біяграфія
Актрыса Ніна Дробышева прызнавалася ў інтэрв'ю, што «на першым месцы заўсёды стаяў тэатр». Але артыстка не адмаўляла, што хацела б супрацоўнічаць з кінарэжысёрам, якому сапраўды была б цікавая. Выканаўцу ведаюць у асноўным па працы на сцэне. Магчыма, прычына крыецца ў тым, што з тэатральнымі пастаноўшчыкамі Дробышева лягчэй дамовіцца.«Ніхто і ніколі не прымусіць мяне граць тое, што не падабаецца», - сцвярджае знакамітасць.Дзяцінства і юнацтва
Ніна Іванаўна нарадзілася незадоўга да пачатку Другой сусветнай вайны ў Ленінградзе. Бацька загінуў на фронце, мама зарабляла грошы, і выхаваннем Ніначка займалася бабуля. Сваячка памерла, калі дзяўчынцы споўнілася 13 гадоў. Падзея перавярнула жыццё будучай актрысы. Аб ранніх гадах біяграфіі Дробышева згадваць не любіць, лічачы дзяцінства не занадта вясёлкавым.
Мара аб сцэне з'явілася ў Ніны ў раннім дзяцінстве. Дробышева нават сама не памятае чаму. «Хадзіла па музеях і выставах і, мабыць, сачыніла уласны ўнутраны свет, які і выліўся ў тое, што захацела стаць артысткай», - успамінала Ніна Іванаўна. Маці не разумела захапленні дачкі. А калі тая стала вядомай, саромелася увагі.
У школе Ніна займалася ў тэатральным гуртку ў Палацы піянераў. Туды ж хадзіў і Ігар Клімянкоў, які запамятаўся роляй пажа ў знакамітай «Папялушцы». Девчушку з жывымі вачыма прыкмеціў Уладзімір Венгераў і запрасіў Дробышева ў карціну «Два капітана» на вобраз сястры галоўнага героя. Затым былі іншыя прапановы. Так, у кіноповесті «Дарога праўды» зусім яшчэ юная акторка не згубілася на фоне прызнаных мэтраў Тамары Макаравай, Алы Ларыёнавай і Веры ральнічы.
Скончыўшы школу, Ніна адправілася паступаць у драматычную студыю пры Ленінградскім тэатры юнага гледача, але без асаблівай надзеі. На ўступных іспытах прачытала ўрывак з «Рамэа і Джульеты» Шэкспіра, а потым папросту ўцякла - як распавядала, па справах. Педагогам каштавала працы адшукаць таленавітую абітурыентку.
тэатр
Шукалі Дробышева не проста так. Ужо на 2-м курсе студэнтка выйшла на падмосткі ТЮГа ў запаветным абліччы Джульеты. У 1961 году Ніна скончыла навучанне ў студыі, а 2 гады праз па запрашэнні Юрыя Завадскага перайшла ў Тэатр імя Массавета. Тут артыстка за час кар'еры паспела бліснуць у царскіх вобразах Эдыт Піаф і Клеапатры. На жаль, не ўсе відэазапісы і фота з выступленняў дайшлі да нашых дзён.Па шчасце, зняты на плёнку спектакль «Пяць кутоў», у якім Дробышева пераўвасобіліся ў балярыну Лялю. Пастаноўка была прадстаўлена на тэатральным фестывалі ў Берліне, адкуль Ніна ў маладосці прывезла званне лепшай актрысы малых сцэн Еўропы.
У 2013 годзе Дробышева задзейнічалі ў аўтарскім праекце Юрыя Яроміна «Р.Р.Р.», які прадстаўляе новы погляд на раман Фёдара Дастаеўскага «Злачынства і пакаранне». Ніна Іванаўна ў ролі Кацярыны Іванаўны Мармеладовой выступала ў ансамблі з Аляксандрам Яцко, Віктарам Сухарукава, Вольгай Анохін і Аляксеем Трафімава. У адным інтэрв'ю артыстка дазволіла сабе адзначыць, што глядач па большай частцы ідзе «паглядзець на медыйных персон, чым за працай розуму».
У арыгінальным прачытанні п'есы Аляксандра Астроўскага «Не ўсе кату масленіца» акторка гуляла ключніцай Феону. Крытыкі цёпла сустрэлі спектакль, а гульню Дробышева адзначалі асобна. Дзякуючы дару пераўвасаблення Ніна Іванаўна навучылася кожнага персанажа надзяляць рысамі шматграннай асобы.
фільмы
Нягледзячы на тое што студэнтам тэатральнага забаранялі здымацца ў кіно, Ніне пашанцавала, для артысткі зрабілі выключэнне. У 1957-м Дробышева ўвасобіла другарадны вобраз у драме «Несмяротная песня» і ў класіцы савецкай кінакамедыі «Вуліца поўная нечаканасцяў». Другі праект атрымаў шырокую папулярнасць на гады наперад. У XXI стагоддзі стужка перавыпускаецца на DVD.
Фільм «Чыстае неба» Рыгора Чухрая стаў палітычнай падзеяй, калі з экрана ўпершыню загаварылі пра сталінскія рэпрэсіі, пра тое, што справядлівасць павінна перамагчы. І ў такой рэзананснай карціне маладзенькай далікатнай Ніне (рост 158 см) дасталася галоўная роля - спадарожніцы адважнага лётчыка, які патрапіў у палон і ў выніку які апынуўся ізгоем.
Партнёрам Дробышева выступіў ўсенародна любімы прыгажун Яўген Урбанскій. Але акторку не збянтэжылі слава і аўтарытэт калегі, 19-гадовая дзяўчына была больш заклапочана тым, як згуляць жанчыну, якая па сюжэце старэй на 20 гадоў. Дарэчы, у той жа стужцы Ніне Іванаўне давялося адлюстроўваць і больш юную гераіню.
Драма была ўдастоена Вялікага прыза Маскоўскага кінафестывалю і «Залаты галоўкі Паленке» на аглядзе ў Акапулька, з трыумфам дэманстравалася на еўрапейскіх і амерыканскіх экранах. Дзякуючы праекту Дробышева ў першы раз з'ездзіла ў Францыю, дзе пасля палюбіла адпачываць з дочкамі.
У 1963 годзе ў фільмаграфію Ніны Іванаўны трапіла новая галоўная роля ў экранізацыі рамана Леаніда Лявонава «Рускі лес». Гледачам запомніліся кадры дыялогу гераіні Дробышева, прафесарскай дачкі, з гестапаўцаў Вальтэрам Киттелем ў выкананні Юрыя Якаўлева.
Біяграфічная стужка «Вораг народа Бухарын» пра вядомага рэвалюцыянера і ідэалогіі нацыяналізацыі падарыла Ніне Іванаўне магчымасць пераўвасобіцца ў сястру лідэра сусветнага пралетарыяту Марыю Ўльянаву. Аўтары надзялілі праект шматлікімі метафарамі і сімвалічнымі кадрамі. Да такіх можна аднесці сцэну з драпежнікамі ў клетцы.
Карціна «Дом на Ангельскай набярэжнай» распавядала пра жыццё трох сябровак, якія пазнаёміліся ў цырку і зблізіліся настолькі, што сталі практычна сёстрамі адзін аднаму. Сюжэтная лінія ахоплівае дзесяткі гадоў. Жанчын, якія захавалі далікатныя пачуцці і адданасць, акрамя Дробышева, згулялі Людміла Чурсіна і Вольга Волкава. Але фільм не знайшоў вялікі водгук у сэрцах гледачоў. Так, на сайце «Кинопоиск» сямейная драма атрымала 5,5 зорак з 10.
У 2019 годзе з удзелам Ніны Іванаўны адбылася прэм'ера стужкі «Француз», дзе акторцы выдалася магчымасць поностальгировать аб 50-х гадах. Праект атрымаў некалькі намінацый і перамог прэміі «Ніка». За прыз у катэгорыі "лепшая жаночая роля другога плана» Дробышева змагалася з калегам па драме. У выніку «Ніку» атрымала Наталля Тенякова. Варта адзначыць, што з-за пандэміі COVID-19 цырымонію перанеслі на красавік 2021 года.
Асабістае жыццё
Пра асабістае жыццё Ніны Дробышева вядома, што артыстка складалася ў рамантычных адносінах з Алегам Яфрэмавым і двойчы была замужам. З кожным мужам рассталася па-добраму, бо лічыць, што «пасля добрых момантаў дзяліць няма чаго». Дзецям таксама ніколі не забараняла мець зносіны з бацькамі.
Пасля заканчэння здымак у «Чыстым небе» Ніна выйшла замуж за Віталя Коняева, які выканаў у фільме ролю безнадзейна закаханага ў Сашу аднаго. У сям'і нарадзілася дачка Алена. Калі прыйшла пара атрымліваць пашпарт, Лена памяняла бацькаву прозвішча на матчыну.
Дзяўчына пайшла па слядах бацькоў. Спадчынніца гуляе ў спектаклях і здымаецца ў кіно. Па словах Ніны Іванаўны, дачка «вельмі добрая, рэдкая актрыса». Алена нарадзіла ўнука Піліпа, які сёння жыве ў Францыі.
Другую любоў Дробышева сустрэла ў тэатры - з Вячаславам Бутэнка гуляла ў адных і тых жа пастаноўках. У гэтым шлюбе нарадзілася дачка Хрысціна, якая падарыла Ніне Іванаўне ўнукаў Антона і Таісію. Хрысціна таксама працуе ў кіно, але застаецца за кадрам.
Ніна Дробышева зараз
Ніна Іванаўна і зараз працягвае выходзіць на сцэну Тэатра імя Массавета. Народная артыстка РСФСР верная абранаму стылю - мінімум знешняй экспрэсіі і максімум ўнутранага напалу, засяроджанасці. Дробышева перакананая, што акцёр памірае, калі перастае гуляць.фільмаграфія
- 1955 - «Два капітана»
- 1957 - «Вуліца поўная нечаканасцяў»
- 1961 - «Чыстае неба»
- 1963 - «Рускі лес»
- 1976 - «Вячэрні святло»
- 1986 - «Які зацягнуўся экзамен»
- 1989 - «Пяць кутоў»
- 1990 - «Вораг народа Бухарын»
- 1993 - «Роля»
- 2007 - «Дом на Ангельскай набярэжнай»
- 2019 - «Француз»
- 2020 працэнта - «Воўк»