біяграфія
Аляксандр Праханаў - вядомы расійскі публіцыст, літаратар. Адрозніваецца самабытнай манерай пісьма, своеасаблівых выкладу і моцнымі метафарамі ў тэкстах твораў.
Будучы дзеяч нарадзіўся зімою, 26 1938 году, у Тбілісі. У сваяках ў Аляксандра значацца малакане. У 1960 году юнак адвучыўся ў інстытуце авіяцыі ў сталіцы СССР. Затым стаў атрымліваць грошы, працуючы інжынерам у НДІ. Яшчэ ў навучальнай установе захапіўся напісаннем вершаў і празаічных твораў.
Два гады - з 1962 да 1964 - Аляксандр Андрэевіч быў лесніком у Карэліі, вадзіў экскурсіі ў Хібіны і ўдзельнічаў у раскопках у Туве. Тады ж пазнаёміўся з творчасцю Уладзіміра Набокава і Андрэя Платонава.
літаратура
Дэбютныя сачыненні літаратар публікаваў у газеце «Літаратурная Расея». Акрамя гэтага, нарысы выдаваліся ў часопісах «Кругагляд», «Сям'я і школа». У 1967 году поспехам у чытачоў карыстаўся апавяданне «Вяселле». Пасля гэтага працы юнага публіцыста прыцягнулі ўвагу людзей.
У 1971 году выйшла першая кніга Праханава «Іду ў шлях мой». Ўводны тэкст да працы напісаў Юры Трыфанаў. Праз год выходзіць наступны зборнік пісьменніка «Неапалімая колер". У 1972 году журналіст ўступіў у Саюз пісьменнікаў СССР. З 1985 года ён заступіў на пасаду сакратара Саюза. 1974 год адзначыўся выхадам чарговага сходу апавяданняў «жоўкне трава».
Дэбютны раман Праханава «Кочующая ружа» выйшаў у 1975 годзе. У творы стваральнік падзяліўся эмоцыямі ад паездак па Сібіры, Далёкім Усходзе і Сярэдняй Азіі. У гэтым тварэнні і наступных працах літаратар агаляў праблематыку грамадзян Савецкага Саюза.
З прыходам 80-х гадоў пісьменнік пачаў чыніць ў ваенным жанры з прымешкай палітыкі. Гэта было абумоўлена службовымі паездкамі Аляксандра Андрэевіча ў гарачыя кропкі. Напісаныя ў камандзіроўках нататкі прывялі да стварэння чатырох выданняў пад агульнай назвай «Гарачыя сады».
У 1986 годзе з-пад пяра Праханава выйшаў раман «Малюнкі баталіста». Персанажам літаратурнай працы стаў мастак, які адправіўся ў Афганістан захаваць ваюючых салдат. Сам веретенным імкнуўся убачыцца з сынам. У 1988 годзе ўбачыў свет раман «Шэсцьсот гадоў пасля бітвы». У працы апісваліся гісторыі байцоў пасля дэмабілізацыі.
У 1990 годзе ён удыхнуў жыццё ў газетнае выданне "День". Пасля здарэнняў 1993 года друк працы зачынілі за распаўсюд у артыкулах крайняга апазіцыйнага настрою. У лістападзе 1993 году заснавана газета «Завтра». На пасаду галоўнага рэдактара ўстаў Аляксандр Андрэевіч Праханаў.
Перу Аляксандра Праханава належыць «Семикнижие». Заключны раман серыі выйшаў ў 2002 годзе пад назвай «Спадар гексаген». Ён звярнуў на сябе ўвагу крытыкаў і грамадскасці. За складанне аўтар атрымаў прэмію «Нацыянальны бестселер». У цэнтры сюжэту апісвалася гісторыя змовы пры пераходзе ўлады ад дзейнага лідэра дзяржавы да пераемніку.
У 2011 годзе Праханаў звярнуўся да тэмы палітыкі. Выйшлі кнігі «Пуцін, у якога мы верылі» і «Рускі». У першым працы аўтар разважае, чаму прэзідэнт Расіі не стала сапраўдным нацыянальным лідэрам і ня зьдзейсьніў чаканыя народам пераўтварэнні. У другім працы героем рамана быў рускі чалавек, які ідзе трагічным рускім шляхам, але не які дазваляе абставінах збіць сябе са шляху.
Праз час Праханаў змяніў стаўленне да Пуціна. Ён заўважыў, што дзякуючы новаму кіраўніку краіны Расія вырасла "з мокрай бруднай лужыны". У тым жа годзе ён выпусціў ваенны раман «Попел».
У ім рэальнасць мяжуе з фантастыкай, калі герой выдаляецца ў вёску, каб напісаць рамантычнае сачыненне, па ходзе дзеяння пераўтворанае ў апісанне батальных сцэн будучай Афганскай вайны.
У ліпені 2012 года Уладзімір Пуцін выдаў Указ, у якім зацвердзіў членаў Савета па грамадскім тэлебачанні. Праханаў быў уключаны ў склад. У тым жа годзе літаратар выдаў «Хада рускай перамогі», што паказала на з'яўленне новага жанру ў творчай біяграфіі Праханава.
У 2014 годзе аўтар напісаў раман «Крым». Герой кнігі атаясамліваецца з новым жыццём паўвострава, якая пачалася ў Крыму пасля далучэння да Расіі. У 2016 годзе выйшла кніга «Новороссіі, крывёю умытаму». Раман стаў своеасаблівай летапісам апошніх падзей, якія адбыліся з Расійскай Федэрацыяй.
У 2017 годзе аўтар выдаў раман «Забіць калібры» пра мастака-рэстаўратара, які атрымаў здольнасці інтуітыўна адчуваць і пазбаўляць Расею і прэзідэнта ад сіл зла, якія жадаюць знішчыць кіраўніка і краіну. У тым жа годзе апублікаваў сатырычную брашуру «Рускі камень», створаную ў стылі абсурду.
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё публіцыста склалася паспяхова. Праханаў ажаніўся на Людміле Канстанцінаўне, пасля вяселля якая ўзяла прозвішча мужа. Ад каханай жанчыны ў пісьменніка з'явілася на свет трое дзяцей - адна дачка і двое сыноў. У 2011 годзе жонка Аляксандра Андрэевіча пайшла з жыцця.
Сыны літаратара сталі вядомымі людзьмі. Андрэй пайшоў па слядах бацькі і стаў публіцыстам. З'яўляецца рэдактарам інтэрнэт-канала "День". Васіль заняўся фатаграфаваннем і паралельна стаў аўтарам-выканаўцам.
У 2014 годзе Праханаў напісаў артыкул для газеты «Весткі» пад назвай «Спевакі і падлы». У ёй журналіст даў інфармацыю, што Андрэй Макарэвіч выступіў перад украінскімі салдатамі, пасля чаго яны адправіліся забіваць мірных жыхароў Данецка. Спявак падаў на публіцыста судовы пазоў.
Спачатку ад Праханава запатрабавалі заплаціць Макарэвічу пяцьсот тысяч рублёў за маральныя страты і абвергнуць апісваны факт. Потым штраф адмянілі, але размяшчэнне абвяржэння пакінулі ў сіле.
У 2015 годзе пісьменнік запомніўся грамадству эпатажнай выхадкай. Ён прыйшоў на пасяджэнне Саюза пісьменнікаў з вобразам, на якім адлюстроўваўся Іосіф Сталін з ваеначальнікамі.
Аляксандр Праханаў захапляецца маляваннем і калекцыянаваннем матылькоў.
З 2007 па 2014 гады з'яўляўся рэгулярным госцем перадачы «Асаблівае меркаванне», якая ішла па радыёканале «Эхо Москвы». Шэсць гадоў - з 2003 па 2009 - быў адным з пастаянных удзельнікаў шоў «Да бар'ера». З 2010 года стаў удзельнікам новага шоў Уладзіміра Салаўёва «Паядынак». У 2013 годзе запрошаны ў якасці аднаго з тэлевядучых рубрыкі «Рэпліка» канала «Расія 24».
У 2017 годзе ён стаў адным з 20 людзей, якія падпісалі адкрыты ліст прэзідэнту Францыі Эмманюэль Макрон аб памілаванні тэрарыста Ілліча Рамірэса Санчэса. Ліст засталося без адказу з французскага боку.
Аляксандр з'яўляецца лаўрэатам мноства ўзнагарод.
У кнізе Сяргея Соколкина «Rusкая чурка» прадстаўлены ў вобразе літаратара Парахавы.
Аляксандр Праханаў зараз
Сёння Аляксандр Праханаў паўстае адным з вядомых палітычных і грамадскіх дзеячаў Расіі. Займае пасаду галоўнага рэдактара газеты «Завтра».
У лютым 2018 года Украіна апублікавала спіс кніг, забароненых на ўвоз з Расіі. У яго трапіў раман Праханава «Новороссіі, крывёю умытаму», выпушчаная ў 2016 годзе.
бібліяграфія
- 1971 - «Лісты аб вёсцы»
- 1972 - «Неапалімая колер»
- 1974 - «жоўкне трава»
- 1975 - «Водбліскі Мангазею»
- 1976 - «Кочующая ружа»
- 1980 - «Месца дзеяння»
- 1982 - «Дрэва ў цэнтры Кабула»
- 1988 г. - «Там, у Афганістане
- 1993 - «Апошні салдат імперыі"
- 2002 - «Спадар гексаген»
- 2005 - «Палітолаг»
- 2006 - «Сімфонія« Пятай імперыі »
- 2011 - «Рускі»
- 2011 - «Пуцін, у якога мы верылі»
- 2012 - «Хада рускай перамогі»
- 2014 - «Крым»
- 2016 - «Новороссіі, крывёю умытаму»
- 2017 - «Забіць калібры»