біяграфія
«Машына часу» - расійская рок-гурт, адна з доўгажыхароў на музычнай сцэне. За гады творчасці ўдзельнікі праекта паспелі запомніцца прыхільнікам не толькі яркімі хітамі, але і не менш уражлівымі канфліктамі ў камандзе. Нягледзячы на частыя змены складу, калектыў здолеў застацца на плаву.Гісторыя стварэння і склад
Гісторыя стварэння калектыва сыходзіць каранямі ў 60-я гады XX стагоддзя. На мяжы 1960-1970 гадоў на тэрыторыі СССР набіралі папулярнасць юнацкія і студэнцкія групы, пераймаў у сваёй творчасці, як правіла, брытанскім The Beatles і іншым легендарным музыкантам, якія гулялі ў жанры рок.
Вынікаючы такой тэндэнцыі, у 1968 годзе ў Маскве навучэнцы школы № 19 з паглыбленым вывучэннем англійскай мовы стварылі групу, у склад якой увайшлі чацвёра старшакласнікаў: Андрэй Макарэвіч, Міхась Яшын, Ларыса Кашперко і Ніна Баранава. Дзяўчыны спявалі, а хлопцы акампаніравалі ім на гітарах.
Рэпертуар маладых людзей, свабодна валодалі ангельскай мовай, складаўся з замежных знакамітых песень, з якімі яны выступалі ў сталічных школах і моладзевых клубах пад назвай The Kids. Аднойчы ў установе, дзе вучыліся дзеці, праходзіла выступ ВІА з Ленінграда "Атланты". Група мела ў сваім распараджэнні якаснае высакакласнае абсталяванне і бас-гітару, былую тады ў навіну. У перапынку ў «Атлантаў» Андрэй Макарэвіч з таварышамі выканалі некалькі ўласных музычных твораў.
У 1969 годзе быў арганізаваны першы склад «Машыны часу», куды ўвайшлі Андрэй Макарэвіч, Юры Барзоў, Ігар Мазаев, Павел Рубін, Аляксандр Іваноў і Сяргей Кавагоэ. Аўтарам назвы групы, гучалі тады Time Machines, стаў Юрый Іванавіч Барзоў, а Сяргей стаў ініцыятарам стварэння выключна мужчынскага калектыву - так нязменным вакалістам апынуўся Андрэй па мянушцы Макар.
На думку рабят, з'яўленне ў складзе Time Machines Кавагоэ дапамагло ім дамагчыся поспеху. У Сяргея, бацькі якога жылі ў Японіі, меліся сапраўдныя электрагітары, якія лічыліся дэфіцытнымі ў тыя часы ў Савецкім Саюзе, і нават невялікі ўзмацняльнік. Так гучанне песень праекта выгадна адрознівалася ад творчасці іншых музычных гуртоў.
У мужчынскім калектыве сталі ўзнікаць канфлікты, звязаныя з выбарам рэпертуару: Сяргей і Юрый жадалі граць «Бітлоў», але Макарэвіч настойваў на выбары кампазіцый менш знакамітых аўтараў. Сваю пазіцыю Андрэй аргументаваў тым, што праспяваць лепш ліверпульскай чацвёркі ў іх усё роўна не атрымаецца, таму Time Machines будуць мець «бледны выгляд».
У выніку спрэчкі, што ўзнікла калектыў раскалоўся: Барзоў, Кавагоэ і Мазаев выйшлі з праекту і пачалі працу пад назвай «Дюрапонские паровики», але поспеху не дамагліся, у сувязі з чым вярнуліся ў Time Machines.
Пасля выпуску дэбютнага альбома гітарысты Павел Рубін і Аляксандр Іваноў пакінулі групу. Да таго часу хлопцы скончылі школу і ўсур'ёз задумаліся ўжо не пра музыку, а пра атрыманне вышэйшай адукацыі. Юрый і Андрэй паступілі ў архітэктурны інстытут у Маскве, дзе пазнаёміліся з Аляксеем Раманавым (пазней выступаў у рок-групе «Уваскрасенне») і Аляксандрам Куцікава.
Апошні неўзабаве замяніў прызванага ў узброеныя сілы Мазаева ў складзе Time Machines, а Барзоў сышоў у групу Аляксея Раманава. Ударнікам стаў сцэнарыст і пісьменнік Максім Капитановский, які праз год таксама сышоў служыць у узброеныя сілы СССР.
Тады ж Сяргей Кавагоэ пачаў рыхтавацца да ўступных іспытаў у МДУ, з-за чаго рэгулярна прапускаў рэпетыцыі і адмяняў выступу, а Макарэвіч і Кутиков працавалі ў групе «Лепшыя гады». Уз'ядналіся ў 1973 годзе, хлопцы змянілі назву на больш звыклае слыху савецкіх людзей «Машына часу», а праз год Аляксей Раманаў стаў вакалістам сумесна з Макарэвічам.
Тады ж Кутиков сышоў з калектыву, Кавагоэ і Макар прапанавалі ўзяць у групу ў якасці бас-гітарыста Яўгена Маргуліса. Цікава, што новы музыкант, які валодаў характэрным «блюзавым» голасам, да прыходу ў «МВ» не ўмеў граць на прапанаваным прыладзе. Але гэта не збянтэжыла маладога амбіцыйнага выканаўцы - за кароткі час Маргуліс навучыўся майстэрску валодаць басам. Гэта дазволіла Макарэвічу цалкам перайсці на сола-гітару.
Праз 5 гадоў пасля канфлікту, звязанага з агульнай канцэпцыяй, склад «Машыны часу» ізноў памяняўся: вакалістам застаўся Макарэвіч, а акампаніравалі яму Аляксандр Кутиков, Валерый Яфрэмаў і Пётр Подгородецкий. У 1999 годзе Подгородецкий з-за праблем з наркотыкамі і парушэнняў дысцыпліны быў звольнены, а замяніў яго Андрэй Дзяржавін. Пазней да іх далучыўся Яўген Маргуліс.
У наступныя гады склад калектыву таксама неаднаразова мяняўся. Часта ў гастрольных турах гулялі сесійныя музыканты. У чэрвені 2012 года «МВ» пакінуў Маргуліс, паведаміўшы, што сыход выкліканы не канфліктнымі адносінамі з лідэрам групы, а жаданнем займацца сольным праектам.
У лютым 2015 года ў СМІ з'явілася інфармацыя аб новым разладзе ў бэндзе, звязаным з палітычнай сітуацыяй у суседняй Украіне. Праўда, чуткі пра тое, што калектыў распаўся, не пацвердзіліся. Шуміха паўстала з-за пазіцыі Андрэя Макарэвіча адносна канфлікту паміж Расіяй і Украінай.
Лідэр «МВ» прыняў бок апошняй, тым самым справакаваўшы небывалую па размаху цкаваньне, уключаючы байкот і зрыў выступленняў, а таксама фэйкавую паведамленне аб яго смерці. Алею ў агонь падліваў і сам артыст, летам 2015 года ён запісаў трэк «Сталі глістамі былыя браты мае». Пры гэтым музыкант катэгарычна абвяргае палітычны кантэкст кампазіцыі.
У верасні 2017 года Макарэвіч распавёў журналістам, што калектыў мае намер зноў аб'яднацца «залатым» складам, каб запісаць новы альбом. Але, на жаль прыхільнікаў, гэтага не адбылося. Пасля бяздольнай песні з'явіліся чуткі, што ў Макарэвіча успыхнуў канфлікт з Маргуліс. Неўзабаве Яўген паведаміў: з Андрэем Вадзімавіч ён не сварыўся, але творчасць апошняга настолькі ад яго далёка, што каментаваць яго не гатовы.
2017 год адзначыўся не толькі працяглымі гастролямі, але і, зноў жа, скандаламі з палітычнай падаплёкай. Так, Андрэй Дзяржавін падтрымаў афіцыйную пазіцыю Крамля па Крыме, у сувязі з чым апынуўся ў спісе артыстаў, якім забаронены ўезд ва Украіну. Сам жа Макарэвіч лічыў далучэнне Крыма анэксіяй, пра што неаднаразова выказваўся ў сваіх інтэрв'ю.
Па Украіне «Машына часу» гастралявала ў няпоўным складзе. У той жа час музыкі правялі шэраг канцэртаў ва ўкраінскіх гарадах, а яе лідэр Андрэй Макарэвіч адмовіўся каментаваць адрозненне ў палітычных поглядах музыкаў. Дарэчы, прадзюсер групы Уладзімір Барысавіч Сапуноў таксама падтрымаў пазіцыю Расійскай Федэрацыі. Аднак, мяркуючы па анкетах і фота на сайце «Машыны часу», кадравых перастановак у сувязі з палітычным светапоглядам на той момант не было.
Так працягвалася да восені 2017 года. Дырэктар і прадзюсар Уладзімір Сапуноў пасля 23 гадоў працы ў калектыве быў са сваёй пасады звольнены. Ён патлумачыў, што ў іх адбылася размова з Андрэем Макарэвічам, у якім той яму паведаміў: «Мы з вамі больш не працуем». Пры гэтым Сапуноў адзначыў, што ўдзячны калектыву: працуючы з ім, яму ўдавалася забыць пра сваю хваробу і адчуваць сябе шчаслівым. Тады ж у Сеткі з'явілася навіна, што Макарэвіч звольніў і Дзяржавіна, але гэтая інфармацыя на той момант не пацвердзілася.
5 мая 2018 года Сапуноў сканаў з прычыны працяглай хваробы, у экс-дырэктара «Машыны часу» была дыягнаставана анкалогія. У пачатку 2018 года стала вядома, што групу ўсё ж такі пакінуў Андрэй Дзяржавін, і, так як тэма ўжо даўно мусіраваліся СМІ, гэтая навіна прыхільнікаў не здзівіла. У інтэрв'ю, якое музыка даў у сакавіку, ён паведаміў, што прычынай сыходу стала скрыжаванне гастрольных графікаў. Справа ў тым, што Дзяржавін вырашыў адрадзіць свой калектыў - легендарны гурт 90-х «Сталкер».
У выніку на 2018 год у складзе групы «Машына часу» засталіся трое ўдзельнікаў - саліст Андрэй Макарэвіч, гітарыст Аляксандр Кутиков і бубнач Валерый Яфрэмаў. На месца клавішніка спачатку прыйшоў Аляксандр Лёвачкін, вядомы прыхільнікам расійскага рока як экс-музыкант «нюансаў», аднак выканаўца нядоўга пратрымаўся ў легендарнай групе.
музыка
Дэбютны альбом групы, якая працавала тады пад назвай Time Machines, выйшаў у 1969 году і насіў аналагічную назву. У яго ўвайшлі 11 англамоўных песень, якія істотна нагадвалі творчасць The Beatles. Пласцінка запісвалася дома: у цэнтры пакоя стаяў вакаліст Макарэвіч з катушечный магнітафонам з функцыяй запісу і мікрафонам, па перыметры памяшкання размясціліся музыканты. Бабіну з запісанымі песнямі хлопцы распаўсюджвалі сярод сяброў і знаёмых.Афіцыйны рэліз так і не адбыўся, але пазней музыканты зрэдку выконвалі кампазіцыю з Time Machines, якая завецца This Happened to Me. Яна ж ўвайшла ў альбом «нявыдадзеныя», выпушчаны ў 1996 годзе.
Да 1973 году, калі структура калектыву зведала значныя змены, а назва стала гучаць як «Машына часу», фармальна выступаў і народнай любові музыкам давялося чакаць яшчэ доўга. У 1973-м выйшаў зборнік «Мелодыя», дзе бэнд значыўся ў музычным суправаджэнні.
Перыяд 1973-1975 гадоў стаў найбольш цяжкім у гісторыі гурта: выступленняў практычна не было, хлопцы часцяком спявалі за пражыванне і харчаванне, не раз даводзілася шукаць новую базу для рэпетыцый, а лідэра «Машыны часу» выключылі з ВНУ, і ён уладкаваўся на службу ў Гипротеатр. Тады ж удзельнікам прапанавалі згуляць шэраг кампазіцый у фільме «Афоня», за што яны атрымалі прыстойны ганарар. Аднак у выніковай версіі кінастужкі засталася гучаць ўсяго адна песня «Ты ці я», затое назву «ВМ» мільганула ў тытрах.
У 1974 годзе «Машына часу» запісала кампазіцыю «Хто вінаваты», створаную Аляксеем Раманавым, якая, на жаль, была ўспрынятая крытыкамі як дысідэнцкая. Хоць, па словах аўтара, песня не несла ніякага патаемнага сэнсу і, тым больш, палітычнай падаплёкі.
У 1976 году калектыў выступіў на музычным фэсце «Талінскага песні моладзі», і неўзабаве іх песні напявалі ва ўсіх кутках Савецкага Саюза. Але праз 2 гады адбыўся скандальны інцыдэнт: на вядомым музычным фестывалі каманду назвалі палітычна нядобранадзейным, і хлопцаў адхілілі ад далейшых канцэртаў.
З тых часоў выступы музыкаў сталі нелегальнымі, але, па словах Кавагоэ, прыносілі нядрэнны даход. Аднак Андрэй Макарэвіч заўсёды імкнуўся вывесці групу на усерасейскае эстраду з закрытых выступаў у паўпадвальных памяшканнях, што паслужыла прычынай чарговага канфлікту з Сяргеем Кавагоэ.
Змяніўшы склад групы, Макарэвіч з дапамогай спецыяльна прызначанага партыйнага куратара ўсё ж такі здолеў вывесці «Машыну часу» на эстраду, і да пачатку 1980-х гадоў група выступала ўжо цалкам афіцыйна. На канцэртах, якія праходзілі ў перапоўненых залах, гучалі хіты «Паварот», «Пакуль гарыць свечка» і іншыя, якія не страцілі папулярнасці і цяпер.
Неўзабаве групу зноў чакаў непрыемны сюрпрыз ад уладаў СССР: творчасць музыкаў падвергнулася рэзкай крытыцы з боку афіцыйных асоб, але, да ўсеагульнага здзіўлення, прыхільнікі адстаялі права «Машыны часу» ажыццяўляць далейшую канцэртную дзейнасць. Усяго 250 тысяч лістоў ад фанатаў прыйшлі ў рэдакцыю «Комсомольской правды» ў падтрымку музыкаў.
Калектыў пачаў рэгулярна гастраляваць па краіне, што прынесла яму ўсесаюзную папулярнасць. Захапленне прыхільнікаў і ажыятаж, нараджаюцца на канцэртах, параўноўвалі з тым, што быў характэрны для бітламанам. Квіткі раскупляліся імгненна, а тыя, хто не паспяваў іх купіць, выламвалі дзверы канцэртных залаў. У 1982 годзе ў Штатах выпусцілі альбом «Паляўнічыя за поспехам».
Некалькі песень на пласцінцы апынуліся перайменаваны ( «Тры вокны», «Кафэ" Ліра "»). Пазней адбылося судовае разбіральніцтва за парушэнне аўтарскіх правоў. У тым жа годзе і на працягу наступных двух гадоў у СССР праводзілася кампанія па забароне работы самадзейных музычных калектываў. У спіс «нядобранадзейных» ўвайшлі і «машыністы».
У прэсе публікаваліся крытычныя артыкулы, якія даюць адмоўную ацэнку творчасці «МВ». Такія падзеі маглі прывесці да скасавання супрацоўніцтва групы з Расканцэрта, аднак публіка цалкам падтрымала любімых музыкаў - абышлося без наступстваў.
У 1986 годзе прайшло першае ў гісторыі гурта замежнае выступ на музычным фестывалі ў Японіі. У 1986-м выйшаў у свет «першы сапраўдны альбом» «Машыны часу». Як паказана на афіцыйным сайце гурта, ён быў вытканы з канцэртных фанаграм, а самі музыкі ўдзелу ў запісе не прымалі. Але нават у такім выглядзе прэзентацыя альбома «У добры час» стала вялікім крокам наперад для калектыву.
У 1991 годзе «Машына часу» разам з іншымі расійскімі рок-камандамі даў канцэрт «Рок на барыкадах», дэманструючы падтрымку новага ўрада краіны. Праз 3 гады каманда, акрамя іншых выступленняў, зрабіла юбілейнае шоў да 25-годдзя «МВ» на Чырвонай плошчы. Павіншаваць музыкаў прыйшлі іх калегі па творчым цэху: «Уваскрасенне», Nautilus Pompilius, «Недатыкальныя» і іншыя.
У 1998-м у «машыністаў» з'явіўся афіцыйны сайт, на якім прыхільнікі маглі пазнаёміцца з навінамі калектыву, дыскаграфія праекта і фота. У наступным годзе Макарэвіч з удзельнікамі адправіўся ў гастрольны тур «ХХХ гадоў», які завяршыўся яркім феерычным шоў у «Алімпійскім». Акрамя фанатаў гурта, у зале прысутнічалі вядомыя палітычныя дзеячы: Барыс Нямцоў, Анатоль Чубайс, Уладзімір Пуцін.
Праз дзесяцігоддзе, пасля чарады паспяховых выступаў у розных частках зямнога шара, «машыністы» паказалі прыхільнікам, што і ў 35-ы дзень нараджэння праекта поўныя творчых сіл і энергіі. У тым жа 2004-м на свет з'явіўся альбом «Машынальна». У 2007 годзе ў біяграфіі «МВ» адбылася важная падзея - выпуск дыска «Time Machine», які ствараўся ў студыі «Эбі-Роўд».
Чарада юбілейных тураў прадоўжылася і ў 2009 годзе. Да гэтай падзеі музыкі падрыхтавалі гастролі па 40 гарадах Расіі. Акрамя гэтага, выканаўцы здалёк зборнік «Машыны не паркаваць". А яшчэ праз 5 гадоў група пабіла уласны рэкорд, наладзіўшы ў «Лужніках» вялікая дабрачыннае шоу, на якім за 3 гадзіны выканалі 45 сваіх песень.
У 2018 годзе калектыў выступіў на музычным фэсце «хмельнае Фэст» у Мінску. Таксама ўпершыню за 5 гадоў яны наведалі Цюмень, дзе далі канцэрт «Заставайся сабой» у філармоніі. А ў лістападзе праект ўдзельнічаў у спектаклі «Квартэта І». Раней Андрэй Макарэвіч ўжо не аднойчы прымаў удзел у «Лістах і песнях ...», але сольна.
На гэты раз на тэатральнай сцэне з'явіўся ўвесь склад. У 2019 годзе гурту споўнілася 50 гадоў. У гонар юбілею музыкі вырашылі запрасіць вядомых расійскіх рэжысёраў, каб зняць кінаальманах «Машына [па-за] часу». Ён складаўся з кароткаметражных навел-замалёвак, аб'яднаных адной тэмай: песні «Машыны часу». Прыхільнікі ўбачылі куміраў у шоў «Вячэрні Ургант», дзе тыя падзяліліся з аўдыторыяй творчымі планамі і дэталямі мае быць юбілейнага канцэрта.
Група «Машына часу» цяпер
У 2020 годзе каманда працягнула творчасць. У чэрвені да Дня марака музыкі выпусцілі відэа на песню «Усе караблі сёння вернуцца дадому". У ліпені ў прэсе з'явілася інфармацыя пра тое, што «машыністы» працуюць над новай пласцінкай. Увосень прыхільнікі пачулі трэк пад назвай «У метры». Таксама на свет з'явіўся кліп на песню «Мы побач». Акрамя таго, навіны аб рабоце удзельнікаў працягнулі з'яўляцца і ў запісе «Машыны часу» у «Инстаграме».
Дыскаграфія
- 1986 - «У добры час»
- 1987 - «Дзесяць гадоў праз»
- 1987 - «Рэкі і Масты»
- 1988 г. - «У крузе святла»
- 1991 г. - «Павольная добрая музыка»
- 1992 - «Гэта было так даўно ... 1978»
- 1993 - «Пазаштатны командиръЗѣмли. Блюзы Эль-Мокамбо »
- 1996 г. - «Кардонныя крылы кахання»
- 1997 - «Адрыў»
- 1999 - «Гадзіннік і Знакі»
- 2001 года - «Месца, дзе святло»
- 2004 г. - «Машынальна»
- 2007 - «TimeMachine»
- 2009 г. - «Машыны не паркаваць»
- 2016 - «ВЫ»
- 2020 працэнта - «У метры»
кліпы
- 1983 - «У Нікіцкіх батанічным садзе»
- 1986 - «У добры час»
- 1988 г. - «Героі ўчорашніх дзён»
- 1988 г. - «All I Can Say is Hello»
- 1989 - «Марскі закон»
- 1991 г. - «Яна жадае (Зваліць з СССР)»
- 1993 - «Мой сябар лепш за ўсіх гуляе блюз»
- 1996 г. - «Паварот»
- 1997 - «Ён быў старэйшы за яе»
- 1997 - «Аднойчы свет прогнётся пад нас"
- 1999 - «Эпоха вялікі нялюбасці»
- 2001 года - «Месца, дзе святло»
- 2012 - «Пацукі»
- 2016 - «Аднойчы»
- 2017 - «Спявай»
- 2018 - «Заставайся сабой»
- 2019 - «Тое, што заўсёды з табой»
- 2019 - «Прачынаецца вецер»
- 2020 працэнта - «Усе караблі сёння вернуцца дадому»