біяграфія
Група «Белы арол» з'явілася на расійскай эстрадзе ў 1997 годзе, але за час існавання групы іх песні не страцілі актуальнасці.
Галоўнай тэмай творчасці музычнага калектыву застаюцца тонкасці ўзаемаадносін паміж мужчынам і жанчынай. Любоўная лірыка гурту «Белы арол» напоўнена пяшчотай, павагай да партнёра, цеплынёй.
Гісторыя стварэння і склад
У 1997 годзе расійскі музыкант і прадпрымальнік Уладзімір Жачко стаў заснавальнікам новай музычнай групы «Белы арол». Да пачатку музычнай кар'еры Жачко, былы супрацоўнік тэлестудыі «Астанкіна», канцэртны дырэктар, ў 1991 годзе заснаваў маркетынгавае агенцтва «Прэм'ер СВ» сумесна з партнёрам па бізнесе Сяргеем Лісоўскім. Улічваючы інфармацыйны вакуум у сектары рэкламы ў Савецкім Саюзе ў перыяд развалу, Уладзімір стаў паспяховым бізнэсмэнам, імкліва асвоіўшы новую нішу.
Сам Жачко у інтэрв'ю распавядае аб тым, што стварэнне музычнай групы стала следствам яго капрызе, а не старанна прадуманым новым бізнес-праектам. Спачатку Уладзімір арганізаваў часопіс ( «ТВ-Парк» і іншыя), а затым мужчыну захацелася спяваць. Разважаючы над назвай новага музычнага праекта, Уладзімір як заснавальнік рэкламнага агенцтва ужыў крэатыўны патэнцыял супрацоўнікаў агенцтва.
Бізнесмену хацелася, каб назва была душэўным і з пэўнай доляй гумару. Як раз у той перыяд агенцтва «Прэм'ер СВ» скончыла рэкламную кампанію для брэнда гарэлкі з назвай «Белы арол», відэаролікі для якой распрацоўваў расійскі рэжысёр, акадэмік Юрый Вячаслававіч Грымов. Дзякуючы таленту Грымова рэклама атрымалася насычанай гумарам, яркай і запамінальнай, што забяспечыла папулярнасць брэнду. Так Жачко і падабраў патрэбнае назву для сваёй групы.
Уладзімір Жачко выступаў у ролі саліста ў працягу 2 гадоў (з 1997 па 1999). Менавіта яго аксамітны, які бярэш за душу тэмбр гучаў у кампазіцыях, якія прынеслі папулярнасць групе: «Як чароўныя ў Расіі вечара» і «Таму што нельга быць прыгожай такой». Хоць сам Уладзімір казаў, што не мог якасна праспяваць ніводнай песні, ды і ў студыю гуказапісу прыходзіў не раз у нецвярозым стане, усім сваім выглядам даючы зразумець несур'ёзнае стаўленне да групы.
Тым не менш, песні ў яго выкананні атрымалі тытул несмяротных шлягераў, а музычная кампазіцыя «Як чароўныя ў Расіі вечара» трапіла ў Кнігу рэкордаў Гінеса за «самае масавае калектыўнае выкананне".
Як і казаў ў 1997 годзе Жачко, музыка стала для яго пястотай, капрызам, таму ў 1999 годзе ён пакінуў групу, а салістам стаў Міхаіл Файбушевич, які выступаў у «Вясёлых рабятах». Але і ён праз год пакінуў калектыў.
У 2000 годзе на месца саліста прыйшоў акцёр тэатра і кіно Леанід Лютвинский. Леаніда шматлікія прыхільнікі, а дакладней прыхільніцы прызнаюць найбольш прывабным і харызматычным салістам за перыяд існавання музычнага калектыву.
Згодны з меркаваннем прыхільнікаў і арганізатары канцэртаў: Лютвинский не пакутаваў зорнай хваробай, згаджаўся на любыя ўмовы пражывання, інтэрв'ю, фотасесіі, часта і з задавальненнем раздаваў аўтографы. У 2006 годзе Леанід прыняў рашэнне пакінуць групу і паспрабаваць свае сілы ў сферы кінаіндустрыі.
Да гэтага часу Жачко ўжо пераехаў жыць за мяжу, спыніўшы свой выбар на Францыі. У пачатку 2000-х гадоў ён перажыў асабістую трагедыю - у аўтакатастрофе загінула адзіная дачка прадпрымальніка Надзея. Першы час Жачко думаў нават пра самагубства, ад якога яго ўтрымала жонка. Затым ён вырашыў пачаць новае жыццё. Яго біяграфія ўжо не была ранейшай, але Уладзімір працягваў курыраваць справы групы.
Аляксандр Ягья прыйшоў у «Белы арол» ў 2006 годзе, стаўшы салістам і гуляючы на саксафоне. У перыяд з 1999 па 2000 гады ў складзе групы праходзілі пастаянныя замены: 11 чалавек, пачынаючы з музычнага кіраўніка і гукарэжысёра і заканчваючы гітарыстамі і бэк-вакалістамі, прыходзілі і неўзабаве пакідалі калектыў, сярод якіх апынуўся і знакаміты кампазітар Сяргей Бойка. У 2010 годзе ў гурт прыйшоў экс-вакаліст гурта «Зямляне» Андрэй Храмаў, але і ён ў 2016 годзе паміж «Белым арлом» і сольнай музычнай кар'ерай абраў апошні варыянт.
музыка
Першапачаткова група «Белы арол» задумвалася Уладзімірам Жечковым, аматарам праспяваць у караоке, як калектыў, які выступае ў стылі шансон. Пазней у рэпертуары калектыву сталі ўсё часцей з'яўляцца кампазіцыі ў жанры поп-рок.
Прэзентацыя праекта «Белы арол» прайшла ў 1997 годзе, але аж да навагодняй тэлепраграмы на Першым канале ў 1999 годзе, акрамя чароўнага мужчынскага голасу, пра калектыў ніхто нічога не ведаў. Паводле задумы Жечкова «Белы арол» быў групай-зданню, нейкім віртуальным праектам. Публіка не бачыла нават фота выканаўцаў, хоць у кліпах з'яўляліся розныя намёкі на выканаўцу песень, напрыклад, яго любімая куртка з ініцыяламі ВЖ.
Інтрыга стала своеасаблівым маркетынгавым ходам, які прыцягваў слухачоў і ўздымаў рэйтынгі. Пры гэтым за першыя два гады існавання калектыву было створана дзевяць кліпаў на песні «Я цябе губляю», «А я цябе памятаю», «Я па табе сумую», «Я куплю табе новае жыццё» і іншыя. Некаторыя відэа здымаліся ў парадыйным ключы, паўтараючы сюжэты і візуальныя прыёмы кліпмэйкераў Джорджа Майкла, групы Roxette. Адзін час на «Белы арол» пасыпаліся нават абвінавачванні ў плагіяце, што толькі дадавала цікавасці ў публікі да творчасці музыкаў.
У гісторыі групы менавіта першыя некалькі гадоў сталі часам творчага ўздыму, які прывёў да усерасійскай славе. Нягледзячы на тое, што «Белы арол» рэдка трапляў у айчынныя хіт-парады, музыка гурта стала самай «пиратируемой» з існуючых на той момант творчых калектываў.
Толькі ў 1999 годзе ў рамках навагодняга тэлевізійнага шоу Уладзімір ўпершыню выступіў на сцэне. Лічыцца, што гэты год стаў пікам у музычнай кар'еры «Белага арла», таму адразу пасля святкавання новага года Уладзімір стаў падбіраць удзельнікаў для маючага адбыцца гастрольнага тура. Сам Жачко да таго часу ўжо не хацеў выступаць на сцэне, і на месца саліста прыйшоў Міхаіл Файбушевич. У той час Міхаіла ведалі як выканаўцы шансона і аўтара тэкстаў хітоў у выкананні Сафіі Ратару і іншых зорак расійскай эстрады.
Па выніках працы кіраўніцтва групы прыняло рашэнне аб неадпаведнасці Файбушевича прынятай канцэпцыі саліста «Белага арла» і яго замянілі на акцёра Леаніда Лютвинского, а голасам «Белага арла» зноў стаў Уладзімір Жачко. У гэты перыяд музычны калектыў запісаў ўсяго 1 альбом пад назвай «Добры вечар».
У пачатку 2000-х з'явіліся кліпы на песні «Я адзін і ты адна», «А ў чыстым полі". Другое відэа было прадстаўлена ў праграме «Кагадзе», прысвечанай трагедыі 11 верасьня 2001 году ў Нью-Ёрку. Песня стваралася на адным дыханні і была прысвечана ваеннай тэматыцы. У 2005 годзе выйшаў зборнік «Спяваю, што хачу», куды ўвайшлі трэкі «Дождж над Касабланкай», «Мая добрая», «Калі ты вернешся».
З 2006 па 2010 гады вакалістам гурта стаў Аляксандр Ягья, які запомніўся прыхільнікам па выкананай ім песні «Я думаў, вы шчаслівая» (поўная назва «А я вось думаў, вы шчаслівая»). З яго ўдзелам былі запісаныя музычныя кампазіцыі для альбома «Як мы любім". Колькасць кліпаў пашырылася да 19 дзякуючы відэаролікам «Дождж змывае ўсе сляды», «Святая, ганарлівая, прыгожая», «Непаўторная».
У 2010 годзе адбыўся канфлікт паміж Аляксандрам і кіраўніцтвам калектыву. Прычынай стаў той факт, што саліст «Белага арла» паралельна з канцэртамі групы выступаў сольна з тым жа рэпертуарам.
Спрэчкі з нагоды выканання на канцэртах музычных кампазіцый, не маючы на тое правоў, вакол групы «Белы арол» ўзнікалі заўсёды. Так, перыядычна калектыву прыпісваецца песня "Адзінокая ваўчыца», якая на самой справе належыць Аляксандру Дабранравава. А «Белы арол» часам сапраўды выконваў гэтую песню на сваіх канцэртах, што не адпавядае дзейснаму заканадаўству Расійскай Федэрацыі.
Тым не менш, за час свайго існавання ў розных складах група дасягнула значных поспехаў, сабраўшы шэраг прэстыжных музычных прэмій (у тым ліку і «Залаты грамафон»), выпусціла 9 альбомаў. Рэпертуар гурта «Белы арол» шырокі. У яго, па падліках саміх музыкаў, уваходзяць 200 песень, з якіх свабодна збіраецца да 10 канцэртных праграм.
У 2016 годзе ў Ізраілі адбыліся чарговыя гастролі групы «Белы арол». Тут расійскіх музыкаў былыя суайчыннікі заўсёды прымаюць цеплыню і чакаюць з нецярпеннем выступленняў ўпадабаных выканаўцаў. Такая папулярнасць захоўваецца з пачатку 2000-х гадоў, у той час артысты збіралі пляцоўкі па 300 тыс. Гледачоў.
«Белы арол» цяпер
Шматкроць змяняецца склад удзельнікаў групы «Белы арол» цяпер ўключае Дзяніса Касякін (саліст), Ігара Туркіна, Аляксандра Ленскага, Вадзіма Винцентини, Ігара Черевко, Юрыя Голубева, Стаса Міхайлава.
Калі ў ліпені 2017 года ў невялікім гарадку Житикара (Казахстан) група паднесла сюрпрыз сабралася публіцы, асобна прадставіўшы саліста на бэк-вакале па імі Стас Міхайлаў, гледачы не маглі стрымаць захаплення. Але неўзабаве высветлілася, што Стас з «Белага арла» хоць і поўны цёзка знакамітага спевака, але ўсё ж зусім іншы чалавек.
Гурт гастралюе па тэрыторыі Расіі і блізкага замежжа: у канцы 2017 года музыкі наведалі Сарапул (Удмуртыя), Назарово (Краснаярскі край), Талін (Эстонія). Фота з праведзеных канцэртаў і камерцыйныя прапановы кіраўніцтва групы публікуе на афіцыйным сайце. Да канцэртам, якія праходзілі ў Краснаярскім краі, музыканты прымеркавалі правядзенне інтэрнэт-акцыі, накіраванай на павышэнне ўзроўню бяспекі дарожнага руху.
Дзеля канцэртнага юбілейнага тура, які адбыўся ў верасні 2017-га, з Парыжа прыбыў Жачко, каб выканаць ўпадабаныя гледачамі хіты, як гэта было 20 гадоў таму. У гэтым жа годзе музыкі сталі гасцямі праграмы «Жывая струна», якая транслюецца на радыё «Шансон».
Дыскаграфія
- 1997 - «Птушка высокага палёту»
- 1998 года - «Таму што нельга быць прыгожай такой»
- 1999 - «З высокіх гор спускаецца туман»
- 2000 - «Добры вечар»
- 2005 - «Спяваю, што хачу»
- 2007 - «Як мы любім»
- 2009 г. - «Як чароўныя ў Расіі вечара» (Live)
- 2011 - «На краю»
- 2011 - "Не апошні»
кліпы
- 1997 - «Я цябе губляю»
- 1998 года - «Таму што нельга быць прыгожай такой»
- 1998 года - «Як чароўныя ў Расіі вечара»
- 1998 года - «Маё каханне - паветраны шар»
- 1998 года - «Я куплю табе новае жыццё»
- 2001 года - «А ў чыстым полі"
- 2007 - «Дождж змывае ўсе сляды»
- 2008 - «Святая, ганарлівая, прыгожая"
- 2009 г. - «Налева-налева»
- 2010 - «Выспа»
- 2011 - «губляюцца»
- 2011 - «На краю»