біяграфія
Брытанская прэса празвала Сяргея Палуніна «дрэнным хлопцам». Прадстаўнікі расійскіх газет пляткараць пра асабістае жыццё адкрытага бунтара. А сам танцор, які ўжо паспеў дамагчыся вышынь у адным выглядзе мастацтва і пачаў асвойваць новы для сябе жанр, зараз проста шукае ўласнае месца ў свеце і марыць ператварыць балет у мастацтва, любімае ўсімі - і тонкімі знаўцамі, і неафітаў.Дзяцінства і юнацтва
20 лістапада 1989 г. у горадзе Херсоне ў сям'і Палунін нарадзіўся будучы мэтр балетнай сцэны. Па знаку задыяку Сяргей - Скарпіён. Ужо ў 3-гадовым узросце маляняці аддалі ў гімнастычную школу, дзе выкладчык адразу ацаніў і пластычнасць дзіцяці, і тонкі музычны слых.
Праз пяць гадоў сям'я Сяргея вырашыла перавесці сына ў харэаграфічнае вучылішча, дзе той неўзабаве стаў лепшым вучнем. У 8 гадоў хлопчык паехаў вучыцца ў Кіеў. Яго суправаджала маці, а бацька адправіўся на заробкі ў Партугалію: вучоба сына патрабавала немалых укладанняў.
Працы дарослых не зніклі дарма. У 13 гадоў юны ўкраінскі танцор заняў прызавое месца ў Міжнародным конкурсе артыстаў балета і харэографаў імя Сержа Ліфара. А яшчэ праз год Сяргей пераехаў у Лондан, каб працягнуць навучанне ў Школе каралеўскага балета.
У новай краіне пачатковец танцоўшчык ўсё таксама не дазваляў сабе змяншаць абароты. У 2006 годзе артыст трапіў у фінал міжнароднага конкурсу «Прыз Лазаны». У 17 гадоў Палунін афіцыйна ўвайшоў у склад балетнай трупы Каралеўскага тэатра ў Ковент-Гардэне.
балет
У 19 гадоў артыста прызначылі на галоўныя партыі ў пастаноўках. Працавіты юнак з Украіны стаў прэм'ерам знакамітага лонданскага тэатра, прычым самым маладым за ўсю гісторыю трупы. Пры росце ў 180 см 65-кілаграмовы танцор без працы ўзнімаюцца ў паветра, здавалася б, грэбуючы законам гравітацыі.
Першай роляй стала галоўная партыя ў «Баядэрцы», а неўзабаве Палунін танцаваў прынца Дэзірэ з «Спячай прыгажуні» і прынца з «Папялушкі». Але з цягам часу артыст ўсё больш расчароўваюцца ў супрацоўніцтве.
Падчас чарговай рэпетыцыі Сяргей пакінуў танцавальны зала і больш не вяртаўся ў сцены Каралеўскага тэатра. Загалоўкі газет выказвалі тэорыі аб нестабільнай псіхіцы танцора і забароненых рэчывах, ужыванне якіх Сяргей не хаваў.
Сам Палунін растлумачыў свой сыход тым, што стаміўся ад «вельмі жорсткай атмасферы». Выканаўца планаваў пераехаць у Амерыку, але з-за рэпутацыі «дрэннага хлопчыка балета» дзверы ўсіх знакамітых калектываў апынуліся перад ім зачыненымі. У нейкі момант Сяргей вырашыў, што завяршыў у кар'еру, але ў 2012 годзе адважыўся на пераезд у Маскву, дзе стаў прэм'ерам балетнай трупы Тэатра ім. Станіслаўскага.
У сталіцы адбыліся прэм'еры Палуніна, якія можна назваць зорнымі, - спектаклі «Дон Кіхот», «Жызэль», «Лебядзінае возера». У Расіі танцор таксама супрацоўнічаў з тэатрам оперы і балета ў Новасібірску. Артыст не пабаяўся стаць удзельнікам праекта канала «Культура» «Вялікі балет». Прайшоўшы ўсе выпрабаванні і конкурсы на вачах у расійскай публікі, Сяргей заняў 1-е месца. За некалькі тыдняў танцоўшчык вярнуў сабе той узровень пазнавальнасці, які быў у яго ў Лондане.
З 2016 года пачалося супрацоўніцтва Сяргея з Баварскім дзяржаўным балетам. На яго сцэне танцоўшчык з'яўляўся ў галоўных ролях папулярных спектакляў. У 2019 годзе знатакі балетнага мастацтва ўбачылі Палуніна ў вобразе Спартака з аднайменнай пастаноўкі з харэаграфіяй Юрыя Грыгаровіча і музыкай Арама Хачатурана. Тады ж артыст з'явіўся і ў ролі Франца ў балеце «Коппель» Ралана Пеці.
У кастрычніку 2019 года танцор прадставіў у Маскве ў Crocus City Hall сваё шоў Satori. У спектаклі Сяргей распавядае пра ўласны творчы шлях, дзякуючы якому здолеў здабыць гармонію ў жыцці. У канцэрт былі ўключаныя сола Палуніна з балета «Дыяна і Актеон» і яго сольны выхад з японскага спектакля «Лунная соната».
Раней праект быў прадстаўлены ў лонданскім тэатры Coliseum, дзе сабраў захопленыя водгукі гледачоў і станоўчыя водгукі крытыкаў. З выступамі артыст выехаў на гастролі па Расіі, і ў кожным горадзе яго чакаў аншлаг.
Напярэдадні навагодніх святаў 2020 года Зараддзе адбылася прэм'ера дзіцячага спектакля «Чырвоная Шапачка» на музыку Кірыла Рыхтэра ў пастаноўцы харэографа Роса Фрэдзі Рэя. Сам артыст паўстаў у вобразе дрывасека, каханага падрасла галоўнай гераіні. Яго партнёркай на сцэне выступіла Лаура Фернандэс. У лютым на Першым канале стартаваў паказ харэаграфічнага шоу «Dance Рэвалюцыя», у якім Палунін удзельнічаў у якасці члена журы. У судзейскую каманду таксама ўвайшлі Ала Сигалова і Вера Брэжнева.
Рэклама і кліпы
Акрамя працы ў тэатры Сяргей спрабаваў сілы ў якасці акцёра і мадэлі. Ён зняўся ў відэапраекце, дзе танчыў пад песню Take Me to Church спевака Hozier. За ролікам рушыла ўслед праца ў рэкламе Dior Homme пад кіраўніцтвам Бруса Вэбера і скандальная публікацыя выпуску выдання King Kong, на вокладцы якога Палунін паўстаў у аголеным выглядзе ў кампаніі Памэлы Андэрсан. Аўтарам фотасесіі апынуўся фатограф Дэвід Лашапель, які працаваў раней над стварэннем нашумелага кліпа.У 2018 году адкрылася першая старонка ў гісторыі супрацоўніцтва зоркі балета і моднага дома Balmain. Разам з Летыцыя Каста Палунін стаў героем яшчэ адной фотасесіі для календара Pirelli. Іншымі ўдзельнікамі здымкі выступілі Джыджы Хадыда, балерына Мисти Копленда і актрыса Джулія Гарнер. Здымкі выстройваліся ў канцэпцыю агульнай гісторыі, дзе ўсе мадэлі паўсталі ў пэўных амплуа.
Чарговае з'яўленне Палуніна на экране ў якасці героя музычнага кліпа адбылося ў сярэдзіне 2019-га. Артыст балета зняўся ў відэа на музыку да песні «ж буду я шчаслівейшы» прадзюсара Макса Фадзеева. Ролік ствараўся на сцэне Новасібірскага опернага тэатра.
фільмы
У 2016 годзе выйшаў дакументальны праект «Танцоўшчык», які распавядае пра жыццё Палуніна зь дзяцінства. Рэжысёрам яркай карціны стаў Стывен Кантар. У 2017 годзе адбыўся дэбют артыста ў мастацкім фільме. У кінастужцы «Забойства ва Ўсходнім экспрэсе» ён сыграў ролю графа Андрени. Сяргей прызнаўся, што перажываў з-за адсутнасці вопыту, таму вольны час праводзіў за уважлівым вывучэннем работы калег - Джоні Дэпа, Джудзі Дэнч і Люсі Бойнтон.
У траўні 2018 гадоў ў кінатэатрах Расіі адбыўся паказ шпіёнскага баевіка «Чырвоны верабей», у якім Палунін выканаў другарадную ролю. Затым рушылі ўслед працы ў фільме-казцы «Шчаўкунок і чатыры каралеўства», дзе адыграў кавалера прысмакі.
Яркай у фільмаграфіі Палуніна стала праца ў біяграфічнай драме «Нуреев. Белы крумкач". Рэжысёрам стужкі выступіў Рэйф Файнс, вядомы любоўю да рускай культуры. Сам артыст з'явіўся ў фільме як Аляксандр Пушкін, выкладчык ленінградскага харэаграфічнага вучылішча. Цікава, што Файнс сам агучыў персанажа, чытаючы тэкст на рускай мове. На галоўную ролю - Рудольфа Нуреева - запрасілі ўкраінскага артыста балета Алега Ивенко, вонкава падобнага з галоўным героем. Палуніну жа дастаўся вобраз артыста балета Юрыя Салаўёва.
грамадская дзейнасць
Сяргей з'яўляецца стваральнікам кампаніі Polunin Inc, якая закліканая аб'ядноўваць харэографаў і танцоўшчыкаў. Пад яго кіраўніцтвам у Сербіі і Вялікабрытаніі дзейнічаюць дабрачынныя фонды для пошуку таленавітых дзяцей. Улетку 2019 году Сяргей заняў часовы пост рэктара Акадэміі харэаграфіі Севастопаль.Па задумцы стваральнікаў акадэмія ставіцца да сярэдняга адукацыйнаму звяну, дзе на пачатковым этапе вялікая ўвага надаецца класіцы. Тут жа дзеці навучаюцца музыцы і акцёрскаму майстэрству. Па словах Палуніна, вялікае значэнне для паспяховага навучання студэнта з'яўляецца правільнае харчаванне. Сяргей распрацаваў сістэму, па якой кожнаму падлетку пісьменна падбіраецца дыета згодна яго вазе.
Нягледзячы на гатоўнасць Сяргея укладваць сілы ў адукацыйны праект, яго прызначэнне на пасаду рэктара Мікалай Цыскарыдзэ палічыў памылкай. На думку маскоўскага танцоўшчыка, Палуніну не хапае адукацыйнай базы для таго, каб весці педагагічную дзейнасць.
Асабістае жыццё
Дакладна вядома аб адносінах бунтара з балярынай Хелен Кроўфард. Пара правяла разам два гады. Але пасля таго як танцорка стала падымаць тэму шлюбу і нараджэння дзяцей, Сяргей палічыў за лепшае развітацца з каханай. Праз год мужчына стаў часта з'яўляцца на публіцы з другога прадстаўніцай балета, Юліяй Сталярчук, але іх раман афіцыйнага пацверджання не атрымаў.
Яркай старонкай у асабістым жыцці артыста апынуўся раман з партнёркай Наталляй Осіпавай. Але, нягледзячы на вялікую сімпатыю паміж артыстамі, іх саюз праіснаваў два гады, пасля чаго з'явілася навіна аб расставанні пары. Па запэўненнях рэпарцёраў, балерына пакінула танцоўшчыка дзеля невядомага дырыжора.
Пазней Сяргей прызнаваўся, што перажываў у гэты момант няпросты перыяд. Ён літаральна закідваў свой «Инстаграм» велізарнымі пастамі-разважаннямі. Так працягвалася чатыры месяцы, але пасля гэтыя фота і каментары артыст выдаліў з сацсеткі.
Неўзабаве адбылося віртуальнае знаёмства з чэмпіёнкай па фігурным катанні Аленай Ільіной. Пара адзін час перапісвалася, неўзабаве зносіны перарасло ў рэальнае знаёмства. Яны адразу адчулі прыцягненне не толькі на асабістым узроўні, але і ў творчасці. Разам яны сталі ўдзельнікамі балетнай пастаноўкі «Распуцін», якая была прадстаўлена ў Расіі, у «Барвісе Luxury Village», а затым і ў Лондане.
Харэографам спектакля выступіў японец Юка Ойши, з якім Палунін раней працаваў над праектам Sacre. Аб прэм'еры спевакі расказалі ў эфіры шоў «Вячэрні Ургант». Па словах артыста, яму цікава пераўвасабляцца ў нестандартных асоб, аўтсайдэраў, якія здольныя на грандыёзныя ўчынкі.
А ў 16 студзеня 2020 га ў пары нарадзіўся сын. Шчасьлівыя бацькі некаторы час хавалі гэты факт ад грамадскасці, аднак у сакавіку падзяліліся сваёй радасцю з прыхільнікамі. Хлопчыку далі незвычайнае імя - Мір.
Раней артыст запусціў уласны інтэрнэт-крама брэнда Poluninink Store. На афіцыйным сайце даступныя некалькі лінеек арыгінальных тавараў. У сацсетках ёсць фанацкія старонкі, прысвечаныя творчасці зоркі балета. Асаблівай папулярнасцю карыстаецца Polunin-Ers, створаная ў «Фэйсбуку» групай італьянскіх прыхільнікаў таленту Сяргея.
татуіроўкі
Жывучы ў Лондане, танцоўшчык адважыўся на эксперымент - разам з прыяцелем, былым гангстэрам Энтані Ламмином, адкрыў салон тату. На целе знакамітасці з'яўляліся новыя «карцінкі». Сярод іх - малюнкі свастыкі, трызубца і партрэта Уладзіміра Пуціна.Выяву прэзідэнта РФ Палунін зрабіў у той час, калі ў Расеі ішлі выбары на пасаду кіраўніка дзяржавы. Такім чынам танцоўшчык вырашыў выказаць сваю падтрымку цяперашняму лідэру дзяржавы. Пазней на скроні Сяргея з'явілася тату ў выглядзе птушкі-тройкі. Па словах зоркі балета, яна азначае яднанне трох краін. Палунін адзначыў, што ўсе татуіроўкі «спраўджваюцца».
Сяргей Палунін зараз
Ў 2021 годзе артыст працягнуў займацца творчасцю. У лютым на экраны з удзелам Сяргея выйшла эратычная драма «Звычайная запал», знятая па рамане Ані Эрно. Рэжысёрам фільма выступіла Даніэль Абрид. На экране разгарнулася захапляльнае апавяданне пра фатальны, «наркатычнай» страсці францужанкі, выкладае ў Сарбоне, і рускай дзяржслужачых, воляю выпадку які апынуўся ў Парыжы.
Першапачаткова планавалася, што галоўную мужчынскую ролю ў стужцы згуляе Даніла Казлоўскі. Але на вочы рэжысёру трапілася вокладка глянцавага часопіса з фота танцора. І стала зразумела, што менавіта Палунін павінен паўстаць у вобразе дэманічнага спакусніка. Сам Сяргей у інтэрв'ю адзначыў, што некаторыя рысы героя блізкія яму самому - інакш складана было б ўвасобіць на экране патрэбны мужчынскі тыпаж.
У красавіку Палунін выступіў на канцэрце, прысвечаным 60-гадоваму запуску ракеты «Усход-1» і першаму палёту чалавека ў космас. Месцам для святочнай праграмы стаў касмадром Байканур. У шоў ўдзельнічалі зоркі расійскай культуры.
Танцоўшчык зноў з'явіўся ў якасці суддзі ў ўпадабанай гледачам шоу «Dance Рэвалюцыя». Таксама ў журы ўвайшлі Ала Сигалова і Вера Брэжнева. Памянялася вядучая праграмы - у новым сезоне ёю стала Ірына Пегова. Сяргей прызнаўся журналістам, што пачынае ацэньваць ўдзельніка яшчэ да таго, як той пачне танец - аб характары канкурсанта многае распавядае выхад да гледачоў. Прадоўжылася і гастрольная дзейнасць Палуніна. На афіцыйным сайце знакамітасці размешчаны анонсы з праграмамі яго выступаў.
праекты
- Тэлеперадача «Вялікі балет» на тэлеканале «Культура»
- Відэапраект Take Me To Church
- Відэапраект There must be more to life than this
- Праект балерыны Наталлі Осіпавай Silent echo
- Праект балерыны Наталлі Осіпавай Run Mary run
- Міні-фільм Hunger
- Рэкламнае відэа да адкрыцця Нацыянальнага Музея ў Бялградзе Аwakening
- Відэакліп песні Movement спевака Hozier
- Відэакліп Максіма Фадзеева «ж буду я шчаслівейшы»
- Відэапраект «Лунная соната»
- Сола пад песню Мікалая Наскова «Жывы»
- Відэакліп Вітаса «За ёй»
фільмаграфія
- 2016 - «Танцоўшчык»
- 2017 - «Забойства ва" Усходнім экспрэсе »
- 2018 - «Чырвоны верабей»
- 2018 - «Шчаўкунок і чатыры каралеўства»
- 2018 - «Нуреев. Белы крумкач"
- 2020 працэнта - «Звычайная запал»