біяграфія
Дзякуючы характэрнай знешнасці Кірылу Полухину часцей за ўсё прапаноўваюць ролі паліцэйскіх, вайскоўцаў, бізнэсмэнаў ці крымінальных аўтарытэтаў. А ў звычайным жыцці ён добры і спагадны чалавек, зусім не падобны на экранныя вобразы. Такое неадпаведнасць - прыкмета акцёрскага таленту, які дапамагае Кірылу пераўвасабляцца ў адмоўных герояў.Дзяцінства і юнацтва
Кірыл Аляксеевіч Полухин нарадзіўся пад знакам задыяку Цялец 3 мая 1968 г. у Ленінградзе. Сям'я была далёкая ад тэатра і кіно: маці ў маладосці была сцюардэсай, бацька - капітанам далёкага плавання. Бацькі рассталіся неўзабаве пасля нараджэння сына. Кірыла выхоўваў айчым, якога ён доўгі час лічыў родным бацькам. Па яго прыкладу Полухин рыхтаваўся паступаць у медінстытут - Мікалай Васільевіч быў паважаным ў горадзе дантыстаў і паспеў прышчапіць юнаку любоў да медыцыне.
Пасля заканчэння школы хлопец паступіў у медыцынскае вучылішча, адкуль быў прызваны на службу ў войска. Толькі там упершыню Кірыл паспрабаваў сябе ў мастацкай самадзейнасці, яго выступу мелі поспех. Дэмабілізацыя прыпала на пачатак 90-х - у Расіі быў крызіс. Апроч працы, у маладосці Полухин пачаў займацца ў Народным тэатры ў Зіновія Корогодского.
Невядома, як склаўся б біяграфія Кірыла, калі спектакль з яго ўдзелам не наведаў бы Андрэй Толубеев - таленавіты акцёр БДТ і педагог. Ён ўгаварыў Полухина атрымаць вышэйшую акцёрскую адукацыю.
Ва ўзросце 25 гадоў Кірыл стаў студэнтам Ленінградскага дзяржаўнага інстытута тэатра, музыкі і кінематаграфіі. На курс яго ўзяў Толубеев, але экзамены хлопец здаваў на агульных падставах.
Асабістае жыццё
Кірыл Полухин стабільны ў плане адносін з жаночым падлогай, яго асабістае жыццё апынулася звязанай з творчай. Яшчэ ў студэнцкія гады ён ажаніўся. Зараз жонка Святлана Строгова - вядучая актрыса Моладзевага тэатра пад кіраўніцтвам Сямёна Співакоў.
Пазнаёміліся будучыя мужы, быўшы студэнтамі тэатральнага ВНУ. Бо грошай не хапала, вяселле вырашылі сумясціць з «халтурай». У загсе маладыя распісаліся, а потым адпрацавалі клоўнамі на наступным імпрэзе. Пасля роспісу маладым выдзелілі пакойчык у тэатральным інтэрнаце, дзе ў маладосці жылі Таццяна Дароніна і Алег Басілашвілі.
У 1998 годзе ў сям'і з'явіўся сын Інакенцій. Полухин успамінаў, што ў гады безграшоўя даводзілася шмат працаваць на выездах. У вобразе блазна акцёр па 5-й гадзіне забаўляў чужых дзяцей, пасля чаго ўжо не хапала сілаў на зносіны з уласным дзіцем. Часта на падпрацоўку жонкі адпраўляліся ўдваіх. Пазней у інтэрв'ю Кірыл успамінаў, што ў тыя дні, калі сына ці дачку не на каго было пакінуць, з ім пагаджаўся пасядзець аднакурснік Полухина Іван Ургант.
Пасля доўгіх гадоў блуканняў па здымных кватэрах артысты набылі ўласнае жыллё, а затым і загарадны дом. Займаецца ўладкаваннем гаспадаркі сам Кірыл. Паводле яго слоў, распрацоўка дызайну інтэр'еру стала новым хобі. Полухин не прыхільнік знаёміць публіку з прыватным жыццём праз «Инстаграм», сваю старонку ён выкарыстоўвае для дэманстрацыі прафесійных дасягненняў.
Нягледзячы на тое, што сын Інакенцій вырас за кулісамі тэатра, малады чалавек не пайшоў па слядах бацькоў. Ён захапляецца здымкай, у асноўным робіць пейзажныя і партрэтныя фота. У сям'і жыве котка тайскай пароды па мянушцы Марфа, яе Полухин набыў для сына. Артыст ласкава называе хатняе жывёла «валасатым пачварай».
Тэатр і фільмы
Пасля заканчэння тэатральнага ВНУ Полухин трапіў у трупу БДТ, дзе доўгі час гуляў эпізадычных персанажаў і толькі праз гады стаў выходзіць на сцэну ў асноўным акцёрскім складзе. Галоўнае амплуа Кірыла на тэатральных падмостках - характэрныя героі, якіх яму прыемна гуляць пасля мужных киноперсонажей. Затым настаў час, калі акцёр зрабіў выбар на карысць кінакар'еры і ўдзелу ў антрэпрызах.
Першую прыкметную ролю Полухин выканаў у дэтэктыве «Жаночая логіка - 4». Ён пераўвасобіўся ў следчага Юрыя Рубахина. З гонарам і павагай Кірыл успамінае, што партнёрамі па здымачнай пляцоўцы сталі Станіслаў Гаварухін і Аліса Фрэйндліх.
Важнай падзеяй у творчасці Кірылы сталі здымкі ў тэлепраекце «Жыццё і прыгоды Мішкі Япончыка». У серыяле Полухин сыграў Рыгора Катоўскага - палітычнага дзеяча СССР, смерць якога ахутана таямніцай. Артыст успамінае, што не хацеў згаджацца на ролю з-за адсутнасці вонкавага падабенства з героем, але рэжысёру ўдалося пераканаць яго.
Яркай працай з удзелам Полухина стаў крымінальны серыял «Чужы раён», у якім ён пераўвасобіўся ў напарніка героя Дзяніса Ражкова. Аператыўных работнікаў артыст гуляў у праектах «БС», «Дазнаўца», «Маёр». У «Шефе» рэжысёра Алега Ларына акцёр, насупраць, зняўся ў ролі бандыта - крымінальнага аўтарытэта Максіма Ціхамірава. Яму даводзіцца супрацьстаяць галоўнаму персанажу ў выкананні Андрэя Чубченко.
У 2015 годзе на экраны выйшаў фільм «Батальонъ» пра жаночыя батальёнах смерці, створаных у Першую сусветную вайну. У драме Полухин, рост якога - 180 см пры вазе 82 кг, выканаў ролю салдата Зобова. У 2016-2017 гадах акцёр быў задзейнічаны ў некалькіх буйных праектах - з'явіўся на экранах з Дзмітрыем Дзюжаў ў камедыі Іллі Настаўнікі «Агні вялікай вёскі» і ў біяграфічнай драме «Час першых».
Адной з прыкметных работ Полухина ў кіно стала стужка «Гогаль. Вій », дзе акцёр выканаў ролю Басаврюка. Ён удакладняе, што даўно марыў згуляць у касцюмаванай драме, у гэтым дэтэктыўным трылеры яго жаданне ажыццявілася.
Нескладаныя трукі ў стужках Полухин выконвае сам, складаныя давярае каскадзёрамі. Пасля здымак не ўвайшла ў фільм сцэны, у якой Кірылу прыйшлося адлюстроўваць палаючага чалавека, ён вырашыў спыніць рызыкаваць на працы.
За 2018 год яго фільмаграфія папоўнілася рознахарактарнасці ролямі ў фільмах «321-я Сібірская», «А.Л.Ж.И.Р.», «Завод». У фантастычнай карціне «Лепш, чым людзі» Кірыл з'явіўся ў кадры з Паўлінай Андрэевай, Кірылам Кяро, Аляксандрам Устюгова. Тады ж артыст паспрабаваў сябе ў аўтарскім камедыйным праекце «Бар" На грудзі "», рэжысёрам якога стала акторка Ірына Вилкова.
Не абыйшлося і без крымінальнага фільма - Полухин паўстаў у галоўнай ролі ў серыяле «Рэалізацыя». 2019 год ён адкрыў ваеннай драмай «Балканскі мяжу», пасля чаго зняўся ў праекце «канцылярскай пацук - 2». Аднаго з галоўных герояў артыст сыграў у дэтэктыўным трылеры «Мёртвае возера».
Верасень - падчас прэм'еры серыяла «Трыяда» з удзелам Полухина. Яго партнёрамі па здымачнай пляцоўцы ў камедыі сталі Барыс Дзергачоў, Любоў Аксёнава, Дар'я Мароз і іншыя.
У 2019 годзе Полухин быў запрошаны ў якасці члена журы V фестывалю кіно і тэлефільмаў духоўна-маральнага зместу «Святой Уладзімір», які праходзіў у Севастопалі. Артыст сумясціў прыемнае з карысным - у гэты ж час здымаўся на паўвостраве ў адным з новых праектаў - камедыі «За шчасцем».
Кірыл Полухин зараз
Зараз акцёр ўваходзіць у лік самых запатрабаваных выканаўцаў. У 2020 годзе з яго удзелам выйшла гучная прэм'ера ваеннай драмы «Шугалей», заснаванай на рэальных падзеях. Героі фільма - расійскія навукоўцы-сацыёлагі, якія трапілі ў палон да тэрарыстаў.Разам з Кірылам Полухиным у галоўных ролях зняліся Алег Абалян, Сяргей Яцанюк, Алег мяцеліца. У кінастужцы таксама былі актыўна задзейнічаны туніскіх артысты, якія згулялі мясцовае насельніцтва. Здымкі праходзілі ў Тунісе, дзе складанасць, па словах знакамітасці, прадстаўлялі прыродныя ўмовы - пясчаныя буры і спякота днём, холад у вячэрні час сутак. Услед за паказам першага фільма пачаліся здымкі 2-й часткі баевіка.
Іншы прэм'ерай 2020 га ў творчым жыцці Полухина стала трансляцыя прыгодніцкага серыяла «Ліхач», у якім акцёр выканаў адну з галоўных роляў. Ён паўстаў у вобразе адмоўнага персанажа Кашчэя. Яму супрацьстаіць герой у выкананні Мікіты Панфілава - супрацоўнік крымінальнага вышуку горада Сочы. Таксама з удзелам Полухина выйшаў 2 сезон серыяла «Метад» з Канстанцінам Хабенского і Паўлінай Андрэевай, а ў 2021-м стартаваў 3 сезон «Рэалізацыі».
фільмаграфія
- 2000 - «Паляванне на Папялушку»
- 2004 г. - «Шахматыст»
- 2007 - «Марскія д'яблы 2»
- 2008 - «Цяжка быць мачо»
- 2010 - «Даішнікі»
- 2010 - «Мы з будучыні 2»
- 2010 - «Сямейны дом»
- 2010 - «Чужая»
- 2011 - «Жыццё і прыгоды Мішкі Япончыка»
- 2016 - «Налёт»
- 2016 - «Агні вялікай вёскі»
- 2016 - «Іван»
- 2018 - «А.Л.Ж.И.Р.»
- 2018 - «Завод»
- 2019 - «Балканскі мяжу»
- 2019 - «Трыяда"
- 2019 - «Умоўны мент»
- 2020 працэнта - «Вір»
- 2020 працэнта - «Шугалей»
- 2020 працэнта - «Ліхач»