біяграфія
Расійскую рок-культуру цяжка ўявіць без калектыву «Гукі Му». Гэтая група з'яўлялася галоўнай зоркай савецкага рок-андэграўнду. Музыкам атрымалася гарманічна аб'яднаць бунтарскі акорды панк-рока з меладычнымі матывамі фольку і хвацкімі хуліганскімі тэкстамі, што зрабіла іх творчасць унікальным і незабыўным.Гісторыя стварэння і склад
Пётр Мамонаў, заснавальнік «Гукаў Му», з дзяцінства быў неабыякавы да музыкі. Ён гуляў у школьнай групе пад назвай «Экспрэс», з захапленнем асвойваў гульню на гітары і марыў пра славу рок-музыкі. Аднак мара гэтая споўнілася далёка не адразу: Пётр паспеў асвоіць не адну прафесію, ад ліфцёра да перакладчыка, да таго як зноў вярнуўся да дзіцячага захаплення.
Гісторыя стварэння ансамбля пачалася ў 1981 годзе - на той момант Мамонаву было ўжо 30 гадоў. Музыкант разам са школьным сябрам Аляксандрам Ліпніцкім жартам паспрабаваў скласці пару песень. Пасля некалькіх «кухонных» рэпетыцый да прыяцелям далучыўся перкусіяніст Сяргей Бугаёў. Паступова першыя кампазіцыі яшчэ безназоўнага калектыву аформіліся ў скончаныя творы, і навапаказаная група пачала радаваць гасцей выступамі.
Неўзабаве склад калектыву папоўніўся яшчэ некалькімі музыкамі, ансамбль атрымаў назву «Гукі Му». Ужо праз некаторы час група магла пахваліцца уласным клавішнікам (ім стаў Павел Хоцін), віртуозным фаготистом Аляксандрам Аляксандравым і перкусіяніст Міхаілам Жукавым.
За час існавання калектыву дзясяткі музыкаў паспелі выйсці на сцэну з Пятром Мамонавым у складзе «Гукаў Му». Хтосьці затрымліваўся ў групе надоўга, хто-то ўдзельнічаў толькі ў пары канцэртаў. Нязменным заставаўся толькі сам заснавальнік ансамбля, саліст і аўтар большасці кампазіцый.
музыка
Паступова калектыў, змяняючы музыкаў, стылі гульні і нават жанры, шукаў уласную індывідуальнасць. У 1988 году артысты запісалі першую альбом пад назвай «Простыя рэчы». У гэты альбом увайшлі кампазіцыі «шэры голуб», «Люляки баб», «Бутэлька гарэлкі» і іншыя песні, якія каханыя прыхільнікамі «Гукаў Му» да гэтага часу.Немалую ролю ў стварэнні зборніка адыграў гітарыст Аляксей Бортничук - зводны брат Мамонава, а галоўным ініцыятарам стаў лідэр групы «Цэнтр» Васіль шумоў, які выступіў у якасці прадзюсара. Іх другі студыйны альбом "Крым" выйшаў у тым жа годзе. Самі музыкі лічаць яго лепшай у сваёй дыскаграфіі.
Наступнай сур'ёзнай вяхой у біяграфіі ансамбля прынята лічыць ўступленне ў Маскоўскую рок-лабараторыю. Гэтая грамадская арганізацыя адкрылася па ініцыятыве ўрада. І хоць па вялікім рахунку галоўнай мэтай лабараторыі быў усё ж кантроль за тэкстамі песень рок-музыкаў і своечасовая цэнзура, сяброўства ў ёй лічылася ганаровым.
Акрамя таго, кіраўніцтва лабараторыі дапамагала маладым артыстам арганізоўваць канцэрты і гастролі, і ўдзельнікі «Гукаў Му» пачалі пастаянна выступаць, паралельна «знішчалася» матэрыял для чарговага альбома.
Прыкметным індыкатарам паспяховасці групы стала запрашэнне на цэнтральнае тэлебачанне. У 1989 году «Гукі« Му »прынялі ўдзел у праграме« Музычны рынг ». Праўда, у спаборніцтве калектыў саступіў ленінградскаму калектыву «авія", а Мамонаву параілі звярнуцца да псіхіятра.
Наступная пласцінка групы парадавала прыхільнікаў жанру кампазіцыямі «Гадопятикна», «Вар'ятка каралева», «Папяровыя кветкі», Forgotten Sex і іншымі песнямі. У яе запісу музыкам дапамагаў ангелец Браян Іна, вядомы прадзюсар тых гадоў. З гэтым чалавекам Мамонаў і іншыя музыкі «Гукаў Му» пазнаёміліся таксама дзякуючы рок-лабараторыі. Гуказапісвальныя працы праходзілі ў Брытаніі, і альбом ўпершыню быў выпушчаны менавіта там. Да вушэй расійскага слухача ён дайшоў толькі ў 1994 годзе.
Адразу пасля выпуску пласцінкі артысты адправіліся ў гастрольны тур: па Вялікабрытаніі, Савецкага Саюзу і ЗША. Здавалася, што наперадзе музыкаў чакае зайздросная кар'ера і сусветная слава. Аднак у тым жа годзе Мамонаў здзівіў прыхільнікаў заявай аб распадзе калектыву.
Пасля заключнага гастрольнага тура «Гукаў Му» Пётр працягнуў выступаць з Аляксеем Бортничуком, назваўшы новы праект «Мамонаў і Аляксей». У запісе аранжыровак братам дапамагалі даволі вядомы бас-гітарыст Яўген Казанцаў і бубнач Юрый Кісцень, пазней да музыкаў далучыўся бубнач Андрэй Надольскі.
Пётр, па ўласным прызнанні, ўскладаў вялікія надзеі на гэты праект, аднак заходнія партнёры Мамонава апынуліся незадаволеныя тым, што адбылося - яны ўклалі значныя сродкі ў рэкламу 2-га тура «Гукаў Му» па ЗША. Даведаўшыся аб перайменаванні калектыву, Warner Brothers адмовіліся ад супрацоўніцтва. Далейшай арганізацыяй паездкі музыкаў у Амерыку займалася Лінда Грынберг.
Пад ціскам прадстаўнікоў гуказапісвальнай кампаніі Opal Records, з якой Мамонаў працаваў на той момант, артысту давялося вярнуць папярэдні склад групы, і «Гукі Му» працягнулі выступаць і запісваць песні ў ранейшым рэжыме. Кампазіцыі таго перыяду былі сабраны ў адзін альбом ў 1993 годзе, пласцінка атрымала назву «Грубы закат». Самымі вядомымі песнямі з гэтага зборніка сталі «кансервавы нож» і «Бронецягнік».
А на песню «Грубы закат» музыкі нават знялі кліп. Працэс здымак заняў мінімум часу. Усё адбывалася ў студыі, у здымках удзельнічаў сын Мамонава. Нельга сказаць, што на той момант гэта відэа ўразіла публіку, але ў 2013 годзе пра яго загаварылі зноў. Амерыканскі гурт The National апублікавала кліп на песню Sea of Love, які цалкам быў скапіяваны з відэароліка «Гукаў Му».
У наступныя гады светапогляд і прыярытэты Мамонава сур'ёзна змяніліся. Артыст ўсё больш і больш адыходзіў ад музыкі, затое заняўся новымі праектамі: зняўся ў некалькіх карцінах, іграў у тэатры і нават ставіў ўласныя спектаклі і касцюміраваныя прадстаўленні.
У 1995-м музыкі захапілі ідэі хрысціянства, артыст пакінуў мітуслівы горад і перабраўся ў вёску. У інтэрв'ю Пётр прызнаваўся, што расчараваны ў рок-культуры, ранейшых ідэях і нават прыхільніках, якія перыядычна ладзілі беспарадкі і напіваліся падчас канцэртаў гурта.
Усё гэта ў выніку схіліла выканаўцы да думкі аб чарговым роспуску калектыву. Апошняя кружэлка, запісаная ў ранейшым складзе каманды, выйшла ў 1996 годзе. У гэты альбом, які атрымаў назву «Жыццё амфібій, як яна ёсць», увайшлі кампазіцыі «Чарнаморская чайка», «Хлестаков», «У вёсцы». Па ідэі, з гэтага моманту група спыніла існаванне, не запісвала песні і не здымала кліпы. Але гэта толькі па ідэі. Цяпер калектыў складаўся з аднаго чалавека - Мамонава.
Спачатку ён выпусціў некалькі зборнікаў, у якія ўвайшлі старыя нявыдадзеныя кампазіцыі, сярод якіх - «Усе сволачы», «Электрычныя Мужычкі», «Бабик», «Люся» і іншыя.
А ў 2000 годзе свет убачыла паўнавартасная кружэлка «Шакаладны Пушкін». Праўда, ствараўся дыск Мамонавым практычна ў адзіноце. Ён з'яўляўся аўтарам і выканаўцам усіх кампазіцый. Як і ранейшыя працы, музыка і тэксты гучаць нахабна, і ў вочы кідаецца нейкая тэатральнасць выканання. Пасля выхаду дыска Пётр вырашыў узнавіць яго ў монаспектаклі. Прэм'ера адбылася ў Маскоўскім драматычным тэатры ім. Канстанціна Станіслаўскага 11 верасня 2001 года, як раз у той дзень, калі на ЗША абрынуліся тэрарыстычныя атакі. Спектакль атрымаў супярэчлівыя водгукі, тым не менш ён ішоў на тэатральнай сцэне аж да кастрычніка 2005 года.
Восьмы студыйны зборнік «Гукаў Му» выйшаў у 2002 годзе і атрымаў назву «Электра Т». Мамонаў, як і над папярэднім дыскам, працаваў сам. Па версіі сайта Evermusica.com, гэты зборнік быў прызнаны лепшай дыскам калектыву і лепшым альбомам 2002-го.
Амаль адначасова ў 2003 годзе Пётр выпусціў зборнікі «Мышы 2002» і «зялёненькі», якія пазней перавёў у фармат чарговага спектакля.
У наступным годзе Мамонаў стварыў «Вялікае маўчанне вагона метро». У гэты раз у яго атрымаўся зборнік белых вершаў. Ідэя стварэння гэтай працы з'явілася ў музыкі пасля курсу рэабілітацыі ад алкагольнай залежнасці ў псіхіятрычнай клініцы.
У 2005 годзе выйшаў альбом «Казкі братоў Грым» - апошні ў творчасці «Гукаў Му». Канцэпцыя пласцінкі круціцца вакол аднайменнага зборніка казак, і кожная кампазіцыя з'яўляецца інтэрпрэтацыяй адной з іх. Гэты зборнік, як і мінулыя працы Мамонава, атрымаўся відавочна некамерцыйным, але пры гэтым у андэграўнднай асяроддзі быў заўважаны.
Таксама ў свет выходзілі канцэртныя DVD, апошнія з якіх - «Грубы закат ў Кіеве» і «Аляксей in USA» - датаваныя 2008 годам.
Трыўмфальнае вяртанне Пятра адбылося толькі ў 2015 годзе, калі музыка абвясціў пра новы праект. «Цалкам новыя Гукі Му» - пад такой назвай артыст вярнуўся на сцэну.
У склад, акрамя Мамонава, увайшлі Грант Минасян (ударнік), басіст Ілля Урезченко, Слава Лосев, які грае на духавых і клавішных, а таксама Алекс Грыцкевіч (клавішнік). Абноўлены калектыў прадставіў некалькі канцэртных праграм і парадаваў якія засумавалі прыхільнікаў гастрольным турам.
Ужо праз год калектыў «Цалкам новыя Гукі Му» прадставіў тэатральна-канцэртную праграму «Прыгоды Нязнайкі». Мамонаў выступаў як на сольных канцэртах і ў монаспектаклі, так і разам з ансамблем - фота з мерапрыемстваў можна знайсці на старонцы выканаўцы ў «Инстаграме».
Ліпніцкі, Аляксандраў, Хоцін, Паўлаў, Бортничук і Траецкі стварылі сваю групу «водгукам Му», якая таксама гастралявала па краіне і выступала на фестывалях.
Група «Гукі Му» цяпер
У сакавіку 2021 гады памёр Аляксандр Ліпніцкі, адзін з заснавальнікаў гурта. Яму было 68 гадоў. Мужчына катаўся на лыжах недалёка ад дома ў Ніколіна Гары. Спрабуючы выратаваць сваю сабаку, якая правалілася пад лёд у Маскве-рацэ, ён патануў. Музыканта пахавалі ў Падмаскоўі.
У красавіку Мамонаў адзначыў юбілей, у гонар якога былі праведзены творчыя вечары «Пётр Мамонаў. 70 гадоў »у клубе-фэсце« Морзэ »і ў Маскоўскім доме кіно. А ўлетку за жыццё музыканта перажывалі прыхільнікі: саліст трапіў у рэанімацыю з дыягназам «коронавирусная інфекцыя». Артыста падключылі да апарата ШВЛ і ўвялі ў стан штучнай комы. На жаль, яго арганізм не справіўся з хваробай - 15 ліпеня незмяняльнай лідэр гурта «Гукі Му» сканаў.
кліпы
- «Грубы закат»
- «Бутэлька гарэлкі»
- «Муха»
- «Саюздрук»
- «Шуба-дуба блюз»
- «Мяце»
- «Вольнага часу-бугі»
Дыскаграфія
- 1988 г. - «Простыя рэчы»
- 1988 г. - «Крым»
- 1989 - «ZvukiMu»
- 1991 г. - «Транснадежность»
- 1992 - «Мамонаў і Аляксей»
- 1995 - «Грубы закат»
- 1996 г. - «Жыццё амфібій, як яна ёсць»
- 2000 - «Шакаладны Пушкін»
- 2002 - «Электра Т»
- 2003 - «Мышы-2002»
- 2003 - «зялёненькі»
- 2003 - «Вялікае маўчанне вагона метро»
- 2005 - «Казкі братоў Грым»