біяграфія
Майсееў Ігар Аляксандравіч - найвялікшы балетмайстар і харэограф ХХ стагоддзя. Яму ўдалося здзейсніць рэвалюцыю ў танцы. Ён зрабіў народны танец здабыткам сусветнай культуры.Дзяцінства і юнацтва
Нарадзіўся Ігар Майсееў 21 студзеня 1906 года ў Кіеве ў сям'і збяднелага двараніна. Яго бацька Аляксандр Міхайлавіч быў юрыстам, вёў юрыдычную практыку. У дасканала валодаў французскай мовай і часта наведваў Парыж, дзе і пазнаёміўся з будучай жонкай і маці Ігара - Грэн Ганнай Аляксандраўнай. Па прафесіі яна была Мадыстку.
Бо Аляксандр Міхайлавіч працаваў у Кіеве, муж і жонка вырашылі перабрацца жыць туды. Але неўзабаве пасля нараджэння сына Ігара яго бацькі пасадзілі ў турму за крамольныя выказванні ў бок уладаў. У гэты час маці забрала хлопчыка ў Парыж і наладзіла яго ў пансіён. А сама вярнулася ў Расію, каб вызваліць мужа з-за кратаў.
Жыць у пансіёне хлопчыку было няпроста. Ён быў на 2 гады маладзейшы за астатніх дзяцей, таму яны ўвесь час яго крыўдзілі. Ды і выхавальнікі не ўлічвалі яго ўзрост, прад'яўляючы да яго тыя ж патрабаванні, што і да старэйшых хлопцаў. Напрыклад, каралі, саджаючы ў цёмны карцэр. Як толькі ў Кіеве бацькі апраўдалі і ён выйшаў з турмы, маці забрала Ігара і вярнулася з ім у Расею, у Маскву.
Аляксандр Міхайлавіч баяўся, што на сына згубна паўплывае вуліца, таму стараўся яго зацікавіць гісторыяй, усходняй культурай. Маці вучыла Ігара музыцы і маляванню. Калі хлопчыку споўнілася 14 гадоў, бацька вырашыў аддаць яго ў балетную студыю. Так ён стаў браць урокі балета ў Веры Іллінічны Масоловой - былой балерыны Вялікага тэатра.
Ужо праз 3 месяцы выкладчыца адвяла Ігара ў харэаграфічны тэхнікум Вялікага тэатра. Жанчына была ўпэўненая, што хлопчык павінен вучыцца менавіта там, і ніякія уступныя экзамены яму не страшныя. Так і выйшла, яго залічылі ў клас галоўнага балетмайстра Вялікага тэатра - Аляксандра Горскага.
У гэты час сям'я Майсеевых жыла вельмі бедна. Бацька зарабляў на жыццё тым, што выкладаў французскую мову, а маці бралася за любую прапанаваную ёй працу - часцей за перашывала старыя рэчы. Грошай катастрафічна не хапала. Ігар выпятраў і на фоне гэтага стаў хварэць. Па гэтай прычыне быў вымушаны прапусціць навучальны год, хоць праракалі яму канчатак тэхнікума на год раней чым патрэбна.
У выніку, яму было 18, калі яго ўзялі ў трупу Вялікага Тэатра. Першыя ролі былі малапрыкметнымі, танцаваў у масоўцы, і зарплата была адпаведная. Атрымаўшы першыя заробленыя грошы, малады чалавек адразу ж адправіўся ў краму і купіў новы чайнік. Іх стары ўжо даўно схуднеў і пастаянна цёк, ім даводзілася кожны раз яго замазваць аконнай заціркай. Гэтая купля ў сям'і выклікала гонар і весялосьць.
балет
Неўзабаве ў тэатр прыйшоў новы балетмайстар Касьян Голейзовский. Яго пастаноўкі ў калектыве выклікалі бурныя дыскусіі, абураліся і з нагоды афармлення спектакляў, і з-за навізны пластыкі, ды і абраная тэма - канфлікт паміж асобай і ўладай - не задавальняла. Многія вядучыя артысты проста адмаўляліся ад працы з ім. Таму ў асноўным у яго пастаноўках танцавалі маладыя артысты.Спачатку галоўная партыя ў спектаклі «Легенда пра Язэпа Выдатным» была аддадзеная Васілю Ефрэмаву. Ігару Майсееву была адведзена галоўная роля ў другім складзе. Але з прычыны хваробы Яфрэмава асноўную партыю стаў танцаваць Ігар Аляксандравіч. Пазней яму дасталася партыя саліста і ў балеце «Теодолинда».
Але тут адбылося неспадзяванае. Яму давялося пайсці супраць волі кіраўніцтва тэатра і заступіцца за Голейзовского. Па гэтай прычыне яго спачатку звольнілі, неўзабаве аднавілі, але партый не давалі. Цэлы год ён быў без працы. «Апала» завяршылася выпадкова. Партнёр прымы-балерыны Кацярыны Гельцэр надарваў спіну, яму тэрмінова шукалі замену. Выбралі Ігара Майсеева.
Аднак гэты творчы просты прымусіў артыста задумацца. Калі раней ён лічыў, што ўвесь свет круціцца вакол танцаў, то зараз ён захацеў сам асабіста паставіць спектаклі. У 1926 году Ігар Аляксандравіч разам з рэжысёрам Сіманавым паставілі балет «Прыгажуня з выспы Лю-Лю». І гэта стала яркай падзеяй сярод маскоўскай публікі.
А праз год яму паступіла прапанова стаць пастаноўшчыкам балета «Футбаліст» на сцэне Вялікага Тэатра. На той момант яму было 24 гады.
У 1937 году арганізаваў першы ў краіне ансамбль народнага танца. У 1943 годзе пры ансамблі адкрыў школу-студыю. Пазней па яго прыкладу ансамблі народнага танца былі створаны як у былых рэспубліках нашай краіны, так і за мяжой.
Яшчэ пры жыцці Майсееву ўдалося стаць легендай. Ён аб'яднаў краіны і кантыненты. З кожных гастроляў ён «прывозіў» новы танец - югаслаўская дзюрдевка, аргентынскае гаучо, венесуэльская хоропа, мексіканская сюіта.
Ён не пабаяўся нагадаць пра забытыя каранях не толькі Расіі, але іншым краінам. У Галандыі яму апладзіравалі стоячы, а мясцовая газета пасля канцэрту напісала, што рускія танцую як д'яблы. Ансамбль Майсеева чакалі ў Францыі, Кітаі, Італіі - любое іх выступ праходзіла пры аншлагу.
У Ігара Аляксандравіча цэлы музей прэмій і ўзнагарод. Але гэта і не дзіўна, бо Майсеева смела можна назваць вынаходнікам - менавіта ён стварыў і развіў уласны танцавальны жанр - сцэнічны народны танец.
Асабістае жыццё
Ігар Аляксандравіч Майсееў быў тройчы жанаты. Першай яго жонкай стала прыма Вялікага тэатра Ніна Барысаўна Подгорецкая. Іх адносіны падоўжыліся нядоўга і ў выніку скончыліся разводам.
Другой жонкай балетмайстра стала Тамара Аляксееўна Зейферт - танцорка, заслужаная артыстка РСФСР. Яна была малодшай Ігара Аляксандравіча на 10 гадоў. У шлюбе ў іх нарадзілася дачка Вольга.
Дзяўчынка вырашыла пайсці па слядах бацькоў і таксама падалася ў балет, дзе дамаглася вялікіх поспехаў. Яе сын Уладзімір - унук Ігара Майсеева - таксама звязаў сваё жыццё з танцам. Ён саліст Вялікага тэатра і стваральнік Рускага нацыянальнага балетнага тэатра.
У 1974 годзе балетмайстар ажаніўся ў трэці раз. Яго абранніцай стала Ірына Аляксееўна Чагадаева. Розніца ва ўзросце мужа і жонкі складала 19 гадоў. У ансамблі яна танчыла з 1943 года.
смерць
Вялікі харэограф пражыў доўгае і значную жыццё. Памёр ён 2 лістапада 2007 года ў Маскве. Яму быў 101 год. Памёр Ігар Аляксандравіч у бальніцы ад сардэчнай недастатковасці. У апошнія гады мужчына пакутаваў на ішэмічную і гіпертанічнай хваробамі.Паніхіда і развітанне з Ігарам Майсеевым адбыліся ў Канцэртнай зале імя Чайкоўскага - на сцэне, дзе ён паставіў больш за 300 пастановак. Гэтая лічба ўвайшла ў Кнігу рэкордаў Гінеса. Пахавалі артыста на Новадзявочых могілках.
партыі
- Іосіф - «Легенда пра Язэпа Выдатным», пастаноўка К. Голейзовского
- Рауль - «Теолинда», пастаноўка К. Голейзовского
- Раб - «Карсар», пастаноўка А. Горскага
- НАТА - «Саламбо», пастаноўка А. Горскага
- Футбаліст - «футбаліст», пастаноўка Л. Лащилина і И.Моисеева
- Узбек - «Светлы ручай», пастаноўка Ф. Лопухова