біяграфія
Імя Людмілы Крылова сёння памятаюць нешматлікія. Заваяваўшы сэрцы гледачоў у канцы 50-х, яна не змагла ўтрымацца ў зеніце акцёрскай славы. Здымалася часта, але гуляла другарадных, малаважных гераінь. Нягледзячы на згуляныя ролі, для многіх акторка засталася першай жонкай Алега Табакова.Дзяцінства і юнацтва
Раннія гады акторка ўспамінае з горыччу. У 1947 году памерла маці. Васьмігадовая дзяўчынка цяжка пагадзілася з гэтай стратай. Доўга чакала вяртання маці, адмаўляючыся верыць у тое, што больш не ўбачыць яе.
Людміла паступова пачала задумвацца пра прыладу свету, пра сэнс жыцця, пра немагчымасць існавання без каханага чалавека. Адказы на свае пытанні будучая актрыса шукала ў кнігах. Бацька зарабляў мала. Літаратуру не купляў. Дзяўчынка, прыхільнасцяў да чытання, стала наведваць гарадскую бібліятэку.
Людміла разам з сяброўкай наведвала драматычны гурток. Але аб кар'еры ў кіно не марыла. Да таго ж не валодала яркай кінематаграфічнай знешнасцю. У лёсе малады масквічкі вырашальную ролю адыграла нязначную падзею. Ужо будучы старшакласніцай, на сцяне дома культуры яна аднойчы ўбачыла афішу спектакля моднага ў той час «Сучасніка».
Невядома, як склаўся б жыццё Крылова, каб не пастаноўка п'есы «Вечна жывыя". Людміла заканчвала школу, а ў выбары будучай прафесіі яшчэ не вызначылася. Пасля наведвання «Сучасніка» вырашыла працягнуць адукацыю, паступіўшы ў тэатральную ВНУ. Шчэпкінскага вучылішча яе прыцягвала зусім не спробай спазнаць мудрасьці сцэнічнага мастацтва. Яе заваяваў светлавалосы акцёр, які выконваў ролю Мішы ў спектаклі па п'есе Віктара Розава. Гэта быў Алег Табакоў.
Мара аб сустрэчы з маладым чалавекам стала пуцяводнай зоркай у жыцці будучай актрысы. Людміла з лёгкасцю паступіла ў Шчэпкінскага вучылішча. Веніямін Цыганкоў, набірае курс, шукаў акторку-травесці. Мініяцюрная абітурыентка ростам 160 см падыходзіла на ролю хлопчыка ў спектаклі «Адна ноч». Дзяўчына паступіла ў вучылішча і ўжо на першым курсе гуляла ў пастаноўцы.
фільмы
Крылова не было і дваццаці, калі яна ўпершыню апынулася на здымачнай пляцоўцы. Дэбютную ролю акторка выканала ў фільме, заснаваным на біяграфіі Леніна. Праз год акторку запрасілі здымацца ў кінастужцы «Добраахвотнікі». Пачуўшы пра тое, што аднаго з герояў гуляе Табакоў, яна неадкладна прыняла прапанову. Пазней аказалася, што артыст, да таго часу папулярны і ў гледачоў, і ў тэатралаў, адмовіўся ад ролі. Здымацца ўсё ж прыйшлося.Другая кінастужка ў фільмаграфіі Крылова ўяўляе сабой рамантычнае апавяданне пра падзеі 30-х гадоў. Маладых, поўных надзей камсамольцаў ў карціне, якая выйшла ў 1958 годзе, згулялі Міхаіл Ульянаў, Леанід Быкаў і іншыя зоркі савецкага кіно. Крылова выканала ролю лётчыцы-парашутысткі.
Сустрэцца з Табаковым юнай акторцы давялося толькі на пачатку 60-х. Людміле патэлефанаваў знаёмы рэжысёр і папрасіў прыйсці на пробы. Здымалі кінастужку «Молада-зялёна». У галоўнай ролі Табакоў. Акцёр праявіў пераборлівага ў выбары партнёркі. Яго не задавальняла ні адна з прапанаваных кандыдатур. Да таго часу, пакуль рэжысёр не паказаў фота юнай Крылова. У гэтым фільме акторка згуляла другарадную ролю. Але пагадзілася яна на здымкі ў кінастужцы «Молада-зялёна», вядома, з-за Табакова.
Самая яркая ролю Крылова адбылася ў меладраме «Аднагодкі». Вобраз легкадумнай, эмацыйнай Светы праславіў Людмілу Іванаўну. Гераіня Крылова заканчвае школу, правальвае уступныя экзамены ў ВНУ. Але не прызнаецца ў гэтым ні сяброўкам, ні родным. Кожны дзень дзяўчына адпраўляецца нібыта на вучобу. У рэчаіснасці жа праводзіць час у кампаніі такіх жа лайдакоў. Так працягваецца да таго часу, пакуль у жыцці Светы не адбываецца трагедыя: бацька, даведаўшыся пра аморальном абліччы дачкі, памірае ад сардэчнага прыступу.
Праз два гады пасля прэм'еры «Аднагодкі» акторка згуляла ў карціне «Бітва ў дарозе». Партнёрам па здымачнай пляцоўцы зноў стаў Ульянаў. Адну з гераінь згуляла Наталля Фатеева. Карціна, як і многія іншыя фільмы тых гадоў, апавядае пра працоўным подзвігу радавых, але высакародных грамадзян.
У «Жывых і мёртвых» Крылова не хацела здымацца. Ролю Таццяны Аўсяннікавай здавалася ёй нецікавай. Але менавіта дзякуючы гэтай карціне артыстка ўпершыню пабывала за мяжой. Працяг «Жывых і мёртвых» - кінастужка «Адплата», якая выйшла ў 1967 годзе.
На гэтым знакамітыя ролі Людмілы Крылова сканчаюцца. З канца 60-х яна здымалася ў кіно рэгулярна, але цікавых прапаноў ад рэжысёраў атрымлівала ўсё менш. Апошні фільм з удзелам зоркі 60-х «Круты маршрут» выйшаў у 2008 годзе.
Асабістае жыццё
Раман з Табаковым пачаўся імкліва яшчэ на здымках карціны «Молада-зялёна». У Крылова меўся малады чалавек, але з ім яе звязвалі выключна платанічныя адносіны. Ужо праз некалькі дзён пасля знаёмства з Табаковым дзяўчына спыніла зносіны з няўдачлівым залётнікам. Бацьку абвясціла аб маючым адбыцца замужжы. У дыплёмным спектаклі Крылова гуляла, быўшы цяжарнай.
Першы час маладыя жылі ў камунальнай кватэры. Людміла кожны дзень гуляла ў тэатры, тым не менш паспявала ўладкоўваць побыт. Сын Антон нарадзіўся ў Саратаве, на малой радзіме Табакова. Пазней на свет з'явілася дачка Саша.
Дзяцей нярэдка даводзілася браць з сабой на гастролі. Бацькі былі ўпэўненыя, што і Антон, і Аляксандра стануць акцёрамі. Сын пачаў здымацца яшчэ ў дзяцінстве, але пазней кінематографу палічыў за лепшае рэстаранны бізнэс. Аляксандра згуляла ўсяго ў чатырох фільмах. Нягледзячы на тое, што дзяўчыне праракалі бліскучае будучыню, яна адмовілася ад кар'еры ў кінематографе. Згодна з распаўсюджанай думцы, гэта была своеасаблівая рэакцыя на развод бацькоў.
У 1981 году Табакоў залічыў на свой курс 16-гадовую Марыну Зудзіна. Дзяўчына, як і іншыя студэнткі, была закахана ў знакамітага педагога. Але тады гэта было хутчэй захапленне перад незвычайным акцёрскім талентам.
У сярэдзіне 80-х пра асабістае жыццё Табакова загаварылі калегі, студэнты, журналісты. Імкліва распаўсюджваліся чуткі пра раман масцітага педагога з пачаткоўкі актрысай. Чуткі аказаліся праўдай. Аднак Табакоў доўга не адважваўся сысці з сям'і, баючыся траўмаваць дзяцей. Ён падаў на развод толькі ў 1994 годзе. У акцёрскім асяроддзі ўчынак Алега Паўлавіча многія не адобрылі, абураны быў паводзінамі калегі і народны артыст СССР Алег Яфрэмаў. Адкрыта ён сваё меркаванне не выказваў, аднак у сітуацыі, якая склалася Алег Мікалаевіч прыняў бок Крылова.
Людміла Іванаўна праз гады пасля растання распавяла ў інтэрв'ю, што для яе непрымальны быў сам факт здрады, якое, па яе словах, з'яўляецца куды больш глыбокім паняццем, чым здрада.
Дзеці і былая жонка заснавальніка «Табакеркі» адрэагавалі на развод вялікі крыўдай. Антон Табакоў прызнаўся, што не мог дараваць папу, але век перамог эмоцыі, і згубленая сувязь аднавілася.
Пасля таго, як Алега Паўлавіча не стала ў 2018 годзе, Антон адчуў шкадаванне аб тым, што на час выкрасліў бацькі са свайго жыцця і ня памірыўся з ім раней. Людміла Іванаўна мужа не прабачыла, аднак на цырымоніі пахавання Табакова прысутнічала.
Хадзілі чуткі, што артыстка не кантактуе і з дачкой, але сітуацыя ішлі хутчэй наадварот. Аляксандра Табакова моцна змянілася пасля разводу бацькоў: вясёлая, жыццярадасная дзяўчына замкнулася ў сабе і перастала давяраць нават блізкім людзям, якія не падтрымліваючы кантакт ні з кім з сям'і. На цырымонію развітання з знакамітым бацькам Аляксандра таксама не прыйшла.
Людміла Крылова зараз
Актрыса вядзе адасобленую выяву жыцця. Цяпер яна не дае інтэрв'ю, пра адносіны з былым мужам не распаўсюджваецца. Зрэшты, Крылова, у адрозненне ад калег, і раней неахвотна гутарыла з журналістамі.У сілу сталага ўзросту акторка ў кіно ўжо не здымаецца. Аднак па-ранейшаму адданая роднаму тэатру, дзе і ў 2021 годзе працягвае выконваць ролі бабы Насці ў спектаклі «Круты маршрут» і Гликерии, бабулі Соф'і, у пастаноўцы Ягора Перагудава па творы лаўрэата «Рускага Букера" Алены Чыжоў «Час жанчын» пра Ленінградзе 50 -60-х гадоў.
фільмаграфія
- 1958 - «Апавяданні пра Леніна»
- 1958 - «Добраахвотнікі»
- 1959 - «Аднагодкі»
- 1962 - «Молада-зялёна»
- 1964 - «Жывыя і мёртвыя»
- 1965 - «Будуецца мост»
- 1967 - «Адплата»
- 1979 г. - «Ах вадэвіль, вадэвіль ...»
- 1984 - «Казкі старога чараўніка»
- 2008 - «Круты маршрут»