў антаганіста акцёр Барыс Смолкін.
цытаты
«А я тут ні пры чым. Зусім тут ні пры чым! Оп! Аўт! »« Яшчэ пяць тысяч вёдраў, і лічыце, шаноўны, што ключык ў вас у кішэні! »« Смачна есці, сіньёр! Клянуся п'яўкамі, спагецці прыгожая! »« Што ты нарабіла, стары плывучы чамадан! »« Карабас: - Там нешта беленькае чарнеецца.Дурамар: - Там нешта чорненькі бялеецца ».