біяграфія
«Вясёлыя рабяты» - культавы музычны калектыў для мільёнаў меламанаў, якія жывуць на постсавецкай прасторы. Лаўрэат Усесаюзных і міжнародных конкурсаў, 7-разовы лаўрэат «Песні года».
З 1988 года за відовішчнасць і артыстызм Міністэрства культуры СССР зацвердзіў ансамбль у статусе музычнага тэатра. За абсалютны рэкорд у Савецкім Саюзе і Расіі па продажах дыскаў «Вясёлыя рабяты» ў 2006 годзе ўдастоіліся «Плацінавага дыска № I».
склад
У розны час у складзе групы пачыналі творчую біяграфію будучыя зоркі расійскай эстрады Ала Пугачова, Аляксандр Градскі, Вячаслаў Малежiк, Аляксандр Барыкіна, Аляксей Глызін і Аляксандр Буйноў. «Вясёлыя рабяты» далі салістам выдатны старт, адкрыўшы іх імёны мільёнам аматараў лёгкай танцавальнай музыкі.
Гісторыя ВІА сыходзіць каранямі ў 1960-я гады ХХ стагоддзя. За мінулыя з моманту заснавання гады мяняліся музычныя жанры выкананых ансамблем песень, сыходзілі ў вольны творчае плаванне вакалісты, на змену ім прыходзілі іншыя, не менш яркія і таленавітыя.
Годам нараджэння ансамбля называюць 1966 й, а месцам - пляцоўку Москанцэрта. У пачатку шляху стваральнік культавай групы, 22-гадовы піяніст Павел Слабодкін, і ня думаў, што яго тварэнне праз 2 гады стане лаўрэатам Усесаюзнага конкурсу.
Назва ВІА Слабодкін абраў беспамылкова: «залатую» камедыю 1930-х, знятую Рыгорам Аляксандравым, з цудоўнай музыкай Ісаака Дунаеўскага і Любоўю Арловай у галоўнай ролі любілі і памяталі. Назваўшы ансамбль, заснавальнік падкрэсліў пераемнасць пакаленняў і даў імя «караблю», які сямімільнымі тэмпамі «паплыў» да поспеху.
У першы склад Павел Слабодкін запрасіў музыкаў і спевакоў эстрадных і джазавых калектываў, а рэпертуарам сваяка заснавальніка - Юлія Слабодкін - да «Вясёлых рабят» быў рускі фальклор.
Першая салістка калектыву - Ніна Бродская - прапрацавала ў калектыве год і сышла ў Тульскую філармонію. Рыжскі саксафаніст Юрый Петэрсан, які выступаў з «Вясёлыя рабяты» да 1972 года, праспяваў першыя хіты. Але па-сапраўднаму раскрыцца і праславіцца Петэрсану дапамаглі «Самацветы», куды ён перайшоў.
Восенню 1968 ўдзел «Вясёлых рабят» у першым Усесаюзным конкурсе маладзёжнай песні прынесла перамогу: калектыў першы ў Саюзе сярод ВІА стаў лаўрэатам.
У пачатку 1970-х ідэалагічная машына знізіла абароты, у Слабодкін з'явілася свабода ў выбары рэпертуару і манеры выканання. Змяніўся і склад групы. Бродскі замяніла ленінградская салістка Святлана Разанава, якую прыхільнікі запомнілі дзякуючы песні Давіда Тухманава «Белы танец». Пасля перамогі ў 1972 годзе на «Залатым Орфее» у Балгарыі Разанава пакінула «рабят».
Разбурэнне ідэалагічных рамак дазволіла «бацьку» «Вясёлых рабят» звярнуць погляды на Захад і самую буйную яго зорку - «Бітлз». Павел пераманіў з «Орфея» вакаліста Леаніда Бергера, якая была падобная манерай выканання Рэя Чарльза. Неўзабаве Бергера назвалі піянерам рускага року. За салістам з «Орфея» перабраўся і гітарыст Валянцін Віцебскі.
Для арганізацыі канцэртаў і гастроляў «Вясёлых рабят» па краіне Слабодкін знайшоў дасведчанага адміністратара Міхаіла Плоткина, які раней працаваў з Эмілем Гараўца. За 3 гады Плоткин унёс важкую лепту ў раскрутку ВІА.
У 1970-м у «Вясёлых рабят» ўліўся новы саліст - Аляксандр Градскі, які раней працаваў у ВІА «Скамарохі». Праз 3 месяцы Градскій вярнуўся да «скамарохі», і яго змяніў Уладзімір Фазылов, запамятаўся выкананнем хіта «Партрэт працы Пабла Пікаса». З самадзейнага калектыву «Мазаіка» ў ВІА перабраўся віртуозны гітарыст Валерый Хабазин.
У тым жа 1970-м выйшла дэбютная пласцінка "Вясёлых рабят», у якую ўвайшоў хіт «Алешкіна каханне». У 1971-м у ансамбль прыйшоў гітарыст Аляксей бурбалкі, які пакінуў «Самацветы». Для калектыву ён - заўзяты бітламан - апынуўся важным звяном, бо з гэтага моманту аранжыроўкі ў яго выкананні надавалі песням «Вясёлых рабят» глянец легендарнага гурта.
У 1971-м ВІА ўпершыню пабываў за мяжой, у Чэхаславакіі, дзе запісаў песню «Няма цябе выдатней». Наступны год стаў годам узрушэнняў: сышлі Бергер, Фазылов і Пэтэрсан. «Вясёлыя рабяты» апынуліся на мяжы распаду, але дзякуючы Слабодкін і яго ўменню трымаць руку на пульсе выстаялі. З «Скамарохаў» прыйшоў Аляксандр Лерман, які стаў асноўным салістам на 2 гады.
У 1975-м «Вясёлыя рабяты» дзякуючы гіганцкаму 15-мільённым накладам першай пласцінкі атрымалі прыз ад карпарацыі Бі-Бі-Сі. Ўзнагароду заснавальніку калектыву ўручыў амбасадар Брытаніі ў прысутнасці Кацярыны Фурцевой.
У 1970-х група ўзбагацілася вакалістамі Вячаславам Малежиком, Аляксандрам Барыкіна і Анатолем Алёшава. З «Аракса» да «хлопцам» далучыўся музыкант клавішных Аляксандр Буйноў, і неўзабаве з'явіўся забіяцкі хіт «Бабулі бабулькі». Слабодкін сабраў асаў савецкай эстрады, каб пачаць запіс дыска-гіганта.
У 1974-м выйшаў гігант, «Каханне - велізарная краіна», названы прыхільнікамі «Вясёлых рабят» лепшым альбомам ансамбля за ўсе гады дзейнасці. У лістападзе 1974-га да калектыву далучылася Ала Пугачова. Новая вакалістка працавала ў ВІА 2 гады, але ў верасні 1976 года пайшла ў вольнае плаванне. У наступным годзе салісткай становіцца Людміла Барыкіна.
У 1979-м выйшла пласцінка з песнямі Оскара Фельцмана на вершы Андрэя Вазнясенскага, а да наступнага года - алімпійскаму - «Вясёлыя рабяты» запісалі дыск «Музычны глобус» з хітамі заходняй эстрады. У гурце зьяўляецца Аляксей Глызін - гітарыст, раней Акампанаваў Пугачовай.
У пачатку 1980-х «Вясёлыя рабяты» называюцца ня ВІА, а нейтральна - ансамбль, і скарачаюць склад. Музычныя творы ўваходзяць у альбом «Бананавыя выспы», які вяртае групе былую славу. У сярэдзіне 1980-х ансамбль выйграў галоўны прыз «Браціслаўскай ліры», выканаўшы кампазіцыю «Вандроўныя артысты».
У канцы 1987-га, у ноч перад Новым годам, калектыў прэзентаваў новую песню «Не хвалюйцеся, цётка», якая вокамгненна стала хітом і ўвайшла ў альбом «Хвіліначку».
У 1988 годзе з «Вясёлых рабят» сыходзіць Глызін, а праз год ансамбль пакідае Буйноў. Група спыняе канцэрты і гастролі. Новы склад маладых артыстаў так і не ўнёс у творчасць свежую брую. У 1991-м прыхільнікі культавага ансамбля атрымалі ў падарунак альбом «25 гадоў. Лепшыя песні », якім« Вясёлыя рабяты »падвялі рысу пад слаўным мінулым.
музыка
Творчасць «Вясёлых рабят» азнаменавала нараджэнне ў Савецкім Саюзе новага музычнага кірунку - вакальна-інструментальных ансамбляў. Першы рэпертуар складалі фальклорныя і патрыятычныя песні, але ім на змену прыйшлі замежныя мелодыі.З-за супраціву рускіх кампазітараў расце папулярнасці рока з'явіліся новыя кампазітары Давід Тухманов, Раман Маёраў, Алег Іваноў.
Сёння ні адна «Дыскатэка 80-х» не абыходзіцца без папуры «залатых» шлягераў любімага мільёнамі ансамбля, чые песні на памяць памятае старэйшае і сярэдняе пакалення меламанаў, маладосць якіх выпала на 1970-80-я гады.
«Вясёлыя рабяты» цяпер
Да радасці старых прыхільнікаў, ансамбль і сёння выходзіць на сцэну. На афіцыйным сайце музыкантаў прыхільнікі чытаюць навіны аб паслядоўніках куміраў.
З 2005 года і па цяперашні час у «Вясёлых рабятах» працуюць музыканты Ілля Змеенков, Андрэй Концур. У 2007-м прыйшоў вакаліст і трубач Міхаіл Рашэтнікаў, а ў 2009-м у калектыў ўліліся вакаліст і гітарыст Аляксандр Черевко і Іван Пашкоў.
У жніўні 2017 года "Вясёлыя рабяты» панеслі незаменную страту: пайшоў з жыцця заснавальнік ансамбля Павел Слабодкін.
Дыскаграфія
- 1995 - «Бананавыя выспы»
- 1995 - «Песні В. Дабрыніна»
- 1997 - «Людзі сустракаюцца»
- 2007 - "Каханне - дзіця планеты»
- 2007 - «Калі маўчым вдвом»
- 2008 - «Музычны глобус»
- 2009 г. - «Каханне - велізарная краіна»
- 2011 - «Хвіліначку»
- 2011 - «Любі мяне, як я цябе»
- 2011 - «шерше ля ...»
- 2012 - «Напішы мне ліст»
- 2013 - «Не хвалюйцеся, цётка»
- 2013 - «Як выдатны гэты свет»
- 2014 - «Рэтраспектыва»
- 2015 - «Перакрыжаванне лёсу»