біяграфія
Фільмаграфія Уладзіміра Рагавога невялікая, ды і ў палове сваіх карцін ён выступаў у якасці дырэктара, а не рэжысёра. Але літаральна другая самастойная рэжысёрская праца Рагавога стала шэдэўрам - фільм «Афіцэры» у момант ператварыўся ў оду чалавечай гонару і мужнасці, нязменна збірае ля экранаў прадстаўнікоў розных пакаленняў, а фраза «Ёсць такая прафесія - Радзіму абараняць» не патрабуе ніякіх каментароў.Дзяцінства і юнацтва
Уладзімір Авраамович (або Абрамовіч, як было прынята ў СССР) нарадзіўся ў Кіеве ў лютым 1923 году, але дзяцінства правёў у Удмуртыі. У Іжэўск бацькоў Абрагама і Марыю запрасілі з-за недахопу ўрачоў: бацька працаваў у медыцынскім інстытуце (цяпер Іжэўску дзяржаўная медыцынская акадэмія), маці кіравала дзіцячай клінікай. Медыцынскую сьцежку абраў другі сын Марк - стаў траўматолагам, прафесарам Цэнтральнага інстытута траўматалогіі і артапедыі. А Уладзімір падаўся ў мастацтва.
У школе Валодзя хадзіў у драмгурток, у школьных спектаклях, якія сам ставіў, гуляў выключна галоўныя ролі. Выпускны адзначыў у чэрвені 1941-га і сышоў добраахвотнікам на фронт. У Вялікай Айчыннай удзельнічалі таксама бацька, дзед і бабуля з боку маці.
Пасля вайны Рагавой намерыўся паступаць у ВГIК, і сям'я пераехала ў Маскву. У 1950-м, пасля заканчэння эканамічнага факультэта ВНУ, пачалася больш чым трыццацігадовая творчая біяграфія рэжысёра Уладзіміра Рагавога на кінастудыі імя Максіма Горкага.
фільмы
Упершыню імя Рагавога з'явілася ў тытрах карцін «Ганна на шыі» і «Іван Броўкін на цаліне» - у іх ён выступаў у якасці дырэктара фільма. У драме аб японскай дзяўчынцы, якая прыехала ў савецкі піянерскі лагер, «Добры дзень, дзеці!» і фільме-казцы «Прыгоды жоўтага валізкі» быў другім рэжысёрам.
Першы рэжысёрскі досвед - камедыя «Прыдатны да нестраявой» з удзелам Міхаіла Пугаўкін, Віктара Перевалова, Кахі Каўсадзэ. Гэтай працай Уладзімір Абрамовіч паспрабаваў расказаць на мове гумару пра ваенныя будні маленькага злучэння сувязістаў. Да мірнага працы рэжысёр звярнуўся ў меладраме «Гараджане». Стужка ахоплівае ўсяго адну змену маскоўскага таксіста, якога сыграў Мікалай Кручкоў.
«Баламут» - першая камедыя Рагавога, прысвечаная сучаснікам. У цэнтры сюжэту - просты вясковы хлопец, цудам які паступіў у сталічны інстытут. Будучы няхітрым і прамалінейным, Пеця не дае спакойна жыць навакольным, у любой сітуацыі варта сваім прынцыпам. Герой спадабаўся гледачам, таму што апынуўся адважным, сумленным, аптымістычным, кіраваўся высакароднымі мэтамі.
Выканаўцы галоўных роляў у «баламуціць» Вадзім Андрэеў і Наталля Казначеева перавандравалі ў наступны фільм Уладзіміра Абрамовіча, на гэты раз у музычную камедыю «У матросаў няма пытанняў». Іх героі, абітурыентка тэатральнага інстытута і матрос-адпускнік, былі пасажырамі на адным самалёце. Лайнер здзяйсняе вымушаную пасадку, і за тры дні, праведзеных разам, маладыя людзі разумеюць, што любяць адзін аднаго.
Лідэрам пракату 1977 года стала драма «Непаўналетнія» пра двух сяброў дзяцінства, з прычыны якія напаткалі іх расчараванняў якія імкнуцца з'ехаць з роднага горада. Але раптам хлопцы разумеюць, што жыццёвы вопыт, які адзін атрымаў у войску, а другі - у калоніі, спатрэбіцца ў перавыхаваньне вулічнай банды хуліганаў на чале з Гогалем.
Лірычная меладрама «Жанаты халасцяк» з Ларысай Удавічэнка, Верай Васільевай, Раісай Разанава і яшчэ цэлай плеядай зорак савецкага кіно стала апошняй карцінай Уладзіміра Рагавога. Ларыса Іванаўна ўспамінала, што артыстам працавалася лёгка, рэжысёр быў чалавекам эмацыйным і тонка адчуваў прыроду гумару. Таму ўсе яго фільмы карысталіся поспехам.
І ўсё ж такі галоўным помнікам творчасці Уладзіміра Абрамовіча, вядома ж, стала меладрама «Афіцэры». З фільмам звязана легенда, згодна з якой сваім трыумфам ён абавязаны рашэнню генеральнага сакратара ЦК КПСС Леаніда Брэжнева.
Першапачаткова карціну планавалі пусціць на экраны правінцыйных гарадоў, але фільм настолькі спадабаўся першай асобе дзяржавы, што «Афіцэры» прайшлі ў цэнтральных кіназалах. Вынік вядомы: мільёны гледачоў, ўзлёт папулярнасці акцёраў, шматлікія цытаты, пераўтвораныя ў крылатыя выразы.
Па словах сына рэжысёра Міхаіла, гісторыя з бегемотам ў заапарку ўзятая з яго дзяцінства, ён сапраўды гэтак жа прагуляў урокі, і дакладна гэтак жа мама абараняла яго перад строгім бацькам. Генерал Трафімаў ў выкананні Георгія Юматова гэтак жа, як Рагавой, пастаянна шукаў ачкі.
А Васіль Ланавой пагадзіўся здымацца пасля доўгіх угавораў, бо не разумеў характар Івана Варавы - як баявы афіцэр мог любіць жонку лепшага сябра. Выканаўца ролі сувораўца Ванечка, выпрацоўваецца камандны голас, быў знакам рэжысёру яшчэ з часоў «Прыгод жоўтага валізкі».
У фільме кожны кадр закліканы стварыць у гледача асацыяцыі, трымае ў напружанні і ў той жа час працяты рамантызмам. «Афіцэры» - апавяданне пра перамогі без цёмных плям, пра людзей, якімі хацела іх бачыць краіна і верыць, што яны такія і ёсць.
Асабістае жыццё
Жонкай Уладзіміра Абрамовіча была сакратар дырэктара сталічнага Дома кіно па імі Таццяна. У шлюбе нарадзіўся сын Міхаіл. Спадчыннік пайшоў па слядах бацькі, здымае дакументальныя фільмы пра вядомых асобах, піша сцэнары.
Знакаміты рэжысёр любіў Іжэўск і кожную знятую карціну прывозіў на радзіму, перад сеансам ладзіў з акцёрамі творчы вечар, распавядаў, як ішлі здымкі, адказваў на пытанні гледачоў.
Уладзімір Рагавой, па словах сваякоў, запомніўся чалавекам вясёлым, хвацкім апавядальнікам і балака. Любіў дарыць прадметы народнага промыслу, у якім добра разбіраўся. У прафесіі выяўляў сябе сапраўдным псіхолагам, лічыў рэакцыю гледачоў важным паказчыкам - падчас паказу фільма сядзеў у цэнтры залы і назіраў, што публіцы падабаецца, а што, як той казаў, выйшла міма мэты. На думку Рагавога, відовішчнасць ў кіно не павінна саступаць выхаваўчаму эфекту.
смерць
Прычынай смерці рэжысёра ў лютым 1983 гады стаў сардэчны прыступ. Уладзімір Авраамович ўсяго пару тыдняў не дажыў да свайго 60-гадовага юбілею.фільмаграфія
- 1954 - «Ганна на шыі»
- 1960 - «Рыжык»
- 1962 - «Добры дзень, дзеці!»
- 1964 - «Першы снег»
- 1965 - «Прыязджайце на Байкал»
- 1968 - «Прыдатны да нестраявой»
- 1970 г. - «Прыгоды жоўтага валізкі»
- 1971 - «Афіцэры»
- 1973 - «Юнга Паўночнага флоту»
- 1975 - «Гараджане»
- 1976 - «Непаўналетнія»
- 1978 - «Баламут»
- 1980 - «У матросаў няма пытанняў»
- 1983 - «Жанаты халасцяк»