біяграфія
Андрэю Ціханаву дасталася складаная футбольны лёс. Зрэшты, няўдачы і паразы не перашкодзілі спартсмену заваяваць званне легенды і сімвала знакамітага клуба Расіі. Сціплы, працавіты і неверагодна харызматычны Андрэй Валер'евіч даўно ўвайшоў у эліту куміраў футбольных прыхільнікаў. Давёўшы таленты гульца, цяпер Ціханаў перадае досвед маладым спартсменам у ролі галоўнага трэнера.Дзяцінства і юнацтва
Андрэй нарадзіўся і вырас у Падмаскоўі, у горадзе Калінінград (сённяшні Каралёў). Побач, у Тарасовке, размяшчалася старадаўняя трэніровачная база футбольнага клуба «Спартак». З юных гадоў Ціханаў часта бываў разам з сябрамі на яе тэрыторыі, назіраючы за практыкаваннямі праслаўленых гульцоў.
Зрэшты, сэрца маленькага футбаліста тады належала зусім не «чырвона-белым» - ён хварэў за грузінскае «Дынама», якое цешыла прыхільнікаў бліскучым складам і галавакружнымі перамогамі.
У 9 гадоў Андрэй ўліўся ў шэрагі клуба «Вымпел», а падлеткам перайшоў у «Працоўныя рэзервы». З футболам давялося развітацца на час службы ў войску. Юнак трапіў у Краснаярскі край, дзе ў складзе ўнутраных войскаў ахоўваў турму. Служба пакінула яркія ўражанні, Ціханаў прызнаваўся, што прайшоў выдатную школу жыцця, якая дапамагла ў далейшым у пабудове спартыўнай кар'еры.
футбол
Хто ведае, як бы склаўся біяграфія, не будзь у будучай зоркі гульні на траве празорліва сяброў і жонкі. Пасля дэмабілізацыі яны ўгаварылі вярнуцца ў футбол, бо Андрэй і ня думаў пра лёс спартсмена - планаваў уладкавацца грузчыкам. Маладога чалавека ветліва прыняў у свой склад «Вымпел», а затым клуб «Тытан».
У 1992 годзе адбылося лёсавызначальная падзея. Падчас бітвы "Тытана" са «Спартаком» здольнага гульца заўважыў галоўны трэнер «чырвона-белых» Алег Раманцаў і асабіста паклікаў пад сваё крыло. Не пралічыўся - у першым жа сезоне пачатковец у ролі бамбардзіра другога дывізіёна патрапіў у вароты супернікаў 22 галамі ў 23 матчах.
Подзвігаў на рахунку Ціханава, безадмоўнага і юркого гульца, дастаткова. Самы яркі ўчынак, за які каманда і кіраўніцтва ахрысцілі Андрэя героем, здарыўся на матчы за Кубак УЕФА (1996). Падчас матчу «Спартака» з «Силькеборгом" з поля выдалілі Руслана Нигматуллина, а замены не засталося. Тады на абарону варот ўстаў Андрэй, у канцы паядынку узяўшы небяспечны ўдар са штрафнога. «Спартак» тады перамог з лікам 3: 2, прычым два галы забіў Ціханаў.
Восем гадоў Андрэй Ціханаў гуляў за «Спартак». За гэты час паспеў змяніць ролю нападніка на паўабаронцы левага фланга, дзе таленты праявіліся яшчэ ярчэй. Потым прымерыў вобраз капітана, стаўшы сапраўдным знакам славутага «Спартака». За час працы ў маскоўскім футбольным клубе мужчына восем разоў заваёўваў тытул чэмпіёна Расіі, двойчы здабыў для каманды кубак краіны, бліскаў на гульнях у лізе чэмпіёнаў.
На парозе новага тысячагоддзя надышлі складаныя часы для футбаліста. Гульня Ціханава пайшла на спад, пераследвала чарада няўдач і памылак, а пасля разгрому «Спартака» «Рэалам» ў 2000 годзе па рашэнні Раманцава Андрэй пакінуў шэрагі роднай каманды.
Перад тым як зноў надзець чырвона-белую футболку, Ціханаў 11 гадоў цешыў заўзятараў іншых каманд. Прымяненне знайшоў у самарскім клубе «Крылы Саветаў», засвяціўся ў «Хімках», вярнуўся ў «Крылцы» у двайны пазіцыі які грае трэнера.
У 2008 годзе адправіўся пакараць казахстанскіх фанатаў - у Астанінскім «Лакаматыве» адыграў пару сезонаў у кампаніі старадаўніх таварышаў Сяргея Юрана і Ягора Цітова, дабраўшыся да капітанства каманды. А пасля скандалу, звязанага з адмовай новых гаспадароў клуба выплачваць футбалістам доўг ранейшых уладальнікаў, зноў апынуўся ў «Хімках».
У 2011 г. па запрашэнні трэнера Валерыя Карпін футбаліст вярнуўся ў «Спартак». Спартсмен ўвайшоў у гісторыю каманды як першы гулец, які выйшаў на поле ў 40 гадоў. У верасні Ціханаў паставіў кропку ў кар'еры футбаліста, адыграўшы развітальны матч з «Крыламі Саветаў», вызначыўшыся выніковай галявой перадачай на Эйдена Макгиди.
трэнер
Заўзятары былі ўпэўненыя, што Ціханаву яшчэ рана станавіцца Андрэем Валер'евіч - яшчэ ў сілах здабываць перамогі самастойна. Аднак футбаліст прыняў канчатковае рашэнне, надзеўшы трэнерскую форму. У двух сезонах мужчына выступаў памочнікам Валерыя Карпін. Але ў 2012 годзе клюб трапіў пад кіраўніцтва іспанца Унаи Эмер, у чыім трэнерскім штабе Ціханаў месца не знайшоў.
Легенда футбола ўзначаліў щелковскую «Спарту», сумяшчаючы трэнерскую працу з пасадай намесніка дырэктара акадэміі «Спартака». Клуб, створаны ў Шчолкава, - амбіцыйны праект тэлеканала «Расія-2», які збіраўся за кароткі тэрмін давесці каманду да лігі чэмпіёнаў.
Летам 2012 года «Спарта» дэбютавала ў новым сезоне, займеўшы Кубак Расіі і пропуск у другі дывізіён, але з-за недахопу фінансавання прафесійны статус так і застаўся марай. Праект прыкрылі, а Андрэй Валер'евіч вярнуўся ненадоўга ў «Спартак».
Трэнерскі шлях дапоўніла праца ў ФК «Краснадар» у якасці памочніка Алега Конанава. Неўзабаве Ціханаў вырашыў сысці ў самастойнае плаванне, узяўшы пад апеку футбалістаў краснаярскага «Енісея». Гэтая каманда пад яго кіраўніцтвам атрымала перамогу над ЦСКА ў Кубку Расіі, узяла бронзу ў першынстве Нацыянальнай лігі, у паядынку ж за выхад у прэм'ер-лігу саступіла «Арсеналу» з Тулы.
Андрэй Ціханаў пяць гадоў выступаў на міжнародных спаборніцтвах. Упершыню выйшаў на поле ў складзе зборнай роднай краіны ў 1995-м, пазмагаўшыся з мальтыйцы. Расейцы прывезлі дадому перамогу з лікам 2: 0. Усяго на рахунку футбаліста 29 гульняў сусветнага ўзроўню і адзін гол, які забіў яшчэ ў 1996 годзе ў вароты каманды Люксембурга. Завяршыў міжнародныя выступу пераможным матчам супраць малдаван.
Асабістае жыццё
З будучай жонкай Надзеяй Андрэй Ціханаў сябраваў яшчэ да службы ў войску. Дзяўчына дачакалася салдата, і неўзабаве пасля дэмабілізацыі маладыя згулялі вяселле.
У шлюбе нарадзіліся двое сыноў - Дзяніс і Міша. Міхаіл Ціханаў пайшоў па слядах бацькі. Пачатковец футбаліст папоўніў шэрагі клуба «Краснадар», цяпер гуляе за «Крылы Саветаў».
Андрэй Ціханаў зараз
Улетку 2017 году Андрэй Валер'евіч ашчаслівіў самарскіх футбольных фанатаў, устаўшы на чале «Крылаў Саветаў». Трэнер заявіў, што збіраецца вярнуць каманду ў шэрагі эліты айчыннага футбола. У інтэрв'ю адзначаў:
«У Самары заўзятары разумеюць і любяць футбол. Яны хочуць бачыць як вынік, так і добрую гульню каманды. І мы хочам гуляць у прыгожы футбол і дамагацца добрага выніку ».Падводзячы вынікі года, Андрэй Ціханаў назваў лепшым матчам сустрэчу з «Лакаматывам» у рамках Кубка Расіі, у якім самарцам атрымалі перамогу. Яшчэ адзін знакавы трыюмф - параза казанскага «Рубіна». У гэтых паядынках «Крылы Саветаў» даказалі, што вартыя ўзроўню прэм'ер-лігі, упэўнены трэнер.
У лістападзе Ціханаў падзяліў з Уладзімірам Фядотава ( «Оренбург») і Андрэем Талалаевым ( «Тамбоў») лаўры лепшых футбольных спецыялістаў Расіі. Фанаты гульні на траве, удзельнічаючы ў апытанні, аддалі трэнеру трэцяе месца.
У 2018 годзе «Крылы Саветаў» працягнулі змагацца за месца пад футбольным сонцам. У пачатку вясны узрадавалі заўзятараў вынікамі выязнога матча ў Новасібірску. Тут каманда ў 28-м туры ФНЛ выйграла клуб "Сібір".
Красавіку ж стартаваў з паразы. «Крылы Саветаў» у барацьбе за паўфінал Кубка Расіі прайгралі «Спартаку». Гульня з масквічамі для Ціханава стала юбілейнай - са «Спартаком» легенда футбола сустрэўся ў 20 разоў. Да сярэдзіны месяца Самарская каманда перамагла краснаярскі «Енісей» з адзіным голым.
У канцы другога вясновага месяца Самарскі клуб правёў хатнія матчы з «Факелам» і «Кубанню», якія сталі тэставымі напярэдадні чэмпіянату свету па футболе FIFA 2018.
Ўзнагароды і дасягненні
- Васьміразовы чэмпіён Расіі
- Двухразовы ўладальнік Кубка Расіі
- 5 Кубкаў чэмпіёнаў Садружнасці
- 1996 г. - лепшы футбаліст Расіі
- 1996, 2006 - Футбольны джэнтльмен года ў Расіі
- 2011/12 - срэбра чэмпіянату Расіі
- 1995, 2004 - бронза чэмпіянату Расіі
- 2006 - перамога на Першым дывізіёне Расіі
- 2009 г. - срэбра на чэмпіянаце Казахстана