біяграфія
Легенда расійскага року - гурт «Кіно» - адна з самых любімых у колах меламанаў 80-х гадоў мінулага стагоддзя. Каманда здзівіла невытлумачальным феноменам - пасля смерці лідэра і распаду калектыву папулярнасць толькі павялічылася. Лозунг фанатаў «Цой жывы!» апынуўся прароцкім: музыка да гэтага часу актуальная, песні гучаць на сямейных застоллях і на моладзевых тусоўках, а новыя выканаўцы не перастаюць дзяліцца уласным поглядам на творчасць «Кіно», пераспеўкамі Віктара Цоя.Гісторыя стварэння і склад
У разгар лета 1981 года, паведамляе адпачываючы на Крымскім узбярэжжы, былы бас-гітарыст «Палаты № 6» Віктар Цой і музыканты калектыву «Пілігрым» Алег Валінскім і Аляксей Рыбін вырашылі аб'яднацца і пазбіваць групу. Назва прыйшла на розум адразу - «Гарын і гіпербалоіды» (адсылка да фантастычнага твора Аляксея Талстога), а ў аснову рэпертуару ляглі творчыя напрацоўкі Цоя.
Трыо паспела правесці некалькі кватэрнікаў і загадала доўга жыць. Валінскім забралі ў войска, бубнач так і не вярнуўся на сцэну. Цой з Рыбіным адправіліся пакараць Ленінград, уліўшыся ў шэрагі піцерскага рок-клуба. Там-то і здарылася лёсавызначальнае падзея - на незвычайную каманду звярнуў увагу лідэр «Акварыума» Барыс Грабеншчыкоў, узяўшы на сябе пытанні прадзюсавання. Часам нараджэння «Кіно» лічаць вясну 1982 года.
Назва нарадзілася ў спрэчках. Артысты шукалі нешта ёмістае, запамінальная. Адбілася і няўдача цяжкую для «Гарына і гіпербалоід». Калі калегі стаміліся спрачацца, заўважылі сьветлую шыльду ўстановы культуры і вырашылі спыніцца на «Кіно».
Хлопцы падзялілі задачы. Віктар займаўся стварэннем рэпертуару, а Аляксей шукаў музыкаў, арганізоўваў канцэрты. У калектыве гулялі бубнач Валерый Кірылаў, гітарыст Юрый Каспарян і басіст Максім Коласаў.
Аднак праз год у камандзе пачаліся рознагалоссі. Рыбіна не задавальняла, што ўсе правілы дыктуе напарнік, пакідаючы за сабой слова ў кожным пытанні. Цой жа выказваў незадаволенасць тым, што Аляксей не стварае песні, а толькі карыстаецца пладамі яго працы. Амбіцыі ўзялі верх, у выніку маладыя людзі рассталіся.
Пасля сыходу Рыбіна ў прыярытэце ў Віктара апынуліся акустычныя канцэрты, разам з Каспаряном музыка запісаў дэмаальбом «46». Крыху пазней у «Кіно» ўвайшлі Георгій Гур'янаў (барабаны) і Аляксандр Цітоў (бас). Апошні сумяшчаў працу ў групе «Акварыум» і аднойчы, не вытрымаўшы нагрузкі, сышоў ад Цоя. Месца басіста заняў Ігар Ціхаміраў. Склаўся калектыў праіснуе ў такім складзе да канца.
музыка
Дэбютны альбом, які атрымаў назву «45» (па працягласці хвілінах), выйшаў у свет са студыі Андрэя Тропилло ў 1982 годзе. Бубнача, якога пакуль так і не знайшлі, замяніла драм-машына. Першае дзецішча, зрэшты, не ацанілі крытыкі, ды і сам аўтар пазней назваў запіс сырой. А вось слухачы пранікліся творчасцю пачаткоўца, «Кіно» набрала папулярнасць, і неўзабаве стартавалі першыя канцэрты.Гэтай жа восенню Цой запісаў шэраг кампазіцый у Малым драматычным тэатры і схаваў у доўгую скрыню. Толькі праз 10 гадоў працу абнародуюць пад загалоўкам «Невядомыя песні Віктара Цоя». Барыс Грабеншчыкоў, які выступіў прадусарам першага альбома, дапамог у прасоўванні і другой пласцінкі. У стварэнні першых дыскаў ўдзельнічаў калектыў «Акварыум». У 1984 году меламаны атрымалі зборнік новых трэкаў пад назвай «Начальнік Камчаткі».
Пры стварэнні альбомаў «Гэта не любоў» (1985) і «Ноч» (1986) гурт ужо заняла трывалае месца ў савецкай рок-тусоўцы і сэрцах фанатаў. Да сярэдзіны 80-х рэпертуар Цоя адрозніваўся лірычнасцю і рамантыкай, але да 1987 годзе саліст памяняў курс. Дыскаграфія напоўнілася нотамі гераізму, тэксты набылі сталёвую калянасць, музычнае суправаджэнне зрушылася ў бок мінімалізму.
Разважаючы пра жанр «Кіно», меламаны спрачаюцца. Адны прыхільнікі выразней чуюць элементы пост-панка, іншыя адносяць да «класічнаму рускаму року», а трэція нават адзначаюць эстрадныя матывы.
У кар'еры каманды прысутнічала супрацоўніцтва з спявачкай Джаанай Стингрей (будучай жонкай Каспарян). Дзякуючы амерыканцы «Кіно» даведаліся за межамі Савецкага Саюза: жанчына выпусціла ў ЗША падвойную пласцінку, адзін бок якой цалкам прысвяціла групе. На гэтым артыстка ня спынілася: Джаана запісала кліпы на песні «Ці бачылі ноч» і «Фільмы».
Прарывам у творчасці Віктара Цоя і «Кіно» называюць альбом «Група крыві» (1987), які стаў адным з лепшых рок-тварэнняў у гісторыі Расіі. Знаёмства з Юрыем Белишкиным адкрыла неверагодныя гастрольныя магчымасці. Мужчына ладзіў для калектыву туры не толькі па гарадах і вёсках СССР, але і за мяжой - рабят цёпла сустракалі Амерыка, Германія, Францыя.
У 1987-м «Кіно» грукатала нас увесь Саюз, градус папулярнасці павялічыла карціна «Асса», якую прадставіў гледачам Сяргей Салаўёў. Фільм сканчаўся песняй «Пераменаў!». Пасля прэм'еры Віктар Цой прачнуўся знакамітым. А год праз выйшла артхаусных драма «Іголка» з салістам у галоўнай ролі.
У 1989 году прыхільнікі рока атрымлівалі асалоду ад кампазіцыямі з альбома «Зорка па імі Сонца». Дыск адметны тым, што ўпершыню «Кіно» запісвала трэкі ва ўмовах прафесійнай студыі, якую ласкава прадаставіў у арэнду Валерый Лявонцьеў.
Неўзабаве Віктар Цой з «Кіно» патрапілі ў кіраванне геніяльнага музычнага дырэктара Юрыя Айзеншпіс. Лідэр гурта не пераставаў захапляцца дзелавымі якасцямі новага прадзюсара. У 1990 годзе Юрый Шмильевич арганізаваў для каманды грандыёзныя гастролі па Расіі з немагчымым графікам - 2-3 мерапрыемствы ў дзень. Пасля тура хлопцы збіраліся працаваць над новай пласцінкай і з'ездзіць да фанатаў у Японію. Аднак жыццё распарадзілася інакш.
Смерць Віктара Цоя
Апошнім канцэртам «Кіно» аказалася выступленне, якое прайшло ў алімпійскім комплексе «Лужнікі» у канцы чэрвеня 1990 года. Выціснуўшы сілы да кроплі, калектыў зладзіў адпачынак. Цой разам з Каспаряном адправіліся ў Латвію, дзе пачалі запіс новага дыска.
15 жніўня Віктар Цой паехаў на рыбалку, да Рыгі заставалася крыху больш за 30 км. Жыццё зоркі рускага рока абарвалася ў аўтакатастрофе. Смерць куміра патрэсла расійскіх прыхільнікаў настолькі, што пасля пахавання ў краіне зафіксавалі шэраг самагубстваў, звязаных з трагічнай падзеяй.
Калегі Віктара сустрэліся восенню, каб давесці да розуму пачатае салістам. Голас Цоя музыканты пакінулі нязменным, толькі падправілі аранжыроўку. Кружэлку пад назвай «Кіно», якую пазней назвалі «Чорным альбомам», прадставілі слухачам у канцы 1990 года, а праз месяц на прэс-канферэнцыі ўдзельнікі калектыву заявілі пра закрыццё групы.
пасля Цоя
З таго трагічнага дня пра Віктара Цое і легендарнай «Кіно» ня перастаюць казаць. У 1992 ўсе касеты перавыдала на CD кампанія Moroz Records, услед за гэтым жонка спевака Мар'яна Цой апублікавала неапрацаваныя раннія запісы «Невядомыя песні Віктара Цоя».На парозе новага тысячагоддзя Мар'яна разам з Ігарам Гудкова задумалі незвычайны праект з удзелам сучасных рок-гуртоў - выйшаў трыб'ют-альбом «кінапроб», у якім музыкі прадставілі ўласнае бачанне творчасці Цоя.
Каспарян і Ціхаміраў адзін час спадзяваліся адрадзіць «Кіно», запрасіўшы на ролю вакаліста чачэнскага выканаўцы Бекхана Барахоева, чый голас нагадвае тэмбр рана пайшоў Віктара Цоя. Спевака хапіла на некалькі канцэртаў, затым Бекхан адправіўся будаваць сольную кар'еру.
У «залатым складзе» «Кіно» першы і адзіны раз пасля распаду сабралася ў 2012 годзе. Музыкі запісалі невядомую прыхільнікам кампазіцыю лідэра калектыву «Атаман». Але доўга каманда ня праіснавала. У 2013-м з-за рака печані памёр Георгій Гур'янаў.
У той жа час Каспарян прадставіў публіцы шоў «Сімфанічнае Кіно», у рамках якога гуляў творы Цоя пад акампанемент аркестра. Акрамя гэтага, у памяць вакаліста праходзіла мноства канцэртаў, на якіх сучасныя знакамітасці выконвалі песні вялікага рокера. Адной з удалых інтэрпрэтацый прызнаны рэмікс Паліны Гагарына «Зязюля».
У 2018 годзе на Канскім фестывалі адбылася прэзентацыя фільма «Лета», знятага Кірылам Сярэбранікавым. У Віктара Цоя пераўвасобіўся акцёр-карэец Тэа Ю. біяграфічнай стужка распавядала пра станаўленне «Кіно» і необнародованных фактах жыцця музыканта.
2019-м сын Віктара і Мар'яны Аляксандр Цой ўпершыню заявіў аб жаданні арганізаваць канцэрты «Кіно». Пра тое, як ажыццявіць задуманае, спадчыннік распавёў год праз «Новай газеце». Аляксандр прыдумаў вывесці на сцэну жывых удзельнікаў групы: Ціхамірава, Цітова і Каспарян. А голас бацькі апрацаваць і ўключаць запіс на выступах. Выканаўцы таксама распавялі фанатам аб праекце, але ў праграме «Вячэрні Ургант».
Група «Кіно» цяпер
У сакавіку 2021 года зоркі року прадставілі альбом «Кіно ў Севкабель». Зараз старажылы жанру вядуць цалкам сучасны лад жыцця. Так, частка сродкаў на запіс дыска сабралі на краудфандинговой платформе, а запіс аднайменнага канцэрта выклалі на «Ютьюбе» і іншых пляцоўках.
Доўгачаканыя мерапрыемствы з сапраўдным голасам Віктара Цоя стартавалі ў маі на маскоўскай «ЦСКА Арэне». Мэтай праекта арганізатары назвалі дэманстрацыю таго, «якім выступ" Кіно "можа быць ў 2021 годзе, з добрым гукам і сцэнічным продакшеном».
Дыскаграфія
- 1982 - «45»
- 1983 - «46»
- 1984 - «Начальнік Камчаткі»
- 1985 - «Гэта не любоў»
- 1986 - «Ноч»
- 1988 г. - «Група крыві»
- 1989 - «Зорка па імі Сонца»
- 1990 - «Кіно» (вядомы як «Чорны альбом»)
- 2021 - «Кіно ў Севкабель»